Zo aan het eind van het jaar is een positief berichtje altijd leuk

Omstreeks een maand of negen geleden liep ik over het universiteitsterrein hier naast mijn kantoor en ik zag een hond. Het beestje was broodmager, nog geen turf hoog en vol vlooien en teken. Echt veel kans tot overleven gaf ik hem niet, zeker niet omdat hij zo schuchtig was. Vol angst liet hij zich letterlijk het kaas van de brood eten door de honden die wel zelfverzekerd en zonder schroom op de studenten af durfde te stappen.
Omdat het zo ver niet mag komen heb ik besloten wat tijd in het beestje te steken. Tekenpen mee, anti-vlooienmiddel gekocht en vooral heel veel voedsel en geduld. Na het verstrijken der weken begon hij langzaam wat spek op zijn botten te krijgen al verdween de schuchterheid niet.
Dat verdween toen ik hem na een ongelukkig ongeval (Hij werd aangereden en meegesleurd door een auto) terugvond in de bosjes. Paco mee naar beneden genomen, een taxi gebeld en naar de dierenarts gegaan die buiten wat kneuzingen en oppervlakkige wondjes geen grote schade kon ontdekken. Uiteindelijk heb ik Paco een maand in huis gehad en hierdoor is hij goed sociaal geworden. Na verloop van tijd kon hij weer terug naar kantoor en inmiddels hebben we een sterke, vrolijke en krachtige hond die met veel plezier samen met zijn twee vriendjes Moemoe en de hond zonder naam hier bij kantoor verblijft.
Wat een klein beetje liefde, voedsel en zorgzaamheid al niet kunnen bereiken

Gelukkig nieuwjaar gewenst!
