Al een hele tijd gaat het erg goed met mij, en natuurlijk heb ik af en toe nog wel last van mijn angst. En de ene keer heb ik er veel last van en een andere keer bijna niet. En het is elke maand anders, en vooral vlak voor mijn menstruatie..
Zoals ook deze week, maar vooral vandaag, lijkt alsof het weer een beetje terug komt, maar dit heb ik eerder meegemaakt en het lijkt net alsof mijn angst mij weer uit daagt. Ik denk dat dit ook voornamelijk komt, door dat ik de afgelopen weken het erg druk had en dan weinig tijd had om er aan te denken, maar nu is het wat rustiger geworden qua werk en cursussen.
Ik voel wel wat in mijn lichaam, een soort iets van een licht gevoel? Moeilijk te beschrijven, maar constant zit ik nu er op te letten wat ik in mijn lichaam voel en ik merk dat het daardoor erger wordt. En dan nu echt de neiging heb om geruststelling op internet te zoeken, maar gelukkig heb ik dan nog achterwege te laten. Bloeddruk meter heb ik wel gebruikt.. alweer... Maar het is een hele lange tijd geleden dat ik hem heb gebruikt. Ik denk dat ik hem gebruik, ter geruststelling en gewoon om bevestiging te zoeken.
Vanochtend had ik om 9 uur een afspraak, duurde niet lang, daarna dacht ik ga ik even langs mijn moeder... Dat is ook niet lang fietsen, maar voelde steeds iets raars in mijn lichaam en daar kwamen mijn gedachten weer.. wat voel ik nu? als er niks gebeurt, en ik weet dat hoe meer ik daar over in ga zitten, hoe erger het lijkt te worden.
Ik heb ook nog gedacht van ik kan nu nog naar mijn eigen huis fietsen, maar ben doorgefietst naar mijn moeder omdat ik niet wil dat mijn angst mijn leven gaat leiden. En ik weet dondersgoed hoe dat allemaal in z'n werk gaat mbt angst: Gebeurtenis > gevoel > gedachte, en hoe meer ik er bang voor wordt hoe erger het wordt. en denk dan vaak wat voel ik nu? En probeer ik daar weer achter te komen
En ik weet dat ik dit af en toe wel heb, maar de ene keer is het erger dan de andere keer. en ik weet dat ook dit weer overgaat en ook dat ik hier door heen kom.
Want ik ben sterker dan de angst-:) Ik wil mijn niet meer daar door laten leiden, want angst is slechts een constructie van je eigen gedachten.
En soms zou ik er echt voor willen vluchten, maar dat is onzin, want tenslotte blijft de angst altijd bij je, ook als je probeert weg te vluchten, Je moet het gewoon onder ogen zien te komen en het accepteren als iemand die bij je hoort. Maar binnenkort toch waarschijnlijks meer dagelijkse bezigheden.
EN na een psycholoog wil ik nu niet meer gaan, want die zegt toch alles wat ik al weet;) Omdat ik vindt dat ik sterker ben dan welke angst dan ooit.
Toch blij dat ik mijn verhaal nu heb opgeschreven hier. Iemand nog evt. tips om hier weer uit te komen?