Ik zit momenteel al meer dan 3,5 jaar in een relatie. Zelf ben ik 23, m'n vriendin 18.
Beiden zijn we nog maagd. Zie haar nog steeds graag =).
Nu komt het probleem.
Vroeger was er redelijk wat liefde op fysiek vlak. Ik mocht haar "vaak" vingeren (1-2x maand), aan haar borsten zitten ed..
Zij trekt mij nooit af..enkel komt ze aan m'n penis zonder echt iets opwindende te doen.
Nu heb ik ook al verschillende keren willen verder gaan. Altijd had mijn vriendin een excuus; "het is te vroeg", "We moeten het op een rustig moment doen", "ik heb geen zin", "ik ben moe",... De bekende excuses...
Maar ook andere excuses "ik heb schrik, is de eerste keer". Nu hier alle begrip voor natuurlijk.
Het probleem is dat ik die antwoorden uit haar moet sleuren.. Want als ik verder wil en ze wil niet, zegt ze altijd "nee nu niet". Ik moet echt altijd vragen waarom niet, voor ik een concreter antwoord krijg.
Ook heeft ze me vaak zitten opgeilen (bewust) en als ik dan verder wou gaan, was het weer een "nee". Hierbij vroeg ik me dan af waarom ze me stond op de geilen, als het antwoord toch altijd "nee" was. Het was altijd een zeer grote afknapper om van "compleet geil" naar "niet mogen" te gaan.
Heb haar toen ook gezegd dat ik zelf geen initiatief meer zou nemen, omdat ik altijd een afknapper ervaarde en het niet leuk vond.
Vaak heb ik ook romantische zaken met haar gedaan: bioscoop, massage, restaurantje ed.. (niet met de bedoeling op seks, maar het heeft zelfs niet het duwtje in die richting gegeven).
Tijdje geleden (4-5 maand geleden) hebben we eens getest om een condoom aan te doen en "proberen" verder te gaan. Als ik maar tegen haar vagina kom, wil ze dat ik stop of vindt ze me te opdringerig, wat ik echt kut vind.
Nu zitten we op een punt waar we fysiek niets meer doen. Het is al van eind juli geleden dat ik haar nog heb mogen vingeren ed.
Als ik bij haar thuis kom is het enkel om samen filmpje te zien en naast elkaar te liggen zonder iets anders te doen.
Nu ze aan de unief begonnen is en de stress groter is dan aan het middelbaar is alles ook minder geworden.
Als ik haar hierop wijs is het antwoord "ik zal er iets aan doen"..maarja, niets gebeurt..