Mijn vraag klinkt heel dom, maar is bloedserieus. Kleine mensen zullen het herkennen: Je bent bij een discotheek of een tentfeest en dan opeens wordt je over je hoofdje geaait omdat ze je zo lief klein vinden. Of je loopt door school en twee van die grote 6e-jaars lopen achter je en zitten met elkaar te praten over "hoe klein je wel niet bent."
Sinds mijn 14e ben ik echt bijna officieel gestopt met groeien met een lengte van 1m50! Terwijl al mijn vriendinnen fijn boven de 1m65(wat ook niet echt groot is) zijn. Zelfs tussen de wat kleinere mensen voel ik me klein!!
Jongens problemen met lengtes heb ik GELUKKIG niet, de meeste jongens zijn ervoor bereid om een beetje bij te bukken(Y). Maar toch zit ik met het probleem dat ik klein ben. Eindelijk wist ik wat voor opleiding/beroep ik wou/wil doen. Kom je tot de teleurstelling dat je te klein bent en dat was wel echt het punt waarop ik in tranen kon barsten.
Hoe gaan jullie (andere kleine mensen) om met klein zijn?
When you mark the sky and the sun comes through, now your greatest days are ahead of you