In het artikel wordt gegist naar het waarom, maar kunnen ze niet echt iets bedenken. Zou het kunnen dat homostellen daar gewoon beter en uitgebreider over nadenken? Je moet als homo (of lesbo) stel toch eerst een fiks aantal testen/gesprekken door voor je aan het ouderschap mag/kunt beginnen. Bij heterostellen is het toch meer een kwestie van (bewust) onveilige seks. Zijn er hier ook homo-ouders?
Meer dus dat heterostellen (gemiddeld) slechtere ouders zijn. En dus dat het eigenlijk andersom is: Kinderen van heterostellen zijn minder gelukkig en gezond.quote:Op donderdag 9 januari 2014 16:01 schreef Strani het volgende:
Ik denk inderdaad dat dit komt doordat homoparen (bijna) nooit per ongeluk een kind krijgen. Niet doordat homoseksuelen betere ouders zijn.
. Het lijkt mij ook dat het te maken heeft met het feit dat homo's er vaak lang mee bezig zijn en zich goed voorbereiden. Denk ook dat je door dat meer moeizame proces ook een erg sterke relatie nodig hebt onderling, wat ook een voordeel kan zijn ten opzichte van sommige hetero-koppels die misschien minder lang bij elkaar zijn voordat ze een kind krijgen.En zoals ook in het artikel staat zal het ook veel te maken hebben met communicatie in het gezin. Ik kan me voorstellen dat homo-ouders misschien meer/beter communiceren met hun kinderen omdat er toch altijd dat idee heerst dat deze kinderen bij een kwetsbare groep horen als het gaat om pesten op school.
Vraag me trouwens af of het hier om geadopteerde kinderen gaat of kinderen die geboren zijn met behulp van donorzaad of een draagmoeder, of dat beide groepen in het onderzoek betrokken zijn.
Daar geloof ik echt niet zo in. Het is slechts zo dat homo's nooit per ongeluk een kind krijgen. Was dat wel zo geweest, dan waren ze gemiddeld vast net zo goed of slecht.quote:Op donderdag 9 januari 2014 16:03 schreef stbabylon het volgende:
[..]
Meer dus dat heterostellen (gemiddeld) slechtere ouders zijn. En dus dat het eigenlijk andersom is: Kinderen van heterostellen zijn minder gelukkig en gezond.
Precies.quote:
Ik denk inderdaad dat dit komt doordat homoparen (bijna) nooit per ongeluk een kind krijgen. Niet doordat homoseksuelen betere ouders zijn.
Maar de resultaten van 500 kinderen vergelijken met het nationale gemiddelde lijkt me wel een vertekend beeld op te leveren.
Dat was het eerste wat in mij opkwam. Het is niet de 'default option' die het bij heterostellen wel lijkt te zijn (ook als je nooit hebt uitgesproken dat je kinderen wil... begint je omgeving tóch vaak over 'later, als er een kindje komt').quote:
http://www.volkskrant.nl/(...)er-en-gezonder.dhtml
In het artikel wordt gegist naar het waarom, maar kunnen ze niet echt iets bedenken. Zou het kunnen dat homostellen daar gewoon beter en uitgebreider over nadenken? Je moet als homo (of lesbo) stel toch eerst een fiks aantal testen/gesprekken door voor je aan het ouderschap mag/kunt beginnen.
De homo's die dan toch voor kinderen gaan kíezen er dan ook echt voor. Net zoals 90% van de hetero ouders, overigens. Die 10% die het gewoon doet omdat het 'zo hoort' die verklaart het verschil.
Tevens denk ik dat homo ouders ook al vaak hebben nadegedacht over hoe ze kwesties rond pesten en 'anders zijn' gaan afhandelen, omdat zovaak gezegd wordt dat het kind van homo's gepest zal worden (en omdat zij zichzelf wellicht ook 'anders' voelden in hun jeugd).
Als er dan iets gebeurt, (kind wordt gepest of voelt zich buitenbeentje) wordt het denk ik sneller herkend.
Maar dit is wel een generalisatie natuurlijk.
Ik denk dat het tweede inderdaad een belangrijk verschil is. Toen mijn zusje en schoonzusje erover dachten of en hoe ze een kind wilden, kwamen er vragen naar boven als: Zal een kind van ons gepest worden, omdat het twee mama's heeft? Kunnen we daar iets aan doen om het te voorkomen? Wat als het toch gebeurt? Zal het bij de groep kunnen horen? Is het egoistisch van ons om een kind te willen? Zal het een probleem zijn dat er geen man in het gezin aanwezig is, en dus geen mannelijk rolmodel tot het dagelijkse leven behoort?quote:
[..]
Dat was het eerste wat in mij opkwam. Het is niet de 'default option' die het bij heterostellen wel lijkt te zijn (ook als je nooit hebt uitgesproken dat je kinderen wil... begint je omgeving tóch vaak over 'later, als er een kindje komt').
De homo's die dan toch voor kinderen gaan kíezen er dan ook echt voor. Net zoals 90% van de hetero ouders, overigens. Die 10% die het gewoon doet omdat het 'zo hoort' die verklaart het verschil.
Tevens denk ik dat homo ouders ook al vaak hebben nadegedacht over hoe ze kwesties rond pesten en 'anders zijn' gaan afhandelen, omdat zovaak gezegd wordt dat het kind van homo's gepest zal worden (en omdat zij zichzelf wellicht ook 'anders' voelden in hun jeugd).
Als er dan iets gebeurt, (kind wordt gepest of voelt zich buitenbeentje) wordt het denk ik sneller herkend.
Maar dit is wel een generalisatie natuurlijk.
Deze vragen stellen heterostellen zich niet, en dat er al over gesproken wordt met familie en vrienden en uiteraard elkaar, geeft al een andere basis. Ik denk dat dat een belangrijker verschil is dan dat ze bewust kiezen voor een kind. Gelukkig doen veel heterostellen dat tegenwoordig ook. En als dat wel het verschil is, dan verwacht ik dat kinderen van stellen die een fertiliteitstraject doorlopen hebben om zwanger te worden, hetzelfde scoren als homoseksuele stellen.
Ja, dat denk ik ook. Is een interessante vervolghypothese.quote:
En als dat wel het verschil is, dan verwacht ik dat kinderen van stellen die een fertiliteitstraject doorlopen hebben om zwanger te worden, hetzelfde scoren als homoseksuele stellen.
Ik denk het wel, omdat ook zij veel meer verplicht worden om er over na te denken. Veel heterostellen (die ik ken) laten de negatieve kanten van kinderen ondebelicht.quote:
[..]
Ja, dat denk ik ook. Is een interessante vervolghypothese.
ja, inderdaad, het lijkt wel of sommige stellen er commisie op krijgen. "Ik heb hem zelf ook'. Serieuze twijfels/angsten worden gewoonweg weggewuifd, als je die met zulke mensen bespreekt.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 15:49 schreef stbabylon het volgende:
[..]
Ik denk het wel, omdat ook zij veel meer verplicht worden om er over na te denken. Veel heterostellen (die ik ken) laten de negatieve kanten van kinderen ondebelicht.
