(Aanstaande) Docenten Topic Deel XXXV

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 07:18 schreef Friek_ het volgende:
Wéér de beginnersfout gemaakt van het eerlijk antwoorden, in plaats van het sociaal wenselijke antwoord te geven tijdens reflectie en intervisie. Ik blijf er maar in trappen.

Vertel me asjeblieft dat het eerlijke antwoord dan wel iets van "De huidige vorm hiervan is bullshit, kunnen we iets meer verdieping krijgen tijdens de intervisie?" was.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 09:02 schreef ShadyLane het volgende:
Verder herinner ik me hoe we met een groepje een opdracht zaten te maken en er plezier in hadden te constateren dat we na een paar maanden bijzonder bedreven waren geworden in opschrijven wat de opleiders wilden horen.

When life gives you lemons...

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 07:18 schreef Friek_ het volgende:
Wéér de beginnersfout gemaakt van het eerlijk antwoorden, in plaats van het sociaal wenselijke antwoord te geven tijdens reflectie en intervisie. Ik blijf er maar in trappen.

Wat een ellende is dat he. Volwassen mensen die opeens naar een amateurpsycholoog moeten. Ik heb de eerst paar bijeenkomsten alleen maar gezeurd wat een onzin ik het vond om daarna inderdaad maar braaf mee te doen.

Ik snap prima dat bepaalde mensen er baat bij hebben, maar ga mij niet met dat soort onzin vermoeien zeg.

quote:

Basisschool De Vlieger uit Valkenswaard heeft opnieuw de Citotoets gewonnen. De leerlingen uit groep 8 behaalden met een gemiddelde score van 545,04 een nieuw Nederlands record. Nooit eerder werd de barrière van 545 punten klassikaal doorbroken.

Volgens directeur Ganzenbroek waren de leerlingen van groep acht optimaal voorbereid op de toets: “Afgelopen maand zijn we met z’n allen een maand op trainingskamp geweest op de Technische Universiteit van Eindhoven. Daar hebben we een goede basis gelegd, waardoor we met veel vertrouwen aan de toets zijn begonnen. We denken dat bijna iedereen nu naar het gymnasium kan.”

Als satire en werkelijkheid beginnen te vervagen.

De Speld is geniaal.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 17:35 schreef Friek_ het volgende:
je leert toch iedereen?!

Ongetwijfeld leer je van iedereen, maar of het ook door de kosten/baten-analyse heenkomt is een tweede.

_{Zo blij dat ik dát probleem heb ontweken...}

Hahahaha, ja, een verplichte scholingsmiddag van bedenkelijk niveau en vol open deuren verantwoorden met de leus: "je kunt er altijd wat uithalen".

Wat betreft CITO: ik ben een voorstander van objctieve metingen (niet per se door CITO) om te voorkomen dat kinderen enkel afhankelijk zijn van de indruk van de juf/school. Tevens kan zo'n objectieve meting ook de juf beschermen, ouders gaan nl. soms vrij ver in aandringen op een hoger advies.

De CITO is het probleem niet, VMBO-angst (of soms zelfs 'alles wat niet categoraal gymnasium is'-angst) is het probleem. Het doet er dus niet zoveel toe of die toets blijft of niet, het probleem haal je er niet mee weg.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 19:38 schreef ShadyLane het volgende:
Hahahaha, ja, een verplichte scholingsmiddag van bedenkelijk niveau en vol open deuren verantwoorden met de leus: "je kunt er altijd wat uithalen".

En dan niet als alternatief voor god weet hoeveel scholingsuren een vak volgen op de universiteit waar je echt wat aan zou hebben? Door dezelfde partij betaald natuurlijk.

quote:

Wat betreft CITO: ik ben een voorstander van objctieve metingen (niet per se door CITO) om te voorkomen dat kinderen enkel afhankelijk zijn van de indruk van de juf/school. Tevens kan zo'n objectieve meting ook de juf beschermen, ouders gaan nl. soms vrij ver in aandringen op een hoger advies.

De CITO is het probleem niet, VMBO-angst (of soms zelfs 'alles wat niet categoraal gymnasium is'-angst) is het probleem. Het doet er dus niet zoveel toe of die toets blijft of niet, het probleem haal je er niet mee weg.

Ik ben persoonlijk niet onder de indruk van de kwaliteit van het CITO. Dat gezegd hebbende, ook het CITO slaagt er natuurlijk in om minder vals positieven en vals negatieven te hebben dan dat het geval zou zijn als louter op subjectieve gronden zou worden gekozen. In mijn ogen is het fundamentele probleem niet zo zeer dat er wordt geselecteerd - ook al mag dat niet zo worden genoemd - , het probleem is dat de selectie niet gebeurt door simpelweg in de praktijk uit te proberen of dat je op het niveau thuishoort. Wat dat betreft ben ik een voorstander van het watervalsysteem zoals dat o.a. in Vlaanderen wordt gehanteerd. Bijna iedereen (iedereen die gewoon steeds voldoendes haalt op de lage school) mag het VWO proberen en na het eerste jaar vallen de leerlingen die het niet goed genoeg doen naar een lager niveau. Het voorkomt luie VWO-leerlingen en gedemotiveerde (want stempel 'dom' in de ogen van een deel van de leerlingen, in veel gevallen onterecht) VMBO-leerlingen.

Als er dan toch wordt geselecteerd zoals nu het geval is dan alsjeblieft op een betere manier dan dat het CITO dat nu doet. Laat ik met het gemakkelijkste punt van kritiek beginnen: 3 toetsen voor 3 niveaus (VMBO-TL/HAVO/VWO) met een pass/fail grens (verplichte toelating bij een voldoende) in plaats van 1 toets voor 4 niveaus met overwegend vragen voor het modale niveau.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 17:20 schreef Janneke141 het volgende:

[..]

Als satire en werkelijkheid beginnen te vervagen.
“Afgelopen maand zijn we met z’n allen een maand op trainingskamp geweest op de Technische Universiteit van Eindhoven. Daar hebben we een goede basis gelegd, waardoor we met veel vertrouwen aan de toets zijn begonnen. We denken dat bijna iedereen nu naar het gymnasium kan.”

Vandaar dat we ineens tijdens een examen (ook nog een van de lastigste examens wegens tijdsdruk) werden gestoord door tientallen lawaaierige kindjes op een gang van het Paviljoen (2 of 3 weken geleden). Mysterie opgehelderd.
Wat universiteiten tegenwoordig niet doen voor wat extra geld. Al kan je het ze bijna niet kwalijk nemen met dank aan Rutte.
Het moet toch vraagtekens oproepen bij de kwaliteit van de CITO-toets als je zo gemakkelijk een zeer hoge score kan halen met wat extra training.

Een vraagje als groentje...

Ik heb drie jaar mijn job in de privésector gecombineerd met een hogeschoolopleiding (in BE), bachelor secundair onderwijs met twee onderwijsvakken. Pas afgestudeerd en sinds een dikke maand heb ik een voltijdse lesopdracht.

Het lesgeven op zich is en blijf heerlijk maar ik kom elke avond uitgeput thuis. Ik ben zo moe dat ik koorts maak en momenteel zelfs twee ontstoken ogen heb. Ik heb nu ook geen ideaal rooster. Elke dag ben ik daar van voor acht uur tot na half vijf (behalve op woensdagnamiddag). Thuis dan nog evalueren en voorbereiden. 12 klassen en ca 200 leerlingen.

Mijn vraag: is het normaal dat ik zo moe ben? Volgens studiegenoten wel maar ik wil toch wat meer meningen. En hoe lang blijft dit zo?

Nu was mijn vorige job ook best een zware job met veel verantwoordelijkheden dus ik ben wel wat gewoon... maar toch vind ik het zwaar.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:01 schreef Sloggi het volgende:
Er is niet voor niets een regeling voor beginners (0,9 FTE een uren bij een aanstelling van 1 FTE), denk ik dan.

Ik woon en werk in België dus dit zegt me niets... Ik heb gewoon een voltijdse lesopdracht zoals een oude 'rot' dat heeft met springuren (tussenuren) en wachturen (invallen voor opvoeders). Wel enorm veel pech met het rooster.

Ah, in Belgie is het al net zo? In het Nederlands voortgezet onderwijs wordt 0,8 FTE zo ongeveer als een fulltime baan beschouwd, heb ik de indruk. Er werken maar weinigen 1,0 FTE, en bij diegenen geldt vaak dat ze die 1,0 deels vullen met andere taken dan lesgeven.

Lesgeven is gewoon een baan die veel van je vergt, die in mijn optiek zoveel van je vergt dat minder lesuren per week per leraar veel beter zou zijn. Voor de onderwijskwaliteit (meer ruimte voor lesvoorbereiding en begeleiding van leerlingen) en om het beroep populairder te maken zodat meer getalenteerde hogeropgeleiden leraar willen worden. Twintig lesuren per week zou zo positief kunnen uitpakken! Maar goed, dat zijn politiek en VO-raad vooralsnog niet met me eens.

Ik ben kerngezond en bruis van energie, maar toen ik nog als lerares werkte vroeg ik me af of ik het wel zou volhouden tot m'n 67e.

Het is wel zo dat e.e.a. in het begin meer energie kost dan wanneer je eenmaal wat jaren ervaring hebt. Je hebt je klassenmanagement dan vaak beter op orde, kunt op wat routine steunen, af en toe een opdracht van het jaar ervoor uit de kast trekken. Dus ja, ik denk zeker wel dat je vermoeidheid minder zal worden. Je leert gaandeweg ook grenzen stellen en aan je rust te denken. Maar een energievretende en tijdrovende baan blijft het, is mijn ervaring, ook na de eerste jaren, want je krijgt er naarmate je meer ervaring krijgt taken bij (mentoraat, begeleiding van nieuwe docenten, sectievoorzitterschap, organisatie van werkweken, coordinator van commissie zus en zo).

Samenvattend: ja, het wordt beter, maar in mijn optiek niet beter genoeg.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 21:56 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Vandaar dat we ineens tijdens een examen (ook nog een van de lastigste examens wegens tijdsdruk) werden gestoord door tientallen lawaaierige kindjes op een gang van het Paviljoen (2 of 3 weken geleden). Mysterie opgehelderd.
Wat universiteiten tegenwoordig niet doen voor wat extra geld. Al kan je het ze bijna niet kwalijk nemen met dank aan Rutte.
Het moet toch vraagtekens oproepen bij de kwaliteit van de CITO-toets als je zo gemakkelijk een zeer hoge score kan halen met wat extra training.

Je hebt niet al te veel moeite gedaan om de bron te bekijken, of wel?

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:59 schreef ShadyLane het volgende:
...
In het Nederlands voortgezet onderwijs wordt 0,8 FTE zo ongeveer als een fulltime baan beschouwd, heb ik de indruk.
...

Ik heb toevallig afgelopen week de wensenlijst voor komend schooljaar ingevuld. Wederom gekozen voor 0,8, alhoewel dat financieel wel een beetje op het randje is. Maar ik zie mezelf nu (als beginnend docent, dit is mijn tweede schooljaar) echt geen vijf dagen voor de klas staan. Ik zit nu ook al boven de 40 uur per week, en deze week (met 2 ouderavonden én een open dag) doe ik niet eens moeite om te tellen.
Ik haal heel veel energie uit mijn vak en uit mijn klassen. Ik heb qua werkdruk denk ik wel wat ervaring meegenomen uit het bedrijfsleven. Maar ik denk toch ook wel eens dat de verhouding een beetje zoek is. Alhoewel dat ook best kan liggen aan de verwachtingen die onze school stelt. Weinig vergelijkingsmateriaal, wat dat betreft.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 19:38 schreef ShadyLane het volgende:

De CITO is het probleem niet, VMBO-angst (of soms zelfs 'alles wat niet categoraal gymnasium is'-angst) is het probleem. Het doet er dus niet zoveel toe of die toets blijft of niet, het probleem haal je er niet mee weg.

Dat is ook een probleem, maar nu juist niet hét probleem. Er zijn twee duidelijke nadelen aan de Cito-toets, en een ervan zit in de toets zelf en de ander in het gebruik van de toets. Wat dat laatste betreft: de Cito-toets is een uitstekend middel om doorlopend informatie te verzamelen over leerresultaten van individuele leerlingen en die te gebruiken om hun leerproces te ondersteunen. Wat vaak gebeurt, zoals het scherpe stukje van De Speld treffend verwoordt, is dat de toets gebruikt wordt om de kwaliteit van het onderwijs geboden op een school te meten. In het laatste geval hebben scholen er belang bij om kinderen te trainen opdat ze hoge scores halen en dat maakt het onderwijs eenzijdig en uitkomstgericht, met alle druk en stress van dien voor zowel leerlingen als leraren.

Daarnaast vind ik een fundamenteel probleem aan de Cito-toets de veronderstelling dat je alle belangrijke vaardigheden zou kunnen meten. Er zijn genoeg dingen die waardevol zijn om te leren die je maar moeilijk in een toets kunt vatten. Die zaken dreigen minder belangrijk gevonden te worden.

Ik heb eventjes mee kunnen maken hoe het basisonderwijs eruit ziet als het geregeerd wordt door een strakke planning dat als doel heeft om kinderen te drillen op met name reken- en taalvaardigheden. Vreselijk vond ik dat. De middagen waarop kinderen zelf ontdekkend mochten leren waren een verademing. De leukste middag die ik heb meegemaakt, was een middag waarop kinderen met stroomcircuits gingen experimenteren. Vooraf korte instructie, achteraf inzichten inventariseren en systematiseren - heel leerzaam, maar ongetwijfeld niet effectief genoeg bevonden om kinderen hoog te laten scoren op de Cito-toets.

Ik heb zelf afgelopen week mijn vuurdoop gehad, voor het eerst in mijn eentje voor een enorme groep studenten in hoorcollegevorm. Dat ging boven verwachting goed, dat wil zeggen, ik voelde me op m'n gemak voor de groep en stond voldoende boven de stof. (Dat laatste was ook spannend, want ik ben net op een nieuwe plek begonnen met voor mij deels nieuwe materie).

Het tweede college ging het beste. Veel interactie met het publiek, dat stil maar duidelijk actief was. Ze vonden het leuk, dachten kritisch mee en ik stond versteld van de kwaliteit van de respons die ik kreeg. Ik merkte wel dat ik enorm moest improviseren om structuur in het college aan te brengen, want het verliep niet van A tot Z, zoals ik gepland had. Dat ging prima, maar ik vond het wel moeilijk om te bepalen wat studenten nu precies geleerd hadden.

Doel voor de komende tijd is om te leren hoe ik het activeren van studenten kan combineren met het overbrengen van de noodzakelijke theorie zonder dat de twee kunstmatig van elkaar gescheiden zijn. Ik heb het geluk dat ik telkens één college heb om studenten te activeren en het tweede er is voor verdieping. Misschien is het tweede college nog wel het belangrijkst, namelijk om te zorgen dat studenten actief blijven meedenken en niet passief de belangrijkste leerpunten tot zich nemen.

Leuk Claudia.

Activeren is inderdaad erg belangrijk. Toch weet ik uit eigen ervaring als student dat het soms ook erg prettig kan zijn om te luisteren naar iemand die de theorie gewoon erg goed kan uitleggen. Ik merk het ook aan mijn leerlingen. Als je in staat bent om complexe materie duidelijk te maken, en dat ook levendig en gepassioneerd te doen, dan is het op zich helemaal niet erg als studenten (of leerlingen) ogenschijnlijk passief die stof tot zich nemen. Als je dat kunt afwisselen met wel echt activerende didactiek dan lijkt me dat ideaal.

.

Ik had tijdens mijn studie (en ook op mijn middelbare school) docenten die echt goed konden lesgeven, uitleggen, vertellen. Heerlijk.

En het is nu eenmaal zo dat de leerlingen bij mij op school (gymnasium) de meeste waardering hebben voor lessen waarin je gepassioneerd verteld over uitdagende onderwerpen uit je vakgebied. Iedere les alleen maar klassikaal lesgeven, vind ik ook geen goed idee. Maar waarin een les een meerwaarde kan hebben boven zelfstandig of projectmatig werken is nu juist die gepassioneerde docent die zijn vak goed kan overbrengen en iets ingewikkelds in redelijke korte tijd begrijpbaar kan maken.

Nou ja, het lijkt me een kwestie van de juiste afwisseling. Van alleen activeren leren ze niet per se iets. En ze hebben wel een aanvulling op hun leesmateriaal nodig, want het vak dat ik geef vinden ze moeilijk. Maar ik wil niet 1,5 uur lang alleen maar praten. Dat legt een hoge druk op mezelf en bovendien kan ikzelf nauwelijks het concentratievermogen opbrengen om zo lang naar iemand te luisteren, dus dat zou ik niet willen verwachten van mijn toehoorders.

Je doet er sarcastisch over, Sloggi, maar ik geloof wel in de kracht van zelf ontdekken. En dat vind ik een mooie functie van de docent, om dat proces te begeleiden. Plato is mijn rolmodel.

Ik heb zelf dus altijd een hekel aan lezingen gehad. Tijdens mijn studie sloeg ik de hoorcolleges steevast over - ik kon zelf wel de te leren stof lezen - en nog steeds ga ik liever niet naar lezingen. Ik word gek van de passiviteit en val vrijwel altijd bijna in slaap. Het is een kunstvorm op zich, een groot (onpersoonlijk) publiek langere tijd vermaken. Er zijn zo weinig mensen die het vak verstaan. Let wel, ik heb bijvoorbeeld colleges gehad van de door Matthijs van Nieuwkerk geprezen Herman Pleij. Laatstgenoemde hoorde vooral zichzelf graag praten, had lak aan hoe hij zijn publiek geboeid kon houden en daarom waren zijn colleges saai.

Er zijn wel wat uitzonderingen op de regel. Vaak zijn het Amerikanen trouwens. Dat zijn bovengemiddeld begenadigde sprekers.

Fijn dat je eerste ervaringen zo goed waren Claudia! Het is inderdaad lastig een mix te vinden tussen stukken hoorcollege en activerende werkvormen. Daar worstel ik ook veel mee. Ik maak de laatste tijd vrij veel gebruik van socrative.com, ken je dat? Vinden studenten in elk geval erg leuk, moeten ze verplicht hun telefoon gebruiken tijdens colleges .

Oh, en ik heb zelf nooit college van hem gehad, want ik deed zo min mogelijk letterkunde, maar ik heb werkelijk nog nooit een student gehoord die enthousiast was over de colleges van Pleij.

Nee, ken ik niet! Dank je, ga ik naar kijken. Ziet er interessant uit.

Even gekeken: leuk ook dat je het kunt gebruiken om feedback over het college te verzamelen. Dat zou voor mij nu heel nuttig zijn, met name om beter te kunnen bepalen hoe goed studenten begrijpen wat ik heb uitgelegd. Waar gebruik jij het voor?

[ Bericht 33% gewijzigd door Claudia_x op 15-02-2014 16:29:29 ]