ik ben 24 en woon sinds mijn 18e met mijn vriend samen, ik heb mijn vriend leren kennen toen ik 14 was en zijn volgende maand 10 jaar samen. Hebben sinds 20 maart 2013 een zoontje.
sinds dat we gingen samen wonen in 2007 is er ruzie ontstaan eerst tussen de ouders van mijn vriend en mijn ouders, dit was een ruzie in het begin over verf etc in ons nieuwe huisje. Mijn vader is inmiddels verhuist naar een ander land en is hertrouwd en heeft een dochter van 2,5.
Mijn moeder heeft een nieuwe vriend en is ook weer verloofd en mijn broertje woont bij haar. Nu is het inmiddels zo erg dat ik dus al 4 jaar geen contact heb met mijn vader dit doet mij nu soms nog wel pijn maar niet zo erg als mijn moeder.
Ik had opgeven moment weer contact met mijn moeder maar mijn vriend en mijn moeder kunnen niet door een deur mijn vriend is door mijn ouders met de dood bedreigd omdat hun vonden dat hij niet goed voor mij was etc. Dit is echt een hele heftige periode geweest maar in het begin in onze relatie vonden ze mijn vriend wel aardig en konden goed met elkaar opschieten.
inmiddels toen mijn zoontje was geboren kreeg ik weer nachtmerries over vroeger het is namelijk zo ik ben vroeger misbruikt geweest door de broer van mijn moeder en ook mijn neef.( aangifte etcgedaan) er was nadehand geen contact meer met mijn moeders familie maar nu dat mijn vader dus weg is gegaan had ze volgens haar niemand meer en heeft ze weer contact gezocht met haar familie ik had aangegeven dat ik dit niet op prijs stel maar daar gaf ze nix om ze zei: het is mijn huis en ik bepaal wie hier binnen komen en het is toch familie. Maar nu mijn zoontje er is heb ik toch het contact verbroken omdat ik zo erge nachtmerries had dat mijn zoontje dit ook kan meemaken aangezien de familie bij haar over de vloer komt. en als mijn zoontje dit meemaakt kan ik dit mijn eigen noooooit vergeven. Mijn vriend is er helemaal moe van om mij elke keer weer van een dal omhoog te werken zeg maar. Hij heeft liever dat ik verder ga met mijn leven dan dat ik weer een wrak word als ik naar mijn moeder weer ga maar ik mis haar wel. Ik heb wel gewoon contact met mijn broertje maar het is toch moeilijK! Wat zal ik doen
ik vind mijn gezin natuurlijk belangrijker. Maar naar mijn moeder weer terug gaan en die pedofiel weer zien + mijn neef? ik word er gek van ik weet niet meer wat ik moet doen ik heb het gevoel dat ik mijn moeders kleinzoon bij haar weg houd.
groetjes angela
Waarom zie jij je ouders dan niet meer?
Dat doe je toch ookquote:Op zaterdag 11 januari 2014 18:30 schreef angela8989 het volgende:
ik word er gek van ik weet niet meer wat ik moet doen ik heb het gevoel dat ik mijn moeders kleinzoon bij haar weg houd.
Imho is dat ook zeker niet onverstandig.. Maar damn maak een keuze en blijf er bij en leef je leven.
Lees het eerst eens even na voordat je het post. Of heb je nog nooit gehoord van leestekens?Ondanks dat je moeder dit weet, wil ze oa contact blijven houden met die 2 afgekakte stuk nageboortes.
Lijkt me logisch dat je afstand houdt, je nachtmerries zeggen al genoeg.
Is je broertje wel veilig?
Ik begrijp jouw gevoelens mbt je moeder niet helemaal, ze weet wat met je is gebeurd en zij geeft er niks om ...en jij mist haar!?
Hoe hypocriet:
Hadden je moeder en haar nieuwe vriend die zelfde ijzersterke principes ook na dat ze wisten toen jij misbruikt was... !?!quote:...mijn vriend is door mijn ouders met de dood bedreigd omdat hun vonden dat hij niet goed voor mij was etc....
(Misschien heb ik iets verkeerd begrepen, bij voorbaat mijn excuses daarvoor. Maar dit is wat ik uit je tekst heb begrepen)