Ik heb al zoveel geprobeerd dat ik niet meer zo goed weet waar ik het zoeken moet en het vertrouwen in de dokters een beetje kwijt begin te raken.
Ik heb al vanaf mijn 11e erge last van knieklachten. Destijds heb ik verschillende onderzoeken ondergaan waar niks is uitgekomen. Van fysiotherapie tot reumatoloog. Tot mijn 16e had dit zijn ups en downs en toen werd het dus opeens erger. Daarnaast kreeg ik ook andere klachten, last van mijn rug, van mijn benen. Snel spierpijn. Maar ik moest maar gewoon wat rustiger aandoen volgens de fysio. Toen ben ik uiteindelijk maar naar de fysio gegaan. Waarnaar ik wel weer een iets betere periode kreeg.
Op mijn 18e ben ik op mezelf gaan wonen en begon het gesodemieter opnieuw, alleen veel erger. Ik ben toen helemaal gestopt met de sport die ik fanatiek beoefende, heb een flinke periode rust genomen en ben naar een nieuwe fysiotherapeut gegaan om het weer rustig op te bouwen. Ondertussen werd er weer een mri scan van mijn knie gemaakt waar ook niks op te zien werd. Het begon me wel steeds meer op te vallen dat ik heel snel moe was, een zwaar gevoel in mijn lichaam had. Aan het eind van de dag kan ik bijvoorbeeld ook dingen moeilijker verwerken. Toch kreeg ik weer een periode waarin het iets beter leek te gaan, heb zelfs weer een maand gesport, ben opnieuw verhuisd en toen kwam het weer in zijn hevigheid terug. Hele erge rugklachten, last van slecht slapen, ochtendstijfheid. Nooit wordt ik uitgerust wakker, als ik te lang tegen iemand of iets aanhang gaat mijn schouder zeer doen. Mijn polsen gaan pijn doen, ik houd licht vocht vast in mijn benen. Ik ben toen naar een nieuwe huisarts gegaan, en die dacht dat het wel eens aan mijn emotionele toestand zou kunnen liggen. Ik was het hier niet mee eens, maar heb toch maar zonder sputteren de tests gemaakt die mijn huisarts me gaf, als ze maar een oplossing zouden vinden. Kwam niks uit, dus toen ben ik naar de sportarts gestuurd. Die constateerde opeens dat mijn bekken scheef stond en al mijn klachten zouden hieruit komen (ik vraag me sterk af hoe het kan dat ik door zoveel artsen en fysiotherapeuten gezien kan zijn en dat dat dan nooit opgevallen is). Dus toen ben ik naar een manueeltherapeut gegaan, daarnaast ben ik gestopt met werken, training geven, coachen, eigenlijk alles behalve school om maar gewoon rust te krijgen. En het leek weer even iets beter te gaan. De periode op school was ook redelijk rustig.
Maar nu heb ik dus weer wat pittigere

dagen van 09:30 tot 16:00 en ik ben gewoon op aan het eind van de dag. De vermoeidheid doet gewoon zeer. Mijn rug gaat steeds meer zeer doen, mijn polsen voelen steeds pijnlijker. En hoelang ik ook slaap ik wordt niet uitgerust wakker. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb al zovaak gehoord "doe maar rustig aan", maar ik doe ondertussen al helemaal niks meer. Ik heb het vertrouwen ook niet meer in mijn huisarts. Ik moet binnenkort stage gaan lopen, maar ik word alleen al bang als ik eraan denk, ik weet niet of ik het wel aankan.
Is er iemand die hier iets van herkenning in ziet, of tips heeft of wat dan ook? Want ik weet het echt niet meer.