Dus. Ik ben homoseksueel zoals je al in de titel hebt kunnen waarnemen. Ik heb mezelf een beetje in de nesten gewerkt. Ready for some drama? Ik hoop dat jullie me enigszins van advies kunnen voorzien.
Na een lange worsteling (''ha! worst'') ben ik er zeker van dat ik op jongens val. Dit accepteer ik nu volledig, hoewel ik weet dat mijn leven er 'anders' uit gaat zien en ik daar nog wel een beetje onzeker over ben. Het is geen keuze, hoe hard sommige figuren dat ook mogen schreeuwen. Mijn familie en enkele anderen weten het sinds december 2013. Niemand zag het aankomen. Desondanks kreeg ik fijne reacties. Mijn vriendengroep weet nog van niks en zij zullen ook totaal niets vermoeden aangezien ik de laatste jaren een beeld heb gecreëerd wat er in de verste niet op wijst dat ik op jongens val. Ik sta op het punt om het hen vandaag of morgen te gaan vertellen.
Nu komt dus het verhaal: Ik heb een leuke jongen leren kennen. Verliefd? Moeilijk te zeggen. Maar we hebben nu een aantal keer afgesproken en we hebben het heel leuk samen. Nu komt ie: Tijdens de eerste date heb ik mijzelf, uit onzekerheid denk ik, beter voorgedaan dan ik ben, alleen maar om een goede indruk te maken. Ik heb hem toen verteld dat ik sinds enkele maanden uit de kast ben, ook voor mijn vriendengroep, maar dat verder weinig mensen het nog weten. Ik heb hem gezegd dat ik nog in een fase zit waarin ik eigenlijk gedeeltelijk nog in de kast zit (wat dus wel waar is). Waarom ik dit deed? Geen idee. Ik heb er nu enorm veel spijt van. Ik dacht dat het een afknapper zou zijn als hij wist dat ik nog vrijwel niet 'out' was. I know, dat slaat eigenlijk nergens op.
Ik ben over van alles heel open en eerlijk tegen hem, maar die ene leugen begint nu echt dwars te zitten. Wanneer het echt serieus wordt kan ik het niet maken om deze leugen voort te zetten.
Wat moet ik nu doen? Eerlijk zijn lijkt de beste weg. Maar ik weet het echt even niet. Ik ben bang dat het een enorme afknapper is en dat hij me als een leugenaar zal zien. Zijn vertrouwen in mij zal een flinke deuk krijgen, en misschien zegt ie wel 'ajuuu, bekijk het maar'. Die kans acht ik vrij groot. Ik dacht er zelf aan om nu eerst uit de kast te komen voor mijn vrienden en dat ik die jongen daarna vertel dat ik heb gelogen (om de redenen die ik net beschreef) en pas net out ben. Denken jullie dat hij enige vorm van begrip zou hebben voor hetgeen wat ik heb 'gedaan'?
Liegen. Iets waar ik echt een hekel aan heb, maar nu doe ik het dus zelf. De titel 'Leugentje om bestwil' is misschien een beetje misplaatst. Dit kun je eigenlijk geen leugentje om bestwil meer noemen! Help?