Zoals bijna iedereen in dit land heb ik aardigheid in op vakantie gaan. ('reizen is mijn passie'
) Mag ook graag even wegdromen bij een reismagazine.
Maar vaak heb ik het magazine nog niet opengeslagen, of ik heb het ook weer weggelegd. Hoe moeilijk is dat nu, schrijven over leuke vakantiestekjes? Het lijkt wel of het een wedstrijdje ronkende clichés neerkwakken is. En nog pretentieus ook.
De Echte Reiziger 'wil het authentieke Verweggistan ontdekken'. En dat lukt natuurlijk alleen als 'je van de gebaande paden af gaat' (als er al eerder een buslading Echte Reizigers geweest blijkt te zijn is de lol eraf natuurlijk).
Vergeet ook 'de bijzondere ontmoetingen met de oorspronkelijke bevolking' niet. Hoe verder weg hoe beter. Nepalezen, Native Americans, Masaikrijgers, dat werk. Klederdrachten dichter bij huis zijn niet
cool genoeg. Die associëren we met kneuterigheid, met Borat, en al het heel dicht bij huis is (Nederland zelf) met gereformeerde inteelt.
En die 'authentieke bevolking' mag de armoe natuurlijk niet te ver ontstegen zijn. Want De Echte Reiziger wil graag wegzwijmelen bij het romantische idee dat mensen 'die nog met de seizoenen leven' (
)op de een of andere manier verheven zijn boven 'de overhaaste westerse mens', die in zijn 'technische samenleving vol gadgets' 'het contact met zichzelf totaal verloren is'.
Of mensen die op economisch gebied nog in de jaren vijftig leven écht gelukkiger zijn, dat interesseert de Echte Reiziger niet. Want die zit over drie weken weer in het vliegtuig, terug naar die oh zo verfoeide westerse maatschappij.
Jongens, wat is er mis met gewoon op vakantie gaan? Met de zon in je bakkes, dorpje slenteren, cultuur snuiven, restaurantje pikken, dat werk? Waarom moet het allemaal zo authentiek en origineel en pretentieus? Wat boeit het nou dat er ook andere toeristen zijn geweest? Of dat het niet meer authentiek is?
De wereld verandert, niks is meer authentiek, en da's maar goed ook. 'Authentiek', dat is het ontbreken van riolering, roetwalmen inademen als de kachel aan gaat, en net als je pa gedwongen schaapherder worden. Zo leven wij niet meer. Gelukkig. Maar het is kennelijk leuk om naar mensen te kijken die nog wél in die situatie zitten (en dan roepen we oh en ah) .
Zo jammer, dat mensen de mooiste plekken ter wereld bezoeken, en dan niet verder komen dan wat pretentieuze clichés.
Klacht, mag duidelijk zijn, dat gewauwel in reismagazines.
[ Bericht 2% gewijzigd door ZuidKardinaal op 31-10-2013 14:39:07 ]