Ja hoor, ik heb het ook. Al heb ik juist gevoelens van verwondering wanneer ik nadenk over ons en de wereld. Maar wat betreft de emoties, ik verwelkom ze juist, want het is prachtig om die te kunnen voelen. Ook die van treurigheid, woede en jaloezie.
Van het weekend nog een traantje gepinkt om een mug die ik sloeg omdat ie in m'n gezicht vloog. Later zag ik 'm met een gebroken pootje kruipen, waar ik verdrietig van werd. Zelf stond ik er ook van te kijken.
Hetzelfde gisteren met een vlieg, die ik tegen de grond sloeg en dood trapte. Knoop in m'n maag.
Maar heb je het vaker, ook bij dingen die mooi kunnen zijn, zoals het voorbeeld uit je OP, dan is het misschien handig om op zoek te gaan naar de bron van die treurige kronkel. Misschien heb je toch een trauma meegemaakt ergens die je onder het tapijt hebt geveegd.