Omstreeks een maand of negen geleden liep ik over het universiteitsterrein hier naast mijn kantoor en ik zag een hond. Het beestje was broodmager, nog geen turf hoog en vol vlooien en teken. Echt veel kans tot overleven gaf ik hem niet, zeker niet omdat hij zo schuchtig was. Vol angst liet hij zich letterlijk het kaas van de brood eten door de honden die wel zelfverzekerd en zonder schroom op de studenten af durfde te stappen.
Omdat het zo ver niet mag komen heb ik besloten wat tijd in het beestje te steken. Tekenpen mee, anti-vlooienmiddel gekocht en vooral heel veel voedsel en geduld. Na het verstrijken der weken begon hij langzaam wat spek op zijn botten te krijgen al verdween de schuchterheid niet.
Dat verdween toen ik hem na een ongelukkig ongeval (Hij werd aangereden en meegesleurd door een auto) terugvond in de bosjes. Paco mee naar beneden genomen, een taxi gebeld en naar de dierenarts gegaan die buiten wat kneuzingen en oppervlakkige wondjes geen grote schade kon ontdekken. Uiteindelijk heb ik Paco een maand in huis gehad en hierdoor is hij goed sociaal geworden. Na verloop van tijd kon hij weer terug naar kantoor en inmiddels hebben we een sterke, vrolijke en krachtige hond die met veel plezier samen met zijn twee vriendjes Moemoe en de hond zonder naam hier bij kantoor verblijft.
Wat een klein beetje liefde, voedsel en zorgzaamheid al niet kunnen bereiken
Gelukkig nieuwjaar gewenst!
Elke dag een kleine kilo aan hondenvoer plus wat kliekjes of hondensnoepjes doen hem geen kwaad neequote:Op dinsdag 31 december 2013 13:19 schreef Saruna het volgende:
Fijn om zo'n verhaal te lezen. Goed gedaan! Hij ziet er goed uit.
Vanmiddag gaan de drie mee naar de dierenarts 
Maar wat als paco de weg over steekt en een ongeluk veroorzaakt? Ben jij dan niet verantwoordelijk? dat is echt zo lieeeevv Hoe zit het met assertiviteit? Durft hij nu wel voor zichzelf op te komen? En is het evt niet mogelijk om een adoptieadres voor hem te vinden via zo'n site bijvoorbeeld?
Mooie verhaal met een mooi einde.quote:
Zo aan het eind van het jaar is een positief berichtje altijd leuk
Omstreeks een maand of negen geleden liep ik over het universiteitsterrein hier naast mijn kantoor en ik zag een hond. Het beestje was broodmager, nog geen turf hoog en vol vlooien en teken. Echt veel kans tot overleven gaf ik hem niet, zeker niet omdat hij zo schuchtig was. Vol angst liet hij zich letterlijk het kaas van de brood eten door de honden die wel zelfverzekerd en zonder schroom op de studenten af durfde te stappen.
Omdat het zo ver niet mag komen heb ik besloten wat tijd in het beestje te steken. Tekenpen mee, anti-vlooienmiddel gekocht en vooral heel veel voedsel en geduld. Na het verstrijken der weken begon hij langzaam wat spek op zijn botten te krijgen al verdween de schuchterheid niet.
Dat verdween toen ik hem na een ongelukkig ongeval (Hij werd aangereden en meegesleurd door een auto) terugvond in de bosjes. Paco mee naar beneden genomen, een taxi gebeld en naar de dierenarts gegaan die buiten wat kneuzingen en oppervlakkige wondjes geen grote schade kon ontdekken. Uiteindelijk heb ik Paco een maand in huis gehad en hierdoor is hij goed sociaal geworden. Na verloop van tijd kon hij weer terug naar kantoor en inmiddels hebben we een sterke, vrolijke en krachtige hond die met veel plezier samen met zijn twee vriendjes Moemoe en de hond zonder naam hier bij kantoor verblijft.
Wat een klein beetje liefde, voedsel en zorgzaamheid al niet kunnen bereiken
Gelukkig nieuwjaar gewenst!
Daar is hier geen regeling voorquote:Op donderdag 2 januari 2014 16:16 schreef valentijn101 het volgende:
Maar wie staat er dan als baasje in Paco s paspoort? Ben jij dat? Vind ik echt super van je
Sowieso niet te doen om mensen voor hun hond verantwoordelijk te houden terwijl er honderdduizenden straathonden zijn..Hij komt prima voor zichzelf op. Is niet te zelfverzekerd, niet te angstig. Kent exact zijn plek.quote:
Wat is hij opgeknapt zeg
Hoe zit het met assertiviteit? Durft hij nu wel voor zichzelf op te komen? En is het evt niet mogelijk om een adoptieadres voor hem te vinden via zo'n site bijvoorbeeld?
En ik ben alles behalve op zoek naar een adoptie-adres. Het is een volwassen hond die zich prima redt en nu de gehele dag vrijheid heeft, voedsel heeft en aandacht krijgt. Is dus helemaal geen noodzaak toe