Dag allemaal,
Ik zou graag enerzijds van mij af willen schrijven en anderzijds wat input willen maar ik zit zolangerhand met mijn handen in het haar over mijn nieuwe relatie. Ik ben een v van bijna 30, de m in kwestie is 31. Beiden ongebonden, geen kinderen. Beiden eerdere relaties gehad.
3 Maanden geleden gingen we op eerste date nadat we elkaar online hadden leren kennen. Die eerste date was fantastisch en duurde 10 uur waarbij er al die tijd geen seconde stilte was gevallen en we al veel diepere dingen van onszelf hadden gedeeld. Aan het einde van de date gezoend.
De weken die daarop volgenden waren ook geweldig. Iedere avond voor het slapen gaan zaten we tenminste een uur aan de telefoon te praten over ditjes en datjes maar ook hele diepe dingen. We spraken over soulmates ed. Ik had echt het gevoel dat dit hem wel eens kon zijn. Ik vond hem volwassen, aantrekkelijk, intelligent, grappig, wijs, lief, etc. Alles wat dat ik in een man dacht te zoeken was er.
Echter, na verloop van tijd begonnen me dingen op te vallen:
- hij heeft geen vrienden
- hij heeft geen hobbies
- hij sport niet
- hij loog over zijn laatste baan, studie en woonplaats uit schaamte -> na 2 weken kreeg ik te horen dat hij was ontslagen, zn studie niet had afgerond, en bij zn ouders woonde
- hij is een van de meest ijdele mannen die ik ken en zal niet in zijn joggingsbroek de deur uit durven gaan
- hij is al bijna een jaar aan het 'klussen' in zijn appartement waarbij hij continu nieuwe dingen vindt om nog langer en perfecter te moeten klussen en dus bij zijn ouders te blijven wonen
- hij heeft al die 3 maanden contact gezocht met andere vrouwen via online media -> volgens zijn zeggen in het begin omdat hij mij wilde vergelijken en nu zou het gestopt moeten zijn maar dat is niet. HIj beweert bij hoog en lag dat het enkel bij smsen blijft
- hij is zeer kritisch naar mij en geeft vaak commentaar op hoe ik eruit zie of dingen doe -> volgens hem constructief bedoeld
- hij zegt dingen te gaan doen en doet vervolgens niks
- zijn enthousiasme naar mij lijkt steeds minder te worden -> hij zegt dat dit is omdat hij merkt dat ik minder enthousiast ben
- hij kan maar 1 ding tegelijk doen -> hij werkt nu 3 dagen per week en doet de rest van de week letterlijk niks
- hij heeft tics -> zich 3x inzepen onder de douche, zijn spullen continu opnieuw organiseren en herleggen
Je kunt dus wel stellen dat onze relatie bergafwaarts lijkt te gaan. Waar ik het vooral moeilijk mee heb is dat dat magische van het begin gewoon is verdwenen en ik niet begrijp hoe dat kan? Ik zou dat graag terugwillen maar weet niet hoe. Inmiddels is mijn visie richting hem zo gekleurd dat ik altijd op scherp sta om iets negatiefs te observeren/benoemen wat uiteraard alleen maar negatief werkt.
Wat is jullie visie op bovenstaande situatie? Hoe zouden we het tij nog kunnen keren? Wat denken jullie van hoe ik hem beschrijf? Zou er iets met hemkunnen zijn dat ik niet weet (bv een of andere aandoening)?
Ben sowieso niet van plan dit nog langer dan een maand te laten duren maar hoop echt dat we het tij kunnen keren.
Dank voor jullie input!
[ Bericht 0% gewijzigd door Kloon1984 op 25-01-2014 14:41:08 (gezeur andere posters) ]