Relatie van 4,5 jaar, zomaar voorbij

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op het forum, maar lees diverse dingen en haal er allemaal tips uit. Misschien zijn er nog meer tips voor mijn situatie.

Ik heb 4,5 jaar een relatie gehad met mijn buurmeisje die 6 jaar jonger is dan ik. We zijn rustig aan begonnen; eerst een paar dagen per week samen wonen in een huurhuis, daarna 2 jaar continu. Afgelopen zomer hebben we samen een huis gekocht en leek de toekomst er rooskleurig uit te zien. We hebben toen aan elkaar gevraagd of we dit samen wilden doen en daar kwam voor ons beide ja uit. So far so good.

In december heeft ze een ring gekocht en daar mijn naam in gegraveerd. Hebben we samen geluisterd naar een muzikant, waarvan we zeiden dat die misschien wel op onze bruiloft kon komen. Ook hebben we wat mensen met kleine kinderen om ons heen en dan gaf ze ook aan dat ze dat graag met mij wilde.

Ze zat op dat moment niet echt fantastisch in haar vel, maar ze zei mij dat dat kwam omdat er allemaal veranderingen en zo waren op het werk. Daarna heeft ze wel vaker aangegeven dat ze zichzelf niet fijn vond, maar dat ging ook wel weer weg vaak.

27 december heeft ze alleen aangegeven dat ze twijfelde of onze relatie wel was wat ze zocht. Ze gaf aan dat ze zich minder dan mij voelde en dat ze er verder over na wilde denken. 28 was ze jarig, dus had van alles voorbereid en ook maar door laten gaan. Daarna is ze bij mij weg gegaan om na te denken. De strekking was dat er bij ons beide wat dingen moesten veranderen (welke realistisch zijn) maar dat ze nog wat meer tijd nodig had om dat verder te bekijken. Een week later hebben we een gesprek gehad en kwam dit ook weer naar boven.

Afgelopen vrijdag heeft ze echter aangegeven dat ze het eigenlijk helemaal niet meer ziet zitten en dat ze er mee op wil houden. Ze wil er niet meer aan werken en vind dat ik mezelf te radicaal wil veranderen.

Wat kan ik nu het beste doen? De ene helft zegt mij dat ik haar los moet laten. De andere helft dat ik mijn best nog moet doen.

Voor mijn gevoel geeft ze verschillende signalen af. Ze is bij mijn familie langs om van alles af te sluiten, maar dat vind ik nogal gauw na 2 weken waarvan ze pas de laatste week zegt te weten dat ze het niet meer wil. Mede gezien haar eigenwaarde denk ik soms dat ze er zo snel mogelijk af wil zijn om geen pijn meer te voelen.
Aan de andere kant heeft ze nog wel de gegraveerde ring en een andere ring om die ik haar heb gegeven. Ook de oorbellen die ik haar heb gegeven heeft ze gewoon in. Ook zegt ze vaak dat het haar spijt. Dat ze zich er ook kut onder voelt en zo. Ook staan de spullen hier nog gewoon en heeft ze heel weinig meegenomen/ opgehaald.

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 19:47 schreef CherryOnTop het volgende:

[..]

Dan houdt het wel een beetje op natuurlijk. Jij kunt je zelf niet blijvend radicaal veranderen en zij wil anders niet met je verder.

Overigens kun je je er inderdaad wel echt kut onder voelen als je het uitmaakt, uit schuldgevoeld, niet omdat je diegene eigenlijk toch wel terug wil.

Hoe oud zijn jullie eigenlijk?

Wat mij betreft zijn het geen radicale dingen; haar wat meer helpen bij de huishouding, wat meer aandacht aan elkaar besteden, beter met elkaar communiceren lijkt mij niet echt radicaal. Zij denkt er alleen anders over.

zij is 23 en ik ben 28.

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 19:50 schreef Basxt het volgende:
heeft ze nu een ander?
(wat jij misschien niet weet?)

Nee, was misschien voor mij wel duidelijker geweest maar is niet het geval.
Ouders van ons wonen naast elkaar en zijn verder ook nog wel on speaking terms.
Daarnaast ook nog gevraagd, maar zegt dat ze er in haar hoofd voorheen wel eens mee bezig is geweest maar dat dat nu niet het geval is. Ze wil eerst aan haarzelf werken zodat ze in het vervolg beter kan communiceren met anderen...

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 19:56 schreef winkelwagenworstje het volgende:
Misschien wilt zij een jonger persoon. Sorry (als het waar is).

Voel me wel oud ja haha, maar heeft eerder altijd aangegeven dat ze een ouder iemand wilde die serieus was en al wat verder in "de ontwikkeling" zat..

Daarnaast heeft ze toen ze nog jong was (13) ook al aangegeven dat ze verliefd op me was, maar toen zaten onze levensfases dus heel anders in elkaar. Ik was student, zei scholier.
In haar latere relaties ben ik alleen door haar hoofd blijven spoken en zat ik haar daar dwars zeg maar. Uiteindelijk dan weer achter mij aan gaan rennen en zijn we het samen aangegaan.

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:04 schreef altus het volgende:
Bekend verhaal.
Het is logisch dat jullie beide je kut voelen, dat gaat niet 1 2 3 over. Just deal with it (sorry als het bot over komt) Dit gaat nog wel een tijdje duren. En daar wens ik je veel succes mee.
Mijn tips:
1 Zet haar niet onder druk geef haar die ruimte en als ze wilt praten sta er voor open. Vooral wees eerlijk
2 neem iemand in de hand (bijvoorbeeld je vader of haar vader ofzo) om te helpen met het huis
3 nodig je maten uit koop voor jezelf een fles whiskey en drink hem helemaal leeg om het aftesluiten

Dat is niet bot, maar realiteit denk ik.
Haar de ruimte geven is wel lastig, want wil niet dat het zo gaat. Maar weet ook dat dat wel beter is.
En dat laatste is waarschijnlijk wel een goed idee

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:08 schreef INViCTuS het volgende:
Radicaal is nogal een "groot" woord. Mensen veranderen niet even zomaar radicaal, dat kost ontzettend veel tijd, energy en moeite. Je bent wie je bent en dat blijf je, dat wordt gevormd in de loop der jaren. Zij accepteert zoals je bent, of niet. Aanpassen kan altijd!

Ik doel denk ik ook meer op aanpassen dan op veranderen. En zoals hierboven al aangegeven is voor mij radicaal een groot woord, maar zo ziet zij het wel op dit moment. En tijd energie en moeite is geen probleem, maar dan moet er natuurlijk wel uitzicht zijn dat dat een oplossing zal zijn. Daar heb je alleen wel twee personen voor nodig denk ik?

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:11 schreef Njosnavelin het volgende:
Het klinkt wel een beetje als een plotse beslissing. Ik zou haar nog wat tijd geven, misschien is ze gewoon in de war en wil ze het later toch weer proberen. Spreken en zien jullie elkaar nu nog?

Zo nu en dan wel. Zal ook moeten want zijn nog veel dingen die moeten gebeuren. Huis moet nog over/verkocht, spullen moeten nog uit elkaar, CD van jou, cd van mij zeg maar. Ook de financiele afhandeling zal nog moeten. Dus spreken elkaar wel en dat is vaak vol verdrietige emoties. We hebben ook geen ruzie of zo, dat is dus ook niet de reden dat we niet meer kunnen.

Soms lijkt het alleen zo dat hoe meer ik mijn best doe, hoe meer zij bij me weggaat. Bij me wegdrijft. Dat ze bang is om de pijn die ze zegt te voelen opnieuw te voelen.

Ze geeft alleen aan dat ze niet meer wil omdat ze nu even niks meer voelt. Maar ze zit ook al een tijd met haar zelf in de knoop..

[ Bericht 7% gewijzigd door Meer206 op 14-01-2014 20:17:23 (aanvulling) ]

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:19 schreef INViCTuS het volgende:

[..]

Daar heb je zeker 2 personen voor nodig! Wat zit haar dan echt allemaal dwars? Dat speelt denk ik al wel langer dan de tijd die jij aangeeft. je moet je in ieder geval niet heel erg anders voor gaan doen dan jij bent, dat gaat tegen je werken. Werken aan bepaalde "skills" kan natuurlijk wel...

Het zit haar dwars dat ik haar niet goed genoeg heb geholpen op momenten dat ze dat nodig had, haar niet genoeg liefde heb laten voelen. Heb haar heel vaak gevraagd wat haar dwars zit, maar kreeg dan weinig input.

Ze denkt daarnaast dat ik beter ben dan haar en dat we niet op hetzelfde niveau zitten.

Mijn oplossingen zijn dan ook om haar meer te helpen in het huishouden, wat meer tijd voor haar te nemen op momenten dat je samen bent. Maar dat lijkt zij niet meer te kunnen accepteren. Ze zegt dat er voor haar teveel kapot is gegaan...

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:20 schreef Njosnavelin het volgende:

[..]

Dat laatste lijkt me hier een grote rol spelen, zoals jij het beschrijft. Het enige wat jij kunt doen is haar de ruimte geven die ze nodig heeft om er uit te komen. Laat weten dat je er voor haar bent als ze je nodig heeft, maar zoek niet elke dag contact ofzo. Heel moeilijk, maar anders loop je inderdaad het risico dat je haar alleen maar meer kwijtraakt, zoals je zelf al schrijft.

Het is heel moeilijk, maar denk alleen wel dat dat het beste is. Ben alleen ook bang dat ze, wanneer ze niet weet hoe ik erover denk en ik haar daaraan herinner, vergeet dat ik er ook nog ben om haar te helpen.

Het is allemaal zo dubbel en gaat gewoon zo snel voor mijn gevoel.

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:31 schreef Probability het volgende:
Haar helpen in het huishouden? Doe je toch samen?

Heel erg, maar ze wilde dat altijd heel graag voor mij doen en als ik wat deed, moest het net op een andere manier opgevouwen worden of gedaan worden. Deed het niet goed en dan deed ze het zelf maar weer.

Voel me daar ook erg schuldig over en zo heb ik mijn opvoeding niet gehad. Alleen bij haar thuis is dat ook gewoonte... Dus misschien had ze wel het gevoel dat ze dat voor mij ook moest doen.

p.s. afwas en de tuin waren mijn deel...
Om mij een beetje beter af te schilderen

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:38 schreef Njosnavelin het volgende:

[..]

Het klinkt niet alsof je iets enorm fout hebt gedaan, dus je schuldig voelen lijkt me een beetje overdreven. Daar schiet je nu ook niks mee op. Het is niet jouw fout, haar gevoelens zijn veranderd, ze voelt zich niet goed momenteel. Dat is niemands schuld, zo kan het helaas lopen.

Ik heb dingen niet goed gedaan, maar zij ook natuurlijk. Anders waren we niet op dit punt denk ik.
Zal me er bij neer moeten leggen, haar ruimte geven om met haar zelf bezig te gaan en voor mezelf ook verder moeten gaan. Maar dat type ik gemakkelijker dan dat het in mijn hoofd gaat.

Kan het nog steeds moeilijk begrijpen dat ze in dezelfde maand dat ze twijfelt ook dingen zegt en doet waaruit blijkt dat je nog veel van elkaar houd (zelfs een dag eerder dan het moment van aangeven van twijfel). En dan in een paar dagen voor haarzelf beslissen dat ze het niet meer kan is voor mij wel vrij snel na een vrij intensieve relatie waarbij je erg veel met elkaar deelt. Maar ik zal har uit mijn systeem moeten krijgen denk ik, hoe vervelend dat nu ook is.

In ieder geval iedereen bedankt voor het luisterende oor!
Als er nog tips of punten zijn dan hoor ik het nog steeds graag.
Who knows what the future will bring.

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:52 schreef maily het volgende:
Heel veel sterkte TS!

Misschien voor haar raadzaam om psychologische hulp te gaan zoeken?

Er kan pas mids februari een afspraak gemaakt worden geeft ze zelf aan.

Ik had daar eerst nog de hoop dat die haar kan laten zien wat er in haar zelf omgaat en dat ze dan uiteindelijk gaat zien waarom ze niet verder wil (want dat kan ze niet anders uitleggen dan voel nu niks meer en is voor mijn gevoel teveel kapot).

Is het normaal dat zoiets zo lang duurt?

Wonen in Friesland, dus wellicht wat achtergesteld qua faciliteiten?