Depressie & Angst #73 Vrolijk verder met alle mogelijkheden open

quote:

Op zaterdag 16 november 2013 18:16 schreef Comp_Lex het volgende:
Hoe gaat het verder met jullie trouwens?

Goed.

Heb een nieuwe baan erbij. Ik ga een discotheek runnen.

quote:

Op zaterdag 16 november 2013 20:01 schreef Gray het volgende:

[..]

Goed.

Heb een nieuwe baan erbij. Ik ga een discotheek runnen.

En part-time Vigilante
Gray aan het werk:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 16 november 2013 20:00 schreef Probability het volgende:
Hoi trouwens. Ik lees al wel heel lang mee

Hoi

quote:

Op zaterdag 16 november 2013 20:01 schreef Gray het volgende:

[..]

Goed.

Heb een nieuwe baan erbij. Ik ga een discotheek runnen.

Vet man

quote:

Op zaterdag 16 november 2013 20:01 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

En part-time Vigilante
Gray aan het werk:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Comes with the job.

quote:

Op zaterdag 16 november 2013 18:16 schreef Comp_Lex het volgende:
Hoe gaat het verder met jullie trouwens?

Heb niks te klagen. Soms etterende gevoelens omtrent die kut ex maar nog 2 maand en dan ben ik echt vertrokken. Yay(!) Contract al opgezegd van mijn studio hier zodat ik meer het vuurtje voel zodat ik weer kan oprotten naar de grote appel of die britse taxi stad.

quote:

Op zondag 17 november 2013 02:21 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Heb niks te klagen. Soms etterende gevoelens omtrent die kut ex maar nog 2 maand en dan ben ik echt vertrokken. Yay(!) Contract al opgezegd van mijn studio hier zodat ik meer het vuurtje voel zodat ik weer kan oprotten naar de grote appel of die britse taxi stad.

Nice.

Je komt wel ooit een bezoekje brengen aan m'n hutje op de hei, toch?

quote:

Op zaterdag 16 november 2013 23:45 schreef Elvi het volgende:
[ afbeelding ]

Hier verdriet over allerlei dingen. Geniet momenteel niet meer van dingen waar ik vroeger wel van genoot. Van uitgaan wordt ik vaak depri.

Toch word ik blij van andere kleine dingen zoals werk en lekker eten (slecht).

quote:

Op zondag 17 november 2013 10:35 schreef Mishu het volgende:
Hier verdriet over allerlei dingen. Geniet momenteel niet meer van dingen waar ik vroeger wel van genoot. Van uitgaan wordt ik vaak depri.

Toch word ik blij van andere kleine dingen zoals werk en lekker eten (slecht).

Zo lang je daardoor niet de hele dag alleen maar gaat eten is dat niet slecht.

quote:

Op zondag 17 november 2013 10:35 schreef Mishu het volgende:
Hier verdriet over allerlei dingen. Geniet momenteel niet meer van dingen waar ik vroeger wel van genoot. Van uitgaan wordt ik vaak depri.

Toch word ik blij van andere kleine dingen zoals werk en lekker eten (slecht).

Niet uitgaan dan.

Ingaan misschien? Waarmee ik bedoel dat je tijd met jezelf doorbrengt en daarmee kennismaakt. Goed gezelschap, vrienden en plezier maakt? Leer lief te zijn voor jezelf.

quote:

Op zondag 17 november 2013 11:37 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Zo lang je daardoor niet de hele dag alleen maar gaat eten is dat niet slecht.

Ben juist weer aan het minderen Maar des te meer geniet ik er dan van.

Meh, ik voel me niet goed vandaag. Ik vraag me af het komt doordat ik gisteren moest werken. Het is in een schoolkantine, mensen bedienen, helemaal niet mijn ding dus. Het voelt zo onnatuurlijk en geforceerd altijd, glimlachen en sociaal doen terwijl ik van binnen heel gespannen ben en weg wil. Het is gewoon de hele dag acteren. Ik doe na wat ik bij anderen heb gezien want anders heb ik geen idee hoe ik me moet gedragen.

Ik merk vaak dat de dag(en) na een feestje of ander sociaal gedoe mijn stemming ineens weer slechter wordt. Het is niet zo gek want het kost gewoon veel energie omdat ik het lastig vind en zodra ik dan weer alleen ben merk ik de gevolgen. Er zit toch wel een patroon in. Maar wat kan ik hiermee?

quote:

Op zondag 17 november 2013 16:05 schreef kuolema het volgende:
Meh, ik voel me niet goed vandaag. Ik vraag me af het komt doordat ik gisteren moest werken. Het is in een schoolkantine, mensen bedienen, helemaal niet mijn ding dus. Het voelt zo onnatuurlijk en geforceerd altijd, glimlachen en sociaal doen terwijl ik van binnen heel gespannen ben en weg wil. Het is gewoon de hele dag acteren. Ik doe na wat ik bij anderen heb gezien want anders heb ik geen idee hoe ik me moet gedragen.

Ik merk vaak dat de dag(en) na een feestje of ander sociaal gedoe mijn stemming ineens weer slechter wordt. Het is niet zo gek want het kost gewoon veel energie omdat ik het lastig vind en zodra ik dan weer alleen ben merk ik de gevolgen. Er zit toch wel een patroon in. Maar wat kan ik hiermee?

Acteren kost inderdaad veel energie.

Waarom doe je je anders voor? Waarom weet je je niet hoe te gedragen? En wat voor oplossing denk je zelf aan?

quote:

Op zondag 17 november 2013 16:28 schreef Gray het volgende:

[..]

Acteren kost inderdaad veel energie.

Waarom doe je je anders voor? Waarom weet je je niet hoe te gedragen? En wat voor oplossing denk je zelf aan?

Ik doe me niet per se anders voor, naja eigenlijk ook weer wel. Ik vind het moeilijk om te ontspannen en mezelf te zijn als er andere, vooral vreemde, mensen zijn. Ik ben van nature het type dat verlegen in een hoekje gaat zitten en niks zegt, want niks weet te zeggen. Als iemand me iets vraagt is het meteen chaos in mijn hoofd en raak ik in de war. Ik heb veel tijd nodig om te kunnen reageren, maar die tijd is er meestal niet. Ik weet vaak niet hoe ik zou moeten reageren, misschien omdat ik als kind te weinig heb kunnen oefenen omdat ik toen te verlegen was. Bovendien ben ik gespannen waardoor ik niet goed kan nadenken. Ik heb mezelf aangeleerd wel dingen te zeggen en te doen door het bij anderen af te kijken. Ik dwing mezelf 'normaal' te doen. Maar dat is moeilijk en het gaat vaak verkeerd. Het zit er gewoon niet van nature in bij mij of zo. Beter dan dit kan ik het niet uitleggen...

Aan de ene kant zou ik kunnen zeggen dat dit alles gewoon niet mijn ding is, dat ik dit ben en daarmee moet leren leven. Ik vind het gewoon fijn om alleen te zijn, niets mis mee. Maar het probleem is dus dat het voor veel stress zorgt omdat je wel sociaal moet zijn, anders kom je nergens. Ik moet nu eenmaal studeren en geld verdienen en alles. Dus het zou fijn zijn als ik me wat meer op mijn gemak zou kunnen voelen bij mensen, daar zou ik aan kunnen werken in therapie. Maar ergens wil ik dat dus juist niet want dat is precies het enge.
De behandelaars waar ik nu bij zit denken dat juist daarom deeltijd groepstherapie het beste zou zijn, maar ik raak al in paniek als ik daaraan denk. Ik weet ook niet of het nuttig zal zijn. Ik doe nu een training, ook in een groep, en dan ben ik dus ook enorm gespannen, heb aangegeven dat ik geen huiswerk wil bespreken, en dwing mezelf soms om toch iets te zeggen want de rest doet dat ook maar dan heb ik moeite met uit mijn woorden komen en meteen al spijt en voel ik me dom en wil ik mezelf kapot maken. Ik moet daar ook altijd even van bijkomen. En dat is maar 1x anderhalf uur per week, de deeltijd twee hele dagen per week. Dat ga ik dus echt niet trekken...

Oplossing: ik denk dat ik maar gewoon bij jou kom wonen in je hutje op de hei Op jouw kosten en zo

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:05 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik doe me niet per se anders voor, naja eigenlijk ook weer wel. Ik vind het moeilijk om te ontspannen en mezelf te zijn als er andere, vooral vreemde, mensen zijn. Ik ben van nature het type dat verlegen in een hoekje gaat zitten en niks zegt, want niks weet te zeggen. Als iemand me iets vraagt is het meteen chaos in mijn hoofd en raak ik in de war. Ik heb veel tijd nodig om te kunnen reageren, maar die tijd is er meestal niet. Ik weet vaak niet hoe ik zou moeten reageren, misschien omdat ik als kind te weinig heb kunnen oefenen omdat ik toen te verlegen was. Bovendien ben ik gespannen waardoor ik niet goed kan nadenken. Ik heb mezelf aangeleerd wel dingen te zeggen en te doen door het bij anderen af te kijken. Ik dwing mezelf 'normaal' te doen. Maar dat is moeilijk en het gaat vaak verkeerd. Het zit er gewoon niet van nature in bij mij of zo. Beter dan dit kan ik het niet uitleggen...

Aan de ene kant zou ik kunnen zeggen dat dit alles gewoon niet mijn ding is, dat ik dit ben en daarmee moet leren leven. Ik vind het gewoon fijn om alleen te zijn, niets mis mee. Maar het probleem is dus dat het voor veel stress zorgt omdat je wel sociaal moet zijn, anders kom je nergens. Ik moet nu eenmaal studeren en geld verdienen en alles. Dus het zou fijn zijn als ik me wat meer op mijn gemak zou kunnen voelen bij mensen, daar zou ik aan kunnen werken in therapie. Maar ergens wil ik dat dus juist niet want dat is precies het enge.
De behandelaars waar ik nu bij zit denken dat juist daarom deeltijd groepstherapie het beste zou zijn, maar ik raak al in paniek als ik daaraan denk. Ik weet ook niet of het nuttig zal zijn. Ik doe nu een training, ook in een groep, en dan ben ik dus ook enorm gespannen, heb aangegeven dat ik geen huiswerk wil bespreken, en dwing mezelf soms om toch iets te zeggen want de rest doet dat ook maar dan heb ik moeite met uit mijn woorden komen en meteen al spijt en voel ik me dom en wil ik mezelf kapot maken. Ik moet daar ook altijd even van bijkomen. En dat is maar 1x anderhalf uur per week, de deeltijd twee hele dagen per week. Dat ga ik dus echt niet trekken...

Met name vanwege het dikgedrukte denk ik dat het goed voor je zou zijn eerst jezelf te leren accepteren en vriendelijk voor jezelf te zijn. Laat die anderen maar even wachten, eerst voor jezelf zorgen.

quote:

Oplossing: ik denk dat ik maar gewoon bij jou kom wonen in je hutje op de hei Op jouw kosten en zo

Het is mijn wens om uiteindelijk wel zoiets mogelijk te maken. Als een soort retraite.

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:10 schreef Gray het volgende:

[..]

Met name vanwege het dikgedrukte denk ik dat het goed voor je zou zijn eerst jezelf te leren accepteren en vriendelijk voor jezelf te zijn. Laat die anderen maar even wachten, eerst voor jezelf zorgen.

Ik ben daar heel koppig in. Het kan gewoon niet, het mag ook niet. Ik wil dat het andersom gaat, eerst moet ik normaal kunnen doen, dan pas kan ik mezelf accepteren.

quote:

[..]

Het is mijn wens om uiteindelijk wel zoiets mogelijk te maken. Als een soort retraite.

Ja I know, je bent een held

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:15 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik ben daar heel koppig in. Het kan gewoon niet, het mag ook niet. Ik wil dat het andersom gaat, eerst moet ik normaal kunnen doen, dan pas kan ik mezelf accepteren.

Als je aan jezelf wil knutselen, moet je jezelf eerst van alle kanten bekijken en zien het het is zoals het is. Je kan anders willen zien, maar dat maakt het alleen maar onnodig lastig.

En je bent helemaal niet abnormaal, mallerd.

quote:

Ja I know, je bent een held

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:25 schreef Gray het volgende:

[..]

Als je aan jezelf wil knutselen, moet je jezelf eerst van alle kanten bekijken en zien het het is zoals het is. Je kan anders willen zien, maar dat maakt het alleen maar onnodig lastig.

En je bent helemaal niet abnormaal, mallerd.

[..]

Ik zie het zoals het is. Ik zie mij zoals ik ben. Namelijk verlept. En dan kunnen zoveel hulpverleners zeggen dat mijn zelfbeeld distorted is, zij kennen me niet.

Misschien is abnormaal wel beter

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:27 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik zie het zoals het is. Ik zie mij zoals ik ben. Namelijk verlept. En dan kunnen zoveel hulpverleners zeggen dat mijn zelfbeeld distorted is, zij kennen me niet.

Misschien is abnormaal wel beter

Uit je woorden lijkt dat je graag wil blijven zoals je bent. Dan is er geen probleem!

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:46 schreef Gray het volgende:

[..]

Uit je woorden lijkt dat je graag wil blijven zoals je bent. Dan is er geen probleem!

Nee dat wil ik niet. Aangezien ik me op deze manier niet goed voel. Maar het is gewoon moeilijk om er helemaal voor te gaan en eraan te werken, omdat ik dat eng vind.

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:49 schreef kuolema het volgende:

[..]

Nee dat wil ik niet. Aangezien ik me op deze manier niet goed voel. Maar het is gewoon moeilijk om er helemaal voor te gaan en eraan te werken, omdat ik dat eng vind.

Dan moet iets veranderen. Of iemand.

quote:

Op zondag 17 november 2013 20:50 schreef Gray het volgende:

[..]

Dan moet iets veranderen. Of iemand.

Je sais, je sais. Ik ben dan ook wel degelijk van plan voor die therapie te gaan, ondanks dat ik er verschrikkelijk tegenop zie. Niks doen heeft namelijk sowieso geen zin.

Weet je wat het probleem is, als je hele jeugd zowat iedereen je ervan probeert te overtuigen dat je kut bent en je daar dus zelf in bent gaan geloven, is het nogal raar als vervolgens mensen gaan zeggen dat je een verkeerd beeld hebt van jezelf. Ik ben vaak bang dat als ik ga denken dat ik wel okee ben, dat ooit een keer tegen me gaat worden gebruikt. Dus dat ik wel degelijk gelijk heb over mezelf, ze zeiden dat vroeger niet voor niets, en nu willen ze me op het verkeerde been zetten om me uiteindelijk keihard onderuit te halen. Dus soms heb ik het gevoel dat iedereen tegen me is, de hulpverleners, mijn vriendinnen, ik kan ze gewoon niet vertrouwen omdat het allemaal zo tegenstrijdig is. Ik wil niet gebrainwashed worden, dus hou ik rekening met alle mogelijkheden. Ik weet niet wie er gelijk heeft, neig soms naar de ene kant en soms naar de andere, maar dat betekent dus dat ik nergens 100% voor kan gaan. Ik blijf in de veilige zone, hoewel ik me daardoor sowieso slecht blijf voelen. Twijfels, altijd maar twijfels, geen beslissingen kunnen nemen, niet weten wie te vertrouwen, dat is heel typisch voor mij.

Ik denk ook wel eens dat het mijn gevoel van onvrede niet voortkomt uit psychische problemen, maar uit iets veel groters dat ik nog moet gaan ontdekken. Complottheorieën en zo. Ook weer zoiets waar ik van in de war raak.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik het moeilijk vind om ergens helemaal voor te gaan, uit angst. Ik hou het liefst alle opties open. Ik zit mezelf nogal in de weg. Maar therapie probeer ik sowieso, heb ook zelf hulp gezocht, omdat dat voor mijn gevoel het enige is dat ik kan doen. Met die andere ideeën kan ik toch niks.

quote:

Op zondag 17 november 2013 21:13 schreef kuolema het volgende:

[..]

Je sais, je sais. Ik ben dan ook wel degelijk van plan voor die therapie te gaan, ondanks dat ik er verschrikkelijk tegenop zie. [b]Niks doen heeft namelijk sowieso geen zin.[/b]

Dit inderdaad.

quote:

Weet je wat het probleem is, als je hele jeugd zowat iedereen je ervan probeert te overtuigen dat je kut bent en je daar dus zelf in bent gaan geloven, is het nogal raar als vervolgens mensen gaan zeggen dat je een verkeerd beeld hebt van jezelf. Ik ben vaak bang dat als ik ga denken dat ik wel okee ben, dat ooit een keer tegen me gaat worden gebruikt. Dus dat ik wel degelijk gelijk heb over mezelf, ze zeiden dat vroeger niet voor niets, en nu willen ze me op het verkeerde been zetten om me uiteindelijk keihard onderuit te halen. Dus soms heb ik het gevoel dat iedereen tegen me is, de hulpverleners, mijn vriendinnen, ik kan ze gewoon niet vertrouwen omdat het allemaal zo tegenstrijdig is. Ik wil niet gebrainwashed worden, dus hou ik rekening met alle mogelijkheden. Ik weet niet wie er gelijk heeft, neig soms naar de ene kant en soms naar de andere, maar dat betekent dus dat ik nergens 100% voor kan gaan. Ik blijf in de veilige zone, hoewel ik me daardoor sowieso slecht blijf voelen. Twijfels, altijd maar twijfels, geen beslissingen kunnen nemen, niet weten wie te vertrouwen, dat is heel typisch voor mij.

Ik denk ook wel eens dat het mijn gevoel van onvrede niet voortkomt uit psychische problemen, maar uit iets veel groters dat ik nog moet gaan ontdekken. Complottheorieën en zo. Ook weer zoiets waar ik van in de war raak.

Dat verkeerd beeldvormen in je verleden, daar was bij mij ooit maar twee jaar en een klein ventje voor nodig. Het goede nieuws is dat het mogelijk is dat achter je te laten.

Heb je die momenten van paranoia ook aangegeven bij je hulpverleners? Zou ik zeker doen. En daar ook goed aan werken, want dat zijn geen fijne gedachten met nog minder fijne mogelijke gevolgen.

quote:

Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik het moeilijk vind om ergens helemaal voor te gaan, uit angst. Ik hou het liefst alle opties open. Ik zit mezelf nogal in de weg. Maar therapie probeer ik sowieso, heb ook zelf hulp gezocht, omdat dat voor mijn gevoel het enige is dat ik kan doen. Met die andere ideeën kan ik toch niks.

Angst, heel vervelend. Een belangrijke emotie, maar niet altijd goed op z'n plek. Therapie kan daar vast bij helpen. Meditatie leek je niks toch? Dan actief aan de slag met de therapeut. Maak dat ze je helpen, je verdient het. Je mag er wezen, meer nog dan je durft. Elke seconde die je in onnodige angst leeft is verloren. Je bent krachtig genoeg om al zo lang met die angsten te leven, dus je hebt meer dan voldoende kracht om het te overkomen. Go kuolema! Hakuna matata!