quote:Dat bedoel ik dus!
Op maandag 7 oktober 2002 20:00 schreef fokje het volgende:[..]
Heb je helemaal gelijk in, ware het niet dat de meesten die bij het RIAGG aankloppen behoorlijk aan de grond zitten en juist in zo'n periode niet van zich afbijten, of ook überhaupt maar een idee hebben wat of hoe. Dáárom kloppen ze aan bij het RIAGG.
quote:Vind ik ook. Het heeft in mijn ogen vaak meer zin om met vrienden of 'lotgenoten' te praten en dingen uit te wisselen dan naar een of andere hoogeleerde te gaan. Dat helpt ook meer omdat je dan ALLEBEI uitwisselt, en je dus niet de enige bent die over jezelf vertelt, zoals bij een psychopersoon, die zelf niks zegt, en dan heb je dus ook niet echt het gevoel dat je iets leert vind ik, of een interessant gesprek voert. Nee, dan werkt een goede vriend(in) therapeutischer en helender enz. Daarom denk ik ook dat het heel belangrijk is dat het klikt met die therapeut, maar het punt is dat je niet zo even telkens een 'nieuwe' krijgt. Op school zit je misschien in een klas met 30 mensen, en zijn er 3 waar het echt mee klikt. Maar een therapeut wordt je TOEGEWEZEN, daar moet je t mee doen, 1-2 x wisselen kan wel, maar dat kun je niet eindeloos blijven doen. Heel onhandig vind ik dat.
Op donderdag 10 oktober 2002 18:18 schreef soulfly77 het volgende:
Het beste is t mij gelukt door zelf alles te proberen en jezelf tot dingen te zetten en met lotgenoten gedachten te wisselen met die mensen heb je ook meer steun.
[Dit bericht is gewijzigd door Yamyam op 10-11-2003 15:48]
quote:Ja dat is naar, ik heb pas het gevoel serieus genomen te worden door mensen in de psyche-wereld sinds mijn 16e, als kind had ik altijd het gevoel dat mensen over me heen praten, en niet werkelijk aandacht schonken aan wat ik te vertellen had. Men vertelde mij hoe het zat, en zo zat het, ook al voelde ik het bv heel anders. Op mijn 13e kreeg ik bv een behandeladvies (niet van het riagg), maar het werd me niet verteld als advies, het werd verteld als vaststaande waarheid en als besluit dat het zo zou gaan, punt. Zij hadden ervoor geleerd dus zij zouden het wel beter weten. Ik betwijfel het. Je word als kind niet als gelijkwaardig beschouwd, en vaak ook niet als volwassene, jij bent immers de patient en dus ben je minder 'helder.' Zo is mij bv ook verteld dat ik hoogstens de mavo kon doen, en wat doe ik nu? Gymnasium.
Op dinsdag 14 oktober 2003 12:04 schreef Twiggy het volgende:
Ik heb slechte ervaringen met het of de RIAGG. Ik voelde me totaal niet serieus genomen, m'n psych zat steeds maar te zeiken over eten, het was duidelijk dat hij de diagnose al had gesteld: ik had anorexia en zat in de ontkenningsfase.Nou ik mag dan wel mager zijn maar met eten heb ik geen problemen. Het maakte me erg kwaad en verdrietig dat me een complex werd aangepraat ipv m'n echte problemen werden aangepakt. En dat terwijl ik er jaren over gedaan had om de stap naar het RIAGG te maken. Ik ben drie keer geweest en ben toen niet meer gegaan.
quote:Misschien is er wel niets met haar aan de hand. Dan heb ik t alleen even over die 'symptomen' en veronderstellingen die ze noemt, er is blijkbaar wel een probleem, anders zat ze er niet.
Op dinsdag 14 oktober 2003 22:14 schreef sabyne het volgende:[..]
Wat is er dan wel met je aan de hand,ben je daar al wel achter want ik neem aan dat je er niet voor niks bent heen gegaan?
Maar zou het echt zo abnormaal zijn om je zo te 'gedragen'? Is dat werkelijk zo anders dan normaal? Misschien is cherry lips wel gewoon zo. Net zoals ik zo ben. Ik vraag het me af..of het wel echt de 'norm' is om je als breezahmuts te gedragen. Moeilijk uitleggen. Mocht ik t nog beter onder woorden weten te brengen dan meld ik t wel even.
Toen ik 10 was ofzo ging het op een keer heel, heel erg slecht met mijn papa. Hij had allerlei waanideeën dat hij kon vliegen en wij (zijn kids + mam) waren helemaal in paniek. Toen we RIAGG belden is er heel even iemand langsgekomen die zei dat dit 'normaal' was bij mensen met manisch depressieve klachten (dat was een van de eerste keren dat die diagnose werd gesteld) en diegene heeft wat pilletjes gegeven en is weggegaan. De volgende dag hebben we mijn pap voor bijna een jaar naar een psychiatrisch ziekenhuis moeten brengen. Normaal. Jaja.
De eerste ervaring van mijzelf bij het riagg was vrij neutraal.
Een KOP-groep voor kinderen waarvan 1 of beide ouders manisch depressief was (of aanverwante stoornis).
Dat ging wel vrij aardig, iig kreeg ik daar informatie over manisch depressiviteit en wat het inhoud. Ik kreeg pas op mijn 14e ofzow te horen dat mijn moeder mds is terwijl die diagnose al veel langer bekent was bij mijn moeder.
Daarop volgend gesprekjes met een psychologe, daar heb ik niets aan gehad, het werd een 'gezellig theekransje' over mezelf en de dingen uit het verleden.
Nu doe ik dagtherapie bij de riagg (oosthoek) en dat bevalt me heel goed!
Ja je moet er zelf praten en er wordt veel ruimte gegeven om jezelf te laten reageren, maar dat is ook goed.
Het is echter niet zo dat als er niks uit je komt dat er dan ook niks gebeurt, mijn ervaring is tenminste dat ze daar dan wel wat mee doen.
Er wordt veel zelf-gepraat en tegen elkaar gepraat bij mij in de groep, en de groepsleden betrekken zelf degenen erbij die zwijgzaam blijven lijden.
Het is net hoe je het treft, iig de dagtherapie ben ik erg over te spreken al is het wel heavy afentoe.
Amber Mae
quote:Je bedoelt natuurlijk: laat iedereen in zijn of haar waarden. Want iets wat je zelf niet wilt wat ze bij je doen moet je ook niet bij anderen doen. En iets wat je niet wilt wat gedaan word en daar commentaar op geeft moet je het zelf ook niet doen. Domoor.
Op maandag 10 november 2003 14:26 schreef DuchessX het volgende:
Maar laat een ander dan wel in zijn of haar waarde in plaats van met modder te gaan gooien.
quote:
Op woensdag 12 november 2003 23:27 schreef Batuwu_Griekgriek het volgende:[..]
Je bedoelt natuurlijk: laat iedereen in zijn of haar waarden. Want iets wat je zelf niet wilt wat ze bij je doen moet je ook niet bij anderen doen. En iets wat je niet wilt wat gedaan word en daar commentaar op geeft moet je het zelf ook niet doen. Domoor.
quote:Domoor yourself.... het is namelijk wel iemand in zijn of haar waarde laten....
Op woensdag 12 november 2003 23:27 schreef Batuwu_Griekgriek het volgende:[..]
Je bedoelt natuurlijk: laat iedereen in zijn of haar waarden. Want iets wat je zelf niet wilt wat ze bij je doen moet je ook niet bij anderen doen. En iets wat je niet wilt wat gedaan word en daar commentaar op geeft moet je het zelf ook niet doen. Domoor.
Dat lijkt me hoogst onverantwoordelijk.....
MIJ IS HET ALTIJD GOED BEVALLEN"
Gelukkig heb ik daarna een uitstekende particuliere psycholoog gevonden.
|
|
