[CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 10

25-09-2014

Staat er een verkeerslicht op Mars?!


'Intelligent ontwerp' of simpelweg een rotsformatie? © NASA.

Een Britse UFO-spotter die elke dag op de website van NASA de foto's bestudeert die de Marsmobiel Curiosity maakt, heeft daar zowaar een 'verkeerslicht' gezien.

Joseph White wreef even in zijn ogen toen hij de foto zag die de Curiosity op 19 september op de rode planeet maakte. Deze keer was het geen rat of een doughnut. "Van bij het begin volg ik de foto's van NASA, ik surf elke dag naar de website om de nieuwe beelden vanop Mars te bestuderen", verklaarde White aan Western Daily Press. "Toen ik deze foto zag, dacht ik 'secondje, hier is iets vreemds aan de gang'".

Terwijl White gelooft dat wat hij op de foto zag "duidelijk door een intelligent wezen is ontworpen", gaat het hoogstwaarschijnlijk om een rots.

Eerder deze week zag blogger Paul Scott Anderson een vreemde 'bal' op Mars. Volgens wetenschappers bij NASA was het een sfeer rots die zijn bolvorm aan concretie te danken heeft, een proces waarbij mineralen hard en compact worden.

Eerder werden al een iguana, een vinger, een schedel en een dijbeen 'gezien' op foto's van Mars.


Meridiani Journal
A nice round Martian "blueberry" (concretion?) from sol 746, #Curiosity. Right side of image.

(HLN)

26-09-2014

Ook NASA’s Marssonde levert eerste kiekjes af



Net als de Indiase Marssonde is ook de Amerikaanse Marsorbiter erin geslaagd om kort na zijn aankomst enkele foto’s van de rode planeet te maken. Of beter gezegd: van de ‘veelkleurige’ atmosfeer van de rode planeet.

De beelden hierboven zijn gemaakt door de Imaging Ultraviolet Spectrograph (IUVS) aan boord van NASA’s MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution). MAVEN arriveerde afgelopen maandag na een reis van zo’n tien maanden bij de rode planeet.

De eerste beelden van de sonde geven natuurlijk niet de werkelijke kleur van Mars weer. We zien de planeet in drie verschillende ultraviolette golflengtes. Het blauwe plaatje laat het ultraviolette licht van de zon dat door waterstofgas verspreidt wordt, zien. Het groene plaatje laat zien hoe zonlicht door atomair zuurstof wordt gereflecteerd. Als je het blauwe plaatje naast het groene ziet, kun je goed zien dat de zuurstofwolk aanzienlijk kleiner is dan de omvangrijke wolk waterstofgas die zich duizenden kilometers boven het oppervlak van de planeet uitstrekt. Het rode plaatje laat zien hoe ultraviolet licht door het oppervlak gereflecteerd wordt. De heldere vlek die je rechtsonder ziet, geeft aan dat daar veel licht gereflecteerd wordt. Waarschijnlijk komt dat door poolijs of wolken.


Afbeelding: Laboratory for Atmospheric and Space Physics / University of Colorado / NASA.

De zwaartekracht van Mars zorgt ervoor dat het zuurstofgas dicht bij de planeet in de buurt blijft, terwijl het lichtere waterstofgas ook op grotere hoogtes voorkomt. De gassen zijn het resultaat van de afbraak van water en koolstofdioxide in de atmosfeer van Mars. MAVEN zal tijdens zijn één jaar durende missie gaan onderzoeken hoeveel waterstof en zuurstof de Martiaanse atmosfeer verliest. Op basis daarvan kunnen we conclusies trekken over hoeveel water de planeet door de tijd heen verloren is en hoe nat de planeet in het verleden geweest moet zijn.

(Scientias.nl)

30-09-2014

Prachtige foto van Indiase Marssonde toont stofstorm op rode planeet


© epa.

RUIMTEVAART De Indiase sonde Mangalyaan, die vorige week in een baan rond Mars kwam, heeft een prachtige foto gemaakt van een stofstorm op de rode planeet. Het is de eerste foto van de sonde waarop de planeet in zijn geheel pronkt.



De Mangalyaan is het eerste Aziatische ruimtetuig dat Mars bereikt. Vorige week stuurde het zijn eerste foto's van de planeet door. Daarop waren het oppervlak en de omgeving van het hemellichaam te zien.

De Indiase Mars Oribiter heeft nu ook een foto getweet waarop de rode planeet in zijn geheel te zien is. "Hier broeit iets", luidt de tweet, een verwijzing naar de stofstorm die op het noordelijke halfrond van Mars woedt. De foto werd genomen op 74.500 kilometer hoogte.

(HLN)

01-10-2014

Vier mogelijke landingsplaatsen voor Europese Marsmissie


De vier mogelijke landingsplaatsen van de ExoMars 2018-missie liggen niet ver van de evenaar van de planeet Mars. (ESA/Roscosmos/LSSWG)

Het Europese ruimteagentschap ESA heeft vier mogelijke landingsplaatsen geselecteerd voor het tweede deel van de ExoMars-missie. Het Marsvoertuig zal in januari 2019 op Mars landen, om op zoek te gaan naar sporen van (vroeger) leven.

ExoMars is een samenwerkingsverband van ESA en het Russische ruimteagentschap Roscosmos. Het eerste deel van de missie, een orbiter en een kleine ‘testlander’ die atmosfeeronderzoek gaan doen, wordt in januari 2016 gelanceerd en komt negen maanden later aan bij Mars. Het tweede deel, bestaande uit een volwaardige ‘Marsrover’, zal in mei 2018 vertrekken.

Voor die tweede missie zijn nu vier gebieden geselecteerd, die relatief dicht bij de evenaar liggen. Vermoed wordt dat in dit deel van de rode planeet vroeger veel water te vinden was. Mineralogisch onderzoek heeft laten zien dat de bodem ter plaatse rijk is aan klei-achtige materiaal.

De definitieve landingsplaats voor het ExoMars-voertuig wordt pas in de loop van 2017 gekozen. Daarbij zal ook rekening worden gehouden met de resultaten van het eerste deel van de missie. (EE)

(allesoversterrenkunde)

05-10-2014

Stuurt NASA bemanning 'in winterslaap' naar Mars?


© Spaceworks.

NASA bekijkt al langer de mogelijkheid van een bemande ruimtevlucht naar Mars en liet nu ook onderzoeken of dat veel goedkoper kan. Zo zou de bemanning kunstmatig in een 'winterslaap' kunnen gehouden worden tijdens de vlucht van 180 dagen. Daarmee zou liefst 180 ton aan gewicht kunnen uitgespaard worden.

De diepe slaap, gekend onder de term torpor, vermindert sterk de metabolische functies van de astronauten. Torpor komt ook op natuurlijke wijze voor in het geval van onderkoeling. "Therapeutische torpor bestaat al sinds 1980 en is vooral sinds 2003 belangrijk voor de behandeling van patiënten in kritieke toestand in ziekenhuizen", zegt ruimtevaartingenieur Mark Schaffer van SpaceWorks, dat het onderzoek uitvoerde. "In de meeste grote ziekenhuizen bestaan er procedures om therapeutische onderkoeling toe te passen op patiënten om hen in leven te houden tot ze de behandeling kunnen krijgen die ze nodig hebben."

Van 1 week naar half jaar onderkoeling
In combinatie met intraveneuze voeding zou de bemanning van een vlucht naar Mars in winterslaap kunnen gebracht worden. Zo'n trip duurt wel in het beste geval 180 dagen, enkele rit. Tot nu toe worden patiënten maximaal ongeveer een week in torporstaat gehouden. "Voor bemande Marsvluchten moeten we dat dus opdrijven tot 90 à 180 dagen", aldus Schaffer.

Het systeem zou een geweldige financiële besparing betekenen. De astronauten zouden kleinere ruimtetuigen nodig hebben met minder voorzieningen. Geen keuken, geen fitnesstoestellen, minder water, eten en kledij. Een van de ontwerpen omvat een tollend leefgebied met lage zwaartekracht om het bot- en spierverlies te ondervangen.

SpaceWorks berekende dat er vijf keer minder drukvolume zou nodig zijn voor een bemanning in winterslaap en drie keer minder benodigd gewicht, met inbegrip van voedsel en water. In totaal zakken de basisvereisten voor zo'n torporvlucht van 400 naar ongeveer 220 ton. Een serieuze besparing dus.

(HLN)

04-10-2014

Studente ontwikkelt methode om water te zoeken op Mars


Studente Kellie Wall. (Robert Hubner, WSU Photo Services)

De 21-jarige Amerikaanse studente Kellie Wall is de eerste auteur van een artikel in het invloedrijke tijdschrift Nature Communications, waarin een nieuwe methode wordt beschreven om naar water te zoeken op Mars. Wall en haar collega's hebben de mate van kristallisatie bestudeerd van verschillende vulkanische gesteenten op aarde, en die vergeleken met metingen van de Amerikaane Marswagen Curiosity.

Aards vulkanisch gesteente blijkt een lage mate van kristallisatie te vertonen wanneer het snel is afgekoeld door wisselwerking met water. Als er sprake is geweest van tragere afkoeling, zonder contact met water, is de kristallisatiegraad aanzienlijk hoger. Uit de Curiosity-metingen blijkt dat de onderzochte Marsgesteenten een hoge kristallisatiegraad hebben, wat doet vermoeden dat er tijdens hun afkoeling geen water in het spel was.

Het is voor het eerst dat de aanwezigheid en invloed van water in het verre verleden van Mars bestudeerd wordt op basis van de textuur van vulkanisch gesteente. (GS)

(allesoversterrenkunde)

09-10-2014

Ruimtevloot bereidt zich voor op komst ‘Marskomeet’


Op 19 oktober a.s. scheert komeet Siding Spring op een afstand van slechts 132.000 kilometer langs de planeet Mars. (NASA)

Op 19 oktober a.s. raast de komeet Siding Spring dicht langs de planeet Mars. Tot een botsing komt het zeker niet, maar waarschijnlijk zullen wel deeltjes uit de ‘staart’ van de komeet de atmosfeer van de rode planeet binnendringen. Dat biedt de diverse orbiters en ‘rovers’ die Mars momenteel onderzoeken de uitgelezen kans om dit zeldzame schouwspel van heel dichtbij te volgen.

Geschat wordt dat de komeet per seconde ongeveer honderd kilogram materiaal in de Marsatmosfeer zal dumpen. Dat is vergelijkbaar met de hoeveelheid deeltjes die de planeet voortdurend de ruimte in stoot. Honderd kilogram lijkt heel wat, maar het zal nog een hele uitdaging zijn om deze ijle stroom deeltjes te detecteren.

Een van de instrumenten die daarbij betrokken is, is de deeltjesdetector ASPERA-3 van de Europese ruimtesonde Mars Express. Wetenschappers hopen dat dit instrument in staat zal zijn de kleine veranderingen in de samenstelling van de Marsatmosfeer op het moment van de komeetpassage te detecteren. Daarbij zal vooral worden gelet op eventuele watermoleculen, die normaal gesproken niet in de hoge Marsatmosfeer voorkomen.

Anders dan de Mars Express zijn de drie NASA-orbiters die momenteel om Mars cirkelen zodanig gemanoeuvreerd dat de kans op botsingen met snelle stofdeeltjes van de komeet zo klein mogelijk is. Wel zullen hun instrumenten voor, tijdens en na de dichtste nadering gegevens de activiteit van de komeetkern in de gaten houden en gegevens verzamelen over de grootte van de stofdeeltjes in de komeetstaart en de verdeling ervan.

Komeet Siding Spring wordt niet alleen van dichtbij gevolgd. Ook de Infrared Telescope Facility op Hawaï, verscheidene ruimtetelescopen (waaronder Hubble) en tal van ruimtesondes (o.a. Swift, SOHO en NeoWISE) zijn bij de grote waarnemingscampagne betrokken. (EE)

(allesoversterrenkunde)

13-10-2014

Onderzoek: Mars One-kolonisten zullen verhongeren


Het MAVEN ruimteschip ontwikkeld door NASA nadert Mars op een missie zijn bovenste atmosfeerlaag aan nadere studie te onderwerpen. © ap.

MARS ONE De ruim 200.000 mensen die zich enthousiast hebben aangemeld voor Mars One, de Nederlandse stichting met als doel in 2025 een ruimtekolonie op Mars te stichten, zullen zich na publicatie van een recent onderzoek nog wel even achter hun oren krabben. Dat onderzoek voorspelt namelijk onder meer dat ze zullen gaan verhongeren.

Het onderzoek werd uitgevoerd door studenten van de prestigieuze Amerikaanse universiteit MIT. De onderzoekers analyseerden de plannen en data die Mars One vooralsnog heeft gepubliceerd rond de enkele reis naar de rode planeet. Ze concludeerden dat het initiatief zal falen in zijn huidige vorm.


Dit beeld, vrijgegeven door NASA, toont sporen van rovers tussen de kraters Endurance en Victoria op Mars. © ap.

De MIT-studenten ontwikkelden een speciaal instrument waarmee ze standaardvoorwaarden voor een succesvolle kolonisatie van Mars naast de missieplannen legden. Daar rolde het voor de aspirant-kolonisten niet rooskleurige vooruitzicht uit.
Heikele punten

Allereerst wringt het in de Mars One-plannen bij de productie en opslag van voedsel. Volgens de studenten kan dat in de huidige plannen niet voldoen aan het aantal calorieën dat de Marsreizigers dagelijks nodig zullen hebben. De kolonisten zouden daardoor na verloop van tijd simpelweg verhongeren.

Een ander probleem is het onderhouden van de gewassen die de kolonisten willen gaan verbouwen. De gewassen zorgen voor een gevaarlijk hoog zuurstofgehalte in de atmosfeer van de kolonie. Zo zou een kleine brand daardoor al snel de ondergang van Mars One kunnen inleiden. De technologie die Mars One wil gebruiken om het zuurstof uit de lucht te filteren en die tegelijkertijd het stikstofniveau op peil moet houden zodat de luchtdruk gewaarborgd blijft, is volgens de MIT-studenten nog niet geavanceerd genoeg voor een dergelijke reis.


Verder stellen de wetenschappers dat er voor een succesvolle stichting van de kolonie vijftien lanceringen van zogeheten Falcon Heavy's nodig zijn. Een Falcon Heavy is een ruimtevaartuig dat momenteel nog in ontwikkeling is en een bulk aan vrachtgoederen mee de ruimte in kan nemen.

Het aanschaffen en lanceren van een Falcon Heavy is niet goedkoop. De studenten schatten dat Mars One per Falcon Heavy-lancering ongeveer 300 miljoen dollar kwijt is, wat het totale kostenplaatje voor de lanceringen op zo'n 4,5 miljard dollar brengt.
Onvolledige data


Archiefbeeld: Mars. © epa.

Mars One-directeur Bas Lansdorp zei tegen website Populair Science dat het MIT-onderzoek gebaseerd is op onvolledige data, waardoor de schattingen van de studenten niet kloppen. Een van de student-onderzoekers, Sydney Do, reageerde tegenover Popular Science al meteen op de opmerkingen van Lansdorp. Hij zei dat hij graag inzage zou krijgen in de daadwerkelijke cijfers van Mars One, zodat ze hun onderzoek kunnen actualiseren.

Wel erkende Lansdorp dat de studenten op een punt in hun onderzoek gelijk hadden: de kanttekening rond het meenemen van reserve-onderdelen.

De studenten berekenden dat ongeveer 62 procent van de vracht naar Mars moet bestaan uit reserve-onderdelen wanneer er niet binnen twee jaar na de eerste missie een volgende missie op het programma staat, zoals Mars One heeft gepland. De studenten baseerden hun percentage op cijfers van het ruimtestation ISS en hoe vaak daar onderdelen vervangen moeten worden.



(HLN)

14-10-2014

Ruimtesonde MAVEN brengt gasverlies van Marsdampkring in kaart


UV-opnamen van koolstof- en zuurstofatomen in de omgeving van Mars. (NASA/Univ. of Colorado)

Nog niet alle meetinstrumenten zijn voor honderd procent in gebruik, maar de Amerikaanse Marsverkenner MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution) heeft de eerste resultaten al binnen. MAVEN, gelanceerd in november 2013, kwam op 21 september aan in een baan om Mars. De ruimtesonde gaat onderzoek doen aan de Marsdampkring, met als belangrijkste doel: meer inzicht verkrijgen in de manier waarop Mars in de loop van vele honderden miljoenen jaren het grootste deel van zijn atmosfeer is kwijtgeraakt.

Met de ultravioletcamera van MAVEN is de verdeling van koolstof-, zuurstof- en waterstofatomen in de directe omgeving van Mars in kaart gebracht. Die atomen maakten ooit deel uit van koolzuur- en watermoleculen. Uit de waarnemingen blijkt duidelijk dat de allerhoogste, ijle delen van de Marsdampkring nauwelijks door de zwaartekracht van de planeet vastgehouden worden. Ook de sterk variabele verdeling van ozon in de dampkring is in beeld gebracht.

Daarnaast registreerde MAVEN op 29 september de aankomst van een grote wolk elektrisch geladen deeltjes die drie dagen eerder bij een uitbarsting op de zon de ruimte in was geblazen. Vermoedelijk vormen zulke zonnestormen een van de oorzaken van het gestage verlies van atomen uit de ijle bovenste lagen van de Marsatmosfeer.

In de eerste helft van november zal het wetenschappelijke waarnemingsprogramma van MAVEN echt van start gaan. (GS)

(allesoversterrenkunde)

20-10-2014

Ongewone gebeurtenis in de ruimte: komeet scheert langs Mars


Deze illustratie van NASA geeft de komeet Siding Spring weer die langs Mars scheert © afp.

De komeet Siding Spring is zondagavond op korte afstand langs de planeet Mars gevlogen. De komeet naderde de rode planeet tot op 140.000 kilometer, een derde van de afstand tussen de aarde en de maan. Toen de afstand het kleinst was, om 20.27 uur, had de komeet een snelheid van 203.000 kilometer per uur in verhouding tot Mars. Dat meldt de NASA.

Het is de eerste keer in de geschiedenis van de wetenschappen dat een komeet een planeet zo dichtbij nadert. "We zijn allemaal zeer enthousiast", zegt Guy Webster van het Jet Propulsion Laboratory van het ruimtevaartagentschap van de VS.



De NASA bracht voor de ongewone gebeurtenis ruimtesonden, telescopen en Mars-voertuigen in stelling. Wetenschapper willen op die manier belangrijke gegevens verzamelen: over de samenstelling van kometen, die overblijfsels zijn van het ontstaan van ons zonnestelsel, maar ook over de wisselwerking tussen de atmosfeer van Mars en haar omgeving.

De komeet met de wetenschappelijke benaming C/2013 A1 stamt uit de zogenaamde Oortwolk. Dit verre gebied in het heelal is sinds het ontstaan van het planetenstelsel nauwelijks veranderd. De ontdekker van de komeet is Robert H. McNaught in het Siding Spring Observatorium in Australië.

Minstens zestien apparaten in het heelal en op Mars zijn volgens de NASA betrokken bij de analyse, onder meer Mars-verkenner Curiosity en ruimtetelescoop Hubble. Ook ruimtesonde Maven, die kortgeleden Mars bereikte, wordt ingezet. De eerste gegevens en beelden over het voorblijvliegen van de komeet worden volgens Webster maandag verwacht.

(HLN)

20-10-2014

Marssondes overleven komeetpassage probleemloos


Amerikaanse Mars-sondes 'schuilden' achter de planeet tijdens de scheervlucht van komeet Sinding Spring. (NASA/JPL-Caltech)

De drie operationele Amerikaanse Marsverkenners die momenteel in een baan rond de rode planeet draaien, hebben zondagavond de scheervlucht van komeet C/2013 A1 Siding Spring probleemloos overleefd. Uit voorzorg waren de ruimtesondes (Mars Odyssey, Mars Reconnaissance Orbiter en MAVEN) op het moment van dichtste nadering naar de 'achterzijde' van de planeet gemanoeuvreerd. De700 meter grote, poreuze kern van komeet Siding Spring, die om 20.27 uur Nederlandse tijd op slechts ca. 140.000 kilometer langs Mars scheerde met een relatieve snelheid van bijna 60 kilometer per seconde, is gehuld in een ijle 'coma' van gas- en stofdeeltjes, die mogelijk schade aan de ruimtesondes zou kunnen veroorzaken.

Tijdens de passage van Siding Spring is de komeet waargenomen door verschillende instrumenten aan boord van de drie ruimtesondes, zoals de infrarode THEMIS-spectrometer van Odyssey en de HiRISE-camera van Mars Reconnaissance Orbiter. De drie ruimtesondes overleefden ook de passage van de staart van de komeet, enkele uren na de dichtste nadering.

De Europese ruimtevaartorganisatie ESA heeft laten weten dat ook de Europese Marsverkenner Mars Express in goede gezondheid verkeert. Een officiële bevestiging van de status van de Indiase Mars Orbiter Mission (Mangalyaan) is nog niet gepubliceerd.

Binnen enkele dagen worden waarschijnlijk de eerste voorlopige meetgegevens bekendgemaakt van de verschillende Marsverkenners, en mogelijk ook van de Amerikaanse Marswagentjes Opportunity en Curiosity, die waarnemingen vanaf het planeetoppervlak hebben verricht. (GS)

(allesoversterrenkunde)

20-10-2014

Mars is wit en andere ontdekkingen na twee jaar Mars Curiosity


© ap.

Tijdens zijn eerste twee jaren op Mars ontdekte NASA's Curiosity dat er ooit leven mogelijk was op de Rode Planeet. Een gigantische ontdekking, waar tien jaren van voorbereidingen, technische moeilijkheden en overwinningen aan vooraf gingen. In zijn boek 'Mars Rover Curiosity' biedt hoofdingenieur Rob Manning een exclusieve blik achter de schermen van het project.


© reuters.


Een van de eerste foto's die de Curiosity nam. © reuters.

'Mars Rover Curiosity, An inside account from Curiosity's chief engineer' biedt de lezer een getuigenverslag van de planning en de bouw van het meest complexe staaltje machinerie dat ooit ontworpen is om op een andere planeet te landen. Technische uitdagingen, bezuinigingen en ontwerpwijzigingen achtervolgden het team, wat uiteindelijk leidde tot twee jaar uitstel van de missie.

Maar tien jaar en twee miljard dollar later kan het team het ene succes na het andere vieren. Afgelopen zomer vierde de Curiosity zijn tweede verjaardag op Mars. In die tijd deed de Marswagen tal van baanbrekende ontdekkingen. Een overzicht.

Sporen van een oude rivierbedding


© epa.

Een van zijn eerste ontdekkingen deed de Curiosity al vlak na de landing op Mars. In september 2012 vond de Marsjeep rotsen die vermoedelijk afgerond en afgevlakt waren door een oude rivier. De lagen van het grondgesteente zijn volgens wetenschappers het bewijs dat er ooit een kniediepe waterstroom was. Waar het water naartoe ging, is nog niet duidelijk: mogelijk verdween het in de rotsen of verdampte het in de atmosfeer.

Leven op Mars?
In december 2012 maakte NASA groot nieuws bekend. De Curiosity had in de bodem van de Rode Planeet heel wat tekenen van leven gevonden. Uit metingen bleek dat de juiste omstandigheden er aanwezig waren om levende microben te ondersteunen. Door in de gesteenten te boren, ontdekte de Marsjeep de sleutelingrediënten die leven mogelijk maken: koolstof, waterstof, zuurstof, fosfor en zwavel. De kleimineralen en het weinige zout die gevonden werden, wijzen uit dat er ooit drinkbaar water geweest kan zijn.

Het beste bewijs dat tot nu toe gevonden werd, zijn foto's van kiezelstenen die de Curiosity nam in de Gale-krater. De stenen zijn samengesteld uit zand, zoals typisch in rivierbeddingen op Aarde. Wanneer stenen door wind en zandstormen verweren, worden ze rauw en hoekig. Maar volgens wetenschappers is te zien dat nagenoeg alle van de 515 geanalyseerde kiezelstenen vlak, glad en afgeslepen zijn.


De bodem van de Gale-krater. © reuters.

Gevaarlijke stralingen
Aan de hand van gegevens die de Curiosity in zijn eerste 300 dagen op de planeet verzamelde, kon in mei 2013 voor het eerst worden vastgesteld aan hoeveel straling astronauten worden blootgesteld tijdens een reis naar Mars. De stralingen overschrijden de limiet die NASA vooropstelt. Op basis van deze informatie kunnen ruimtevaartuigen en ruimtepakken gebouwd worden die mensen tijdens verre ruimtereizen kunnen beschermen.
Geen methaan, geen leven?


© afp.

In september 2013 stelde NASA vast dat de Curiosity nog geen enkel spoor van methaan had gevonden in de atmosfeer van Mars. Dat doet de kans dat er leven is slinken. Levende organismen, zoals wij die kennen, produceren methaan. Om te bewijzen dat er ooit leven op Mars was, gingen wetenschappers daarom op zoek naar deze substantie. De zoektocht gaat intussen nog steeds verder.

Mars is wit


Onder een dun laagje rood grind blijkt Mars wit te zijn. © afp.

Wetenschappers verwonderen zich over de variëteit aan grond- en steensoorten die gevonden werden in de Gale-krater. De Curiosity ontdekte er verschillende soorten grind, vulkanische gesteenten, duinen, moddergesteenten en barsten vol mineralen. Uit foto's blijkt overigens dat de rode stof die de planeet kenmerkt maar een dun laagje is. Daaronder is Mars wit.

Onlangs bereikte de Marsjeep zijn ultieme bestemming, Mount Sharp. De Curiosity zal de komende jaren de geologische lagen van de berg onderzoeken.


Mount Sharp. © epa.

(HLN)

21-10-2014

Bemande reis naar Mars wordt steeds gevaarlijker


Artist's impression van een bemande nederzetting op Mars. (Bryan Versteeg/Mars One)

Het wordt steeds gevaarlijker om een bemande reis naar Mars te maken. Oorzaak: de zon. Die is de laatste tijd veel minder actief dan normaal. De magnetische veldsterkte van de zon is daardoor ook geringer, en dat betekent dat de zon minder bescherming biedt tegen kosmische straling - energierijke elektrisch geladen deeltjes uit het heelal. Dat resulteert weer in een hoger stralingsrisico voor astronauten die zich buiten de magnetische invloedssfeer van de aarde begeven.

De activiteit van de zon - zonnevlekken, uitbarstingen en sterke magnetische velden - vertoont een cyclus van elf jaar. Tijdens een activiteitsminimum is de hoeveelheid kosmische straling in de binnendelen van het zonnestelsel hoger dan gemiddeld, en kan een 30-jarige mannelijke astronaut ongeveer een jaar lang in de interplanetaire ruimte verblijven voordat hij significant meer risico loopt op kanker. Voor een even oude vrouwelijke astronaut wordt die grens al na tien maanden bereikt. Dat blijkt uit metingen van een stralingsexperiment aan boord van de Amerikaanse maansonde LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter).

Tijdens het meest recente zonneminimum, in 2009, bereikte de zonneactiviteit echter haar laagste waarde sinds ongeveer honderd jaar. Het huidige zonnemaximum is ongewoon zwak, en veel astronomen verwachten dat er bij het volgende zonneminimum, rond 2020, opnieuw records gaan sneuvelen. Dat zou betekenen dat de hoeveelheid kosmische straling verder toeneemt, zodat er na een verblijf van ongeveer negen maanden al sprake is van ernstige stralingsrisico's.

In een artikel in het vakblad Space Weather waarschuwen de onderzoekers voor de potentiële gevaren die dat met zich meebrengt voor toekomstige bemande reizen naar Mars, zoals die onder andere zijn gepland door het Nederlandse bedrijf Mars One. Een enkele reis naar Mars duurt al snel minstens acht maanden; Mars heeft zelf bovendien geen beschermend magneetveld. (GS)

(allesoversterrenkunde)

Geinige speculatie over mogelijke insecten op Mars:



Gaat niet over de zwarte pixels in de foto's, maar de andere vage zwarte puntjes.

quote:

Op dinsdag 4 november 2014 13:12 schreef OuwePers het volgende:
Geinige speculatie over mogelijke insecten op Mars:

MARS INSECTS SWARM CURIOSITY ROVER SELFIE: UFO's, Birds or Flies? ArtAlienTV 1080p

Gaat niet over de zwarte pixels in de foto's, maar de andere vage zwarte puntjes.

Vaag filmpje.
Ik weet wel dat ze foto's van Mars hier nabewerken,, dus dat er geen 'arm' van de camera naar de rover te zien is is niet zo gek, zo zijn er meer foto's.
Wat de zwarte puntjes zijn? Tja, de conclusie dat het insecten zijn kan je daaruit helemaal niet trekken. Het zou een pixel anomalie kunnen zijn, stof op de lens of data errors (zoals op de 2de foto van het gezicht op Mars: http://en.wikipedia.org/wiki/Cydonia_(region_of_Mars)), of vul zelf maar een optie in die iig waarschijnlijker is dan insecten

07-11-2014

Komeet versterkte ionosfeer van Mars


Deze artist's impression laat zien hoe de Imaging Ultraviolet Spectrograph van de MAVEN-sonde de hoge atmosfeer van Mars scant. (NASA/Univ. of Colorado)

Gegevens van de ruimtesondes MAVEN, MRO (beide van NASA) en Mars Express (ESA) laten zien dat stof van de komeet die vorige maand vlak lang Mars scheerde een tijdelijke, sterke laag van ionen toevoegde aan de ionosfeer, de elektrisch geladen laag hoog boven het planeetoppervlak. Het is voor het eerst dat een direct verband kon worden gelegd tussen zo’n meteorenregen en het ontstaan van een tijdelijke laag in de ionosfeer van een planeet.

Komeet C/2013 A1 naderde Mars op 19 oktober jl. tot op een afstand van 139.500 kilometer. Dat is minder dan de helft van de afstand tussen de aarde en de maan. Bij die scheervlucht kwam stof van de komeet in de Marsatmosfeer terecht, dat verdampte en waarschijnlijk een indrukwekkende meteorenregen veroorzaakte.

De ruimtesonde MAVEN, die nog maar enkele maanden om Mars cirkelt, detecteerde na afloop sterk uv-licht van magnesium- en ijzerionen hoog in de Marsatmosfeer. Zelfs bij de hevigste meteorenregens op aarde is nooit zo’n sterk effect gemeten. Het duurde twee dagen voordat het uv-spectrum van Mars weer genormaliseerd was.

Elders boven Mars registreerde de Europese Mars Express enkele uren na de passage van de komeet een enorme toename in de elektronendichtheid van de ionosfeer. Deze piek trad op een aanzienlijk lagere hoogte op dan de normale dichtheidspiek. Ook deze toegenomen ionisatie wordt toegeschreven aan stofdeeltjes van de komeet die in de atmosfeer verbrandden. Metingen door de MRO geven aan dat de elektronendichtheid met een factor vijf tot tien toenam.

Ook naar de komeet zelf is gekeken. Beelden van de HiRISE-camera van de MRO laten zien dat de kern van de komeet kleiner is dan de verwachte twee kilometer, en eens in de acht uur om zijn as draait. (EE)

(allesoversterrenkunde.nl)

07-11-2014

[ Nieuwe microben voor Mars ]
Synthetische biologie moet bemande missie letterlijk ontlasten

Synthetische biologie kan het verschil uitmaken tussen wel of niet naar Mars vliegen. In elk geval scheelt het een hoop bagage, hebben onderzoekers van Berkeley Lab uitgerekend.


Artist's impression van microbiële kwekerij op Mars.

In Journal of the Royal Society Interface rekenen Adam Arkin en collega’s voor wat er gebeurt als je een Marsmissie, waarbij zes astronauten meegaan, de onderdelen meegeeft voor een voorraad fermentoren met slim ontworpen tekentafelbacteriën. Uitgangspunt is een missieduur van 916 dagen, waarvan 496 dagenverblijf op Mars en tweemaal 210 dagen reistijd.

Traditioneel reken je er dan op dat je een deel van het voedsel moet meenemen en de rest kweekt in een meegenomen broeikas; zonlicht en CO2 zijn op Mars in voldoende mate voorhanden. Maar N2 en H2O vind je er óók, en als je daar vervolgens biomassa van laat maken door Arthrospira platensis en Arthrospira maxima draagt de voedselvoorziening ineens 38 procent minder bij aan het startgewicht van je raket.

Van CO2 en water kun je ook brandstof maken. Dat kan via klassieke elektrolyseprocessen maar als je Methanobacterium thermoautotrophicum inschakelt om methaan te produceren, scheelt dat 56 procent in het startgewicht van de brandstofvoorziening.

Wat de behuizing voor de astronauten betreft: het was de beodeling om een 3D-printer mee te nemen en de muren te printen uit bodemmineralen. Maar als je een ándere printer meeneemt, de kunststof polyhydroxyboterzuur laat aanmaken door Cupriavidus necator en de eerste 202 dagen genoegen neemt met een krap plekje in de Marslander (want die bacterie heeft tijd nodig!), gaat het startgewicht van dit onderdeel met maar liefst 85 procent omlaag.

En o ja, als de hoofdpijnpilletjes op zijn heb je dankzij een gemodificeerde Synechocystis sp. binnen een paar dagen weer voldoende paracetamol.

Voor reizen naar de maan kun je een vergelijkbaar verhaal houden, zij het met andere cijfers en de overweging dat CO2, N2 en H2O daar vele malen schaarser zijn.

Uiteraard klopt de berekening voorlopig alleen in theorie, zijn er in de praktijk nog de nodige plooien glad te strijken en bestaat er een zeker risico dat er uiteindelijk tóch iets niet werkt en de astronauten na aankomst een serieus probleem hebben. Maar waarschijnlijk is het risico dat ze het om ándere redenen niet overleven nog veel groter, dus wat let ze?

bron: Berkeley Lab

(c2w.nl)

De wielen van Curiosity beginnen aardig wat slijtage te vertonen, grote gaten zelfs

Ik zit hier even te lezen in dit topic, en moet zeggen jammer dat ik het niet eerder heb gevonden. Heb Mars foto's voorbij zien komen, die ik nog niet had gezien, echt gaaf !

quote:

Op donderdag 13 november 2014 14:23 schreef Klapskaats het volgende:
Ik zit hier even te lezen in dit topic, en moet zeggen jammer dat ik het niet eerder heb gevonden. Heb Mars foto's voorbij zien komen, die ik nog niet had gezien, echt gaaf !

Fijn dat je nu dan wel mee volgt Klapskaats

quote:

Op donderdag 13 november 2014 16:01 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Fijn dat je nu dan wel mee volgt Klapskaats

Toegevoegd aan mijn favorieten

quote:

Op donderdag 13 november 2014 16:23 schreef Klapskaats het volgende:

[..]

Toegevoegd aan mijn favorieten

18-11-2014

kortdurend water op Mars



Er is overtuigend bewijs dat Mars ooit zo warm was dat vloeibaar water op het oppervlak kon bestaan. Nieuw onderzoek suggereert nu dat die opwarming episodisch was: zo af en toe was Mars gedurende enkele decennia tot eeuwen warm en nat.

Er is de afgelopen jaren overtuigend bewijs gevonden dat er ooit water op de planeet Mars stroomde. Denk aan oude rivierbeddingen, restanten van meren, enzovoort. Het suggereert dat Mars ooit aangenamere temperaturen kende: temperaturen die het bestaan van vloeibaar water op het oppervlak van de planeet mogelijk maakten. Maar hoewel het bewijs voor het bestaan van dat vloeibare water overtuigend is, kunnen onderzoekers er niet echt mee uit de voeten. Recente klimaatmodellen suggereren namelijk dat Mars in zijn jonge jaren al over een atmosfeer beschikte die te dun was om de planeet zodanig op te warmen dat vloeibaar water over het oppervlak kan stromen. Bovendien was de zon in de jonge jaren van de rode planeet veel minder helder dan nu het geval is: nog zo’n feit dat het plaatje van een jong Mars dat warmer is dan nu het geval is, onaannemelijk maakt.

Episodisch
Maar hoe zijn die rivierbeddingen en oude meren dan te verklaren? Wetenschappers van de universiteit van Brown komen met een oplossing. Ze stellen dat Mars episodisch warm genoeg was om vloeibaar water te herbergen. Volgens de onderzoekers konden er op Mars situaties ontstaan waardoor de planeet tijdelijk opwarmde. Denk aan het vrijkomen van broeikasgassen of vulkanisme. Maar: die periodes waarin Mars warm genoeg was om vloeibaar water te herbergen, waren maar kort. Tientallen tot honderden jaren. “De nieuwe klimaatmodellen die een koud en met ijs bedekt Mars laten zien, zijn moeilijk in overeenstemming te brengen met het overvloedige bewijs dat suggereert dat er water op het oppervlak stroomde dat stroompjes en meren vormde,” vertelt onderzoeker James W. Head. “Deze nieuwe analyse voorziet ons van een mechanisme voor episodische opwarming en smelting van sneeuw en ijs.”

“DE NIEUWE KLIMAATMODELLEN DIE EEN KOUD EN MET IJS BEDEKT MARS LATEN ZIEN, ZIJN MOEILIJK IN OVEREENSTEMMING TE BRENGEN MET HET OVERVLOEDIGE BEWIJS DAT SUGGEREERT DAT ER WATER OP HET OPPERVLAK STROOMDE DAT STROOMPJES EN MEREN VORMDE”

Vulkanisme
De onderzoekers wijzen er onder meer op dat veel van de overtuigende bewijzen voor vloeibaar water op Mars zo’n 3,7 miljard jaar oud zijn. In die tijd was Mars waarschijnlijk ook vulkanisch actief. Op aarde zorgen vulkanen meestal voor afkoeling: ze brengen zwavelzuurdeeltjes en dikke aswolken in de lucht die zonlicht reflecteren, waardoor de oppervlaktetemperatuur daalt. Maar op Mars hadden de vulkanen een andere uitwerking, zo tonen Head en collega’s aan. Modellen tonen aan dat zwavelzuurdeeltjes op Mars afrekenden met stofdeeltjes in de stoffige atmosfeer van de rode planeet. Hierdoor werd er juist minder zonlicht gereflecteerd. Ondertussen creëerde zwaveldioxidegas een bescheiden broeikaseffect. Samen zorgden deze effecten ervoor dat Mars net genoeg opwarmde om vloeibaar water op het oppervlak van de planeet mogelijk te maken.

Bewijs voor stromend water op Mars wordt vaak aangehaald als een teken dat er op de rode planeet ooit wellicht leven mogelijk was. Maar was dat ook zo als die perioden waarin het water stroomde elke keer slechts tientallen tot honderden jaren duurden? Head denkt van wel. Sterker nog: hij vermoedt dat dit onderzoek wetenschappers aanwijzingen biedt om de sporen van die levensvormen te vinden. Volgens dit onderzoek zouden we restanten van dat leven in oude rivierbeddingen en meren aan moeten treffen. Hij trekt die conclusie nadat hij de situatie op Mars – met de korte perioden van opwarming – vergelijkt met de situatie op Antarctica. Op Antarctica leven algen die de kou en droogte prima kunnen hanteren. Ze wachten simpelweg op de periodieke opwarming (zomer) wanneer ijs smelt en water gaat stromen. Op dat moment bloeien de algen letterlijk op en ontwikkelen ze zich. “Dus de oude en momenteel droge rivierbeddingen en meren op Mars kunnen de restanten van vergelijkbaar primitief leven herbergen als dat ooit op Mars voorkwam.”

(Scientias.nl)

Listen live on Monday for news about NASA’s Curiosity Mars Rover.



http://www.ustream.tv/NASAJPL

Curiosity Mars Rover Teleconference

NASA will host a media teleconference at 9 a.m. PST (noon EST, 1700 UTC) Monday, Dec. 8, to discuss geological observations made by NASA's Mars rover Curiosity.

Participants will be:
-- Michael Meyer, Mars Exploration Program lead scientist at NASA Headquarters in Washington
-- Sanjeev Gupta, Curiosity science team member at Imperial College in London
-- John Grotzinger, Curiosity project scientist at the California Institute of Technology in Pasadena, California
-- Ashwin Vasavada, Curiosity deputy project scientist at NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, California

For information about NASA's Curiosity mission, visit: http://www.nasa.gov/msl and http://mars.jpl.nasa.gov/msl

Follow the Curiosity rover on Twitter (@MarsCuriosity) and Facebook

FAQs
Get answers to some of the most common questions about Curiosity: http://bit.ly/h56pie

INFORMATION ABOUT THE MISSION

Mission name: Mars Science Laboratory

Rover name: Curiosity rover

Size: About the size of a car -- 10 feet long (not including the arm), 9 feet wide and 7 feet tall!

Weight: 900 kilograms (2,000 pounds)

Features: Geology lab, rocker-bogie suspension, rock-vaporizing laser and lots of cameras

Mission: To search areas of Mars for past or present conditions favorable for life, and conditions capable of preserving a record of life

Launch: Nov. 26, 2011, from Cape Canaveral, Fla.

Arrival: August 5, 2012 PDT

Length of mission on Mars: The prime mission will last one Mars year or about 23 Earth months.

Mission Fact sheet: Download the PDF

For information about Curiosity’s power source and to obtain high-resolution images, visit:

http://mars.jpl.nasa.gov/msl/news/newsroom/

De Live stream is begonnen