Voor alle haters die geen zin hebben om te lezen hoe ik mij voel, stop dan nu want heb geen zin in waardeloze reacties.
Mijn aller liefste meisje heb ik vanaf 31 mei leren kennen, zelf had ik destijds een vriendin wat niet netjes van mij was, maar dit was achteraf nooit een probleem geweest. Ik sprak regelmatig met haar af, gewoon praten over vrienden en familie. TS begon haar leuk te vinden, dat was tevens wederzijds, maar dat wist ik niet van haar. Zij overigens ook niet van mij. Weken gingen voorbij en de zomervakantie kwam eraan. Ik had nog steeds een vriendin en zij had de hoop al een beetje opgegeven. Ik zou nog werken met mijn toen nog vriendin in belgie. Ik bleef toch nog een of twee keer een sms'je sturen naar mijn liefste meisje. Ik miste haar ontzettend en dat vond ik heel erg lullig tegen over mijn toen nog vriendin. Nadat ik weer thuis was ook heel veel afgesproken met het lieve meisje, waarbij sommige avonden heel erg fijn en gezellig waren. Vakantie liep ten einde en zo ook eindelijk de relatie van mij. Opgelucht was ik zeker omdat ik me nu vol stortte op mijn lieve meisje. Maar wat bleek, het lieve meisje had veel contact met een andere jongen en ik was haar achteraf ook nog bijna kwijt geraakt. Maar gelukkig koos ze voor mij. Achteraf vind ik het heel eng om terug te denken hoe het helemaal mis had kunnen lopen. Verder begreep ik ook dat ze de hoop opgaf omdat ik nog erg lang met mijn relatie zat.
Nu hebben het lieve meisje en ik een relatie. En we zijn al onafscheidelijk sinds het begin van het nieuwe schooljaar. Elk weekend vanaf de eerste schoolweek tot aan nu met elkaar geslapen. Ook wel eens in de vakantie wat meer dagen en als mijn ouders naar Zwitserland waren, de hele week samen geslapen. We zijn echt onafscheidelijk en ik doe enorm m'n best voor haar. Als ik bij haar thuis kom voel ik me ook echt thuis, meer dan bij mijn eigen huis. Haar moeder interesseert zich zo erg in mij en ook daar hebben we gezellige avonden mee. Afgelopen 2 weken elke nacht met mijn lieve meisje doorbracht. En wat was dit fijn. Zo ook 2014 in gegaan met haar. Ze geeft me een enorm goed gevoel bij alles wat ze zegt. Alleen waar ik zo enorm van baal is het gevoel dat ik zoals nu weer helemaal moet wennen aan het feit dat ik niet met haar slaap. Ik mis iemand naast me en het is raar dat ik zo los van haar sta. Aankomend weekend zou het eerste weekend van dit schooljaar zijn dat we niet samen gaan slapen, en nee ik heb genoeg tijd voor mijn vrienden, dit zit in mijn systeem dat we samen zijn in het weekend. Onze tentamen weken komen eraan maar daar na verlaten mijn ouders het kasteel weer voor heel wat dagen. Hierdoor zullen mijn liefste meisje en ik na onze tentamen week weer voor een hele week samen zijn. Al zal het proces zich opnieuw afspelen en ga ik haar weer heel erg missen. Want dat is waar ik vaak mee zit op maandag en dinsdag. Ik mis haar heel erg.
Ik weet niet wat jullie hier aan hebben maar ik wilde m'n hartje luchten.
TL;DR : TS is stapelverliefd