ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #122

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:17 schreef Troel het volgende:

[..]

Dat zijn de mensen die nog niet gediagnosticeerd zijn, maar net zo goed wat mankeren

Klopt, maar ik had mijn opmerking ook al een beetje afgezwakt met dat "zeg maar" erbij

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:15 schreef ToT het volgende:

[..]

In dat geval zou de therapeut juist gelijk hebben; als autist zijnde is het blijkbaar beter duidelijk wat de ander van je verlangt dan bij een niet-autist?

Als niet-autisten in de minderheid waren geweest, dan waren zij diegenen geweest met een labeltje en was er met ons niks aan de hand geweest.

Ik heb me wel eens voorgesteld wat voor naam die diagnose zou hebben, maar kwam niet echt verder dan "Lemmingsyndroom" oid

Maar das wel een grappige discussie op zich

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:25 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Als niet-autisten in de minderheid waren geweest, dan waren zij diegenen geweest met een labeltje en was er met ons niks aan de hand geweest.

Ik heb me wel eens voorgesteld wat voor naam die diagnose zou hebben, maar kwam niet echt verder dan "Lemmingsyndroom" oid

Maar das wel een grappige discussie op zich

Om eerlijk te zijn heb ik tot een jaar of 10 geleden de hele maatschappij als 1 grote verzameling lemmings gezien.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:27 schreef ToT het volgende:

[..]

Om eerlijk te zijn heb ik tot een jaar of 10 geleden de hele maatschappij als 1 grote verzameling lemmings gezien.

Ik vind dat soort mensen ook vaak lemmings. Ik merk dat mensen met autisme veel makkelijker hun eigen plan trekken (in elk geval zolang ze globaal gezien goed in hun vel zitten en niet gefrustreerd worden door wat NT-ers van hun verlangen inclusief de rare trekjes die NT-ers vaak hebben). Tenminste, das wat ik doe (of probeer te doen )

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:28 schreef Troel het volgende:
Juist het zwart-witte dat een autist vaak heeft, maakt het leven een stuk duidelijker en dus leefbaarder. 't Zijn altijd de mensen die grijs doen die het moeilijk maken

Het gekke is dat met veel dingen waar mensen grijs denken ik zwart-wit denk, maar waar veel mensen zwart-wit denken, ik juist weer grijs denk. Ik denk dat dat laatste vooral zo is omdat ik aardig wat klappen van de zweep heb gehad, so to speak.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:28 schreef Troel het volgende:
Juist het zwart-witte dat een autist vaak heeft, maakt het leven een stuk duidelijker en dus leefbaarder. 't Zijn altijd de mensen die grijs doen die het moeilijk maken

Ik heb een tijdje vrijwilligerswerk gedaan met mensen die allemaal autisme hadden en vond het een hele prettige werkomgeving. Wat een beetje ontbrak daar was namelijk het hele politieke sneaky-onder-de-gordel gedoe waar NT-ers al-tijd mee bezig blijken te zijn.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:29 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik vind dat soort mensen ook vaak lemmings. Ik merk dat mensen met autisme veel makkelijker hun eigen plan trekken (in elk geval zolang ze globaal gezien goed in hun vel zitten en niet gefrustreerd worden door wat NT-ers van hun verlangen inclusief de rare trekjes die NT-ers vaak hebben). Tenminste, das wat ik doe (of probeer te doen )

Ik zie vaak geen logica in wat "normale" mensen denken of doen. Het lijkt vaak zoiets van: "Dit is mijn mening, because fuck you; that's why!"

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:31 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb een tijdje vrijwilligerswerk gedaan met mensen die allemaal autisme hadden en vond het een hele prettige werkomgeving. Wat een beetje ontbrak daar was namelijk het hele politieke sneaky-onder-de-gordel gedoe waar NT-ers al-tijd mee bezig blijken te zijn.

De groep waar ik nu therapie mee heb is echt GEWELDIG!!!
Zo open, vriendelijk, eerlijk, geïnteresseerd en respectvol!!!! Echt een verademing!

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:32 schreef Troel het volgende:

[..]

Hahaha, prima omschrijving inderdaad, ik kan het me goed voorstellen

Ik vond het heel prettig juist omdat vragen om een nietje niks anders is als dat: vragen om een nietje. Bij NT-ers betekent dat vaak zoiets van "O hij wil mij van mn werk houden" of "zou hij verliefd op me zijn? " of "Hee wat gezellig! Hij wilt met me kletsen! gevolgd door bla bla bla blaaaablabla" etc enz. Wat ik daarmee bedoel te zeggen is dat NT-ers zo vaak dubbele bedoelingen ergens achter zoeken terwijl als een autist mij vraagt om een vuurtje....dan wil hij over het algemeen gesproken gewoon een fok!king vuurtje!

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:44 schreef Troel het volgende:
Ow, maar dat heb ik wel. Als een NT-er mij iets vraagt of heel veel aandacht voor me heeft, dan is het eerste "waarom doe ie dat en wat wil ie van me". Ongeacht of het een man of een vrouw is.

Vaak is dat dus weer onderdeel van dat politieke spel waar ik het zojuist over had
Er zitten zo vaak dubbele bedoelingen bij, 1 van mijn hulpverleners heeft daar ook een handje van, zij ziet in veel dingen die ik doe iets anders en misinterpreteert vaak uitspraken van mij, waarna ik het (op een andere manier) moet gaan omschrijven. Zij vult als het ware de lege plekken uit haarzelf in en komt tot conclusies die ik helemaal niet herken.

Ik heb zoiets van "Als je iets van mij niet begrepen heb, -vraag- het dan! Maar ga niet zelf zitten invullen want dat gaat gewoon -weer- mis ". Koppig hoor

Ja ineens veel aandacht krijgen van anderen, daar weet ik vaak ook moeilijk mee om te gaan.
Altijd positief, maar ik heb vaak ook zoiets van: "Wat moet die van me? Wil hij me zo voor het karretje gaan spannen of zo? Of komt er straks één of ander kutgeintje?"

Ik trap ook heel vaak met open ogen in grapjes, ook al is het voor veel mensen echt overduidelijk. Iemand die ik leuk of aardig vind, kan de domste dingen roepen, en dan vertrouw ik hem/haar gewoon.
Toen ik jaren geleden een bijbaantje had in een supermarkt kwam een oude klasgenote die daar ook kwam werken, ineens op me af met "een snoepje".
Ik vond het er verdacht uit zien, maar ze deed alsof ze er ook eentje at, dus at ik er ook maar eentje. Was dus een hondenbrok!
Toen niet veel later de slager van de supermarkt het magazijn binnen liep me een worstje aanbood die hij altijd voor klanten op de toonbank heeft liggen, was het eerste wat ik hem vroeg: "Wat heb je er mee uitgevreten?"
Werd-ie nogal boos om! Dat was dus gewoon goedbedoeld van hem.

[ Bericht 0% gewijzigd door ToT op 09-02-2014 14:59:00 ]

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:47 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vaak is dat dus weer onderdeel van dat politieke spel waar ik het zojuist over had
Er zitten zo vaak dubbele bedoelingen bij, 1 van mijn hulpverleners heeft daar ook een handje van, zij ziet in veel dingen die ik doe iets anders en misinterpreteert vaak uitspraken van mij, waarna ik het (op een andere manier) moet gaan omschrijven. Zij vult als het ware de lege plekken uit haarzelf in en komt tot conclusies die ik helemaal niet herken.

Ik heb zoiets van "Als je iets van mij niet begrepen heb, -vraag- het dan! Maar ga niet zelf zitten invullen want dat gaat gewoon -weer- mis ". Koppig hoor

JUIST!
En wat krijgen we met therapie te horen? "Autisten geven altijd zo veel mogelijk informatie om het verhaal zo duidelijk mogelijk te maken, terwijl niet-autisten vaak aan een paar woorden al genoeg hebben om zo het hele plaatje te vormen."
Ja sorry hoor, maar dan krijg je idd heel snel situaties zoals waar jij het nu over hebt.
Ik ben het spuugzat dat mensen verkeerde conclusies trekken, dus leg ik bij voorbaat vaak al het hele verhaal uit, zodat ik straks niet continu mensen hoef te corrigeren; corrigeren kost vaak veel meer moeite en levert veel meer wrijvingen op dan het 1x goed uit te leggen.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:52 schreef ToT het volgende:
Ja ineens veel aandacht krijgen van anderen, daar weet ik vaak ook moeilijk mee om te gaan.
Altijd positief, maar ik heb vaak ook zoiets van: "Wat moet die van me? Wil hij me zo voor het karretje gaan spannen of zo? Of komt er straks één of ander kutgeintje?"

Ik trap ook heel vaak met open ogen in grapjes, ook al is het voor veel mensen echt overduidelijk. Iemand die ik leuk of aardig vind, kan de domste dingen roepen, en dan vertrouw ik hem/haar gewoon.
Toen ik jaren geleden een bijbaantje had in een supermarkt kwam een oude klasgenote die daar ook kwam werken, ineens op me af met "een snoepje".
Ik vond het er verdacht uit zien, maar ze deed alsof ze er ook eentje at, dus at ik er ook maar eentje. Was dus een hondenbrok!
Toen niet veel later de slager van de supermarkt het magazijn binnen liep me een worstje aanbood die hij altijd voor klanten op de toonbank heeft liggen, was het eerste wat ik hem vroeg: "Wat heb je er mee uitgevreten?"
Werd-ie nogal boos om! Dat was dus gewoon goedbedoeld van hem.

Wat jij nu omschrijft zijn dus -typische- voorbeelden van waarop ik mensen uiteindelijk wel of niet "goedkeur". Mensen die mij zo in de zeik proberen te nemen, filter ik er gelijk uit en "hup ik de kliko ermee". Ik heb gewoon geen zin in die vage "grappig bedoelde" shit
Doe nou maar gewoon normaal enzo

quote:

Op zondag 9 februari 2014 15:01 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat jij nu omschrijft zijn dus -typische- voorbeelden van waarop ik mensen uiteindelijk wel of niet "goedkeur". Mensen die mij zo in de zeik proberen te nemen, filter ik er gelijk uit en "hup ik de kliko ermee". Ik heb gewoon geen zin in die vage "grappig bedoelde" shit
Doe nou maar gewoon normaal enzo

Ja dat was voor mij ook wel de omslag van hoe ik tegen haar aan keek.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:52 schreef ToT het volgende:
Ja ineens veel aandacht krijgen van anderen, daar weet ik vaak ook moeilijk mee om te gaan.
Altijd positief, maar ik heb vaak ook zoiets van: "Wat moet die van me? Wil hij me zo voor het karretje gaan spannen of zo? Of komt er straks één of ander kutgeintje?"

Ik trap ook heel vaak met open ogen in grapjes, ook al is het voor veel mensen echt overduidelijk. Iemand die ik leuk of aardig vind, kan de domste dingen roepen, en dan vertrouw ik hem/haar gewoon.
Toen ik jaren geleden een bijbaantje had in een supermarkt kwam een oude klasgenote die daar ook kwam werken, ineens op me af met "een snoepje".
Ik vond het er verdacht uit zien, maar ze deed alsof ze er ook eentje at, dus at ik er ook maar eentje. Was dus een hondenbrok!
Toen niet veel later de slager van de supermarkt het magazijn binnen liep me een worstje aanbood die hij altijd voor klanten op de toonbank heeft liggen, was het eerste wat ik hem vroeg: "Wat heb je er mee uitgevreten?"
Werd-ie nogal boos om! Dat was dus gewoon goedbedoeld van hem.

Bij twijfel (bij mensen die ik nauwelijks ken) doe ik iets gewoon niet. Zo deed ik het in het begin in elk geval, dat was voor mij in zo'n situatie de 1e stap.

Later heb ik beter leren herkennen wanneer iemand iets goed bedoelt of niet en meestal heb ik al een vage indruk van wat voor soort persoon ik voor me heb. Het feit dat ze deed alsof ze ook zo'n snoepje aan het eten was, was voor mij al een alarmbel geweest, want uit ervaring weet ik dat als iemand jou iets aanbiedt, ze dat normaalgesproken met lege mond doen. Een 2e is dat als iemand blijkbaar al aan het eten is (zeker als je die persoon nauwelijks kent) het vaak gebruikt wordt om je om de tuin te leiden. 2 waarschuwingen heb je al en dat wist jij ook, omdat je aangaf te twijfelen.

Leer vertrouwen op je gevoel, dat scheelt mij in elk geval een hoop ellende

quote:

Op zondag 9 februari 2014 15:04 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Bij twijfel (bij mensen die ik nauwelijks ken) doe ik iets gewoon niet. Zo deed ik het in het begin in elk geval, dat was voor mij in zo'n situatie de 1e stap.

Later heb ik beter leren herkennen wanneer iemand iets goed bedoelt of niet en meestal heb ik al een vage indruk van wat voor soort persoon ik voor me heb. Het feit dat ze deed alsof ze ook zo'n snoepje aan het eten was, was voor mij al een alarmbel geweest, want uit ervaring weet ik dat als iemand jou iets aanbiedt, ze dat normaalgesproken met lege mond doen. Een 2e is dat als iemand blijkbaar al aan het eten is (zeker als je die persoon nauwelijks kent) het vaak gebruikt wordt om je om de tuin te leiden. 2 waarschuwingen heb je al en dat wist jij ook, omdat je aangaf te twijfelen.

Leer vertrouwen op je gevoel, dat scheelt mij in elk geval een hoop ellende

De pest is dat ik meestal snel verward raak als iets plotseling gebeurt.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 15:06 schreef ToT het volgende:

[..]

De pest is dat ik meestal snel verward raak als iets plotseling gebeurt.

Daarom bewaar ik tegenwoordig rust in mezelf. Dat houdt het overzichtelijk. Zodra het heel chaotisch voor me wordt, dan weet ik dat ik me uit die situatie moet terugtrekken.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 15:07 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Daarom bewaar ik tegenwoordig rust in mezelf. Dat houdt het overzichtelijk. Zodra het heel chaotisch voor me wordt, dan weet ik dat ik me uit die situatie moet terugtrekken.

Da's idd wel het beste!
Deze situatie was alleen zo dat ik gewoon m'n werk deed en er een collega op me af liep en me wat "lekkers" aanbood. Weinig chaotisch aan, maar er klopte voor mijn gevoel iets gewoon niet. De situatie was raar en het snoepje zag er raar uit. Om dan weg te lopen om na te gaan denken of ik het snoepje wel of niet wilde hebben was nogal raar geweest!

Anyway, soms gaat het ook veel subtieler, dan bouwt zo'n grap heel langzaam maar zeker op en heb ik wel in de gaten dat ik in de zeik genomen word, maar toch verwerp ik dat idee omdat het iemand is die ik tof vind en gewoon kan vertrouwen.

Dat doet me ook weer aan de therapie denken: "Communicatie met niet-autisten kan heel verwarrend zijn, ZEKER als mensen tegen je gaan liegen. We zijn allemaal wel eens voorgelogen in het leven. Neem als voorbeeld: Sinterklaas bestaat niet!"
Ik, overdreven hard en verbaasd: "NIET?!?!?!?!?!?"
Gelukkig was niemand van de cursisten zo autistisch dat die dacht dat ik dat echt meende!

quote:

Op zondag 9 februari 2014 15:14 schreef Troel het volgende:
Mijn twee jongens weten dat sinterklaas niet bestaat. Ben nog steeds erg blij om die keuze, scheelt een heleboel stress in november en december!

Heel goed.
Ja de buren vragen me ieder jaar om Zwarte Piet te spelen voor hun kinderen en ieder jaar weet ik ze weer helemaal te overtuigen dat ik echt ben, maar het gaat eigenlijk helemaal tegen mijn gevoel in om ze zo voor te liegen, terwijl ik aan de andere kant wel weer echt geniet van dat ze zo blij en vrolijk er van worden.