R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo
Ik zit met een paar dingetjes en ik weet niet hoe ik dit kan oplossen.
het is namelijk zo toen mijn vriend en ik gingen samenwonen, kregen eerst de ouders met elkaar ruzie. En daarna was het zo erg geworden dat mijn vriend ook ruzie kreeg met mijn ouders. Toen mijn vader en moeder mij voor een keuze zette of mijn vriend of hun, had ik gezegd dat ik niet kon kiezen. daarop antwoorden ze: Okee, dan maken wij die keuze voor jou en schopten me de deur uit mocht pas terug komen als het uit was tussen mij en mijn vriend.
Tussendoor is er nog contact geweest maar dit liep helaas fout af. Heb toen stap ondernomen andere telefoon nummer en verder gaan met mijn eigen leven met mijn vriend.
Toen hoorde ik via kennis dat mijn vader mijn moeder had laten zitten en naar het buitenland is vertrokken is inmiddels hertrouwd en heeft een dochtertje.
Ik kreeg weer contact met mijn moeder ( zonder mijn vriend erbij ik ging alleen daarhenen mijn vriend wilde haar niet binnen hebben) Dit ging goed zo afentoe liegde mijn moeder nog steeds tegen mij, maar goed ik had zoiets ik zie mijn moeder weer!
Toen werd ik zwanger en was natuurlijk kei blij was ook gepland. Toen ik dit vertelde aan mijn moeder was ze super blij! Maar toen mijn zoontje giovanny eenmaal was geboren begon de HEL!
Ik heb namelijk vroeger heel wat meegemaakt ben misbruikt geweest door mijn oom ( mijn moeders broer) en mijn neef. (de zoon van mijn moeders zus) Mijn familie geloofde mij toen niet en toen hebben wij het contact verbroken aangifte gedaan etc. Maar nu is mijn zoontje geboren en ik had nachtmerries!! Echt erge waarvan ik schreeuwend wakker werd en huilen! ik kon niet meer stoppen s'nachts met huilen. mijn vriend hoorde dit natuurlijk en die kwam mij weer troosten en zorgen dat ik weer blij werd en dat ik mijn gedachtes eraf kon zetten.
ik had gepraat met de kraamhulp en uitgelegd wat er aan de hand was het is namelijk zo: toen mijn vader dus naar het buitenland is verhuist heeft mijn moeder weer contact gezocht met de familie!!!! ik ging er aan onderdoor en dit wist ze! ik had het haar nog gezegd maar ze zei ik heb verder niemand meer die op bezoek komt en het is toch mijn familie ik zei nog tegen ons mam ja maar komt net over dat je me niet meer geloofd! Terwijl de familie van haar nieuwe vriend elke week kwam mijn broertje woonde bij haar. haar beste vriendinnen kwamen. daar ga je toch liever mee in contact dan met je familie die je dochter heeft misbruikt! Maargoed ik zei ik wil er niks van weten doe maar wat je niet laten kan!
terug naar de kraamhulp waar ik mee had gepraat ik zei tegen haar dat: Als ik naar mijn moeder ga met mijn zoontje giovanny en dit gebeurt met hem ik vergeef het mezelf nooit want ik wist dat dit kon gebeuren! het blijft dan mijn schuld! mar toch mis ik mijn moeder. Maar ik vind mijn gezin het belangrijkste. Toen heb ik het contact verbroken maar tot heden heb ik er nog steeds last van en ik weet niet wat ik moet doen nog steeds niet of het zo laten en lekker genieten van mijn gezin of toch weer contact zoeken?
Ik zit met een paar dingetjes en ik weet niet hoe ik dit kan oplossen.
het is namelijk zo toen mijn vriend en ik gingen samenwonen, kregen eerst de ouders met elkaar ruzie. En daarna was het zo erg geworden dat mijn vriend ook ruzie kreeg met mijn ouders. Toen mijn vader en moeder mij voor een keuze zette of mijn vriend of hun, had ik gezegd dat ik niet kon kiezen. daarop antwoorden ze: Okee, dan maken wij die keuze voor jou en schopten me de deur uit mocht pas terug komen als het uit was tussen mij en mijn vriend.
Tussendoor is er nog contact geweest maar dit liep helaas fout af. Heb toen stap ondernomen andere telefoon nummer en verder gaan met mijn eigen leven met mijn vriend.
Toen hoorde ik via kennis dat mijn vader mijn moeder had laten zitten en naar het buitenland is vertrokken is inmiddels hertrouwd en heeft een dochtertje.
Ik kreeg weer contact met mijn moeder ( zonder mijn vriend erbij ik ging alleen daarhenen mijn vriend wilde haar niet binnen hebben) Dit ging goed zo afentoe liegde mijn moeder nog steeds tegen mij, maar goed ik had zoiets ik zie mijn moeder weer!
Toen werd ik zwanger en was natuurlijk kei blij was ook gepland. Toen ik dit vertelde aan mijn moeder was ze super blij! Maar toen mijn zoontje giovanny eenmaal was geboren begon de HEL!
Ik heb namelijk vroeger heel wat meegemaakt ben misbruikt geweest door mijn oom ( mijn moeders broer) en mijn neef. (de zoon van mijn moeders zus) Mijn familie geloofde mij toen niet en toen hebben wij het contact verbroken aangifte gedaan etc. Maar nu is mijn zoontje geboren en ik had nachtmerries!! Echt erge waarvan ik schreeuwend wakker werd en huilen! ik kon niet meer stoppen s'nachts met huilen. mijn vriend hoorde dit natuurlijk en die kwam mij weer troosten en zorgen dat ik weer blij werd en dat ik mijn gedachtes eraf kon zetten.
ik had gepraat met de kraamhulp en uitgelegd wat er aan de hand was het is namelijk zo: toen mijn vader dus naar het buitenland is verhuist heeft mijn moeder weer contact gezocht met de familie!!!! ik ging er aan onderdoor en dit wist ze! ik had het haar nog gezegd maar ze zei ik heb verder niemand meer die op bezoek komt en het is toch mijn familie ik zei nog tegen ons mam ja maar komt net over dat je me niet meer geloofd! Terwijl de familie van haar nieuwe vriend elke week kwam mijn broertje woonde bij haar. haar beste vriendinnen kwamen. daar ga je toch liever mee in contact dan met je familie die je dochter heeft misbruikt! Maargoed ik zei ik wil er niks van weten doe maar wat je niet laten kan!
terug naar de kraamhulp waar ik mee had gepraat ik zei tegen haar dat: Als ik naar mijn moeder ga met mijn zoontje giovanny en dit gebeurt met hem ik vergeef het mezelf nooit want ik wist dat dit kon gebeuren! het blijft dan mijn schuld! mar toch mis ik mijn moeder. Maar ik vind mijn gezin het belangrijkste. Toen heb ik het contact verbroken maar tot heden heb ik er nog steeds last van en ik weet niet wat ik moet doen nog steeds niet of het zo laten en lekker genieten van mijn gezin of toch weer contact zoeken?
Ik ben een vrouw van 24 woon sinds mijn 18e samen met mijn vriend. Sinds dat we gingen samenwonen is er ruzie ontstaan wil graag weten wat anderen ervan vinden
Genieten van je gezin.Familie heb je niet voor uitkiezen,de omgang ermee wel.
Aangezien jouw familie je alleen maar ellende oplevert en je van jouw eigen gezin wel gelukkig wordt is het meest verstandige om jouw familie te laten voor wat het is.
Aangezien jouw familie je alleen maar ellende oplevert en je van jouw eigen gezin wel gelukkig wordt is het meest verstandige om jouw familie te laten voor wat het is.
nee echt niet !
Misschien is eens contact zoeken met maatschappelijkwerk, die kunnen je misschien helpen.
Lijkt me moeilijk, je wilt toch met je moeder kunnen praten over je kindje.
Lijkt me moeilijk, je wilt toch met je moeder kunnen praten over je kindje.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
het is ook moeilijk maar ik heb al heel lang van mijn leven bij maatschappelijk werk gezeten wil genieten van mijn leven mijn moeder snapt het gewoon niet. voel me ook schuldig richting haar ik pak haar kleinzoon af
Ik ben een vrouw van 24 woon sinds mijn 18e samen met mijn vriend. Sinds dat we gingen samenwonen is er ruzie ontstaan wil graag weten wat anderen ervan vinden
als je nou zorgt dat je er altijd bij bent als je zoontje daar is, dan kan er toch niets gebeuren.quote:Op zondag 12 januari 2014 11:18 schreef angela8989 het volgende:
het is ook moeilijk maar ik heb al heel lang van mijn leven bij maatschappelijk werk gezeten wil genieten van mijn leven mijn moeder snapt het gewoon niet. voel me ook schuldig richting haar ik pak haar kleinzoon af
De vraag is wat het beste voor jou en je zoontje, niet voor je moeder.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
mijn vriend accepteert het ook niet hij heeft jarenlang mij geholpen hiermee is ook normaal maar bij hem is het af. hij wil gewoon niet meer dak als een wrak thuis kom en hij weet zeker dat dit weer gebeurd hij heeft er genoeg van dus ik ben ook bang als ik contact weer zoek dat ik mijn gezin kwijt raak
Ik ben een vrouw van 24 woon sinds mijn 18e samen met mijn vriend. Sinds dat we gingen samenwonen is er ruzie ontstaan wil graag weten wat anderen ervan vinden
als je vriend je daarvoor zou laten zitten, is hij ook niet goed voor je. Zeker nu je een kindje hebt, moet je omringen met mensen waarbij je veilig bent.quote:
mijn vriend accepteert het ook niet hij heeft jarenlang mij geholpen hiermee is ook normaal maar bij hem is het af. hij wil gewoon niet meer dak als een wrak thuis kom en hij weet zeker dat dit weer gebeurd hij heeft er genoeg van dus ik ben ook bang als ik contact weer zoek dat ik mijn gezin kwijt raak
Liever alleen, dan met mensen die jou en je kindje kwaad kunnen doen.
Uiteraard is het voor hem ook moeilijk dat je contact zoekt met j moeder en vervolgens daar alleen maar last van lijkt te hebben.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
ja ik snap mijn vriend ook heel goed dit is al sinds 2007 aan de gang met die ruzie opgeven moment loopt de emmer vol. hij zal me niet zomaar verlaten anders neemt ie ook geen kindje samen met mij en daarom is ie ook nog steeds bij me.
Ik ben een vrouw van 24 woon sinds mijn 18e samen met mijn vriend. Sinds dat we gingen samenwonen is er ruzie ontstaan wil graag weten wat anderen ervan vinden
Het leven is eigenlijk zo simpel weet je. Geen probleem is een drama, 't is wat je er zelf van maakt. Mijn moeder heeft tig ergere problemen gehad in haar leven. Mag je je afvragen hoe ze daarheen is gekomen. Stel je niet aan, gebruik je hersens en glimlach, niet iedereen heeft 't zo makkelijk als jij.quote:
ja ik snap mijn vriend ook heel goed dit is al sinds 2007 aan de gang met die ruzie opgeven moment loopt de emmer vol. hij zal me niet zomaar verlaten anders neemt ie ook geen kindje samen met mij en daarom is ie ook nog steeds bij me.
ik heb al spijt van dat ik hier een topic heb geopend ik dacht misschien hebben mensen wel goeie tips hoe k dit kan oplossen. maar zoals ik zie is de medemens niet altijd even medelevend om een lang genoot te helpen. bedankt! en ik weet ook wel dat sommige ook andere problemen hebben maar ik vind dit niet niks heel fijn hoor om je jaren lang misbruikt te zijn je familie gelooft je niet. krijg je eindelijk een leuke vriend jarenlang is het goed gegaan ga je samenwonen gaat alles kapot! ging het eventjes goed kindje waar ik echt heel veel van hou en dan krijg je weer last van je verleden! heerlijk leven. als ik mijn zoontje niet had was het anders afgelopen
Ik ben een vrouw van 24 woon sinds mijn 18e samen met mijn vriend. Sinds dat we gingen samenwonen is er ruzie ontstaan wil graag weten wat anderen ervan vinden
ja ik zoek inderdaad een oplossing maar niet zo van die flauwe opmerkingen dat dit niet echt is of dat ik niet goed voor mijn zoon kan zorgen omdat hij maar arm is dat hij in dit gezin is geboren vind dat echt erg
Ik ben een vrouw van 24 woon sinds mijn 18e samen met mijn vriend. Sinds dat we gingen samenwonen is er ruzie ontstaan wil graag weten wat anderen ervan vinden
Op internet oordelen mensen snel. Je weet zelf wel wat klopt en wat niet.
Laat gewoon praten, wat wat jou betreft niet klopt.
De situatie waarin je zit is natuurlijk ook niet goed, anders had je dit topic niet geopend. Je probeerd daar juist wat aan te doen.
Jou nu advies geven is gewoon heel lastig, omdat er veel meespeelt.
Laat gewoon praten, wat wat jou betreft niet klopt.
De situatie waarin je zit is natuurlijk ook niet goed, anders had je dit topic niet geopend. Je probeerd daar juist wat aan te doen.
Jou nu advies geven is gewoon heel lastig, omdat er veel meespeelt.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
Soms in het leven is er geen gemakkelijke oplossing. Je kan niet alles oplossen en soms blijven situaties bestaan terwijl je ze liever hebt dat ze anders gegaan waren.quote:
ja ik zoek inderdaad een oplossing maar niet zo van die flauwe opmerkingen dat dit niet echt is of dat ik niet goed voor mijn zoon kan zorgen omdat hij maar arm is dat hij in dit gezin is geboren vind dat echt erg
Je moet niet denken ik ontzeg mijn moeder haar kleinkind. Dat doet ze zelf. Namelijk zij laat zich weer in met haar familie die jou misbruikt heeft.
Dus je moet goed naar de feiten kijken. Je moeder doet zich dit zichzelf aan omdat ze zich er blijkbaar niks van aantrekt dat een familielid jou misbruikt heeft.
Doordat die of deze familieleden weer bij haar over de vloer komen kan jij niet komen en je zoontje ook niet. Jammer maar dat komt door haar beslissing.
Je kan tegen je moeder zeggen dat dat je beslissing is en dat ze bv. altijd bij jou op bezoek mag komen (dan hoef je die rest van die familieleden ook niet bij je moeder thuis tegen te komen, en laat je je moeder ook niet vallen, terwijl ze eigenlijk wel jou laat vallen) (als je vriend daar ok mee is?) want ik begrijp uit je verhaal dat die relatie niet zo lekker loopt.
Rayen 2½ jaar!
de relatie heeeft al een tijdje een vrijving gehad door dit mijn vriend zit hier hoog mee en ik ook maar mijn vriend heeft zijn standpunt en daar respecteer ik ook. en hij ook de mijne maar verder is de relatie prima in orde daarbij kunnen we goed praten enzo dus dat ik geen probleem het probleem is dit
Ik ben een vrouw van 24 woon sinds mijn 18e samen met mijn vriend. Sinds dat we gingen samenwonen is er ruzie ontstaan wil graag weten wat anderen ervan vinden
Zoek professionele hulp. En als je ondertussen echt je moeder wilt zien, spreek dan op een neutrale plek af of kom alleen over de vloer als er geen andere familie is.
|
|
