En lieverd, mocht jij het lezen, ik zou het op prijs stellen als je je reacties via mail/msn geeft, ik schrijf dit van me af, niet om je aan te vallen maar om mijn hart te luchten.
Het begon ongeveer 2 jaar geleden, toen ik via internet een meisje leerde kennen, waarmee het goed klikte. We leerden mekaar steeds beter en beter kennen.
In die tijd is me veel dingen over haar duidelijk geworden, met name problemen die ze had en de zelfhaat die het opleverde. Ik heb in die jaren veel met haar gechat, over dat en over andere dingen.
Pas na een tijdje vertelde ze me hoe oud ze was en het verschil was enorm. Maar ze wist me na een behoorlijke tijd er van te overtuigen dat dat niet in het nadeel hoefde te werken... Ik had er mijn twijfels over, maar na een lange periode zag ik in dat ze gelijk had.
We konden alles met mekaar bespreken. Of het nou ging over muziek, cultuur of over kaarsvet en handboeien... Maar ook over serieuzere zaken, dingen die ons leven beïnvloedden en dingen die haar maakte tot het "donkere" meisje dat ze was.
In die 2 jaar hebben we nachten gechat, we hebben alles met mekaar gedeeld, vreugde, verdriet en alle dingen die je met je beste vrienden kunt delen. En voor mijn gevoel werd ze ook een steeds betere vriendin. In het laatste jaar ben ik haar echt als beste vriendin gaan zien. En het was ons en onze omgeving duidelijk, alles kwam heel meant-to-be over. We leken echt voor mekaar geschapen.
Toen ze vroeg of ik een relatie met haar zou willen en ik daar aanvankelijk niet al te enthousiast over was, heeft ze me gevraagd na te denken wat me meer waard was. En uiteindelijk heb ik besloten het leeftijdsverschil te accepteren en ook de problemen die het met zich mee zou kunnen brengen. Niet zozeer door het verschil zelf, maar door de reacties die het op zou leveren. Maar vanaf dat moment was het zeker: ik koos voor haar.
Toch ging die relatie niet zoals het moest. We zagen mekaar zelden en daarnaast de eerste 2 maanden vertelde ik er niemand over, terwijl zij trots veel mensen vertelde dat ze verkering met me had. Dus na een maand of 1,5 vroeg ze me of ik me soms voor haar schaamde. Uiteraard niet en ik beloofde haar ook mijn vriendenkring op de hoogte te gaan stellen, maar ik wilde haar in de tussentijd wel ontmoeten. Ze was echter bang om tegen te vallen zoals ze zei en dus werd het steeds uitgesteld. Op een gegeven moment besloot ik het bekend te maken en mijn vrienden werden op de hoogte gesteld. Vanaf dat moment liep ik trots met mijn vriendin in mijn gedachten rond.
Maar het mocht niet lang duren, na 3 maanden verkering (en mekaar nog steeds niet gezien te hebben) zoende ze met een andere jongen. En ik begreep dat wel. We hadden mekaar niet gezien, ze kende mij amper, ik haar amper... We besloten toch maar af te spreken. En dat kwam er van, het werd heel gezellig 
Toch vertelde ze me dat de verliefdheid voor die jongen op dat moment voor haar meer betekende dan de liefde voor mij en ze wilde met hem verder. Wederom een begrijpelijk keuze die ik accepteerde.
In die periode veranderde er iets heftig. Ze besloot het contact geheel te verbreken. Mijn wereld stortte in.
Naast dat ze vertelde dat ze gewoon meer verliefd was op hem, vertelde ze me ook dat ze me nooit als vriend heeft gezien en nog erger, dat ze in het verleden niet echt wat aan me had gehad... Op dat moment zag ik die dingen als leugens, die haar moesten helpen het contact te verbreken. De belangrijkste reden op dat moment was namelijk het redden van de relatie met die andere jongen... Later ben ik ook daar aan gaan twijfelen.
Een dag nadat ze voor hem koos, maakte hij het uit...
In die 3 weken dat dit gebeurde had ik last van huilbuien, concentratiestoornissen en de andere dingen die samengaan met het verliezen van een relatie. Ik verloor in nog geen maand tijd bijna 10% van mijn lichaamsgewicht. Ademen doet me vandaag de dag nog pijn...
Wat ik nooit heb kunnen begrijpen, hoe kan een meisje dat 2 jaar lang m'n beste vriendin is geweest, waar ik echt van ben gaan houden, en die me tot het laatste moment heeft gezegd dat ze me niet kwijt wilde raken, me toch zo laten vallen?
Ben ik al die tijd alleen goed geweest om haar hart te luchten maar meer niet? Had ik niets mogen verwachten van een meisje die ik (ondanks dat we alles van mekaar weten) vrijwel alleen via internet ken?
Overreact ik nou, of ben ik echt in 3 weken verloren wat we in 2 jaar hadden opgebouwd?
Ik heb 2 jaar lang geleefd met de veronderstelling dat ik met haar verder zou gaan, ik heb 2 jaar geloofd in wederzijdse liefde, ik ben 2 jaar lang amper uitgeweest, omdat ik wist dat ze me in die weekenden wel eens nodig zou kunnen hebben. En ik voel me nu keihard gedumpt.
Veel vrienden die het verhaal kennen zeggen "get a life", maar zij was mijn leven, ze was alles waar ik de afgelopen 2 jaar in geloofde. Ze betekende meer voor me dan wat dan ook, m'n sport, m'n muziek, m'n werk, m'n vrienden, enz.. En nu heb ik het idee dat ik 2 jaar lang voor de gek ben gehouden en ik zo 2 jaar weg kan gooien.
Iedereen vertelt me dat ze mij niet verdient, dat ze me heeft gebruikt en dat ik haar maar moet vergeten, maar niemand ziet in dat ze 2 jaar lang alles is geweest waarvoor ik heb geleefd.
Als ik de kracht had gehad voor een wanhoopsdaad, had ik al lang niet meer geleefd en dat terwijl ik hiervoor nog nooit een seconde aan mezelf heb getwijfeld. Ik was zeker, misschien zelfs iets te, van mezelf.. En nu ben ik niets... Leeg... Een wrak...
Ik hoop zo dat ze bijdraait, dat ze er nu ook voor mij wil zijn, nu ik haar zo hard nodig heb... Ik heb er zelfs nog vertrouwen in dat het ooit goed komt en dat we mekaar weer gaan spreken of zelfs meer dan dat... Maar het doet zo'n pijn....
quote:Skip het intro. lees het laatste gedeelte en je weet meer...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:13 schreef julekes het volgende:
ik wacht op de samenvatting
quote:eeuhm, tja, ken je lang wachten denk ik zo. maar zullen we eens een keer on-topic reageren.
Op woensdag 2 oktober 2002 20:13 schreef julekes het volgende:
ik wacht op de samenvatting
Wel ff wachten tot ik t gelezen heb
ik kan niet meer doen als je sterkte wensen en zeggen: "de pijn slijt"...
*knuffel geeft
7 Jaar lang uurlijk contact.
Sliep zelfs bij d'r in bed zo nu en dan.
Heel de familie kende ik.
En opeens. 'Nee, -bitch- is er niet. Ze is met -andere bitch- naar de stad'
PRECIES het smoesje wat wij altijd gebruikten als we iemand niet wilde spreken. En sindsdien heb ik haar nooit meer gesproken.
Is nu 2 jaar geleden. En ik betrapte me vandaag op het nog steeds tegen haar praten in gedachte. Tering... 
Het slijt wel en natuurlijk zo het fantastische zijn dat ze bijdraait.
je zult wel zien wat de toekomst je brengt
quote:goed plan
Op woensdag 2 oktober 2002 20:16 schreef Gertjuh.dot.TK het volgende:[..]
eeuhm, tja, ken je lang wachten denk ik zo. maar zullen we eens een keer on-topic reageren.
Wel ff wachten tot ik t gelezen heb
liefde moet van twee kanten komen (hier in NL tenminste, er zijn landen, waar ze daar iets anders over denken)
zij jullie relatie niet doorzetten, wat natuurlijk sneu is voor jou, maar ja het hele leven is sneu.
slikken, diep adem halen en move on
of je kan haar natuurlijk ook gaan stalken, maar of dat zo constructief is
Helaas heb ik ook een paar meisjes gekent die zichzelf haatte. En was zo erg dat die verschillende zelfmoordpogingen heeft gedaan en zichzelf verwond. Ik durft voluit te zeggen dat die gewoon voor 100% labiel is.
Maar allen hadden ze een overeenkomst. Zolang jij er altijd maar voor ze was, je niet alles van ze wist, en ze zeker niet confronteerde met hun zwakheden, waren ze je best vriendin (of zelfs meer). Maar zo snel ze iemand zagen die heel even leuker leek, of zosnel jij maar even een opmerking maakt over haar gedrag, schrijven ze je gelijk af.
Na meer dan eens m;n kop te hebben gestoten blijf ik nu dus definitief uit de buurt van meisjes met zelfhaat. Ik denk dat jij ongeveer dezelfde les heb geleerd als mij, alleen was die van jou misschien wat harder...
[Dit bericht is gewijzigd door BarBaar op 02-10-2002 20:22]
Ik snap het echt allemaal niet
Weet zelf hoe het is om je wereld te zien in storten. (2 weken geleden )
Ik wens je daarom ook veel sterkte toe enzo.
En ik hoop voor je dat ze bij draait, maar dan moet jij niet stil gaan zitten maar er iets aan proberen te doen.
BTW, mocht je ICQ / MSN(zie email in prof) hebben kan je kontakt opnemen hoor
[Dit bericht is gewijzigd door Gertjuh.dot.TK op 02-10-2002 20:25]
maar je hebt het heel mooi omschreven, stuur deze brief persoonlijk naar haar, en dan moet ze je wel begrijpen en in de ogen zien wat jij voor haar over hebt gehad!
misschien dat het helpt.
bij mijn eigen ervaringen heeft het toen ook geholpen 
alleen probeer een beetje postief te blijven, ook als is het moeilijk, anders ga je je nog ellendiger voelen!!
kop op!
quote:De reactie die ik daarop krijg is "waarom moet ik altijd een reden hebben voor mijn keuzes, waarom accepteert niemand mij gewoon?"
Op woensdag 2 oktober 2002 20:24 schreef excalibee het volgende:
maar je hebt het heel mooi omschreven, stuur deze brief persoonlijk naar haar, en dan moet ze je wel begrijpen en in de ogen zien wat jij voor haar over hebt gehad!
Net alsof je die keuze maar even kunt begrijpen...
Whatever. Je leert hiervan. Laat dat is waardevols zijn ipv iets waardeloos. Maar ik snap wat je voelt!
quote:dude, dit is echt zo verschrikkelijk ruk zeg. ik leef met je mee en denk aan je. misschien is dat een kleine troost.
Op woensdag 2 oktober 2002 20:12 schreef Empty_Words het volgende:
Ik open dit topic omdat ik iets van me af moet schrijven. Ik heb een anonieme kloon gebruikt en ik weet dat sommige mensen me zullen herkennen aan wat ik schrijf. Ik zou hen willen vragen mijn wens tot anoniem blijven te respecteren.En lieverd, mocht jij het lezen, ik zou het op prijs stellen als je je reacties via mail/msn geeft, ik schrijf dit van me af, niet om je aan te vallen maar om mijn hart te luchten.
Het begon ongeveer 2 jaar geleden, toen ik via internet een meisje leerde kennen, waarmee het goed klikte. We leerden mekaar steeds beter en beter kennen.
In die tijd is me veel dingen over haar duidelijk geworden, met name problemen die ze had en de zelfhaat die het opleverde. Ik heb in die jaren veel met haar gechat, over dat en over andere dingen.
Pas na een tijdje vertelde ze me hoe oud ze was en het verschil was enorm. Maar ze wist me na een behoorlijke tijd er van te overtuigen dat dat niet in het nadeel hoefde te werken... Ik had er mijn twijfels over, maar na een lange periode zag ik in dat ze gelijk had.
We konden alles met mekaar bespreken. Of het nou ging over muziek, cultuur of over kaarsvet en handboeien... Maar ook over serieuzere zaken, dingen die ons leven beïnvloedden en dingen die haar maakte tot het "donkere" meisje dat ze was.
In die 2 jaar hebben we nachten gechat, we hebben alles met mekaar gedeeld, vreugde, verdriet en alle dingen die je met je beste vrienden kunt delen. En voor mijn gevoel werd ze ook een steeds betere vriendin. In het laatste jaar ben ik haar echt als beste vriendin gaan zien. En het was ons en onze omgeving duidelijk, alles kwam heel meant-to-be over. We leken echt voor mekaar geschapen.
Toen ze vroeg of ik een relatie met haar zou willen en ik daar aanvankelijk niet al te enthousiast over was, heeft ze me gevraagd na te denken wat me meer waard was. En uiteindelijk heb ik besloten het leeftijdsverschil te accepteren en ook de problemen die het met zich mee zou kunnen brengen. Niet zozeer door het verschil zelf, maar door de reacties die het op zou leveren. Maar vanaf dat moment was het zeker: ik koos voor haar.
Toch ging die relatie niet zoals het moest. We zagen mekaar zelden en daarnaast de eerste 2 maanden vertelde ik er niemand over, terwijl zij trots veel mensen vertelde dat ze verkering met me had. Dus na een maand of 1,5 vroeg ze me of ik me soms voor haar schaamde. Uiteraard niet en ik beloofde haar ook mijn vriendenkring op de hoogte te gaan stellen, maar ik wilde haar in de tussentijd wel ontmoeten. Ze was echter bang om tegen te vallen zoals ze zei en dus werd het steeds uitgesteld. Op een gegeven moment besloot ik het bekend te maken en mijn vrienden werden op de hoogte gesteld. Vanaf dat moment liep ik trots met mijn vriendin in mijn gedachten rond.
Maar het mocht niet lang duren, na 3 maanden verkering (en mekaar nog steeds niet gezien te hebben) zoende ze met een andere jongen. En ik begreep dat wel. We hadden mekaar niet gezien, ze kende mij amper, ik haar amper... We besloten toch maar af te spreken. En dat kwam er van, het werd heel gezellig
Toch vertelde ze me dat de verliefdheid voor die jongen op dat moment voor haar meer betekende dan de liefde voor mij en ze wilde met hem verder. Wederom een begrijpelijk keuze die ik accepteerde.
In die periode veranderde er iets heftig. Ze besloot het contact geheel te verbreken. Mijn wereld stortte in.
Naast dat ze vertelde dat ze gewoon meer verliefd was op hem, vertelde ze me ook dat ze me nooit als vriend heeft gezien en nog erger, dat ze in het verleden niet echt wat aan me had gehad... Op dat moment zag ik die dingen als leugens, die haar moesten helpen het contact te verbreken. De belangrijkste reden op dat moment was namelijk het redden van de relatie met die andere jongen... Later ben ik ook daar aan gaan twijfelen.
Een dag nadat ze voor hem koos, maakte hij het uit...In die 3 weken dat dit gebeurde had ik last van huilbuien, concentratiestoornissen en de andere dingen die samengaan met het verliezen van een relatie. Ik verloor in nog geen maand tijd bijna 10% van mijn lichaamsgewicht. Ademen doet me vandaag de dag nog pijn...
Wat ik nooit heb kunnen begrijpen, hoe kan een meisje dat 2 jaar lang m'n beste vriendin is geweest, waar ik echt van ben gaan houden, en die me tot het laatste moment heeft gezegd dat ze me niet kwijt wilde raken, me toch zo laten vallen?
Ben ik al die tijd alleen goed geweest om haar hart te luchten maar meer niet? Had ik niets mogen verwachten van een meisje die ik (ondanks dat we alles van mekaar weten) vrijwel alleen via internet ken?
Overreact ik nou, of ben ik echt in 3 weken verloren wat we in 2 jaar hadden opgebouwd?Ik heb 2 jaar lang geleefd met de veronderstelling dat ik met haar verder zou gaan, ik heb 2 jaar geloofd in wederzijdse liefde, ik ben 2 jaar lang amper uitgeweest, omdat ik wist dat ze me in die weekenden wel eens nodig zou kunnen hebben. En ik voel me nu keihard gedumpt.
Veel vrienden die het verhaal kennen zeggen "get a life", maar zij was mijn leven, ze was alles waar ik de afgelopen 2 jaar in geloofde. Ze betekende meer voor me dan wat dan ook, m'n sport, m'n muziek, m'n werk, m'n vrienden, enz.. En nu heb ik het idee dat ik 2 jaar lang voor de gek ben gehouden en ik zo 2 jaar weg kan gooien.
Iedereen vertelt me dat ze mij niet verdient, dat ze me heeft gebruikt en dat ik haar maar moet vergeten, maar niemand ziet in dat ze 2 jaar lang alles is geweest waarvoor ik heb geleefd.
Als ik de kracht had gehad voor een wanhoopsdaad, had ik al lang niet meer geleefd en dat terwijl ik hiervoor nog nooit een seconde aan mezelf heb getwijfeld. Ik was zeker, misschien zelfs iets te, van mezelf.. En nu ben ik niets... Leeg... Een wrak...Ik hoop zo dat ze bijdraait, dat ze er nu ook voor mij wil zijn, nu ik haar zo hard nodig heb... Ik heb er zelfs nog vertrouwen in dat het ooit goed komt en dat we mekaar weer gaan spreken of zelfs meer dan dat... Maar het doet zo'n pijn....
quote:Hoe moet ik zo kunnen denken over iemand waar ik 2 jaar mee omga, waar ik dik anderhalf jaar ontzettend van hou?
Op woensdag 2 oktober 2002 20:28 schreef drugsgebruiker het volgende:
Let the bitch bleed... ehm be.
quote:tuurlijk accepteer jij haar keuze (met moeite uiteraard), maar het zou wel fijn zijn als ze je even uitlegt precies waarom...daar heb je recht op!
Op woensdag 2 oktober 2002 20:26 schreef Empty_Words het volgende:[..]
De reactie die ik daarop krijg is "waarom moet ik altijd een reden hebben voor mijn keuzes, waarom accepteert niemand mij gewoon?"
Net alsof je die keuze maar even kunt begrijpen...
ook als is het alleen om haar te laten weten wat jij er bij voelt, ik weet niet hoe oud ze is maar als zij zon reactie geeft, lijkt ze meer op een puber... (en is ze volgens mij nog veels te veel met haar eigen ik bezig!)
quote:Tja, kijk naar de naam alleen al. Zegt al genoeg over het verstand van dat persoon. En zo denken kan je niet nee, was t soms maar zo.
Op woensdag 2 oktober 2002 20:30 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Hoe moet ik zo kunnen denken over iemand waar ik 2 jaar mee omga, waar ik dik anderhalf jaar ontzettend van hou?
quote:Iedereen gokte haar altijd rond de 18, zowel kwa uiterlijk als gedachten enzo...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:32 schreef excalibee het volgende:
ook als is het alleen om haar te laten weten wat jij er bij voelt, ik weet niet hoe oud ze is maar als zij zon reactie geeft, lijkt ze meer op een puber... (en is ze volgens mij nog veels te veel met haar eigen ik bezig!)
Nu weet ik weer waarom ze pas 14 is
quote:14-22, ten tijde van de relatie zelfs 13-22... Het lijkt ziek, maar als je het hele verhaal leest, begrijp je me misschien...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:34 schreef nozem het volgende:
Dat is heel erg klote, mag ik trouwens vragen hoe oud zij is en hoe oud jij bent? misschien schept dat enige duidelijkheid in de zaak.
quote:14? mijn hemel. en jij 22?
Op woensdag 2 oktober 2002 20:35 schreef Empty_Words het volgende:[..]
14-22, ten tijde van de relatie zelfs 13-22... Het lijkt ziek, maar als je het hele verhaal leest, begrijp je me misschien...
quote:weet je nou wat het met pubers is, ze kunnen spontaan veranderen in de pubertijd en helemaal veranderen (innerlijk, uiterlijk etc.)
Op woensdag 2 oktober 2002 20:35 schreef Empty_Words het volgende:[..]
14-22, ten tijde van de relatie zelfs 13-22... Het lijkt ziek, maar als je het hele verhaal leest, begrijp je me misschien...
ik denk zelf dat het nie meer goed komt, ik hoop het wel, maar ze is puber...........
ben geen expert duz weet het verder nie.
quote:Het klinkt als een dooddoener en je zult er waarschijnlijk niks aan hebben, maar aangezien ze nog zo jong is hebben jullie hele andere ideeen over hoe een relatie in elkaar steekt.. Je mag dit haar dus niet kwalijk nemen vind ik..Het is per slot van rekening eigenlijk nog een kind. Misschien draait ze wel weer bij maar dan vind ik 14 en 22 een erg groot verschil..
Op woensdag 2 oktober 2002 20:35 schreef Empty_Words het volgende:[..]
14-22, ten tijde van de relatie zelfs 13-22... Het lijkt ziek, maar als je het hele verhaal leest, begrijp je me misschien...
quote:ga hier nou niet een heel topic over volzeiken
Op woensdag 2 oktober 2002 20:38 schreef RainerWernerF het volgende:[..]
14? mijn hemel. en jij 22?
quote:Jawel, op festivals enzo... Later ook in het echt, maar dat was toen het allemaal al bergafwaarts ging...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:37 schreef Nevermind het volgende:
ok, misschien lees ik het helemaal verkeerd, maar... je hebt haar nog nooit irl gezien
Maar we spraken mekaar zeker 5x per week, uren per avond, vaak van 6 tot 12 ofzo... en in de vakanties gerust van 12 uur 's middags tot 4 uur 's nachts...
quote:Ik neem haar niets kwalijk. Ik begrijp veel... Maar het doet zo'n pijn... Iedereen (inclusief zij zelf) verwacht dat ik haar haat, maar dat doe ik niet. Ik kan het ook niet... Maar de pijn wordt er niet minder om.
Op woensdag 2 oktober 2002 20:38 schreef nozem het volgende:
Je mag dit haar dus niet kwalijk nemen vind ik..Het is per slot van rekening eigenlijk nog een kind. Misschien draait ze wel weer bij maar dan vind ik 14 en 22 een erg groot verschil..
Ik weet dat ze pas een puber is, maar evengoed hetzelfde verhaal.. Ook van een puber kun je houden...
quote:ok
Op woensdag 2 oktober 2002 20:39 schreef Nevermind het volgende:[..]
ga hier nou niet een heel topic over volzeiken
is ook niet gemeen bedoeldquote:das waar natuurlijk. maar heb je haar ooit irl gezien? en hoe was dat ? en waar? RWF is ff nieuwsgierig.
Op woensdag 2 oktober 2002 20:41 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Ik neem haar niets kwalijk. Ik begrijp veel... Maar het doet zo'n pijn... Iedereen (inclusief zij zelf) verwacht dat ik haar haat, maar dat doe ik niet. Ik kan het ook niet... Maar de pijn wordt er niet minder om.
Ik weet dat ze pas een puber is, maar evengoed hetzelfde verhaal.. Ook van een puber kun je houden...
quote:Sjee, mag ik vragen of je al eens een vriendin hebt gehad verder? Want ik hoor dit zo vaak. Mannen van mijn leeftijd die uren per dag chatten met veel jongere meisjes, die denken dat ze een vetrouwensrelatie met zo'n meisje op internet hebben en die dan uiteindelijk enorm hard hun kop stoten.. Eigenlijk kun je haar helemaal niks verwijten, alleen jezelf, jij hebt twee kostbare jaren verneukt eigenlijk. In die tijd had je zoveel andere leuke meisjes kunnen ontmoeten (die ook iets meer in jouw leeftijdscategorie zaten)
Op woensdag 2 oktober 2002 20:39 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Jawel, op festivals enzo... Later ook in het echt, maar dat was toen het allemaal al bergafwaarts ging...
Maar we spraken mekaar zeker 5x per week, uren per avond, vaak van 6 tot 12 ofzo... en in de vakanties gerust van 12 uur 's middags tot 4 uur 's nachts...
quote:Ja, bij haar thuis, in de stad daar.. Het was echt leuk, gezellig.. maar er werd te weinig gezegd achteraf...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:42 schreef RainerWernerF het volgende:
das waar natuurlijk. maar heb je haar ooit irl gezien? en hoe was dat ? en waar? RWF is ff nieuwsgierig.
quote:Uiteraard je kunt ook van een jong kind houden, of van je hond, of van je pc, de vraag die je jezelf alleen aan het begin moet stellen, is of je er wat mee opschiet en bij een meisje van 13 is dat antwoord meestal nee..
Op woensdag 2 oktober 2002 20:41 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Ook van een puber kun je houden...
quote:wat bedoel je met 'te weinig gezegd'? te weinig inhoudelijks over jullie relatie of te weinig qua praten in het algemeen?
Op woensdag 2 oktober 2002 20:45 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Ja, bij haar thuis, in de stad daar.. Het was echt leuk, gezellig.. maar er werd te weinig gezegd achteraf...
quote:Ja hoor, mede daarom was het zo moeilijk om voor haar te kiezen... Ik wist dat er ook leeftijdsgenotes waren. Ik wist dat ik geduld moest hebben, veel op zou moeten offeren. Ik heb zeker een half jaar met al die gedachten door m'n hoofd gelopen, maar ze heeft me weten te overtuigen dat het een verstandige keuze zou zijn.
Op woensdag 2 oktober 2002 20:43 schreef nozem het volgende:
Sjee, mag ik vragen of je al eens een vriendin hebt gehad verder? Want ik hoor dit zo vaak.
En eerlijk gezegd geloof ik daar nog steeds in.. Ik wil niet geloven dat dit het einde kan zijn....
En het die 2 jaren, ik heb wel het idee dat ik nu nog verder achterloop op leeftijdsgenoten, iets wat me niet zekerder maakt....
[Dit bericht is gewijzigd door Empty_Words op 02-10-2002 20:49]
quote:Ze kwam veel volwassener over, ik heb haar altijd gezien als iemand die even oud was als ik.. We verschillen niet zo veel...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:45 schreef nozem het volgende:
Uiteraard je kunt ook van een jong kind houden, of van je hond, of van je pc, de vraag die je jezelf alleen aan het begin moet stellen, is of je er wat mee opschiet en bij een meisje van 13 is dat antwoord meestal nee..
Het klinkt erg cliché, maar daar sta je echt niet bij stil.... Zeker niet als alle tegenclichees lijken te vervallen door haar "volwassen" karakter... maar dat viel dus even goed tegen
[Dit bericht is gewijzigd door Empty_Words op 02-10-2002 20:49]
quote:ik zal je 1 troost geven, dit meisje komt net kijken in de wereld ook al voelt ze zich waarschijnlijk al heel erg volwassen..... Ze is nog het leven aan het ontdekken en zal nog talloze relaties krijgen voordat ze de ware misschien heb gevonden.
Op woensdag 2 oktober 2002 20:33 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Iedereen gokte haar altijd rond de 18, zowel kwa uiterlijk als gedachten enzo...
Nu weet ik weer waarom ze pas 14 is
ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt alleen was de leeftijd maar 2 jaar verschil, dit soort meisjes gaan nog op onderzoek uit, weten nog niet wat ze willen, en willen meer zien in de wereld als alleen jij.
dit is niet om jou af te kraken, maar deze "jonge vrouwen" zijn meestal wel zo (op een paar uitzonderingen na )
En als zij ook nog een vorm van zelfhaat heeft, hoe kan ze dan van jou ECHT houden, als ze niet eens van haarzelf houd???
ik snap je standpunt wel, en het voelt allemaal zeer klote, en je hebt het gevoel dat ze je keihard laat vallen (logisch want dat doet ze dus)
maar er is maar 1 manier om hier vanaf te komen, je zegje tegen haar doen zodat ze het misschien zal snappen, ook als is het niet nu dan beseft ze later het misschien wel, als ze eindelijk is echt een vorm van volwassenheid in haar krijgt!!!
En wees niet te hard voor jezelf, ga door met je leven je bent 22 en in de bloei van je leven, er zijn nog veel meer vrouwen in de wereld die beter zijn als haar.
Ik dacht op 16 jarige leeftijd ook dat ik de ware had gevonden wat dus later niet zo bleek te zijn, en heb nu een andere vriendin die vele malen beter is als haar!! En ook ik dacht dat dat niet mogelijk was....
dus niet teveel over na denken en ga iets doen wat je afleid de komende tijd, stel een doel op ofzo, of doe iets wat je leuk vind!
ik hoop dat je me verhaal nog een beetje snapt :S tik af en toe nog wel eens te snel
quote:Te weinig inhoudelijks.. Het ging niet goed en het enige wat we deden was mekaar lief aankijken, zoenen enzo...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:46 schreef RainerWernerF het volgende:[..]
wat bedoel je met 'te weinig gezegd'? te weinig inhoudelijks over jullie relatie of te weinig qua praten in het algemeen?
quote:het klinkt wel ff gemeen en hard en off-topic, maar RWF is blij dat ie op een oudere vrouw valt...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:50 schreef hyperfuzz het volgende:
Als volwassen (?) man van 22 ben je je er toch wel van bewust, dat iemand van 13 nogal onevenwichtig of wispelturig kan zijn? Ik snap dat het nu ff moeilijk voor je is, maar echt vreemd vind ik de situatie niet.
sorry, maar op dit soort dingen zit de topicstarter niet te wachten. mn medegevoel wordt er niet mider om, dude.
Ze komt vast huilend naar je trug zodra het slecht gaat in de relatie met haar nieuwe vriendje en iemand zoekt om mee te praten. Dit is jouw kans om haar te laten voelen hoe jij je nu voelt.
Hoe oud is ze eigenlijk, en hoe oud ben jij dan? Dit klinkt namelijk erg als het gedrag van een 15/16jarige...
EDIT: oeps, dit is al beantwoord dat heb je als je in zo'n snellopend topic post..
[Dit bericht is gewijzigd door Maanvis op 02-10-2002 20:55]
quote:Het gaat me ook niet in de eerste instantie om de liefde, maar om de vriendschap.. Die relatie van 3 maanden stelde weinig voor (zeker achteraf gezien), maar die 2 jaar hechte vriendschap daarvoor....
Op woensdag 2 oktober 2002 20:49 schreef excalibee het volgende:
En wees niet te hard voor jezelf, ga door met je leven je bent 22 en in de bloei van je leven, er zijn nog veel meer vrouwen in de wereld die beter zijn als haar.
Ze heeft in dezelfde periode nog een andere vriendin (die ze een paar jaar als beste vriendin zag) ook aan de kant gezet...
Ik heb dat ook nooit kunnen snappen...
quote:had je door dat dit soort gesprekken niet echt zoden aan de dijk zet? ik bedoel als je 22 bent is zwijmelen en zoenen heel leuk enzo (als je 29 bent ook nog hoor!), maar als je meer wilt dan schiet het zo niet op. heb je het daar met haar over gehad?
Op woensdag 2 oktober 2002 20:51 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Te weinig inhoudelijks.. Het ging niet goed en het enige wat we deden was mekaar lief aankijken, zoenen enzo...
quote:lees eens wat door :S
Op woensdag 2 oktober 2002 20:52 schreef Maanvis het volgende:
Is heel herkenbaar eigenlijk... Mensen laten je soms zomaar vallen hoe erg het ook voor je is. Dus ik kan je eigenlijk alleen maar sterkte wensen, en adviseren om dat meisje eens flink trug te pakken.Ze komt vast huilend naar je trug zodra het slecht gaat in de relatie met haar nieuwe vriendje en iemand zoekt om mee te praten. Dit is jouw kans om haar te laten voelen hoe jij je nu voelt.
Hoe oud is ze eigenlijk, en hoe oud ben jij dan? Dit klinkt namelijk erg als het gedrag van een 15/16jarige...
die gozert is 22 en dat ze geval is 14
quote:Wanneer nemen mensen nou eens de moeite om niet alleen de eerste post te lezen
Op woensdag 2 oktober 2002 20:52 schreef Maanvis het volgende:
Hoe oud is ze eigenlijk, en hoe oud ben jij dan? Dit klinkt namelijk erg als het gedrag van een 15/16jarige...
quote:Hoe kun je iemand adviseren om iemand waarvan die echt houdt, pijn te doen?
Op woensdag 2 oktober 2002 20:52 schreef Maanvis het volgende:
Dus ik kan je eigenlijk alleen maar sterkte wensen, en adviseren om dat meisje eens flink trug te pakken.
quote:Dat is al gebeurd, die vriend heeft haar laten vallen, maar het veranderde weinig aan de situatie
Ze komt vast huilend naar je trug zodra het slecht gaat in de relatie met haar nieuwe vriendje en iemand zoekt om mee te praten. Dit is jouw kans om haar te laten voelen hoe jij je nu voelt.
quote:Nu 22 - 14
Hoe oud is ze eigenlijk, en hoe oud ben jij dan? Dit klinkt namelijk erg als het gedrag van een 15/16jarige...
quote:Jawel, maar dat kwam allemaal wel... Ik maakte mezelf te druk.. Ik was te jaloers en zou meer vertrouwen moeten hebben...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:54 schreef RainerWernerF het volgende:[..]
had je door dat dit soort gesprekken niet echt zoden aan de dijk zet? ik bedoel als je 22 bent is zwijmelen en zoenen heel leuk enzo (als je 29 bent ook nog hoor!), maar als je meer wilt dan schiet het zo niet op. heb je het daar met haar over gehad?
quote:Sorry ... ik schreef mijn reactie terwijl ik met andere dingen bezig was. daardoor kwam mijn post NA een soortgelijke vraag (die wel een kwartier eerder gesteld was, zozo!!)
Op woensdag 2 oktober 2002 20:55 schreef nozem het volgende:[..]
Wanneer nemen mensen nou eens de moeite om niet alleen de eerste post te lezen
En je hebt nu weerde tijd om uit te gaan en zo.
Ik heb het laatst zelf ook meegemaakt dus ik weet ongeveer hoe je je voelt. En ik hoop eigenlijk ook nog steeds dat het in mijn geval weer goed komt. Al denk ik dat dat niet meer gebeurt.
heb ik ook een topic over geopent En zij heeft mij gelukkig wel vertelt wat de reden is, al kon ze dat wel op een aardigere mannier doen.
Maar ja wat ik wil zeggen, ga er van uit dat het niet meer goed komt. Zie het positief, niet meer altijd online hoeven te zijn en zo, en zo als je vrienden ook al zeiden. GET A LIFE.
En probeer geen contact meer met haar te zoeken. Dat komt nogal stalkerig over. En ik weet neit of je vrienden/vriendinnen van haar kent, maar misschien kun je op die manier toch nog wel wat te weten komen.
Al hoor ik in mijn geval steeds meer verschillende verhalen.
Succes.
quote:kijk dan kan ik maar 1 ding zeggen, die vriendschap zal waarschijnlijk nooit meer hetzelfde worden en zal je waarschijnlijk niet meer terugkrijgen.....
Op woensdag 2 oktober 2002 20:53 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Het gaat me ook niet in de eerste instantie om de liefde, maar om de vriendschap.. Die relatie van 3 maanden stelde weinig voor (zeker achteraf gezien), maar die 2 jaar hechte vriendschap daarvoor....
Ze heeft in dezelfde periode nog een andere vriendin (die ze een paar jaar als beste vriendin zag) ook aan de kant gezet...
Ik heb dat ook nooit kunnen snappen...
maar idd, die hechte vriendschap doet meestal nog het meeste pijn.
ik wens je veel sterkte de komende tijd
Meer kan ik niet zeggen...sorry... 
quote:Ze blijft zelf die hoop nog wel min of meer geven.. Maar wel in de vorm van "ach we praten weer op msn en we zien wel hoe het verder gaat"
Op woensdag 2 oktober 2002 20:58 schreef Heintje het volgende:
Maar ja wat ik wil zeggen, ga er van uit dat het niet meer goed komt.
quote:Die snappen haar niet
En probeer geen contact meer met haar te zoeken. Dat komt nogal stalkerig over. En ik weet neit of je vrienden/vriendinnen van haar kent, maar misschien kun je op die manier toch nog wel wat te weten komen.
of ze heeft ze laten vallen....quote:Nou nou laten we er geen drama van maken, het is ook een beetje de eigen schuld van de topic starter.. ook al klinkt dat dan misschien hard
Op woensdag 2 oktober 2002 21:03 schreef ivetje het volgende:
* ivetje veegt traanje weg...Meer kan ik niet zeggen...sorry...
een jaar geleden is ongeveer het zelfde gebeurd, alleen was het contact toen van 2 kanten wat minder.. beiden door relaties.. toch hebben we mekaar weer gevonden... Na elke stilte leek een leukere periode te komen...
Zie het als alcohol, elke kater is klote, maar als je weer een slok neemt, neem je dat risico weer voor lief
quote:Hmm ja, ik kan me voorstellen dat je iemand waar je elke dag mee chat en die je vaak belt etc wel heel leuk kunt gaan vinden maar een zekere dosis nuchterheid is hier toch wel op z'n plaats.. Net als die andere jongen die hier wel eens post, 24 en helemaal ongelukkig door een beeindigde internetrelatie.. dat is zo zonde vind ik dan
Op woensdag 2 oktober 2002 21:05 schreef Maanvis het volgende:
ja dat je iets begint met iemand die je nooit ziet is wel beetje raar ja. maarja moet je ook zelf weten.
quote:* ivetje heeft contact met topicstarter...vandaar
Op woensdag 2 oktober 2002 21:04 schreef nozem het volgende:[..]
Nou nou laten we er geen drama van maken, het is ook een beetje de eigen schuld van de topic starter.. ook al klinkt dat dan misschien hard
quote:Sjee met wie heb jij eigenlijk geen contact
Op woensdag 2 oktober 2002 21:10 schreef ivetje het volgende:[..]
* ivetje heeft contact met topicstarter...vandaar
quote:Tjah, het was vrij naief.. ben ik zeker met je eens, maar alles leek zo meant-to-be... dan zie je dat niet in... Daarnaast is een internetrelatie niet per defenitie slecht.. Ik bedoel, als je je vriendin iedere avond opbelt, doe je niet veel anders, alleen is het een ander medium....
Op woensdag 2 oktober 2002 21:04 schreef nozem het volgende:
Nou nou laten we er geen drama van maken, het is ook een beetje de eigen schuld van de topic starter.. ook al klinkt dat dan misschien hard
- je bent niet de enige die een wrak is -
zo-iets dergelijks is mij 3 maand geleden overkomen, alles ging perfect, en ineens zegt ze nix meer tegen mij, antwoordt niet meer op brieven, emails,.....
en nu zit ik al 3 maand met de vraag: WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRROOOOMM?????????
waarom is vriendschap die net zeeeeeeer goed ging en al 4 jaar bestond, INEENS zonder enige reden gedaan.....
en ja, ze is ook 14 (wordt 15 in 18 dagen) en ik ben 16
WHY????????????????????????????????????????????
LIFE SUCKS INDEED
en ik hoop ook nog steeds dat het goedkomt, en ik hoop ook nog steeds dat ik oooit nog antwoord ga krijgen, ik denk ieder kwartier aan haar, en daar word ik gewoon depresief van....
waaarrroommmm
Ik vraag me dan ook af wat je tegen je vrienden verteld heb...
"Hey jongens, ik moet jullie wat vertellen. Ik heb een vriendin, jullie hebben haar nog nooit gezien maaruh.....ik ook niet.....ehm, right. Ik ga maar, dag!"
quote:Hij had haar al wel gezien, staat beetje vreemd in de tekst...hij had haar gezien
Op donderdag 3 oktober 2002 10:36 schreef JeroenMeloen het volgende:
Hoe kan je verkering hebben zonder elkaar ooit gezien te hebben?? Ik heb het hele verhaal gelezen, maar hoe ik het ook wend of keer het blijft belachelijk klinken!Ik vraag me dan ook af wat je tegen je vrienden verteld heb...
"Hey jongens, ik moet jullie wat vertellen. Ik heb een vriendin, jullie hebben haar nog nooit gezien maaruh.....ik ook niet.....ehm, right. Ik ga maar, dag!"
quote:
Op donderdag 3 oktober 2002 10:37 schreef ivetje het volgende:[..]
Hij had haar al wel gezien, staat beetje vreemd in de tekst...hij had haar gezien
quote:Beetje vreemd geformuleerd idd...
Op woensdag 2 oktober 2002 20:12 schreef Empty_Words het volgende:[..knip..]
Maar het mocht niet lang duren, na 3 maanden verkering (mekaar nog steeds niet gezien te hebben) zoende ze met een andere jongen.
Maargoed, het zal allemaal wel.
quote:Ij bedoelt volgens mij dat ze elkaar in die 3 maanden verkering niet nog een keer gezien hadden...daarvoor al wel, sinds de verkering niet
Op donderdag 3 oktober 2002 10:45 schreef JeroenMeloen het volgende:[..]
[..]Beetje vreemd geformuleerd idd...
Maargoed, het zal allemaal wel.
En anders moet de topicstarter het even zelf toelichten...beetje onduidelijk zo
Ik had haar wel vaker gezien, op festivals en dergelijke.
Het kwam er op neer dat we wat vaker wilden afspreken, omdat we er beiden van uit gingen dat het wel wat ging worden.
Toen dat er door drukte niet van kwam hebben we op een gegeven moment maar gewoon gezegd dat het al wat was, daar zou het toch op neer gaan komen. Het afspreken werd er echter wel wat verder door uitgesteld..
Ja het is raar gelopen, maar het waren op de momenten vrij logische keuzes.
quote:Ja ik snap wat je bedoelt hoor. Maar de geest kan je zo'n roze bril doen opzetten dat elke keuze te rationaliseren is of te verantwoorden. De manier hoe jij al je energie bundelde in haar komt me bekend voor, maar dat zijn juist de tekenen van het leven in een illusie, ook wel obsessie genoemd. Jij hebt je zelf onvoorwaardelijk gegeven (je begrijpt vast wat ik bedoel) voor iemand die je nauwelijks écht kent. Je gevoelens belemmerde je ook om echt de tijd te nemen om haar te leren kennen (hals over kop een relatie met elkaar kortsluiten ?). Wees zuinig met dat wat je waard bent, ik hoop dat je er i.i.g. veel van leert. Zelfs in de virtuele wereld dragen mensen virtuele maskers.
Op donderdag 3 oktober 2002 11:49 schreef Empty_Words het volgende:
Ja, dat luchtkasteel klopt wel denk ik... Achteraf..Ik had haar wel vaker gezien, op festivals en dergelijke.
Ja het is raar gelopen, maar het waren op de momenten vrij logische keuzes.
quote:Nou, ik ben haar wat beter leren kennen en van mij uit was het duidelijk. Ze verschilde niet van het beeld wat ik van haar had. Ik heb het idee dat na de vele tientallen (misschien wel honderden) uren samen op MSN (uiteraard met webcam erbij) dat we mekaar toch redelijk goed zijn gaan kennen...
Op donderdag 3 oktober 2002 11:57 schreef chocolatemoeze het volgende:
Jij hebt je zelf onvoorwaardelijk gegeven (je begrijpt vast wat ik bedoel) voor iemand die je nauwelijks écht kent. Je gevoelens belemmerde je ook om echt de tijd te nemen om haar te leren kennen (hals over kop een relatie met elkaar kortsluiten ?).
quote:Een masker was het hier niet.. Op een of andere manier was iedereen die haar kent (on- en off-line) zowel verbaasd als niet verrast.... Lekker tegenstrijdig, maar ik ben niet de enige die er niets van snapt...
Wees zuinig met dat wat je waard bent, ik hoop dat je er i.i.g. veel van leert. Zelfs in de virtuele wereld dragen mensen virtuele maskers.
quote:Hoor je zelf toch. Een mens heeft veel facetten, zij zonder uitzondering. Elk kant kan zelfs jarenlang belicht worden. Er is echter maar één ware ik, dat is je ware karakter. Wat ik wil zeggen, blijkbaar kende je haar niet, want ze kende haar zelf niet eens (aangezien iedereen zo verbaasd is). En eigenlijk komen veel mensen pas daar na 21+ jaar achter.
Op donderdag 3 oktober 2002 12:02 schreef Empty_Words het volgende:[..]
Nou, ik ben haar wat beter leren kennen en van mij uit was het duidelijk. Ze verschilde niet van het beeld wat ik van haar had. Ik heb het idee dat na de vele tientallen (misschien wel honderden) uren samen op MSN (uiteraard met webcam erbij) dat we mekaar toch redelijk goed zijn gaan kennen...
[..]Een masker was het hier niet.. Op een of andere manier was iedereen die haar kent (on- en off-line) zowel verbaasd als niet verrast.... Lekker tegenstrijdig, maar ik ben niet de enige die er niets van snapt...
Ik dacht ook mensen te kennen, maar mensen kún je niet kennen. Je kunt eigenlijk hoogstens iemand in schatten hoe iemand is en daar zo goed mogelijk mee omgaan. Hoe goed je ook iemand kent, wees op de gekste dingen voorbereid. Vice versa ook, mensen dachten mij te kennen, totdat ook ik gewoon problemen had nét als ieder ander. Vriendschappen werden wel even helemaal opnieuw getoetst door die gewaarwording. Waar ik zelf achter ben gekomen, onvoorwaardelijke vriendschap en liefde bestaat maar in héle zeldzame gevallen, van die gevallen dat je pas na jaren lange vriendschap beseft "goh, we zijn nog steeds de beste vrienden", je kunt er niet voor kiezen.
Zoals iemand al eerder poste, is jouw idee van wat jullie hadden, totaal anders dan wat jouw idee ervan was. Naar mijn mening had je dat wel moeten beseffen voor jezelf. Ik ken alle dingen eromheen niet, maar jouw beeld van haar in gedachten was wel van haar, maar dan een stuk ouder. Toen de werkelijkheid en jouw beeld van haar ineens niet goed meer klopte, kreeg je dit.
Ik praat niet goed wat ze heeft gedaan, ze wist dondersgoed hoe ze je pijn moest doen, maar je moet nu gewoon doorgaan en alles achter je laten. Niemand is het waard om jezelf van kant te maken. OK, je hebt een fout gemaakt door te denken dat een 14 jarig meisje volwassen kon zijn, maar leer ervan en ga verder!
Klinkt hard, maar zo zie ik het. Van in het verleden hangen en jezelf blijven afvragen waarom gaat het niet weg... Het gaat nooit weg namelijk, alleen door door te gaan met je leven kan je het verwerken.
Succes en sterkte!
Het lijkt me verstandig om eens heel goed naar jezelf te gaan kijken. Dat kun je denk ik beter doen dan al je energie in dat meisje te steken. De situatie die jij beschrijft klinkt mij bijzonder ongezond (en ja, ongezond neigt naar ziek... ) in de oren.
Leer van deze ervaring, dan heb je die twee jaren niet weggegooid.
quote:Dat was de keuze ook niet. Ik heb niet gekozen voor haar ten koste van vrienden, maar ik heb er voor gekozen dat vrienden het maar moesten accepteren dat ik wat met een veel jonger meisje had.
Op donderdag 3 oktober 2002 12:42 schreef freud het volgende:
en ik heb ook gezegd tegen mijn vriendinnen dat ze niet moeten roepen dat ik moet kiezen tussen haar en mijn vrienden, want dat wint ze niet.
quote:2 Dingen waar ik het heel erg mee eens ben, maar op een moment dat je erg verdrietig bent, denk je niet altijd even rationeel.... Het was een puur emotionele uitspraak, nu ik er zo over terugdenk, weet ik zeker dat ik mezelf niet van kant wil maken. Dat was hooguit een momentopname.. Iets wat door me heen ging... Maar het zal niet gebeuren...
Niemand is het waard om jezelf van kant te maken. OK, je hebt een fout gemaakt door te denken dat een 14 jarig meisje volwassen kon zijn, maar leer ervan en ga verder!
In haar volwassenheid heb ik me zeker vergist en daar ga ik van leren...
Overigens ben ik niet meer van plan al mijn energie in haar te steken. Dat was sowieso al minder aan het worden. Die vergissing zal ik niet maken. Als ze een weekend weg was, zat ik me gewoon te vervelen. Heel dom achteraf.
Het contact is overigens inmiddels weer terug. Maar het is anders. IRL gaat er voorlopig niets gebeuren (misschien zelfs nooit meer, maar dat is juist waar ik bang voor ben) en op MSN kunnen we weer vrij normaal praten.
Ze heeft dit topic doorgelezen en vrij veel mailtjes van me, dus ik kan niet zeggen dat ze er niet voor me is en omdat ze nog steeds veel voor me betekent, heb ik veel aan haar begrip.
(Zelfde geldt overigens voor de fok!ers hier )
Thanks voor jullie reacties so far
quote:Ik zie de twee jaar niet meer echt als weggegooid.. Ook dat was een emotionele uitspraak....
Op donderdag 3 oktober 2002 12:43 schreef Moonah het volgende:
De situatie die jij beschrijft klinkt mij bijzonder ongezond (en ja, ongezond neigt naar ziek...
Het is inderdaad geen gezonde situatie geweest.. Een obsessie was het wel ja... Maar als je iemand tegen komt die veel gelijke interesses heeft, altijd interessant is, gebeurt zoiets snel..
Daarnaast speelde ook de sexuele aantrekking een grote rol. Ze wist precies hoe ze me moest "aanpakken" en op het moment dat iemand je gevoelens zo weet te bespelen en je hebt het idee dat het goed zit, is het juist erg lekker om je zo over te geven.
Ondanks haar onzekerheid, was ze zeker wel een godinnetje op dat gebied
(voor de verontruste lezers: zoveel is er niet gebeurd, maar ook op een relatief onschuldige manier kun je best veel bereiken )