Emigreren naar het buitenland met kinderen?

Wie heeft dat gedaan?
Nu is het wel maar voor twee tot vier jaar, mijn vriend woont in Denemarken en het idee was eigenlijk dat hij hier naar toe zou komen.
Maar nu is het geval dat de studiemogelijkheden voor mij in Denemarken een stuk beter liggen.
Mijn vriend vroeg dus of het een idee is dat wij voor twee tot vier jaar naar Denemarken gaan en daarna met zijn allen in Nederland gaan wonen.

Ik moet eerlijk zeggen, had ik niet twee kinderen gehad had ik het meteen gedaan, maar ik moet natuurlijk ook rekening met hen houden.
Ze hebben hier een goed leven, veel familieleden die veel om hun geven en veel vrienden, ze doen het heel goed op school, zijn sociaal, halen goede cijfers en bovenal hebben ze het leuk op school.
Ze zijn 5 en 8 jaar, de school waar ze in Denemarken naar toe zouden gaan staat wel op nummer drie van beste scholen in Denemarken.

Maar ik weet dus niet goed wat het beste is, een nieuwe taal leren ( naast Nederlands en Engels wat ze al spreken) is natuurlijk ook goed voor ze, er zitten daar al veel internationale kinderen, voornamelijk uit IJsland, Duitsland en Nederland.
Ik zou er een degelijk diplomma kunnen halen en meer kans op een goede baan wat ook weer goed is voor hun toekomst.

Maar zo redelijk vlot (bijna 2 jaar) na een scheiding wat al veel veranderingen met zich heeft meegebracht en waar ze zo goed als schadevrij uit zijn gekomen ze weer in een andere situatie gooien?
Ik heb het al overlegd met hun vader en die vind het goed mits we wel terug komen na uiterlijk vier jaar.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 07:35 schreef GJonline het volgende:

[..]

Schadevrij Hoe weet jij dat zo zeker?

Omdat daar goed op gelet word op school, ze hebben vorige week een psychische test gehad, beide met vlag en wimpel geslaagd en ook de gewone cijfers zijn goed, ze kunnen goed praten over de scheiding , er zijn geen terugvallen als in bed plassen, nachtmerries, niet willen eten, woedeaanvallen

quote:

Op donderdag 21 november 2013 03:48 schreef Lyrebird het volgende:
Lastig.

Kijk je wel eens naar Ik vertrek? Mijn indruk is dat kinderen die een stuk jonger zijn, die nog niet naar school gaan, en kinderen die ouder (en eigenwijs) zijn, zichzelf wel redden. Er is een geweldige aflevering met een stel met oudere kinderen (middelbare scholieren) dat naar Frankrijk verhuist, en hun twee kinderen spreken na een jaar vloeiend Frans, en lijken zich zonder problemen aan te passen. Mijn broer heeft twee koters, en zijn oudste sprak een paar woorden toen zij naar het buitenland verhuisden. Dat past zich gemakkelijk aan.

Vooral op mijn vijfde vond ik alles wat nieuw was net iets te spannend, en ook op m'n achtste keek ik nog erg tegen veranderingen op. Wij hadden in de buurt behoorlijk wat ex-expats wonen, en hun (jonge) kinderen die een tijdje in het buitenland hadden gewoond leken allemaal een klap van de molenwiek te hebben gehad. Het hangt natuurlijk ook sterk van je kinderen af.

Het is trouwens een probleem waar we allemaal mee worstelen. De Lyrebirds hebben ook een ei gelegd, en we verwachten nog een jaar of 4 te hebben voordat we ergens definitief gaan settelen. Dan heeft het Lyrekuiken de tijd om zichzelf in een stabiele omgeving te ontwikkelen. Geen verhuizingen meer!

Oh - en Denemarken is wel een erg leuk en kindvriendelijk land.

of iets dergelijks en bovenal, het zijn twee hele vrolijke kinderen.

De leeftijd is iets wat me ook wel dwars zit inderdaad.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 07:39 schreef Godtje het volgende:
Ik geloof in rust en regelmaat. Straks heb je van die kinderen die zich nergens thuis voelen wanneer ze ouder zijn. Een ontheemd gevoel wat je nog wel eens ziet bij kinderen die heen en weer zijn gesleept.

Ze staan ook wel eens in R&P. Veel verhuisd in mijn leven dus niet echt vrienden gemaakt of het was tijdelijk...

Misschien zijn jouw kinderen anderes. Heeft niet iedereen er last van. Misschien maakt het ze zelfs social sterker. Maar ik vind het een aardige gok en kinderen zijn geen experiment. De thuisbasis is nu al niet stabile na een scheiding. Als je dit als gezien had op kunnen pakken had me dat anders geleken.

Dat ook wel inderdaad, en zekerheid kan je helaas nooit hebben.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 08:13 schreef Interv het volgende:
Hoe lang hebben jullie al een relatie?

Maar twee tot vier jaar daar wonen? Besef je wel dat je kinderen hebt met een leven hier.

1,5 jaar, waarvan we elkaar zeer regelmatig zien, hij is tot gisteren hier weer drie weken geweest, de kinderen zijn gek op hem, beide huilen toen we hem weg moesten brengen omdat ze hem zo zullen missen.
En nee, dat besef ik me niet, vandaar dat ik hun leven hier ook opnoem en het me zo dwars zit.

Nogmaals, de enige reden zou zijn wegens studie en betere baanmogelijkheden, ik zit nu thuis zonder vaste baan en dat ben ik wel zat.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 09:06 schreef mootie het volgende:
Dus: Kies je voor je kinderen of voor een baan.

Dat lijkt een beetje de strekking van het verhaal.

Niet persé, aangezien als ik een goede baan heb ik daar de kinderen ook mee help, nu is het heel moeilijk rond komen, ik kan ze niks extra's geven als op een sport, kado's voor sinterklaas zit er niet echt in dit jaar, gelukkig krijgen ze van mijn ouders wel kado's, alles moet zo goedkoop en karig mogelijk.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 09:06 schreef Megumi het volgende:
Wat vinden je kinderen er zelf van?

Ik heb het ze gevraagd, De oudste ziet er de voor- en nadelen van in, ze is gelukkig heel makkelijk in vriendinnen maken maar haar beste vriendinnetje zal ze natuurlijk heel erg missen.
De jongste lijkt het niet veel uit te maken, die kan zich sowieso snel aanpassen aan nieuwe omstandigheden maar is wel iets meer een binnenvetter.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 09:13 schreef Godtje het volgende:

[..]

Maar ze gaan hun vader missen mag ik hopen.
Wat had je gedaan als er geen buitenlandse vriend was? Dan ga je hier ook je opties achterna toch?
Je doet dit niet voor de kinderen. Je doet dit voor jezelf. Het is niet dat er automatisch een 20.000 euro in de maand baan ligt te wachten daar.

Wat als de relatie uit gaat daar? Je zal vast zeggen dat dat niet gaat gebeuren maar wat als...
In een vreemd land met je kinderen met geen geld.

Een studie is daar gratis en met een samenlevingscontract krijg ik zelfs geld, minimaal 700 euro.
Nee, als ik mijn vriend niet had leren kennen had ik niet aan deze optie gedacht, sterker nog, dan had ik helemaal niks van Denemarken geweten dus ook niet van deze optie geweten.

En een relatie kan altijd uit elkaar gaan, ik ben niet naief.
Maar beide zijn we niet het type wat zich niet inzet in een relatie, beide lang samen geweest met de vorige partner (14 jaar) en mocht het onverhoopt toch over gaan kan ik altijd terug naar Nederland, maar nogmaals, daar ga ik niet vanuit,

Natuuurlijk zullen ze hun vader missen, maar het is niet de andere kant van de wereld, met het vliegtuig is het een uur en met de auto is het 6,5 uur rijden dus het is niet dat ze elkaar nooit zullen zien, hun vader heeft ook al aangegeven best wel eens naar Denemarken te willen komen en uiteraard zullen wij ook regelmatig terug gaan naar Nederland.

Ik wil een goede toekomst voor mezelf en de kinderen, maar ik zal nooit hun toekomst op het spel zetten voor mijn eigen gewin.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 09:20 schreef Megumi het volgende:
Voor twee of vier jaar is wel kort om alles achter te laten denk ik. Maar gezien de tijden en als de kans op een baan groot is? Lastig dit.

Ik zou best volledig naar Denemarken willen verhuizen, maar daar is hun vader het (begrijpelijk) niet mee eens.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 09:23 schreef Leandra het volgende:
Wat vind je ex en jullie echtscheidingsconvenant ervan?

Echtscheidingsconvenant is nog niet op de hoogte, maar om eerlijk te zijn, daar hebben we nog heel weinig mee van doen aangezien we alles goed onderling kunnen regelen.
Mijn ex zoals ik al schreef begrijpt mijn beweegredenen en is het er mee eens mits we na uiterlijk vier jaar terug komen en ze nog regelmatig kan zien. ( dus minimaal eens in de twee maanden, hij is ook bereid om naar Denemarken te komen om ze te zien)

quote:

Op donderdag 21 november 2013 09:30 schreef Myraela het volgende:
Ik vind het hele feit dat je na een aantal jaar weer terug zou komen misschien nog wel het lastigste van alles Bedoel, je zou ze dan nu uit hun eigen wereldje halen en opnieuw laten beginnen en over een paar jaar doe je dat weer. Dat is wel lekker dubbel.

Daar ben ik het mee eens, nogmaals, het liefste was ik daar dan gebleven, maar dat zit er niet in helaas.

quote:

Op donderdag 21 november 2013 10:19 schreef mootie het volgende:

[..]

Ah helaas, daar is het aapje.

Welk aapje is er uit de mouw? ik geloof dat het toch logisch is dat ik liever op een plek blijf wonen met mijn kinderen? Of dat nu Denemarken of Nederland is maakt me dan niks uit.

[ Bericht 3% gewijzigd door snakelady op 21-11-2013 13:53:18 ]