Zwanger... en dan gaat het mis #17

Tnx Spark en Sly!
En de rest natuurlijk ook, want het is allemaal goed bedoeld
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut

quote:

Op donderdag 14 november 2013 13:55 schreef Stormqueen het volgende:
Tnx Spark en Sly!
En de rest natuurlijk ook, want het is allemaal goed bedoeld
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut

Het is ook gewoon kut

quote:

Op donderdag 14 november 2013 13:55 schreef Stormqueen het volgende:
Tnx Spark en Sly!
En de rest natuurlijk ook, want het is allemaal goed bedoeld
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut

Dat is het ook, en dat vond ik ook nog heel lang. En ik heb zelf altijd het gevoel dat ik zo gemakkelijk praten heb nu, met mijn dochter gezond en wel in mijn leven. Ik wens het jou, jullie ook, maar daar heb je zo weinig aan.

Mensen hebben gewoon de natuurlijke drang om ergens een positieve draai aan te willen geven. Om dingen te zeggen waardoor het minder kut wordt. Dus ik heb de "maar je kunt tenminste zwanger worden", "het kan beter vroeg gebeuren dan later in de zwangerschap", "Je bent nog zó jong ( 32 )", "het gebeurt heel vaak, een op de drie zwangerschappen" ook allemaal erg veel gehoord.

De fraaiste vond ik nog wel de "Zo'n miskraam is toch gewoon een soort ongesteldheid" van zowel mijn vader als mijn schoonmoeder. Jezus.

Oh, en mijn eigenste moeder, die na de vierde echo-om-vast-te-stellen-dat-er-echt-niks-leefde nog een paar keer vroeg of er niet echt echt echt zeker nog een ander vruchtje was dat leefde. Janken jonge. Want ja, dat wilde ik ook wel, maar dat wàs gewoon niet zo.

Mensen moèten niet proberen om het mooier of fijner te praten dan het is. Het komt gewoon allemaal niet over en maakt je alleen maar nog kloterder voelen. Ook al ìs het goed bedoeld.

Das skips mantra! En hou die vast!
Hoop dat jullie je snel weer kunnen melden.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:05 schreef Stormqueen het volgende:
Mensen hebben gewoon de natuurlijke drang om ergens een positieve draai aan te willen geven. Om dingen te zeggen waardoor het minder kut wordt. Dus ik heb de "maar je kunt tenminste zwanger worden", "het kan beter vroeg gebeuren dan later in de zwangerschap", "Je bent nog zó jong ( 32 )", "het gebeurt heel vaak, een op de drie zwangerschappen" ook allemaal erg veel gehoord.

De fraaiste vond ik nog wel de "Zo'n miskraam is toch gewoon een soort ongesteldheid" van zowel mijn vader als mijn schoonmoeder. Jezus.

Oh, en mijn eigenste moeder, die na de vierde echo-om-vast-te-stellen-dat-er-echt-niks-leefde nog een paar keer vroeg of er niet echt echt echt zeker nog een ander vruchtje was dat leefde. Janken jonge. Want ja, dat wilde ik ook wel, maar dat wàs gewoon niet zo.

Mensen moèten niet proberen om het mooier of fijner te praten dan het is. Het komt gewoon allemaal niet over en maakt je alleen maar nog kloterder voelen. Ook al ìs het goed bedoeld.

Dat vond ik ook! Ik wilde niemand voor zijn hoofd stoten en dat ook zeggen, want ik wist dat iedereen het echt, echt goed bedoelde, maar ik had er zo ontzettend helemaal niets aan.

Er is geen positieve draai, het is gewoon kut en verdrietig en stom en dat is het.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 13:43 schreef Stormqueen het volgende:
Ja, ik moest naar de gynaecoloog om de opties te bespreken (currettage enzo), maar die heeft dezelfde wachtkamer als de verloskundigen en dus zit die wachtzaal vol zwangere vrouwen en liggen er alleen maar zwangerschapstijdschriften. En zitten al die zwangeren daar over hun buik te aaien en uiteraard loopt je afspraak dan een dik half uur uit. Ik denk dat mijn hoofd wel paars was tegen de tijd dat ik aan de beurt was.
Maar het slijt.

mop.. Mijn pijnlijkste moment was het weekend voor ik zou bevallen van Gabriël, we waren met mijn schoonouders in zo'n vakantiehuisje en in het zwembad kreeg ik de meest jaloerse, vuile, afgunstige blik die je je kunt indenken. Die vrouw wist natuurlijk niet dat in die dikke buik een kindje zat dat dood zou gaan, maar het kwetste me zó.. En nadien heb ik heel lang geen zwangeren aan kunnen zien, het deed zo veel zeer, dat ik wellicht ook wel zo naar anderen gekeken heb. Het is gewoon enorm confronterend, ook als je rationeel wel beter weet. Dit raakt niet je ratio, maar je hart.

/wog

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:09 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Dat vond ik ook! Ik wilde niemand voor zijn hoofd stoten en dat ook zeggen, want ik wist dat iedereen het echt, echt goed bedoelde, maar ik had er zo ontzettend helemaal niets aan.

Er is geen positieve draai, het is gewoon kut en verdrietig en stom en dat is het.

En dit ja! Hoe vaak ik wel niet heb gehoord 'alles komt goed meisje.' NIETES! Mijn baby is dood en voor hem komt er nooit meer wat goed

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:19 schreef Incantrix het volgende:

[..]

mop.. Mijn pijnlijkste moment was het weekend voor ik zou bevallen van Gabriël, we waren met mijn schoonouders in zo'n vakantiehuisje en in het zwembad kreeg ik de meest jaloerse, vuile, afgunstige blik die je je kunt indenken. Die vrouw wist natuurlijk niet dat in die dikke buik een kindje zat dat dood zou gaan, maar het kwetste me zó.. En nadien heb ik heel lang geen zwangeren aan kunnen zien, het deed zo veel zeer, dat ik wellicht ook wel zo naar anderen gekeken heb. Het is gewoon enorm confronterend, ook als je rationeel wel beter weet. Dit raakt niet je ratio, maar je hart.

/wog

och dat is natuurlijk ook verschrikkelijk
Ik zal een zwangere ook geen vuile blikken toewerpen, dat slaat nergens op. En je weet nooit wat het verhaal ergens achter is. Maar ik voel wel steekjes van binnen, daar diep ergens.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:24 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

och dat is natuurlijk ook verschrikkelijk
Ik zal een zwangere ook geen vuile blikken toewerpen, dat slaat nergens op. En je weet nooit wat het verhaal ergens achter is. Maar ik voel wel steekjes van binnen, daar diep ergens.

Ik ging na mijn bevalling met Stef naar peutergym, bleken daar ineens 2 enorm zwangere vrouwen rond te lopen ik heb met brandende tranen mijn uurtje uitgezeten en ben er een jaar niet meer teruggekomen. Die steken zijn zo alles-overheersend op die momenten he? Het gemis gaat dieper dan e ooit iemand uit zal kunnen leggen die het gevoel niet kent. De tijd is een goede heelmeester, maar zit jezelf niet op de kop als het nog lang zo zal voelen. Het mag, je bent niet de enige ook voor Dnd (als ik het goed heb)

Hier steekt het nog steeds

Edit: ik ook niet hoor, die vuile blikken, maar ik weet ook niet wat zij had meegemaakt, dus ergens snap ik het wel. Ze koos alleen de verkeerde buik om jaloers op te zijn.

[ Bericht 4% gewijzigd door Incantrix op 14-11-2013 14:35:13 ]

@Incantrix: het raakt je het meest op momenten dat je het niet verwacht. Dan ben je het meest kwetsbaar. Tenminste in onze ervaring.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 13:37 schreef DagenNachtdromer het volgende:
het voelt zo oneerlijk dat dat nou juist met ons moet gebeuren.

Dat hebben wij ook 10.000 keer gezegd ondertussen... De ziekenhuisbrochure was er nuchter over: "er is geen antwoord op de vraag van de dood", en er is geen eerlijke volgorde.
Ik denk ook nog steeds hele nare dingen als ik een baby zie. Stom genoeg zal het wel menselijk zijn.

Echt steken doet het niet meer, doorgaans. Ik weet nog wel heel goed hoe ik me voelde, dat gevoel kan ik zo weer oproepen. Maar S maakt alles goed. Niet meer verwacht, toch nog gekomen. En daar ben ik zo ontzettend gelukkig mee/om.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:33 schreef RemcoDelft het volgende:
@Incantrix: het raakt je het meest op momenten dat je het niet verwacht. Dan ben je het meest kwetsbaar. Tenminste in onze ervaring.

Hoe is het nu met jullie dan? Jou ken ik volgens mij zijlings uit een ander topic toch? Als zwanger worden/blijven.... Dacht ik?

Maar idd, dan heb je geen tijd gehad je muurtje op te werpen en voel je het des te erger..

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:36 schreef miss_sly het volgende:
Echt steken doet het niet meer, doorgaans. Ik weet nog wel heel goed hoe ik me voelde, dat gevoel kan ik zo weer oproepen. Maar S maakt alles goed. Niet meer verwacht, toch nog gekomen. En daar ben ik zo ontzettend gelukkig mee/om.

Isabel maakt voor mij ook vreselijk veel goed maar niet alles als ik heel heel eerlijk ben denk ik dat ik nooit meer helemaal mezelf zal worden, ik ben iets kwijt dat ik niet meer terug kan vinden.

Ik denk dat het nog wel een slagje heftiger is in de situatie van Inca of Remco.
ìk heb nooit een goede echo gezien. (naja, wel een hartje de eerste keer, maar toen was mijn hoop eigenlijk al weg). In jullie geval is het echt een kindje geweest wat je bent verloren. Met armpjes en beentjes en een naam. Dus ik kan me ook goed voorstellen dat dat nog heel lang naschokt...

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:38 schreef Incantrix het volgende:

[..]

Isabel maakt voor mij ook vreselijk veel goed maar niet alles als ik heel heel eerlijk ben denk ik dat ik nooit meer helemaal mezelf zal worden, ik ben iets kwijt dat ik niet meer terug kan vinden.

O ja, maar jij hebt wel iets heel anders meegemaakt als ik heb meegemaakt! Ik heb geen idee ik het zou voelen als ik in jouw situatie had gezeten. Jij hebt je kindje vastgehad en gezien, ik was "alleen maar" zwanger en heb bij de miskraam niet eens iets gezien waarvan ik dacht: dat zou het wel eens kunnen zijn.

Mijn moeder zei altijd: als ik een van mijn kinderen kwijt zou raken, zou ik gek worden en sinds ik zelf een dochter heb, kan ik het me helemaal voorstellen.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:37 schreef Incantrix het volgende:
Hoe is het nu met jullie dan? Jou ken ik volgens mij zijlings uit een ander topic toch? Als zwanger worden/blijven.... Dacht ik?

Ik zwerf inderdaad wat tussen topics momenteel. Link naar het hele verhaal: OUD / Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #133

Het gaat langzaam beter, maar de pijn is er nog wel. Het aantal "medische afspraken" neemt af en zit nu rond de 3 per week. Het valt voor ons beiden niet mee om weer plezier te hebben in dingen.

Wat wij meemaakten is anders, dat is ook wel (ik vergelijk het denk ik het best met aardbevingen, de ene heeft meer kracht als de andere), maar ik denk in de basis dat het iets doet met het vertrouwen dat jij hebt in het leven. En van een miskraam krijgt dat gewoon een tik, ook als het nog niet zo'n lage zwangerschap was. De baby leeft al in jouw hart.

Ik hoop dat bij jullie de steken snel minder zullen worden en dat er ook een mooie reden mag komen dat jullie dit achter je kunt laten Skjoetje en Dnd wat ik heel verdrietig voor jullie vind is dat jullie hierna toch ánders zwanger zullen zijn als wanneer je dit verdriet niet kent. Met meer zorgen, meer angst.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:41 schreef RemcoDelft het volgende:

[..]

Ik zwerf inderdaad wat tussen topics momenteel. Link naar het hele verhaal: OUD / Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #133

Het gaat langzaam beter, maar de pijn is er nog wel. Het aantal "medische afspraken" neemt af en zit nu rond de 3 per week. Het valt voor ons beiden niet mee om weer plezier te hebben in dingen.

Ja, kijk, dat heb ik gelezen. Pfff,hoe erger het is, des te minder woorden zijn ervoor he?

Wees lief voor jezelf en elkaar

En nu ga ik snel weer werken voor ik ga huilen

Daar heb je zeker gelijk in, trix! Zwanger worden, zijn, het is sowieso een tijd met angst en zorgen, maar na een miskraam of het verlies van een kindje zal dat zeker meer zijn.

Wat ik ook heel erg had, was de angst dat het niet goed zou komen. Dat ik niet nog eens zwanger zou worden EN blijven EN een kindje op de wereld zou zetten. Dat dit het was. Dat ik dus echt kinderloos zou blijven. Dat vond ik nog het meest verdrietige en angstige, geloof ik.

Ook van mij een dikke voor SQ en DnD.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:50 schreef miss_sly het volgende:
Daar heb je zeker gelijk in, trix! Zwanger worden, zijn, het is sowieso een tijd met angst en zorgen, maar na een miskraam of het verlies van een kindje zal dat zeker meer zijn.

Wat ik ook heel erg had, was de angst dat het niet goed zou komen. Dat ik niet nog eens zwanger zou worden EN blijven EN een kindje op de wereld zou zetten. Dat dit het was. Dat ik dus echt kinderloos zou blijven. Dat vond ik nog het meest verdrietige en angstige, geloof ik.

Ook van mij een dikke voor SQ en DnD.

Ja, dit dus.
Maar, ik weiger bij de pakken neer te zitten.

Trix, je bent dapper en lief.

quote:

Op donderdag 14 november 2013 13:55 schreef Stormqueen het volgende:
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut

Ik kreeg er pas na de 16 weken pret-echo een beetje vertrouwen in .

quote:

Op donderdag 14 november 2013 14:09 schreef miss_sly het volgende:
Er is geen positieve draai, het is gewoon kut en verdrietig en stom en dat is het.

Dit. .

Stom topic dit ook eigenlijk he? .
Dat het gebeurt, dat het nodig is, bedoel ik.

Ik heb er de hele zwangerschap geen vertrouwen in gehad. En nog kan ik wel eens vreselijk verwonderd zijn dat er toch echt een klein meisje in mijn huis rondloopt dat van ons is, bij ons hoort, uit mijn buik komt. Maar goed, ik had de hoop na zoveel jaar en tegen mijn 40e wel een beetje opgegeven.

Niet bij de pakken neerzitten, SQ Maar geef jezelf de ruimte, voor al je gevoelens. Dat mag gewoon!

het is toch echt met recht het wonder van het leven. wat een wonder als het gezond geboren mag worden. wauw...

het is nog steeds verdrietig maar ik voel me nu alsof ik "geluk" heb gehad. ik ben vandaag door mijn huisje aan het woeden en alles aan het schoon maken. alles van de afgelopen week schoongemaakt en weg. nieuwe bladzijde. en zo kan het ook zijn.

maar afscheid nemen van een baby waar je, via echo, al kennis mee hebt gemaakt... pfff! ik zou zo in de auto stappen en jullie allemaal persoonlijk een knuffel komen geven!