Eenzaam & student.

Op het eerste gezicht twee woorden die niet samen lijken te gaan, maar de laatste tijd toch steeds meer op mij van toepassing.

Ik ben een wat latere student, inmiddels ben ik 23 jaar en zit ik in het derde bachelorjaar, met een jaartje vertraging. Toen ik op mijn 19e in Utrecht ging wonen liep alles eigenlijk op rolletjes : Samen met twee vrienden ging ik in een leuk huis in het centrum wonen, en er woonden ook nog twee andere jongens, waardoor er thuis sowieso altijd leven in de brouwerij was.

Ook woonden er nog 5 vrienden in of om de stad, die altijd sociaal actief waren, initiatief namen, en dingen wilde ondernemen. Met twee van hen zat ik op een sportschool, waar we elke week wel 2/3 avonden heen gingen per week. In het weekend gingen we eigenlijk altijd op zowel vrijdag- als zaterdagavond uit, en vaak doordeweeks ook nog wel een keertje.

Daarnaast had ik altijd wel scharreltjes waardoor ik, het hele pakketje samen nemend, mezelf eigenlijk nooit eenzaam voelde. Mn telefoon stond altijd roodgloeiend, elke dag kon ik wel iets gaan ondernemen met andere mensen als ik daar zin in had..

Maar door enkele keuzes van mij en van anderen het laatste jaar, ben ik eigenlijk zonder bedoeling toch steeds eenzamer geworden. De volgende evenementen dragen daaraan bij:

- Ben na 3 jaar in dat studentenhuis gewoond te hebben gevraagd door een vriend om samen met hem in een huis te gaan wonen dat zijn oom had gekocht. Huis was veel netter, mooier, en het wonen in dat studentenhuis had niet zo'n goede invloed meer op mijn studieprestaties. Dit leek me een logische vervolgstap, en dus ben ik 10 maanden terug verhuisd. Het bevalt prima, maar wat ik destijds nog niet aan zag komen, is dat mijn nu enige huisgenoot een stage aangeboden zou krijgen, waarbij hij praktisch van 7 uur 's ochtends tot 11/12 uur 's avonds van huis is... Dus inmiddels zit ik eigenlijk altijd alleen thuis.

- Twee andere vrienden zijn -na een aantal studies niet gehaald te hebben- gestopt met studeren. Dit waren twee erg ondernemende jongens op sociaal gebied, maar die werken nu dus fulltime en zijn doordeweeks niet meer beschikbaar. Nog twee vrienden hebben een behoorlijk serieuze relatie gekregen, en zijn er daardoor in 80% van de keren dat we uitgaan (nu gemiddeld nog eens per week) eigenlijk niet meer bij. Een vriend is volgens mij tegen het depressieve aan, althans; Hij zit eigenlijk alleen nog maar thuis, en neemt nooit meer initiatief om iets te ondernemen en vindt het wel best om binnen te zitten en het boeit hem allemaal niet zo veel meer eigenlijk..

- Ik sloot me aan bij een studenten(roei)vereniging toen ik naar de stad kwam, maar ik begin de aansluiting te missen. De meeste mensen die tegelijk met mij lid werden komen zelden tot nooit meer op borrels, en de nieuwe ''generatie'' zijn toch vooral 17/18 en enkele 19 jarigen die net het studentenleven ontdekken, en ik heb daar niet zo veel meer mee.. Ook zijn er vaak gewoon maar heel weinig mensen op de borrels en draait het steeds meer om het roeien zelf..

Al met al vind ik het best wel een klote situatie. Op mijn studie is het lastig om echt contacten te leggen, want je ziet mensen in een werkcollege, maar daarna peert iedereen hem meteen naar huis.

Vandaag heb ik bijvoorbeeld een dag gehad, waarbij ik om half 8 opstond, ging douchen, ontbijten en naar de universiteit. Om 11 uur tot 2 had ik college, en heb ik maar een beetje zitten lullen met het meisje naast me in de banken. Verder heb ik wat hoorcolleges teruggeluisterd, ben om 6 uur naar AH gegaan, gekookt, en nu zit ik al de hele avond een beetje door het huis te lopen, keuken schoongemaakt en tv te kijken...

Ik begin hier toch wel erg van te balen, vooral omdat het eigenlijk doordeweeks (bijna) elke dag zo gaat. Soms belt er wel eens een vriend op een onverwacht moment dat hij in de buurt is en even langskomt, maar dat is echt nog maar bij hoge uitzondering. Daarbuiten vindt er eigenlijk alleen op zaterdagavond iets plaats, maar daarna is het weer een week wachten op de volgende gelegenheid dat ik een beetje lol kan maken zeg maar..

Samenvatting : Student, altijd een prima sociaal leven gehad in studentenstad, tot laatste jaar. Vrienden geven niet echt meer thuis behalve op zaterdagavond, spreek weinig mensen doordeweeks en leid een erg individueel leven waarbij ik eigenlijk de hele dag met mijn oordopjes in de tram zit, over straat loop, zwijgend hoorcolleges luister, in de pauze wel een medestudent spreek, maar dat is vaak ook zo'n beetje mijn enige sociale contact op een dag, omdat mijn huisgenoot de hele dag werkt en pas een paar uur na het avondeten thuiskomt.

quote:

Op woensdag 13 november 2013 22:31 schreef de_boswachter het volgende:
Studenten die iedereen maar vrienden noemen
Nu leer je je vrienden wel kennen hé jongeman.... Je ziet het zo vaak bij de studentjes. Wat interessant doen door in de grote stad te gaan wonen en hun hometown in de steek laten om ergens anders een beter bestaan op te bouwen.
Jaja, van ruilen komt huilen. Zoek een penvriend.

Bijna alle gasten waar ik het over heb zijn gasten uit mijn hometown.

quote:

Op woensdag 13 november 2013 22:31 schreef Angel-Joy het volgende:
Misschien dat ik het gemist heb, maar:

Werk je niet?
Hoef jij geen stage lopen?
Ga jij nog wel eens naar de sportschool in je eentje om eventueel nieuwe mensen te leren kennen?

-Ik werk op zaterdag. Extra uren mag ik niet maken, omdat ik te oud ben (lunchcafe, en kunnen zat jongere mensen laten werken)..
- Stage hoef ik niet verplicht te lopen, maar staat wel in de planning ter uitbreiding van mijn CV. Nadeel is dat er voor mijn studierichting alleen maar fulltime stages worden aangeboden, maar ik momenteel met mijn bachelorscriptie bezig ben, en nog twee vrij pittige vakken volg, en dus daar ook weinig mogelijkheden voor heb momenteel.

Die mogelijkheid komt er (godzijdank) wel aan, maar is pas mogelijk vanaf half mei.

Groot nadeel van mijn studie is dat het maar weinig contacturen kent, maar HEEL veel zelfstudie vereist, dus ook allemaal tijd dat je maar een beetje in de bieb zit met een boek, weinig mogelijkheid om je medestudiegenoten te leren kennen..