Zoals ook deze week, maar vooral vandaag, lijkt alsof het weer een beetje terug komt, maar dit heb ik eerder meegemaakt en het lijkt net alsof mijn angst mij weer uit daagt. Ik denk dat dit ook voornamelijk komt, door dat ik de afgelopen weken het erg druk had en dan weinig tijd had om er aan te denken, maar nu is het wat rustiger geworden qua werk en cursussen.
Ik voel wel wat in mijn lichaam, een soort iets van een licht gevoel? Moeilijk te beschrijven, maar constant zit ik nu er op te letten wat ik in mijn lichaam voel en ik merk dat het daardoor erger wordt. En dan nu echt de neiging heb om geruststelling op internet te zoeken, maar gelukkig heb ik dan nog achterwege te laten. Bloeddruk meter heb ik wel gebruikt.. alweer... Maar het is een hele lange tijd geleden dat ik hem heb gebruikt. Ik denk dat ik hem gebruik, ter geruststelling en gewoon om bevestiging te zoeken.
Vanochtend had ik om 9 uur een afspraak, duurde niet lang, daarna dacht ik ga ik even langs mijn moeder... Dat is ook niet lang fietsen, maar voelde steeds iets raars in mijn lichaam en daar kwamen mijn gedachten weer.. wat voel ik nu? als er niks gebeurt, en ik weet dat hoe meer ik daar over in ga zitten, hoe erger het lijkt te worden.
Ik heb ook nog gedacht van ik kan nu nog naar mijn eigen huis fietsen, maar ben doorgefietst naar mijn moeder omdat ik niet wil dat mijn angst mijn leven gaat leiden. En ik weet dondersgoed hoe dat allemaal in z'n werk gaat mbt angst: Gebeurtenis > gevoel > gedachte, en hoe meer ik er bang voor wordt hoe erger het wordt. en denk dan vaak wat voel ik nu? En probeer ik daar weer achter te komen
En ik weet dat ik dit af en toe wel heb, maar de ene keer is het erger dan de andere keer. en ik weet dat ook dit weer overgaat en ook dat ik hier door heen kom.
Want ik ben sterker dan de angst-:) Ik wil mijn niet meer daar door laten leiden, want angst is slechts een constructie van je eigen gedachten.
En soms zou ik er echt voor willen vluchten, maar dat is onzin, want tenslotte blijft de angst altijd bij je, ook als je probeert weg te vluchten, Je moet het gewoon onder ogen zien te komen en het accepteren als iemand die bij je hoort. Maar binnenkort toch waarschijnlijks meer dagelijkse bezigheden.
EN na een psycholoog wil ik nu niet meer gaan, want die zegt toch alles wat ik al weet;) Omdat ik vindt dat ik sterker ben dan welke angst dan ooit.
Toch blij dat ik mijn verhaal nu heb opgeschreven hier. Iemand nog evt. tips om hier weer uit te komen?
Zoals ik het begrijp voelt ze zich een beetje gespannen/angstig, krijgt daardoor symptomen als licht in het hoofd etc. en daardoor dus weer een paniekaanval/hyperventilatie omdat ze zich zorgen gaat maken dat ze iets mankeert. En juist door die zorgen worden de klachten dan weer erger. Op het moment dat jij je kunt beseffen dat er niks ergs aan de hand is verdwijnen de symptomen vaak ook weer.quote:Op woensdag 12 februari 2014 13:06 schreef vera166 het volgende:
Waar ben je eigenlijk bang voor? Of heb ik daar overheen gelezen in de OP?
Juist.quote:
Ik ben/was bang voor flauwvallen, maar dat is gelukkig wel mindere malen minder geworden, niet zo erg meer als in het begin
Let je op je ademhaling?
Lijkt het gevoel allemaal weg te trekken als je rustig ademhaalt in bijv. een plastic zakje?
Klinkt echt als hyperventilatie.
Maar als ik gewon rustig ben, dan gaat het vele malen beter. en heb ik er weinig last van
Ja precies, want als je rustig bent, maak je je geen zorgen, waardoor die symptomen dus ook niet voorkomen.quote:
Nou eerlijk gezegd denk ik daar niet echt op..
Maar als ik gewon rustig ben, dan gaat het vele malen beter. en heb ik er weinig last van
Klinkt of je goed bezig bent rapensteel!!! Door die angsten heen, kijken of de gedachten reëel zijn!
Echt een bikkel!
Of te wel piekeren in bepaalde vorm?