De laatste tijd heb ik last van duizeiligheid, krachtverlies (ik lijk voorwerpen steviger te moeten vasthouden zodat het niet uit mijn handen glipt), spierpijn over mijn hele lichaam, een dof krampachtig gevoel aan mijn hande (alsof het slaapt, maar het tintelt niet) en extreme vermoeidheid. Nou dacht ik eerst, het zal wel een griepje zijn, maar nou lijk ik problemen te krijgen met mijn spraakvermogen. Collega’s op het werk geven vaker aan dat ze moeite hebben mij te verstaan terwijl ik normaal gesproken geheel ABN spreek. Ze geven ook aan dat ik prikkelbaarder lijk te worden.
Normaal gesproken ga ik nooit naar de dokter behalve wanneer ik echt last begin te krijgen van mijn gezondheid zoals nu. Ik wil deze klachten serieus aankaarten zodat er in ieder geval een neurologisch onderzoek gedaan kan worden maar hem kennende bagatelliseert hij de boel maar gewoon. Hoe kan ik het zodanig aankaarten bij hem zodat hij de noodzaak ervan in ieder geval in ziet? Zoals ik het nu schrijf realiseer ik me eigenlijk sowieso al dat het een open deur is en ik gewoon een afspraak moet maken, maar ik vroeg me af: hebben jullie ervaring hiermee en hoe hebben jullie dat opgelost?
Trouwens, als je er bijna nooit komt kunnen ze heus wel bedenken dat je niet zomaar op de stoep staat.
De huisarts is gek op patienten die zelf al weten wat ze willen hebben...quote:Op donderdag 6 februari 2014 10:16 schreef hairybeardyman het volgende:
zodat er in ieder geval een neurologisch onderzoek gedaan kan worden
Artsen haten Google en mondige patienten!
Reactie van de huisarts kan ik al voorspellen: "kijk het even 2 weken aan, en als het niet over is, kom dan maar terug".
Nee. Wie zegt dat ook? Ik schrijf namelijk nergens iets over dat ik altijd google raadpleeg voordat ik naar de huisarts ga.quote:
[..]
De huisarts is gek op patienten die zelf al weten wat ze willen hebben...
Artsen haten Google en mondige patienten!
Reactie van de huisarts kan ik al voorspellen: "kijk het even 2 weken aan, en als het niet over is, kom dan maar terug".
Nee, maar je wil naar de neuroloogquote:
Nee. Wie zegt dat ook? Ik schrijf namelijk nergens iets over dat ik altijd google raadpleeg voordat ik naar de huisarts ga.
Wat overigens volkomen logisch is met de klachten die je beschrijft.En dat is erg omdat? Ben jij van het type; Maar dokter wellicht is het gebroken, misschien moeten we toch maar een foto maken. Dokter ik zou toch graag eens even gecontroleerd worden in de MRI scanner, ben de laatste tijd vaak misselijk. Dokter kunt u mijn bloed onderzoeken, ben de laatste tijd niet meer helemaal mezelf.quote:
[..]
De huisarts is gek op patienten die zelf al weten wat ze willen hebben...
Artsen haten Google en mondige patienten!
Reactie van de huisarts kan ik al voorspellen: "kijk het even 2 weken aan, en als het niet over is, kom dan maar terug".
Of de reden waarom in NL zoveel mensen verslaafd zijn aan benzo's dokter ik kan de laatste tijd amper slapen, heeft u daar niets voor?
TS; Hoe gaat het met je leven op het moment? Slaap je genoeg, sport je voldoende? Eet je gezond? Meer of minder stress dan normaliter? Denk eens na over dit soort dingen, pas je gedrag aan waar nodig. En bespreek dit ook met je HA als dr klachten aanblijven.
Dat ligt dan dus duidelijk aan jezelf. Want het is niet zo moeilijk hoor. De dokter vraagt aan jou wat jij van hem wilt, en daar kan je dan gewoon antwoord op geven.quote:
[..]
De huisarts is gek op patienten die zelf al weten wat ze willen hebben...
Artsen haten Google en mondige patienten!
Reactie van de huisarts kan ik al voorspellen: "kijk het even 2 weken aan, en als het niet over is, kom dan maar terug".
En anders .. "Ehh, nou .. ik kijk dit dus al 2 weken aan, het is niet vanzelf weg gegaan, en daarom zit ik nu hier."
Dat dacht ik ook altijd. Tot ik laatst ergens las (misschien was het wel op fok) dat een huisarts had gevraagd 'wat denk je zelf dat je hebt'quote:
[..]
De huisarts is gek op patienten die zelf al weten wat ze willen hebben...
Artsen haten Google en mondige patienten!
Dat is zo'n beetje het standaard antwoord van een huisarts als klachten wat minder grijpbaar zijn. Soms met de toevoeging 'hier heb je een pijnstiller'.quote:Reactie van de huisarts kan ik al voorspellen: "kijk het even 2 weken aan, en als het niet over is, kom dan maar terug".
Groet,
Dr. Zolder
Internetdokter
Standaard vragen ..quote:
[..]
Dat dacht ik ook altijd. Tot ik laatst ergens las (misschien was het wel op fok) dat een huisarts had gevraagd 'wat denk je zelf dat je hebt'
[..]
Dat is zo'n beetje het standaard antwoord van een huisarts als klachten wat minder grijpbaar zijn. Soms met de toevoeging 'hier heb je een pijnstiller'.
"Wat denk je zelf dat er aan de hand is?" (geen idee, anders zat ik hier niet hé) en "Wat wil je dat ik voor je doe?" (ehh, de lichamelijke klacht genezen?)
Doen ze tegenwoordig om de patiënt het idee te geven dat er naar ze geluisterd wordt, niet beseffende dat ze met deze vragen juist de verkeerde kloof proberen te dichten. Je komt daar immers voor de expertise van de dokter dus staat het raar als zij aan jou gaan vragen wat er wellicht moet gebeuren. Het probleem zit hem eerder in de ontbrekende motivatie en uitleg van een bepaald behandeltraject. Iedereen kent de paar minuten stilte wel die volgen na je verhaal, alleen onderbroken door de toetsenbord aanslagen van de dokter. Er komt een papiertje uit de printer rollen, en de dokter zegt wat er gaat gebeuren. Helaas vertelt hij nooit hoe en of waarom hij tot deze conclusie is gekomen, en dat is jammer.
Heb je vaak met doktoren van het oude(re) stempel. Soms zijn dat net autisten, qua communicatie. Tegenwoordig is er echter bijzonder veel aandacht voor de arts-patient relatie en omgang.
Vraag maar om een bloedonderzoek en een MRI scan om zaken uit te sluiten. Het kan echt van alles zijn.
Sterkte en succes.
En die MRI kan je, op basis van alleen een initieel gesprek bij de huisarts over dit soort generieke klachten (en dus zonder enige verdere (wetenschappelijke) indicatie dat er iets mis is) vergeten.quote:
Gelijk naar een dokter TS. Helaas ervaringen met deze kenmerken bij iemand in mijn directe omgeving.
Vraag maar om een bloedonderzoek en een MRI scan om zaken uit te sluiten. Het kan echt van alles zijn.
Sterkte en succes.
Het moet niet gekker worden. Als ts met deze klachten een MRI in wil kan ze naar prescan.nl gaan. Ben benieuwd of mensen zoals jij die dat soort dingen meteen roepen dan gewoon 2000 euro betalen, omdat het toch alles kan zijn.quote:
Gelijk naar een dokter TS. Helaas ervaringen met deze kenmerken bij iemand in mijn directe omgeving.
Vraag maar om een bloedonderzoek en een MRI scan om zaken uit te sluiten. Het kan echt van alles zijn.
Sterkte en succes.
En waar zou dat bloedonderzoek trouwens naar op zoek moeten gaan? Kanker? Tyfes? Diabetes? Astma? Wat schiet ts daarmee op als er geen duidelijk beeld is van de oorzaak van haar klachten?
Geen reden voor TS om achterover te gaan zitten, en niet zo snel mogelijk aan de bel te trekken om te de oorzaak boven water te krijgen natuurlijk.
Bloedonderzoek kan prima op basis van specifieke pijnklachten (in een bepaalde regio), leefgewoonten, eerder ziektebeeld en medicatie/genotsmiddelen gebruik.quote:Op donderdag 6 februari 2014 11:37 schreef tofastTG het volgende:
[..]
Het moet niet gekker worden. Als ts met deze klachten een MRI in wil kan ze naar prescan.nl gaan. Ben benieuwd of mensen zoals jij die dat soort dingen meteen roepen dan gewoon 2000 euro betalen, omdat het toch alles kan zijn.
En waar zou dat bloedonderzoek trouwens naar op zoek moeten gaan? Kanker? Tyfes? Diabetes? Astma? Wat schiet ts daarmee op als er geen duidelijk beeld is van de oorzaak van haar klachten?
Als ts dat wil kan ze naar prescan.nl gaan. Ik bemerk dat jij van het type bent dat meent dat zijn of haar klachten altijd voor gaan. De medische wetenschap is geen exacte, het is geen stappenplan wat doorlopen kan worden. Mensen moeten stoppen met denken dat doktoren niets doen omdat ze niet de MRI in mogen, of omdat er niets "onderzocht" wordt.quote:
Ik bemerk dat je een zeer slechte ervaring met doktoren hebt.
Geen reden voor TS om achterover te gaan zitten, en niet zo snel mogelijk aan de bel te trekken om te de oorzaak boven water te krijgen natuurlijk.
Jij trekt op basis van een geval in de familie conclusies over de oorzaak. Ik denk dat een collegezaal met medische studenten vele uren achter elkaar oorzaken voor deze symptonen kan opnoemen.
Het kan prima ja, maar laat in godsvredesnaam een arts beslissen hoe nuttig een onderzoek in dit stadium is. En ga geen verwachtingen scheppen bij ts dat een bloedonderzoek moet gebeuren. (Omdat je anders maar achteroverleunt en niets doet)quote:
[..]
Bloedonderzoek kan prima op basis van specifieke pijnklachten (in een bepaalde regio), leefgewoonten, eerder ziektebeeld en medicatie/genotsmiddelen gebruik.
En jij lijkt totaal doorgeslagen naar de andere kant.quote:
[..]
Als ts dat wil kan ze naar prescan.nl gaan. Ik bemerk dat jij van het type bent dat meent dat zijn of haar klachten altijd voor gaan. De medische wetenschap is geen exacte, het is geen stappenplan wat doorlopen kan worden. Mensen moeten stoppen met denken dat doktoren niets doen omdat ze niet de MRI in mogen, of omdat er niets "onderzocht" wordt.
Jij trekt op basis van een geval in de familie conclusies over de oorzaak. Ik denk dat een collegezaal met medische studenten vele uren achter elkaar oorzaken voor deze symptonen kan opnoemen.
Als je niet gespecificeerde klachten hebt kan je daarmee best naar de dokter om er achter te komen wat er precies mis is. Dat is je goed recht want je betaalt er voor.
Je moet alleen niet verwachten dat men er meteen de meest rigoureuze (en dure) manieren tegenaan gooit om er achter te komen wat er precies mis is. Dat is een proces van uitsluiten en aankijken.
Ja ok, mee eens.quote:
[..]
Het kan prima ja, maar laat in godsvredesnaam een arts beslissen hoe nuttig een onderzoek in dit stadium is. En ga geen verwachtingen scheppen bij ts dat een bloedonderzoek moet gebeuren. (Omdat je anders maar achteroverleunt en niets doet)
Dat is dus precies wat ik in mijn eerste post ook gesteld heb. Maar mensen moeten niet vergeten eerst kritisch te kijken maar het eigen leef gedrag. Daarom adviseerde ik ts om daar eens kritisch naar te kijken en dit ook met de HA te bespreken, vanuit daar kunnen verdere stappen genomen worden.quote:
[..]
En jij bent totaal doorgeslagen naar de andere kant.
Als je niet gespecificeerde klachten hebt kan je daarmee best naar de dokter om er achter te komen wat er precies mis is. Dat is je goed recht want je betaalt er voor.
Je moet alleen niet verwachten dat men er meteen de meest rigoureuze (en dure) manieren tegenaan gooit om er achter te komen wat er precies mis is. Dat is een proces van uitsluiten en aankijken.
Dat. Zo snel mogelijk gaan!quote:
Zet de punten die je hier noemt op een briefje en ga ermee naar de huisarts. Dit zijn serieuze klachten, dus een goede huisarts zal er ook serieus mee omgaan en je doorverwijzen.
Nee, het enige wat TS dient te bereiken bij de huisarts is een onderzoek door de huisarts. Als de huisarts dan beslist dat het beter is voor TS om naar een neuroloog te gaan, zal hij een verwijzing krijgen. Als TS het niet met de conclusie van de huisarts eens is kan hij een second opinion halen. Maar niet naar de huisarts gaan met de verwachting dat er neurologisch onderzoek nodig gaat zijn.quote:
Waarom meteen beginnen over allerlei scans? Volgens mij heeft TS het meeste aan een neurologisch onderzoek. Vandaaruit kan een neuroloog bekijken wat er verder nodig is. Het enige wat TS bij zijn huisarts moet zien te bereiken is een verwijzing naar een neuroloog, na een eerste onderzoek van de huisarts.
Er zit echt een enorm verschil tussen 'afgescheept worden' en 'een verwijzing halen, ongeacht de mening van de arts'.
Heb je de klachten van TS gelezen?quote:
Nee, het enige wat TS dient te bereiken bij de huisarts is een onderzoek door de huisarts. Als de huisarts dan beslist dat het beter is voor TS om naar een neuroloog te gaan, zal hij een verwijzing krijgen. Als TS het niet met de conclusie van de huisarts eens is kan hij een second opinion halen. Maar niet naar de huisarts gaan met de verwachting dat er neurologisch onderzoek nodig gaat zijn.
Ja.quote:
[..]
Heb je de klachten van TS gelezen?
Ben jij een arts? Wellicht blowt TS te veel, of eet hij slecht, of speelt er psychologisch iets. Weet jij het? Ik niet. Het verbaast me hoe mensen hier meteen een conclusie trekken, en daar aan vast klampen (ongeacht wat de mening van de dokter ook zou mogen zijn) op basis van zulke summiere informatie.
Er zit echt een enorm verschil tussen 'afgescheept worden' en 'een verwijzing ophalen, ongeacht de expertise van de arts'.
Nee, ik ben geen arts.quote:
Ja.
Ben jij een arts? Wellicht blowt TS te veel, of eet hij slecht, of speelt er psychologisch iets. Weet jij het? Ik niet. Het verbaast me hoe mensen hier meteen een conclusie trekken, en daar aan vast klampen (ongeacht wat de mening van de dokter ook zou mogen zijn) op basis van zulke summiere informatie.
Er zit echt een enorm verschil tussen 'afgescheept worden' en 'een verwijzing ophalen, ongeacht de expertise van de arts'.
Isabeau wel:
quote:
Dus omdat het een aantal klachten zijn die betrekking hebben op het neurologische stelsel moet de oorzaak daar ook maar meteen liggen?quote:
[..]
Heb je de klachten van TS gelezen?
Gelukkig studeert een HA 9!!!! jaar om alleen maar door te verwijzen. Snap niet hoe mensen dat in verhouding met elkaar kunnen plaatsen, 9 jaar studeren en dan alleen maar als doorverwijsmannetje zien. En o wee als ze het niet doen, dan zijn het ineens de grootste klootzakken die er rondlopen.
Zonder HA'en hadden wij inmiddels een Amerikaanse toestand qua zorgkosten.
Dus? Ze zegt dat hij naar de huisarts moet, niets meer, niets minder. Daar zijn we het volgens mij allemaal over eens.quote:
[..]
Nee, ik ben geen arts.
Isabeau wel:
[..]
Ze doet helemaal geen uitspraken over wat het zou kunnen zijn, of welk onderzoek of behandeling er nodig is. Omdat zij weet dat ze daar op basis van de TT, simpelweg niets over kan zeggen.
Gelukkig weet Isabeau dat de o zo geliefde HA'en niet 9 jaar voor niets studeren. En schept Isabeau geen verwachtingen bij TS waarheen zij doorverwezen moet worden.quote:
[..]
Nee, ik ben geen arts.
Isabeau wel:
[..]
Is het werkelijk vreemd om iemand met neurologische klachten aan te raden om met zijn huisarts te overleggen over een verwijzing naar een neuroloog?
We quoten nu specifiek jou, maar onze eerdere reacties waren wel degelijk gericht naar alle mensen die meteen conclusies trekken.quote:
En waarom vallen jullie nu over mij heen en niet over al die mensen die gelijk MRI-scans en bloedonderzoeken aanraden?
Is het werkelijk vreemd om iemand met neurologische klachten aan te raden om met zijn huisarts te overleggen over een verwijzing naar een neuroloog?
Ja, dat is vreemd wanneer je er geen kennis over hebt en vrijwel niets van de TS weet. Het schept iig verwachtingen die wellicht compleet overbodig of onrealistisch blijken (want jij bent een leek op dit gebied), en dat is niet slim om te doen bij iemand die al zo sceptisch tov de huisarts is.
Oh daar ben ik meer dan overheen gevallen;), maar ook dit vind ik echt verwerpelijk. Een huisarts studeert 9 jaar, die beste man of vrouw weet heus wel of iemand naar een neuroloog of psycholoog moet.quote:
En waarom vallen jullie nu over mij heen en niet over al die mensen die gelijk MRI-scans en bloedonderzoeken aanraden?
Is het werkelijk vreemd om iemand met neurologische klachten aan te raden om met zijn huisarts te overleggen over een verwijzing naar een neuroloog?
Ik kan me heel goed voorstellen dat TS het gevoel krijgt dat er te weinig gebeurd als haar huisarts zoekt naar een andere oplossing en dat er gezegd wordt dat de HA haar moet doorverwijzen, of dat ze de MRI in moet en dat ze bloedonderzoeken moet krijgen.
TS geeft zelf al aan dat hij een neurologisch onderzoek verwacht. Hij is alleen bang dat de HA zijn klachten bagatelliseert.quote:
Oh daar ben ik meer dan overheen gevallen;), maar ook dit vind ik echt verwerpelijk. Een huisarts studeert 9 jaar, die beste man of vrouw weet heus wel of iemand naar een neuroloog of psycholoog moet.
Ik kan me heel goed voorstellen dat TS het gevoel krijgt dat er te weinig gebeurd als haar huisarts zoekt naar een andere oplossing en dat er gezegd wordt dat de HA haar moet doorverwijzen, of dat ze de MRI in moet en dat ze bloedonderzoeken moet krijgen.
Dat is dan IMO nog een veel groter probleem, mensen weigeren vaak de oorzaak van symptonen in hun eigen levenswijze te zoeken. Terwijl dit wel heel vaak de oorzaak is. Een HA speelt daar logischerwijs altijd op in.quote:
[..]
TS geeft zelf al aan dat hij een neurologisch onderzoek verwacht. Hij is alleen bang dat de HA zijn klachten bagatelliseert.
Dus aan TS, de HA is de poortwachter van het hele zorgsysteem hij kan niet iedereen maar doorverwijzen. Anderzijds heeft een HA er ook totaal geen belang bij om zaken te bagatelliseren het is heel logisch om eerst te kijken naar je handelingen in plaats van meteen het lichaam de schuld te geven. Als je bij de beste man zit, vergeet dan ook eens niet hoeveel kennis hij wel niet bezit en hoelang hij heeft moeten studeren om jou te kunnen helpen. Uiteindelijk zul je zien dat een HA altijd moeite blijft doen om te zoeken naar oplossingen, maar het is onredelijk om naar aanleiding van een gesprek direct doorverwijzingen naar ziekenhuizen te verwachten. Dit is in veel gevallen niet direct nodig!
Mocht onzekerheid mbt. je fysieke gesteldheid(dus de gezondheid van je lichaam) echt een grote rol spelen in je leven kan het nuttig zijn om eens een www.prescan.nl te laten doen, dit kan voor bepaalde mensen een hoop zorgen schelen. Echter moet dit wel zelf betaald worden, omdat ons systeem de kosten niet kan opvangen als iedereen zich jaarlijks zou laten scannen.
Ga er gewoon naartoe en leg je klachten voor. Ik ben een man. Geen guido dat al met een splinter in zijn pink direct naar de dokter rent omdat ie bang is dat ie tetanus oploopt of zo. Het zegt dus al heel wat DAT ik überhaupt zit te overwegen om naar de dokter te gaan.
Je moet natuurlijk ook naar de doktor gaan, alleen moet je niet vergeten dat ook die man 9 jaar gestudeerd heeft en meer is dan een doorverwijzer. Ga erheen, leg je klachten op tafel en ga samen met hem op zoek naar een oplossing. Uiteindelijk is hij degene die bepaald of het nu al noodzakelijk is dat er verder onderzoek bij een neuroloog komt, of dat hij denkt dat er onderzoek in een andere richting noodzakelijk is.quote:
Om maar even in te gaan op al de reacties hierboven: de afgelopen jaren heb ik wel vaker last gehad van de klachten (behalve mijn spraak), maar dan dacht ik vaak dat het kwam door de hectiek rondom het werk of m'n privé leven. Ik ging er dan ook van uit dat het daar door kwam. Wat me echter wel opviel was dat wanneer ik ziek werd, mijn sociale kring steeds vaker bezorgd reageerde met 'ben je alweer ziek?' - in de veronderstelling dat het waarschijnlijk wel een griepje zal zijn of een verkoudheid ging ik er dan vaak verder niet op in en hield maar mijn schouders op.
Ik ben een man. Geen guido dat al met een splinter in zijn pink direct naar de dokter rent omdat ie bang is dat ie tetanus oploopt of zo. Het zegt dus al heel wat DAT ik überhaupt zit te overwegen om naar de dokter te gaan.
Naar de dokter gaan is ook niet slecht of niet mannelijk, maar je moet idd niet de reactie alvast gaan invullen of bepaalde verwachtingen scheppen dit zorgt alleen maar voor meer frustratie voor jezelf!
Er zijn mensen die met de kleinste dingen naar de dokter gaan, maar ook een heleboel mensen die te lang door blijven lopen met ernstige aandoeningen bijvoorbeeld. Voor je eigen gezondheid kan je beter het zekere voor het onzekere nemen. Helemaal gezien je klachten, die niet minimaal zijn.quote:
Om maar even in te gaan op al de reacties hierboven: de afgelopen jaren heb ik wel vaker last gehad van de klachten (behalve mijn spraak), maar dan dacht ik vaak dat het kwam door de hectiek rondom het werk of m'n privé leven. Ik ging er dan ook van uit dat het daar door kwam. Wat me echter wel opviel was dat wanneer ik ziek werd, mijn sociale kring steeds vaker bezorgd reageerde met 'ben je alweer ziek?' - in de veronderstelling dat het waarschijnlijk wel een griepje zal zijn of een verkoudheid ging ik er dan vaak verder niet op in en hield maar mijn schouders op.
Ik ben een man. Geen guido dat al met een splinter in zijn pink direct naar de dokter rent omdat ie bang is dat ie tetanus oploopt of zo. Het zegt dus al heel wat DAT ik überhaupt zit te overwegen om naar de dokter te gaan.
Godver, doe niet zo stoer man.quote:
Om maar even in te gaan op al de reacties hierboven: de afgelopen jaren heb ik wel vaker last gehad van de klachten (behalve mijn spraak), maar dan dacht ik vaak dat het kwam door de hectiek rondom het werk of m'n privé leven. Ik ging er dan ook van uit dat het daar door kwam. Wat me echter wel opviel was dat wanneer ik ziek werd, mijn sociale kring steeds vaker bezorgd reageerde met 'ben je alweer ziek?' - in de veronderstelling dat het waarschijnlijk wel een griepje zal zijn of een verkoudheid ging ik er dan vaak verder niet op in en hield maar mijn schouders op.
Ik ben een man. Geen guido dat al met een splinter in zijn pink direct naar de dokter rent omdat ie bang is dat ie tetanus oploopt of zo. Het zegt dus al heel wat DAT ik überhaupt zit te overwegen om naar de dokter te gaan.
ik kende een man die helaas ook zo stoer was...ach, dat hoestje gaat wel weer over 
.....nou nee, niet echt en toen hij naar de dokter ging lag hij 6 maanden later het gras van beneden te bekijken. 
Nu heb ik last van benauwdheid af en toe.Het is alsof mijn luchtpijp vernauwd is, en ik moet extra 'werken' om adem te halen.SPOILERToen ik 14 was had ik last van hartkloppingen. Nou, dat nemen ze dus echt niet serieus. De dokter kijkt jou en je moeder ff meewarig aan, en zegt als een echte helderziende 'dat het waarschijnlijk niks is'. Maar hij wil eventueel wel bloed laten prikken 'zodat jij en je moeder gerustgesteld zijn'.
Nou dat bloedprikken komt dus ook nooit wat uit, want ze testen maar op 3 of 4 ziekten. Als je die toevallig niet hebt, dan is het waarschijnlijk 'stress'. Ja hoor, gestrest zijn op de middelbare school, want die is zo moeilijk
Als ik erg benauwd ben heb ik moeite in slaap te komen. Als je in slaap valt ga je zachter ademen, en dan krijg ik net iets te weinig lucht binnen, waardoor ik dus wakker schrik. Heel vervelend. Iemand met zware astma hoorde me ooit eens ademen en vroeg me of ik bronchitis had..
Heb er wel eens een dokter naar laten luisteren, die gaf toe dat hij 'iets' hoorde, maar het was geen astma en daarmee was de kous af.
Wil dit heel graag eens aankaarten bij de dokter, maar heb dus geen idee hoe ik hem zo ver krijg het serieus te nemen.
Vraag om een longcapaciteitentest, die heb ik zelf ook moeten doen.quote:
Ik zit op dit moment met een soortgelijk dilemma, dus ik post ook even mee. Ik heb soortgelijke ervaringen met huisartsen, ik weet gewoon dat ze je klachten niet serieus nemen.Nu heb ik last van benauwdheid af en toe.Het is alsof mijn luchtpijp vernauwd is, en ik moet extra 'werken' om adem te halen.SPOILERToen ik 14 was had ik last van hartkloppingen. Nou, dat nemen ze dus echt niet serieus. De dokter kijkt jou en je moeder ff meewarig aan, en zegt als een echte helderziende 'dat het waarschijnlijk niks is'. Maar hij wil eventueel wel bloed laten prikken 'zodat jij en je moeder gerustgesteld zijn'.
Nou dat bloedprikken komt dus ook nooit wat uit, want ze testen maar op 3 of 4 ziekten. Als je die toevallig niet hebt, dan is het waarschijnlijk 'stress'. Ja hoor, gestrest zijn op de middelbare school, want die is zo moeilijk
Als ik erg benauwd ben heb ik moeite in slaap te komen. Als je in slaap valt ga je zachter ademen, en dan krijg ik net iets te weinig lucht binnen, waardoor ik dus wakker schrik. Heel vervelend. Iemand met zware astma hoorde me ooit eens ademen en vroeg me of ik bronchitis had..
Heb er wel eens een dokter naar laten luisteren, die gaf toe dat hij 'iets' hoorde, maar het was geen astma en daarmee was de kous af.
Wil dit heel graag eens aankaarten bij de dokter, maar heb dus geen idee hoe ik hem zo ver krijg het serieus te nemen.
Hiermee testen ze of je astma of copd hebt.
Wat jij overigens beschrijft aan symptomen zou ik eerder aan apneu denken ?
Maar ik ben geen arts..
Lees dit topic anders eens even door, denk je werkelijk dat de goede man negen jaar studeert om daarna maar iedereen niet serieus te nemen? Hoe is het trouwens afgelopen met je hart en de slechte dokter, volgens mij leef je nog of niet...quote:
Ik zit op dit moment met een soortgelijk dilemma, dus ik post ook even mee. Ik heb soortgelijke ervaringen met huisartsen, ik weet gewoon dat ze je klachten niet serieus nemen.Nu heb ik last van benauwdheid af en toe.Het is alsof mijn luchtpijp vernauwd is, en ik moet extra 'werken' om adem te halen.SPOILERToen ik 14 was had ik last van hartkloppingen. Nou, dat nemen ze dus echt niet serieus. De dokter kijkt jou en je moeder ff meewarig aan, en zegt als een echte helderziende 'dat het waarschijnlijk niks is'. Maar hij wil eventueel wel bloed laten prikken 'zodat jij en je moeder gerustgesteld zijn'.
Nou dat bloedprikken komt dus ook nooit wat uit, want ze testen maar op 3 of 4 ziekten. Als je die toevallig niet hebt, dan is het waarschijnlijk 'stress'. Ja hoor, gestrest zijn op de middelbare school, want die is zo moeilijk
Als ik erg benauwd ben heb ik moeite in slaap te komen. Als je in slaap valt ga je zachter ademen, en dan krijg ik net iets te weinig lucht binnen, waardoor ik dus wakker schrik. Heel vervelend. Iemand met zware astma hoorde me ooit eens ademen en vroeg me of ik bronchitis had..
Heb er wel eens een dokter naar laten luisteren, die gaf toe dat hij 'iets' hoorde, maar het was geen astma en daarmee was de kous af.
Wil dit heel graag eens aankaarten bij de dokter, maar heb dus geen idee hoe ik hem zo ver krijg het serieus te nemen.
Door dit soort geblaat ontstaan er negatieve gedachtes over huisartsen, het is maar goed ook dat ze niet zomaar van alles gaan testen. Het lichaam is geen machine waarin als X niet goed functioneert Y de oorzaak wel moet zijn, soms ben je gewoon ziek en met een symptoon als hartkloppingen kan een dokter niet direct iets, of moet er dan maar meteen een hartfilmpje/mri en weet ik niet wat gemaakt worden?
Heb je klachten, ga naar de huisarts! Maar wees dan ook gewoon eerlijk, en accepteer dat heel vaak je psyche/overbelasting van je lichaam de oorzaak is van fysieke problemen/klachten. Ben je het niet eens met de mening van je huisarts vraag dan naar zijn onderbouwing van deze mening. Ben je het er nog niet mee eens, ga voor een second opinion. Ben je het daar ook weer niet mee eens, ga dan eens na of het probleem niet bij jezelf ligt ipv alle artsen.
Dokters zijn ook mensen. Maken fouten, En hebben vooroordelen. Zo is bekend dat ze hartklachten bij vrouwen minder goed herkennen, en het sneller op 'stress' gooien. Met meer doden als gevolg. Misschien zagen ze mij toen als het zoveelste tienermeisje?quote:
[..]
Lees dit topic anders eens even door, denk je werkelijk dat de goede man negen jaar studeert om daarna maar iedereen niet serieus te nemen? Hoe is het trouwens afgelopen met je hart en de slechte dokter, volgens mij leef je nog of niet...
Door dit soort geblaat ontstaan er negatieve gedachtes over huisartsen, het is maar goed ook dat ze niet zomaar van alles gaan testen. Het lichaam is geen machine waarin als X niet goed functioneert Y de oorzaak wel moet zijn, soms ben je gewoon ziek en met een symptoon als hartkloppingen kan een dokter niet direct iets, of moet er dan maar meteen een hartfilmpje/mri en weet ik niet wat gemaakt worden?
Heb je klachten, ga naar de huisarts! Maar wees dan ook gewoon eerlijk, en accepteer dat heel vaak je psyche/overbelasting van je lichaam de oorzaak is van fysieke problemen/klachten. Ben je het niet eens met de mening van je huisarts vraag dan naar zijn onderbouwing van deze mening. Ben je het er nog niet mee eens, ga voor een second opinion. Ben je het daar ook weer niet mee eens, ga dan eens na of het probleem niet bij jezelf ligt ipv alle artsen.
Ik lees heel erg in jouw post: Slimme huisarts, domme patiënt. Maar is het wel zo zwart-wit? Een huisarts doet toch iets verkeerd als een patiënt zich niet serieus genomen voelt.
En ja, stress kan veel met een lijf doen. Maar meestal stapt een patiënt niet naar de huisarts als hij denkt dat zijn klachten van stress komen. En ook niet als hij vermoedt dat na 2 weken de klachten al over zijn. En als de huisarts dan toch zegt 'stress' of 'kijk het nog ff aan' dan voelen sommige patiënten zich dus afgeserveerd. En daar komen dan al die 'indianenverhalen van'. Maar dat is wel hún beleving.
Mijn verhaal is onschuldig btw. Maar je kan een kerkhof vullen met mensen die afgewimpeld zijn door hun huisarts en daardoor veel te laat de juiste behandeling kregen.
De hartkloppingen zijn over gegaan. Maar de benauwdheid niet.