R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Afgelopen week was ik op visite bij mijn vader en zijn vrouw, erg gezellig. Mijn moeder was er ook. Nu is het zo dat ik niet zo veel aansluiting met mijn moeder heb, aangezien ze niet zulke bijster intelligente dingen zegt omdat ze een nogal beperkt wereldbeeld heeft. Dus als ik haar dan eens een keer zie wil ik een leuke tijd met haar hebben want ik hou natuurlijk zielsveel van haar, ook al zegt ze bar weinig boeiends. Dat houdt in dat ik hierdoor gewoon met mijn moeder meepraat en gezellig met haar keuvel.
Echter merkte mijn vader op dat hij behoorlijk geschokt was nadat mijn moeder naar huis was. Hij vertelde me namelijk dat hij het apart vond hoe ik mijn moeder af en toe aan het manipuleren was zodat ze me naar de mond praatte en hoe ik het voor elkaar kreeg om elke gewenst emotie kon veinzen die mijn moeder van me op dat moment verwachtte. Hij was voornamelijk verbaast over het feit dat het me zo makkelijk afging. (hij had dit door omdat hij me een stuk beter kent dan wie dan ook, hij is de enige die altijd door mijn 'schild' prikt, maar hij heeft het ook lang niet altijd door).
Ditzelfde gedrag heb ik op het werk en in (mindere mate) mijn sociale kring ook, ik veins interesse en emotie. Ik manipuleer en ik lieg om mijn doelen te bewerkstelligen. Deels omdat ik vind dat het leuk is, deels om de meeste situaties een positieve draai voor mezelf te geven en deels omdat ik blijkbaar niet anders met mensen om kan gaan met mensen waar ik niet zo veel mee heb.
Verder kunnen de meeste mensen me echt geen bal interesseren, zelfs sommige 'vrienden' niet. Ik heb dit voornamelijk met mensen die een sterke mening hebben, zeker zijn van hun zaak, terwijl je zoveel dingen gewoon niet zeker kunt weten. Ze brengen hun debiele meningen als feiten, vaak gebaseerd op implicaties, persoonlijke vooroordelen en een algeheel gebrek aan kennis of redeneringsvermogen.
Wat ik dan doe (zeker als ze weigeren hun standpunt aan te passen na wat prikken) is de discussie uit de weg gaan, en mocht dit vaker gebeuren ga ik geen eens de discussie meer aan. Maar onbewust krijg ik daardoor wel een grotere hekel aan die persoon, ze dalen in mijn ranglijst, en ik zie ze niet meer aan als gelijk. Ze zijn dom. Ze zijn eigenwijs. Ze snappen het niet. Maar ze weten dit niet, aangezien ik lekker dom met ze blijf doorlullen net zoals bij mijn moeder. Ik kan me niet voorstellen dat dit een gezonde manier is van leven. Ik beschouw door dit gedrag namelijk maar weinig mensen in mijn sociale cirkel (en dan voornamelijk op mijn werk) als 'gelijke'.
Ben ik nou gewoon een misantroop die een overlevingsmechanisme heeft gecreëerd? Of is dit een precursor van een sociopaat, iemand die het totaal niet meer kan interesseren?
Echter merkte mijn vader op dat hij behoorlijk geschokt was nadat mijn moeder naar huis was. Hij vertelde me namelijk dat hij het apart vond hoe ik mijn moeder af en toe aan het manipuleren was zodat ze me naar de mond praatte en hoe ik het voor elkaar kreeg om elke gewenst emotie kon veinzen die mijn moeder van me op dat moment verwachtte. Hij was voornamelijk verbaast over het feit dat het me zo makkelijk afging. (hij had dit door omdat hij me een stuk beter kent dan wie dan ook, hij is de enige die altijd door mijn 'schild' prikt, maar hij heeft het ook lang niet altijd door).
Ditzelfde gedrag heb ik op het werk en in (mindere mate) mijn sociale kring ook, ik veins interesse en emotie. Ik manipuleer en ik lieg om mijn doelen te bewerkstelligen. Deels omdat ik vind dat het leuk is, deels om de meeste situaties een positieve draai voor mezelf te geven en deels omdat ik blijkbaar niet anders met mensen om kan gaan met mensen waar ik niet zo veel mee heb.
Verder kunnen de meeste mensen me echt geen bal interesseren, zelfs sommige 'vrienden' niet. Ik heb dit voornamelijk met mensen die een sterke mening hebben, zeker zijn van hun zaak, terwijl je zoveel dingen gewoon niet zeker kunt weten. Ze brengen hun debiele meningen als feiten, vaak gebaseerd op implicaties, persoonlijke vooroordelen en een algeheel gebrek aan kennis of redeneringsvermogen.
Wat ik dan doe (zeker als ze weigeren hun standpunt aan te passen na wat prikken) is de discussie uit de weg gaan, en mocht dit vaker gebeuren ga ik geen eens de discussie meer aan. Maar onbewust krijg ik daardoor wel een grotere hekel aan die persoon, ze dalen in mijn ranglijst, en ik zie ze niet meer aan als gelijk. Ze zijn dom. Ze zijn eigenwijs. Ze snappen het niet. Maar ze weten dit niet, aangezien ik lekker dom met ze blijf doorlullen net zoals bij mijn moeder. Ik kan me niet voorstellen dat dit een gezonde manier is van leven. Ik beschouw door dit gedrag namelijk maar weinig mensen in mijn sociale cirkel (en dan voornamelijk op mijn werk) als 'gelijke'.
Ben ik nou gewoon een misantroop die een overlevingsmechanisme heeft gecreëerd? Of is dit een precursor van een sociopaat, iemand die het totaal niet meer kan interesseren?
Fo’ fo’ bulldog: my motherfucking pet
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
Als ik je verhaal lees is de eerste vraag die in mij opkomt.
Waarom ben je zelf zo overtuigd van jouw gelijk en vind je iemand met een andere visie meteen dom?
Edit: Ik krijg sterk het idee in jouw post dat je andere mensen verwijt stellig te zijn. Maar zo kom jij ook op mij over.
Waarom ben je zelf zo overtuigd van jouw gelijk en vind je iemand met een andere visie meteen dom?
Edit: Ik krijg sterk het idee in jouw post dat je andere mensen verwijt stellig te zijn. Maar zo kom jij ook op mij over.
Je klinkt eerder als een pretentieuze snob. Misschien een narcistische stoornis dan?
I just had to get that stress off my chest like breast reduction.
Misschien komt dat niet helemaal terug in dat verhaal, maar ik zeg niet dat ik gelijk heb. Ik probeer zoveel mogelijk factoren te laten meewegen in een discussie, en zal ook eerlijk toegeven als ik er naast zit als ik iets bijvoorbeeld niet zeker weet. Het gaat me voornamelijk om mensen die dingen beweren, en dit niet met fatsoenlijke feiten kunnen onderleggen. Of aannames maken die nergens op gestoeld zijn, maar ze wel aannemen voor feiten zonder er verder over na te denken. Zeggen dat het zeker X is, het niet zeker kunnen weten en weigeren toe te geven dat het ook Z of Y kan zijn.quote:Op dinsdag 11 februari 2014 12:29 schreef WiXX het volgende:
Als ik je verhaal lees is de eerste vraag die in mij opkomt.
Waarom ben je zelf zo overtuigd van jouw gelijk en vind je iemand met een andere visie meteen dom?
Edit: Ik krijg sterk het idee in jouw post dat je andere mensen verwijt stellig te zijn. Maar zo kom jij ook op mij over.
Fo’ fo’ bulldog: my motherfucking pet
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
Volgens mij ben je lang niet de enige die zo denkt, en is het enige waarvan jij beschuldigd kan worden een flinke vorm van zelfoverschatting en narcisme. Niets mis mee, daar hebben er veel meer last van.
Met borderline in de TT bedoel ik natuurlijk niet de aandoening, maar de Engelse uitdrukking; iets wat er dicht tegenaan zit. Excuus.quote:
Borderline? Nee.
Sociopaat? Twijfelachtig.
Narcist? Misschien.
Fo’ fo’ bulldog: my motherfucking pet
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
Waarom vraag je dat aan anderen?quote:Op dinsdag 11 februari 2014 12:19 schreef VanitySquared het volgende:
Ben ik nou gewoon een misantroop die een overlevingsmechanisme heeft gecreëerd? Of is dit een precursor van een sociopaat, iemand die het totaal niet meer kan interesseren?
een beetje narcistisch klink je zeker, je schrijft wel erg graag over jezelf en beschrijft je eigen gedrag alsof je erin ook heel goed bent.
enkel spreekt juist je eigen wens daarover van anderen een bevestiging te krijgen, een beetje tegen dat je een 'sociopaat' zou zijn en je de mening of houding van anderen werkelijk niks uitmaakt.
Ik zou ook gewoon gokken op een aangeleerd 'gedragsmechanisme'... je stelt je op tegen anderen zoals je dat aangeleerd hebt, en omdat dat gevoelsmatig voor jou vermoedelijk het 'veiligst' aanvoelt.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik denk dat je gewoon iemand bent met goede sociale vaardigheden die je daarom ook goed kunt vijnzen. Misschien begeef je jezelf onder mensen die minder intelligent zijn dan jij. Als je door je omgeving niet wordt uitgedaagd of intellectueel wordt geprikkeld wanneer je daar wel behoefte aan hebt, dan kan je je inderdaad gaan ergeren en neerkijken op anderen.
Ik zou zeggen, omring jezelf eens met mensen waar je iets van kunt leren.
Ik zou zeggen, omring jezelf eens met mensen waar je iets van kunt leren.
Ook vind ik je erg rationeel en narcistisch overkomen. Je beoordeelt je vrienden op rationele wijze. Ik mis een beetje de emotionele verbondenheid. Als je emotioneel een klik met iemand hebt, dan doen die andere zaken als intelligentie en in jouw ogen debiele meningen er minder toe. Als je maar met iemand kan praten, op de ander kunt vertrouwen en lol kunt hebben samen.
Zo erg is dat toch niet? Zo houd je je moeder gelukkig terwijl het jou (vrijwel niets) interesseert wat zij allemaal te zeggen heeft.quote:
Echter merkte mijn vader op dat hij behoorlijk geschokt was nadat mijn moeder naar huis was. Hij vertelde me namelijk dat hij het apart vond hoe ik mijn moeder af en toe aan het manipuleren was zodat ze me naar de mond praatte en hoe ik het voor elkaar kreeg om elke gewenst emotie kon veinzen die mijn moeder van me op dat moment verwachtte. Hij was voornamelijk verbaast over het feit dat het me zo makkelijk afging. (hij had dit door omdat hij me een stuk beter kent dan wie dan ook, hij is de enige die altijd door mijn 'schild' prikt, maar hij heeft het ook lang niet altijd door).
En ik snap ook wel wat je bedoelt in je een na laatste alinea, prima vrienden maar soms een domme / slecht onderbouwde mening.
Women with dicks and weak men with vaginas.
Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei.
Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei.
Je benadert volgens mij mensen (de wereld?) uitsluitend cognitief oordelend, terwijl ergens een band mee hebben voornamelijk iets gevoelsmatig is. Het klinkt een beetje robot achtig, alsof je je zo van je eigen gevoel afgesloten hebt dat ergens echt contact mee hebben niet mogelijk is.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Mooi, dat er direct weer mensen klaarstaan met waardeoordelen over hoe TS diep van binnen een ongelukkig en afgestompt mannetje moet zijn.
Dit kan kloppen, zeker op de mijn werk. Ik bekleed de hoogste functie op mijn afdeling waardoor ik geen mentor meer heb. Weinig uitdaging inderdaad. In mijn sociale kring zijn er genoeg vrienden die me wel kunnen prikkelen en die koester ik ook.quote:
Ik denk dat je gewoon iemand bent met goede sociale vaardigheden die je daarom ook goed kunt vijnzen. Misschien begeef je jezelf onder mensen die minder intelligent zijn dan jij. Als je door je omgeving niet wordt uitgedaagd of intellectueel wordt geprikkeld wanneer je daar wel behoefte aan hebt, dan kan je je inderdaad gaan ergeren en neerkijken op anderen.
Ik zou zeggen, omring jezelf eens met mensen waar je iets van kunt leren.
Fo’ fo’ bulldog: my motherfucking pet
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
Het valt mij op dat iedereen meteen een mening heeft inderdaad. Stelletje amateur psychologen hier.
Stel eens vragen.
Stel eens vragen.
quote:
Ook vind ik je erg rationeel en narcistisch overkomen. Je beoordeelt je vrienden op rationele wijze. Ik mis een beetje de emotionele verbondenheid. Als je emotioneel een klik met iemand hebt, dan doen die andere zaken als intelligentie en in jouw ogen debiele meningen er minder toe. Als je maar met iemand kan praten, op de ander kunt vertrouwen en lol kunt hebben samen.
Ik hang een waarde oordeel aan mensen, en hun vermogen om een punt te maken. Dat staat los van wat ik voor die mensen voel. Dat zijn twee aparte dingen.quote:
Je benadert volgens mij mensen (de wereld?) uitsluitend cognitief oordelend, terwijl ergens een band mee hebben voornamelijk iets gevoelsmatig is. Het klinkt een beetje robot achtig, alsof je je zo van je eigen gevoel afgesloten hebt dat ergens echt contact mee hebben niet mogelijk is.
Zoals Mystikvm zegt, ik ben geen 'ongelukkig en afgestompt mannetje'.
Fo’ fo’ bulldog: my motherfucking pet
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
I point it at you and tell that motherfucker "fetch"
I’m fucking her good, she got her legs on my neck
I get pussy, mouth and ass, call that bitch triple threat
Koester je hen om wie ze zijn of omdat jij er wat aan hebt dat ze je kunnen prikkelen?quote:
In mijn sociale kring zijn er genoeg vrienden die me wel kunnen prikkelen en die koester ik ook.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Wij kennen jou niet, we kunnen er dus niks zinnigs over zeggen
Ik zou ook geen waarde hechten aan zo'n mooie internet diagnose van leken
En wie maakt het uit? Het breekt je niet op, dus dan is er niks mis
Ik zou ook geen waarde hechten aan zo'n mooie internet diagnose van leken
En wie maakt het uit? Het breekt je niet op, dus dan is er niks mis
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
maar idd, zolang je dagelijks functioneren niet wordt aangetast zou ik me weinig zorgen maken, wel zou ik nadenken over hoe lang je deze farce kan volhouden
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Jij maakt er in je hoofd van dat iemand niet jouw gelijke is, en dus minder is dan jou. Dat is niet iets wat je overkomt maar iets wat je zelf doet, met een reden.quote:
Ik hang een waarde oordeel aan mensen, en hun vermogen om een punt te maken. Dat staat los van wat ik voor die mensen voel. Dat zijn twee aparte dingen.
De vraag is daarom ook meer waarom jij gelooft dat je het nodig hebt om andere omlaag te halen en jezelf te zien als iemands meerdere? Waarom doe je dat? Wat stop je daarmee weg?
Sowieso hoe je oordeelt over mensen, dat je er in je hoofd van maakt dat jij zo te oordelen hebt over anderen, klinkt 1 en al verdrongen frustratie in door.
Waar komt dan de term overlevingsmechanisme in je OP vandaan? Wat ben je aan het overleven? Je komt wel afgestompt over en als je zo afgestompt bent dat je je ongelukkig zijn niet voelt dan zit je volgens mij wel ergens mee, getuige de impuls hier een topic over te openen.quote:Zoals Mystikvm zegt, ik ben geen 'ongelukkig en afgestompt mannetje'.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
quote:Ik hang een waarde oordeel aan mensen, en hun vermogen om een punt te maken. Dat staat los van wat ik voor die mensen voel. Dat zijn twee aparte dingen.
Zo te lezen zit er toch wel een beetje overlap in. Of misschien heb je jezelf dan verkeerd verwoord. Nou ja, als jij maar met jezelf kan leven en je niet hun leven verzuurt, toch?quote:... krijg ik daardoor wel een grotere hekel aan die persoon, ze dalen in mijn ranglijst, en ik zie ze niet meer aan als gelijk.
Waarom moet daar iets achter steken? Waarom moet hij iets wegstoppen? Kan de aperte domheid van de medemens, en de "frustratie" daarover niet genoeg reden zijn?quote:
De vraag is daarom ook meer waarom jij gelooft dat je het nodig hebt om andere omlaag te halen en jezelf te zien als iemands meerdere? Waarom doe je dat? Wat stop je daarmee weg?
Sowieso hoe je oordeelt over mensen, dat je er in je hoofd van maakt dat jij zo te oordelen hebt over anderen, klinkt 1 en al verdrongen frustratie in door.
Het valt me op dat mensen die rationeel redeneren heel vaak worden weggezet als mensen die niet invoelend zijn omdat ze iets wegstoppen, of vinden dat ze iets te bewijzen hebben. Accepteren dat iemand gewoon zo kan zijn is blijkbaar geen optie. Nee, er MOET wel iets met je aan de hand zijn als je zo denkt.
Omdat de aperte domheid van de medemens niet is wat je frustreert. Het is niet alsof dingen buiten je frustratie in jou stoppen, er bestaan alleen innerlijke frustraties die jezelf creëert aan de hand van hoe je jezelf ziet. Vervolgens 'kies' je dingen buiten je om die frustratie op te richten, om jezelf wijs te maken dat het daardoor komt dat je gefrustreerd bent en niet door jezelf. Dat zit erachter.quote:
Waarom moet daar iets achter steken? Waarom moet hij iets wegstoppen? Kan de aperte domheid van de medemens, en de "frustratie" daarover niet genoeg reden zijn?
Dingen zijn niet positief of negatief; je bent er positief of negatief over, dat heeft te maken met hoe je in het leven staat. Zelfde geldt voor de aparte domheid van de medemens want ook dat is uiteindelijk gewoon wat het is, het staat los van jou, dat jij het aangrijpt om daar iets negatiefs van te vinden is letterlijk jouw probleem.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dat moet hij dan toch gewoon lekker zelf weten? Men raakt ook gefrustreerd van een te late bus, regen terwijl je je paraplu vergeten bent en de boter die op is. Ergernis is helemaal niet erg. Hij heeft verder toch nergens last van? Hij is zich pas iets af gaan vragen toen zijn vader hem erop wees. Dat doet niet per sé vermoeden dat er zich diep van binnen iets afspeelt wat vooral opgelost moet worden. Dat jij dat wel vindt, dat is dan weer jouw probleem.quote:
[..]
Dingen zijn niet positief of negatief; je bent er positief of negatief over, dat heeft te maken met hoe je in het leven staat. Zelfde geldt voor de aparte domheid van de medemens want ook dat is uiteindelijk gewoon wat het is, het staat los van jou, dat jij het aangrijpt om daar iets negatiefs van te vinden is letterlijk jouw probleem.
EDIT: Ik probeer uiteraard niet voor TS te spreken
|
|
