Bloedverlies tijdens de zwangerschap (deel 3)

Hey ik zie dit nu pas maar wil toch even reageren.
Ook ik heb bij mijn tweede zwangerschap bloedverlies gehad. Ik was 14 weken zwanger en schrok me op het toilet van een restaurant helemaal lam. We zijn als een gek naar het ziekenhuis geracet. Daar bleek uiteindelijk dat alles goed was met de kleine.
Zelfde advies gekregen als jij: rustig aandoen, geen afspraken maken, niet tillen noem maar op.

Me daar netjes aan gehouden en zelfs een ruime week thuis gebleven van mijn werk. Pas nadat ik de 18 weken gepasseerd had stopte de bloedingen.
Maar iedere keer dat het in die 4 weken opnieuw begon sloeg de schrik me om het hart.

Achteraf had ik een laaghangende placenta maar ik neem aan dat dat bij jou al gecontroleerd is. Doordat de placenta zo laag hing was hij heel gevoelig voor bloedingen omdat een deel van de placenta niet tegen de baarmoederwand aan ligt en dus bij de kleinste veranderingen er een adertje kan springen bijvoorbeeld.
Hoe ontstaat er trouwens een hematoom in je buik? Heb je jezelf hard gestoten?

Het grootste advies wat ik je mee wil geven is dat je goed naar je gevoel moet luisteren. Ik heb ook meermalen bij de vk gezeten omdat ik twijfelde.
Ga daar vooral niet aan voorbij en geef je emoties ook de ruimte want het is enorm heftig. Ik merk dat het mij ook nog steeds in de weg zit.
Dat mijn toenmalige beste vriendin geen begrip kon opbrengen en enorm aan me begon te trekken werkt ook niet mee.
Daarom nu dan ook de term 'voormalig beste vriendin'.
Maarrrrr, Rosalie is gezond geboren bij 37w5dgn

Ja hè. Ik ben toen ingeleid omdat ik zwangerschapscholestase bleek te hebben. Mijn paaskindje

Maar mede hierdoor zeg ik: luister naar je instinct.
Ik had overal jeuk en trok aan de bel (na een paar pm van hier) en ondanks dat mijn verloskundige zei dat ze het nog nooit had meegemaakt, stuurde ze me wel door. Gelukkig maar.

Kim, Hoe is het afgelopen? Nog veel narigheid gehad?

En hai. Ik ben nu 7 weken en ik had met 6 weken bloedverlies en dacht de derde miskraam van dit jaar te hebben. Gelukkig zit de baby er nog en groeit goed.Maar er zit een zak met bloed onder. Hematoom noemen ze het. Een bloeduitstorting. Die kan blijven zitten, het kan ook zijn dat het er ineens uitkomen en dat kàn het de vrucht meetrekken. Ik ben zo bang dat dit gebeurd
Het bloeden is inmiddels heel licht en bruin. Bij helderrood gelijk weer terug naar het ziekenhuis, maar anders pas 2 oktober weer terugkomen.



Vannacht heb ik de verhalen op internet gelezen en nu durf ik eigenlijk niet meer te hoesten
Rustig aan probeer ik zoveel mogelijk, maar ik heb 2 jongens van 4 en 2 en die moeten ook gewoon verzorgd worden. En hier ook geen seks meer.

Het duurt zo lang. Pàs 7 weken.. (woendag 8)

[ Bericht 11% gewijzigd door Vlinder op 22-09-2014 12:30:26 ]

quote:

Op maandag 22 september 2014 11:47 schreef Kimpossible het volgende:
Vlindur ik duim voor jullie. Ik hoop zo dat het hematoom vlug oplost en je straks rustig het tweede trimester in kunt gaan.

Hier is de zwangerschap heel spannend gebleven, maar is hij na 37 weken en 5 dagen (zie je wat ik hierboven wenste? ) afgesloten met de geboorte van onze prachtige, gezonde dochter.

Het bloeden heeft hier tot vlak voor de bevalling voortgeduurd. Soms dagelijks, soms om de dag en soms 2 dagen niet. En dan hoop je dat het erg is, maar het kwam altijd net zo hard weer terug. Ik had ook een hematoom in mijn baarmoeder, maar de ruim 16 weken die ik gebloed heb, is daar volgens de gynaecologen niet volledig op terug te voeren. Dat had nooit zo lang mogen duren. Er zijn wat onregelmatigheden gevonden op mijn baarmoedermond en -hals, maar ook dat gaf niet afdoende verklaring. Conclusie? Onverklaarbaar bloedverlies.

Dit topic brengt herinneringen boven. Inclusief knoop-in-de-maag. We zijn bang geweest, ik heb in het ziekenhuis gelegen en gestampt dat ons kind nooit gezond (of levend, of met een gezonde termijn) geboren zou worden, maar ze is er en ze is prachtig. En gezond! En wij zijn gelukkig . Iets met eind goed, al goed, hoewel ik bij het tikken van deze reactie (x 3, thanks IPad.) in mijn lijf voel dat ik er niet zoveel rust in heb gevonden als ik dacht. Dat wordt nog wat bij een eventuele tweede, maar dat zijn zorgen voor later.

Lieve vlindur, hou vol. Iedere dag die goed gaat is er 1. En iedere dag brengt je dichterbij een gezond kindje.

Wat ben ik blij voor je dat alles gezond is afgelopen Maar ik snap echt heel goed hoe slopend het moet zijn geweest.. Ik kan nu alleen maar van echo tot echo leven. En elke keer bij het naar de wc gaan eerst het inlegkruisje controleren

Ik wil zo graag genieten, want de positiekleding is al uit de kast, broek zat echt niet meer lekker.
Maar ik ben zoooo bang dat ik het straks wéér terug onderin de kast kan leggen..

Een tijdje niet ingelogd hier, maar wilde toch even op Vlindur reageren, omdat ik precies in dezelfde situatie zit en hoop dat ik je een beetje kan geruststellen

Ik kreeg met 9 weken ineens een flinke bloeding. Ging er vanuit dat het een miskraam was, maar het bleek een hematoom te zijn. Om de week of anderhalve week kreeg ik een echo in het ziekenhuis en ging ik langs bij de gynaecoloog, en het hematoom bleek te groeien, op z'n grootst was het 9cm/7cm/5cm; echt behoorlijk groot dus.

Ben helemaal gestopt met werken (heb gelukkig een hele fijne werkgever), en heb hulp gekregen van familie met mijn dochter want wilde heel rustig aan doen met optillen, traplopen etc. Heb geen volledige bedrust gehouden, maar heb wel extreem weinig gedaan.

Twee weken lang is het bloeden gestopt, en met 13 of 14 weken begon het weer; het hematoom kwam eruit. Echt oud bloed, maar was flink veel. Inmiddels ben ik bijna 15,5 week zwanger. Alles gaat perfect met het kindje, en het hematoom is flink kleiner geworden. Wel nog wat bloedverlies, maar zolang het niet helder is maak ik me geen zorgen. Begin eindelijk vertrouwen te krijgen in dat het goed komt. En: ik durf nu pas een beetje te genieten van de zwangerschap, want dat durfde ik echt niet. Snap dus heel goed hoe je je voelt!!

Mijn advies aan jou: luister goed naar je lichaam. De ene gynaecoloog zegt dat je alles mag, de ander zegt dat je heel rustig aan moet doen. Er is geen duidelijk beleid, dus ik heb gekozen om geen enkel risico te nemen en tijdelijk te stoppen met werken. En richt je niet te veel op het hematoom, maar richt je net als de gynaecologen op het kindje. Zolang het kindje goed groeit, is de kans klein dat het mis gaat. Zoals een gynaecoloog tegen me zei: ik doe dit werk al dertig jaar, en heb het met zulke gevallen veel vaker goed zien gaan dan slecht zien gaan.

Wat lief dat je speciaal voor mij inlogt!
Ik werk niet, dus ik kan de hele dag doen en laten wat ik wil, gelukkig kan ik het dus vrij rustig aan doen
Hulp woont allemaal net te ver weg om te kunnen helpen en behalve de was til ik alleen mn jongste van 2.9 de commode op en af. Voor mijn gevoel overstrek ik niks.

Voor ons was het al heel fijn dat met de echo van 6 weken en de echo van 7 weken de kleine goed was meegegroeid. Ik heb 2 miskramen gehad dit jaar.. en nou ja, dit voelt tnt wel goed. Het zegt alsnog geen drol, maar ik wil me toch ergens aanvast klampen

Bump.

Ik heb even een kloon van stal gehaald. Sommigen zullen wel weten wie ik ben, ik zou het waarderen als dit even onder mijn kloon kan blijven

Ik ben nu zes weken zwanger en ik verloor een paar uur geleden een aantal flinke scheuten verdund maar helder rood bloed. Ik schrok me de pleuris - ook al zou het niet mijn eerste miskraam zijn, ik zag deze toch niet helemaal aankomen.
Omdat het een aantal goede gutsen waren had ik mijn conclusie al getrokken - dit loopt mis. Maar er knaagt iets. De vorige keer ging het namelijk heel anders. Toen had ik al een paar dagen bruin bloed, wat opliep naar rood en al vrij snel met stolsels. Ik had toen ook wat lichte tests.

Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringsverhalen - wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? En hoe liep dit af?

Ik heb verder ook geen buikkrampen. Mijn lichaam doet sowieso niet aan symptomen van welke aard dan ook.

Geen ervaring maar wel een dikke en ik duim voor je!

Ik was weliswaar iets verder maar had met 11 weken ineens bloedverlies... bleek uiteindelijk gewoon n supergevoelige baarmoeder te zijn... Dat hoop ik voor jou in dit geval ook.

_{wat spannend allemaal weer.}

Dat zou wel fijn zijn, maar ik denk niet dat een gevoelige baarmoeder resulteert in meerdere gutsen bloed. Waarmee ik bedoel dat je het echt de wc-pot in hoorde kletteren en ik was niet aan het plassen...

Het vreemde is dat ik tussen 12 en 13 uur een paar van deze gutsen heb gehad bij toiletbezoek en daarna helemaal niets meer. Niets aan het maandverband en niets aan het toiletpapier

Dat klinkt idd niet herkenbaar... wat raar dat het dan 1 malig n fontein is e daarna niks meer, verder ook geen krampen oid?

Nope. Nou ja, ik heb wel buikpijn maar dat zijn mijn darmen na een emmer troostchocolade-ijs geen baarmoederkrampen.

Ik weet ook dat ik niks anders kan dat afwachten, maar wellicht zijn er nog (nieuwe) ervaringsverhalen waar ik wat mee kan.

Misschien is het een goed doorbloedde bmm die even lek is gegaan om welke reden dan ook.
Tenminste, zoiets hoop ik voor je .

Ik heb ook vaker bloedverlies in de zwangerschap gehad. Rond de 20 weken ook wat jij beschrijft, het gutste eruit. Bleek bloed met hele dunne afscheiding te zijn. Was na dat rondje toilet ook over. Ik heb toen in paniek ook de vk gebeld 's ochtends heeeel vroeg, maar alles was goed, gevoelige baarmoedermond.
Ik hoop voor je dat alles goed gaat

Ha kijk, een verhaal met positieve uitkomst!
Toch is het maar een stom iets. Ik ben sowieso al niet zo goed in eerste trimesters ( ) maar dit maakt het niet echt beter.

quote:

Op woensdag 6 juli 2016 17:12 schreef Tennisballetje het volgende:
Ha kijk, een verhaal met positieve uitkomst!
Toch is het maar een stom iets. Ik ben sowieso al niet zo goed in eerste trimesters ( ) maar dit maakt het niet echt beter.

Nee het is al onzeker en dat maakt het alleen maar erger.
Ik ben nu 32 weken zwanger en kan niet zeggen dat het helemaal fantastisch gaat maar het bloeden heb ik al minstens 10 weken niet meer gehad (afkloppen). Hopelijk voor jou was dit een eenmalig iets en gaat het vanaf nu op rolletjes.

Hier nog een ervaring met goede afloop. Ik heb bij alletwee mijn zwangerschappen van 6-12 weken regelmatig bloedverlies gehad, precies zoals jij omschrijft, het leek alsof de kraan openstond. Vaak was het helderrood maar later ook bruin.
Na de 12 weken hield het net zo plotseling weer op als het begonnen was, rest van de zwangerschap ook geen last meer van gehad.

Op de echo was ook duidelijk te zien dat er bloed zat maar waar dat vandaan kwam is nooit duidelijk geworden...

Ik hoop dat het bij jou ook goed afloopt, je wordt er erg onzeker van. Ik had trouwens ook geen last van buikkrampen of stolsels en dat was volgens de vk dan weer een goed teken.

Thanks voor het delen van je ervaring, Fragola! Wat apart dat je het bij allebei je zwangerschappen had! Fijn te horen dat het allemaal goed is gegaan.

Ik heb bij mijn vorige zwangerschap geen druppel bloed verloren. Helemaal nada.
Mijn lichaam lijkt gewoon elke keer andere spelregels te bedenken.

Ik heb me wel heel voortvarend vanmiddag meteen afgemeld bij de verloskundige en moeders voor moeders, maar als het bloeden wegblijft tot vrijdag ga ik ze toch maar weer even bellen.

Nou, mijn afspraak stond nog . Bloed is helemaal weg gebleven. Het blijft dus nog even afwachten!

Spannend! Ik hoop het zo voor je

Fijn dat het bloed weg is gebleven. Hopelijk blijft dat zo