Zo ontzettend veel hou ik van mijn (ex)vriend.
Helaas, maar waar. Het is mijn ex, niks meer met elkaar te maken hebben en dat breekt me enorm op.
Zoveel liefde, met zoveel draden aan elkaar vast zitten en toch lukt het niet.
Zoveel redenen, maar 1 ervan heeft onze relatie de das omgedaan.
Mijn partner is erg depressief. Dit is echter niet de echte reden dat we uit elkaar zijn gegaan.
Met de juiste behandeling, zou ik met hem door zijn gegaan, maar ik KON gewoon niet meer tegen al het negatieve wat op mij werd geprojecteerd. Op een gegeven moment was het zelfs zeer respectloos naar mij toe.
Al zoveel dingen had ik tijdens de relatie aangegeven, tips, adviezen, liefde.
Hij vond dat ik het niet zo persoonlijk moest opvatten, maar ik liep op mijn tenen, maandenlang.
Dit gaat op den duur ten koste van het hele gezin (we hebben samen geen kinderen)
Het mocht en kon zo niet langer doorgaan.
Ik zie grote overeenkomsten met Mike Boddé (dit terzijde)
Het afscheid is als volgt: allebei ons eigen leven op de rails zetten en dan staat bij mij de deur op een kier.
Ben ik nu egoïstisch? Of stel ik grenzen?
Ik draai in rondjes rond, zoek veel op internet om daar antwoorden te krijgen, maar het enige wat ik lees is dat de partners nog bij elkaar zijn.
Graag meningen of mensen met een soortgelijke ervaring.