quote:
6 januari 2014 - Nog 33 dagen tot aan de eerste langebaanwedstrijd in Sochi
Het EK in Olympische jaren. Ondergeschoven kindje? (deel 1 de mannen)
Het EK allround is weer aanstaande.
Sowieso een toernooi waarvan het bestaansrecht in het huidige format in twijfel wordt getrokken getuige het voorstel van de KNSB aan de ISU, maar in Olympische jaren al helemaal een ondergeschoven kindje lijkt het.
In andere jaren wordt er hard gestreden om de EK-tickets, terwijl in dit seizoen het voor de schaatsers een bijzaak is en in het geval van het missen van de OS slechts een schamele troostprijs.
Dit jaar is er de afzegging van Koning Sven, dus is het toernooi al bij voorbaat een gedevalueerd toernooi, gezien zijn overheersing in de afgelopen 7 edities waarin hij 6 keer won en 1 keer absent was in zijn blessurejaar.
Voor mij is een EK allround altijd mooi, inclusief de 10 kilometer, maar wat vinden de schaatsers. Zijn er veel afzeggingen in Olympische jaren, zijn er verrassende winnaars, verrassende medaillewinnaars, zijn de tijden beduidend minder dan in andere jaren of valt het wel mee en zijn er veel afmeldingen of is Sven een uitzondering?
Een andere interessante vraag is hoe de schaatsers die goed hadden gepresteerd op het EK, presteerden op de OS. Misschien is het wel de ideale voorbereiding. Tijd voor een klein onderzoek.
Ik heb mij beperkt tot het jaar 1994 en later, omdat de tijden voor deze periode minder goed vergelijkbaar zijn door het schaatsen op buitenbanen en omdat ik anders wel heel ver uit mijn geheugen moet putten.
Laten wij beginnen in 2010.
Het EK was in Hamar (lijkt wel een traditie in Olympische jaren).
Belangrijke afzeggingen waren er niet, alle toppers verschenen aan de start. Ook Sven Kramer, die er in die tijd niet eens over nadacht om een kampioenschap te laten lopen. Het podium zag er ook normaal uit kun je zeggen. Bokko was gevallen op de 500m, waarna hij toernooi staakte, Fabris was daarom een logische nummer 2 en Skobrev, hoewel het pas zijn eerste podiumplek was op een allround toernooi, een logische nummer 3 (hij maakte in dat jaar hele grote stappen).
Het niveau was wel een stapje lager dan in de niet-olympische jaren. Het puntentotaal waarmee Kramer won was het slechtste sinds het EK in vorige Olympische seizoen 2006. Slechter ook dan het op de buitenbaan van Collabo verreden kampioenschap van 2007. Ook vergeleken met in Hamar verreden wedstrijden is het niveau flink minder, het winnende puntentotaal is namelijk vergelijkbaar met winnende puntentotaal van Chad Hedrick op het WK in 2004! en bijna 3 punten slechter dan het WK in 2009 van Kramer zelf.
In het Nederlandse kamp was er het debuut van Renz Rotteveel, hij behaalde zijn beste klassering tot heden met een 8e plaats, wat ook al aangeeft dat het qua niveau een middelmatig toernooi was.
De heren hielden dus toch hun kruit droog met het oog op de Olympische Spelen in Vancouver.
Sven was er gewoon op niveau op de OS en had zonder het drama van de verkeerde wissel gewoon 2 gouden medailles opgehaald.
Fabris rijdt geen goede spelen, maar hij rijdt na dit EK sowieso nooit meer goed. Dit had verder niets met het EK te maken. Skobrev rijdt na een goed EK ook een goede OS, met twee medailles. Het EK lijkt dus in ieder geval geen negatieve invloed te hebben op de toppers.
2006
Voor de verandering was het EK in Hamar. Nu leken zelfs de organisatoren het toernooi niet serieus te nemen. Er was de hapering van het startpistool bij de mede favorieten, Uytdehaaghe en Romme, de goedgekeurde valse start van Niedzwiedzki, Verheijen die in de rug reed van Uytdehaaghe op de 1500m en het grootste drama van allemaal de niet werkende ijsmachines, waardoor de 5000m niet op zaterdag kon worden verreden. Op zondag waren er derhalve 3 afstanden bij de heren. Zelfs voor een schaatsliefhebber als ik wel erg veel en blijkbaar ook voor sommige schaatsers, want Bart Veldkamp en Gianni Romme plaatsten zich niet eens voor de 10km, die toen nog met 16 man werd verreden. Een toernooi om maar snel te vergeten. De uiteindelijke winnaar Enrico Fabris reed een zeer goede Spelen met onder andere goud op de 1500m.
Het EK zelfs met 3 afstanden op één dag paste dus wel in de planning naar de OS.
2002 Erfurt
In ieder geval een mooie winnaar, maar een toernooi dat bij weinigen zal zijn blijven hangen als een gedenkwaardig toernooi. Dit jaar wel afzeggingen van toppers, geen Ids Postma en Gianni Romme op dit EK, maar wel Jelmer Beulenkamp op zijn laatste grote allround toernooi en Rutger Elsinga (wie kent hem niet) met een toch wel matige 22e plaats.
Ids en Gianni hebben puur met het oog op de OS afgezegd, want later dat seizoen na de OS streden ze in Alkmaar wel hartstochtelijk voor een ticket op het WK allround.
Het niveau was weer lager dan in de andere jaren. Het puntentotaal van de winnaar was slechter dan de EK’s van 1999 en 2000 op indoorbanen en slechts een half punt beter dan het EK van 2001 in de sneeuw van Baselga del Pine. De nummer twee van Erfurt, Carl Verheijen was met zijn puntentotaal in niet eens op het podium geëindigd in Baselga.
Wel weer een mooi podium met Jochem Uytdehaagde, Carl Verheijen op zijn eerste grote allround toernooi en Dimitri Sjepel de titelverdediger en ook nog eens 2e op het WK allround na de OS. Hoe deden zij het op het de OS. Jochem werd na een druk OKT, een skate off op de 1500m en het EK gewoon nog beter en won 2x goud en zilver op de OS. Carl had minimaal brons moeten halen op de OS, maar werd slechts 6e. De EK-deelname lijkt hier weinig mee te maken te hebben, want bij ploeggenoot Uytdehaaghe klopte alles.
Dimitri Sjepel was meer allrounder dan specialist, dus maakte bij de OS sowieso weinig kans. Hij reed voor zij doen goede lange afstanden en slechte schaatsmijl.
Afzegger Romme was in goede vorm op de OS, maar niet opgewassen tegen Uytdehaaghe en Ids Postma reed geen gedenkwaardig toernooi zonder medailles.
1998 Helsinki
De ISU maakte het toernooi al van te voren nog onbelangrijk door het voor het eerst in 7 jaar op een buitenbaan te houden. Nergens mee te vergelijken dus. Er was ook weer een belangrijke afzegger, titelverdediger Ids Postma had geen zin in een reis naar het koude Finland en een mooie kampioen Rintje Ritsma.
Het gelijk lijkt bij Ids te liggen, want Rintje won dat jaar niets meer, hoewel hij misschien wel zijn mooiste race ooit reed op de 10km in Nagano .Ids Postma won Olympisch goud en zilver en klopte een grieperige Rintje op het WK allround in Heerenveen.
Ook de andere podiumplekken van Helsinki, Roberto Sighel en Vadim Sajutin reden teleurstellende OS en toevallig of niet ook Vadim Sajutin was niet meer fit aan het eind van dat seizoen.
Een heel lang seizoen, want er was na de OS en het WK allround nog een WK-afstanden op weer een ander continent.
1994 Hamar
Tot slot wel een gedenkwaardig toernooi.
De eerste grote titel van Rintje Ritsma, het debuut van Ids Postma, een hernieuwde confrontatie tussen de grote drie Ritsma, Zandstra en Koss en natuurlijk het schitterende WR op de 1.500m van Rintje. Na 6 jaar was eindelijk het record van Andre Hoffman uit de boeken gereden. Precies zoals gepland, een opening in de 24, en rondjes van 28.0, 29.0 en 30.0 en je zit onder de 1.52. Als toetjes was er ook nog een WR puntentotaal voor Ritsma.
Rintje zat op de piek van zijn vorm, meer dan een punt voorsprong op Koss.
Op de OS was het natuurlijk andersom, Rintje had te vroeg gepiekt, maar het was de vraag of Koss überhaupt te verslaan was in welke vorm Rintje ook had gestoken. Uiteindelijk moest hij het doen met zilver en brons.
Conclusies (voor zover je die kan trekken met het beperkte aantal data):
- Het EK allround is uitstekend in te passen in de aanloop naar de Olympische Spelen, want alle winnaars in de Olympische jaren wonnen meerdere medailles op de OS. De laatste 3x zelfs onder andere een gouden medaille.
- Als je een absolute piek legt op het EK, kun je deze vorm op de OS niet meer bereiken
- Het aantal afmeldingen valt mee, maar het niveau op het EK allround ligt in de Olympische jaren lager dan in andere jaren.
Dat is ook precies wat wij kunnen verwachten voor dit EK. Niet het hoogste niveau, maar wellicht wel een spannend open toernooi door het ontbreken van Kramer.
Als er toevallig een schaatser toch in absolute topvorm verkeert, dan die zich opmaken voor teleurstellende OS in Sochi. Zoals altijd volg ik het met volle aandacht.
Patrick een schaatsliefhebber