Xander Bogaerts heeft zich in korte tijd opgewerkt van een onbekend honkbaltalent tot een vaste waarde in de ploeg van Boston Red Sox. 21 jaar oud pas en nu al op de drempel van het winnen van de World Series, de finale om het kampioenschap van Noord-Amerika. Bij een zege morgenochtend tegen St. Louis is het al zo ver. De stand is nu 3-2.
![media_xll_1923991.jpg]()
Een honkbalsprookje is het, dat ook in Nederland op de voet wordt gevolgd. 'Het is fantastisch dat iemand met wie je hebt gewerkt nu op het hoogste podium staat', vindt Tjerk Smeets, begin dit jaar een van de Oranje-coaches tijdens de World Baseball Classic.
'Zijn verhaal wordt nog het beste verteld door zijn rugnummer', legt Smeets uit. '72. Zo'n hoog nummer betekent dat hij in de hiërarchie van Boston bepaald niet hoog stond. Hij kreeg als talent een kans en heeft die gegrepen met alles wat hij heeft.'
Robert Eenhoorn, oud-bondscoach en nu technisch directeur van de honkbalbond KNBSB, herinnert zich dat hij de Arubaan als 16-jarige voor het eerst zag honkballen op de Koninkrijksspelen. 'Hij speelde tegen leeftijdsgenoten en stak er qua niveau zes koppen bovenuit.'
Bogaerts viel en valt niet alleen in de smaak om zijn spel, óók om zijn karakter. Smeets: 'Een rustige, open en vrolijke jongen. Een prettig persoon om bij in de buurt te zijn.'
'Bescheiden en innemend. Een keurig nette jongen', noemt Eenhoorn hem. 'Daarmee zorgt hij ervoor dat hij heel eenvoudig wordt geaccepteerd door de grote mannen bij Boston. Hij is leergierig, gedraagt zich zoals ze dat graag zien bij een 'rookie' (nieuwkomer, red.).'
Bogaerts was er als 19-jarige al bij toen Oranje in 2011 verrassend wereldkampioen werd. Dit voorjaar meldde hij zich opnieuw bij het nationaal team. 'Van een jongen was hij veranderd in een meneer', zegt Smeets. 'Het was duidelijk dat hij zou doorbreken, maar niet dat het al zo snel zou gebeuren.'
Bogaerts lijkt geen druk te voelen, speelt in de World Series op dezelfde ontspannen manier waarop ze hem bij Oranje kennen. 'Hij is mentaal heel sterk', legt Eenhoorn uit. 'Hij heeft altijd plezier in wat hij doet. Xander is gewoon lekker aan het honkballen en de ene keer zitten er wat meer mensen op de tribune dan de andere keer.'
Ook in Oranje stelt Bogaerts zich bescheiden op. 'Heel sociaal', weet binnenvelder Michael Duursma. 'Hij spreekt Engels, Spaans, Nederlands en Papiaments. Je kunt in elke taal bij hem terecht. Het viel me direct al op hoe hard hij de bal raakt. Een fijne jongen is het, die in zijn vrije tijd achter de PlayStation zat. Wat voor spel hij dan speelde? Major League Baseball. En een paar maanden later speelt hij in het echt op dat niveau. Prachtig.'
Bogaerts is van oorsprong korte stop, maar maakt nu bij de Red Sox furore als derde honkman. Die switch heeft hij in Oranje als eerste gemaakt. Eenhoorn: 'We hadden in maart Andrelton Simmons van Atlanta Braves als korte stop. Die heeft meer ervaring op het hoogste niveau dan Xander. Maar we wilden hem wel in de line-up hebben. Toen hebben we de Red Sox gebeld met de vraag of het goed was dat we Bogaerts naar het derde honk verhuisden. Daar vonden ze het oké en moet je kijken waar hij zeven maanden later in de World Series speelt: op het derde honk.'
![media_l_1923969.jpg]()
![media_l_1923970.jpg]()

Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !