R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
“It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world”
Een quote uit de film American Beauty. Eentje die ik graag zou willen omarmen, maar om één of andere reden wil het me maar niet lukken om positief in het leven te staan.
Eigenlijk zou ik niet eens mogen klagen. Ik ben gezond, heb mensen om me heen die me lief hebben, woon in één van de meest welvarende landen ter wereld en ben vrij om te doen wat ik wil. Maar ondertussen zijn mijn problemen er toch echt. Mijn leven lijkt de afgelopen tijd beheerst te worden door existentiële twijfel en de nodige melancholie die dit met zich meebrengt. Ik laat het niet merken, maar bij alles wat ik doe vraag ik mezelf wel af: wat doe ik eigenlijk hier? Het belemmert me ontzettend.
De oorzaak van dit alles: ik leef teveel in m’n gedachten en leef te weinig. Alles wordt bekeken door een morele bril. De wereld is zwart of wit, en vaak zwart, want er is maar weinig perfectie in mijn ogen, en een tussenweg bestaat er meestal niet. Een klassiek gevalletje Weltschmerz.
Mijn onvermogen om vrede te hebben met mezelf en de frustratie die daaruit voortkomt richt zich vaak ook op die wereld. Ik stel veel te hoge eisen aan anderen en aan mezelf en ben daardoor nooit tevreden. Ik heb het gevoel dat ik me nauwelijks op de dingen kan focussen die ik werkelijk belangrijk vind, of dat nou over een relatie, hobby’s, studie of werk gaat. Het leven zelf heeft geen nut, en dat hoeft ook niet, maar zelfs de dingen die mijn leven enige betekenis kunnen geven, lijken continu te worden overschaduwd door negativiteit.
Ik weet precies wat mijn probleem is, want analyseren doe ik de hele dag, en dat is nu ook juist mijn probleem. Maar ondertussen voel ik me zo hulpeloos, omdat ik de wereld maar niet kan accepteren zoals deze is. Ik zou me als twintiger hier verdomme allemaal niet mee bezig moeten houden. Ik zou willen dat ik gewoon kon genieten van het leven en de kansen die mij worden geboden om mezelf te ontplooien aan kon pakken zonder altijd maar een oordeel klaar te hebben en slechts leegte in alles te zien.
Wie kan me helpen?
Een quote uit de film American Beauty. Eentje die ik graag zou willen omarmen, maar om één of andere reden wil het me maar niet lukken om positief in het leven te staan.
Eigenlijk zou ik niet eens mogen klagen. Ik ben gezond, heb mensen om me heen die me lief hebben, woon in één van de meest welvarende landen ter wereld en ben vrij om te doen wat ik wil. Maar ondertussen zijn mijn problemen er toch echt. Mijn leven lijkt de afgelopen tijd beheerst te worden door existentiële twijfel en de nodige melancholie die dit met zich meebrengt. Ik laat het niet merken, maar bij alles wat ik doe vraag ik mezelf wel af: wat doe ik eigenlijk hier? Het belemmert me ontzettend.
De oorzaak van dit alles: ik leef teveel in m’n gedachten en leef te weinig. Alles wordt bekeken door een morele bril. De wereld is zwart of wit, en vaak zwart, want er is maar weinig perfectie in mijn ogen, en een tussenweg bestaat er meestal niet. Een klassiek gevalletje Weltschmerz.
Mijn onvermogen om vrede te hebben met mezelf en de frustratie die daaruit voortkomt richt zich vaak ook op die wereld. Ik stel veel te hoge eisen aan anderen en aan mezelf en ben daardoor nooit tevreden. Ik heb het gevoel dat ik me nauwelijks op de dingen kan focussen die ik werkelijk belangrijk vind, of dat nou over een relatie, hobby’s, studie of werk gaat. Het leven zelf heeft geen nut, en dat hoeft ook niet, maar zelfs de dingen die mijn leven enige betekenis kunnen geven, lijken continu te worden overschaduwd door negativiteit.
Ik weet precies wat mijn probleem is, want analyseren doe ik de hele dag, en dat is nu ook juist mijn probleem. Maar ondertussen voel ik me zo hulpeloos, omdat ik de wereld maar niet kan accepteren zoals deze is. Ik zou me als twintiger hier verdomme allemaal niet mee bezig moeten houden. Ik zou willen dat ik gewoon kon genieten van het leven en de kansen die mij worden geboden om mezelf te ontplooien aan kon pakken zonder altijd maar een oordeel klaar te hebben en slechts leegte in alles te zien.
Wie kan me helpen?
American Beauty is geweldig, vooral om die scene met dat zakje. 
Ik herken dat maar al te goed, maar heb het om kunnen zetten in iets moois. Ik zal later wat uitgebreider reageren, want ik ga nu naar bed. Maar voor nu stuur ik je even mijn gedachten en twee linkjes:
http://www.ted.com/talks/(...)ts_of_happiness.html
En het meest gerelateerde topic op Fok!:
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13
Wie kan je helpen?
Praktisch gezien alleen jij. Maar ik hoop dat anderen je een richting kunnen geven.
[ Bericht 10% gewijzigd door rijsttafel op 29-10-2013 14:05:02 ]
Ik herken dat maar al te goed, maar heb het om kunnen zetten in iets moois. Ik zal later wat uitgebreider reageren, want ik ga nu naar bed. Maar voor nu stuur ik je even mijn gedachten en twee linkjes:
http://www.ted.com/talks/(...)ts_of_happiness.html
En het meest gerelateerde topic op Fok!:
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13
Wie kan je helpen?
Praktisch gezien alleen jij. Maar ik hoop dat anderen je een richting kunnen geven.
[ Bericht 10% gewijzigd door rijsttafel op 29-10-2013 14:05:02 ]
Fok!-reputatiemeter van Rijsttafel:
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
"Time enjoyed wasting is not wasted time." Zo lang je maar dingen doet die je zelf waardevol vindt, je leeft voor jezelf toch.
First of all, I'm not your friend.
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
Ik denk dat dit juist een probleem is voor een twintiger en ook helemaal niet gek dat je daarmee bezig bent. Zelf heb ik er ook wel last van gehad, zij het misschien in mindere mate. Heb zo m'n misantropische momenten.
Probeer te definiëren wat jou blokkeert. Het constante nadenken, overanalyseren, een drang naar perfectie die juist averechts en verlammend werkt? Uiteindelijk misschien dus emoties die je met mindfulness training beter het hoofd kunt bieden. Als je rust en vertrouwen in de basis (jezelf, je emoties en je omgang daarmee) creëert kun je waarschijnlijk ook van daaruit weer het mooie zien en genieten van dingen zonder die blokkerende gedachtepatronen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-10-2013 02:37:52 ]
Probeer te definiëren wat jou blokkeert. Het constante nadenken, overanalyseren, een drang naar perfectie die juist averechts en verlammend werkt? Uiteindelijk misschien dus emoties die je met mindfulness training beter het hoofd kunt bieden. Als je rust en vertrouwen in de basis (jezelf, je emoties en je omgang daarmee) creëert kun je waarschijnlijk ook van daaruit weer het mooie zien en genieten van dingen zonder die blokkerende gedachtepatronen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-10-2013 02:37:52 ]
Herkenbaar... ik ga hier straks uitgebreid op reageren, nu even TVP :-)
Oh, en als mede-twintiger kan ik je vertellen dat het overgaat zoals het kwam, hoe onwaarschijnlijk dat nu ook voor je lijkt. En nee, cynisme wordt niet de kern van iedere persoonlijkheid op middelbare leeftijd.
Je bent geen oude geest in een jong lichaam, want zo kan welschmertz soms aanvoelen.
Dit gaat een mooi topic worden.
Oh, en als mede-twintiger kan ik je vertellen dat het overgaat zoals het kwam, hoe onwaarschijnlijk dat nu ook voor je lijkt. En nee, cynisme wordt niet de kern van iedere persoonlijkheid op middelbare leeftijd.
Je bent geen oude geest in een jong lichaam, want zo kan welschmertz soms aanvoelen.
Dit gaat een mooi topic worden.
asdfasdfasdfasdfasdf
Waarom zou je je als 20er hier helemaal niet mee bezig moeten houden?
Leer meer acceptatie te hebben voor wat is, dan lossen problemen zich als vanzelf op.
Leer meer acceptatie te hebben voor wat is, dan lossen problemen zich als vanzelf op.
Belangrijke stap heb je dan al gezet; je ziet wat het probleem veroorzaakt.quote:Op dinsdag 29 oktober 2013 01:11 schreef Krzwl het volgende:
De oorzaak van dit alles: ik leef teveel in m’n gedachten en leef te weinig.
Dat in je hoofd zitten doe je zelf door daar met je aandacht heen te gaan; als je je handen wilt zien moet je ernaar kijken, zo werkt dat met gedachten ook.
Je kan leren uit je hoofd te komen, weer aanwezig te zijn en het leven ervaren want dat mis je nu omdat je in hoofd zit. Je leeft niet echt maar wordt geleefd door het in je hoofd zitten, dat is een groot gemis en niet hoe het hoort anders voelde je je er wel goed bij. Ik zou eens het 1 en ander gaan googlen want er is voldoende over te vinden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dit klinkt wel herkenbaar. Vooral dat hoge eisen stellen en niet tevreden zijn. Het helpt denk ik al een hoop om van jezelf te accepteren dat jij zo bent en dat het leven nou eenmaal niet altijd zin heeft.quote:
Mijn onvermogen om vrede te hebben met mezelf en de frustratie die daaruit voortkomt richt zich vaak ook op die wereld. Ik stel veel te hoge eisen aan anderen en aan mezelf en ben daardoor nooit tevreden. Ik heb het gevoel dat ik me nauwelijks op de dingen kan focussen die ik werkelijk belangrijk vind, of dat nou over een relatie, hobby’s, studie of werk gaat. Het leven zelf heeft geen nut, en dat hoeft ook niet, maar zelfs de dingen die mijn leven enige betekenis kunnen geven, lijken continu te worden overschaduwd door negativiteit.
Een paar jaar geleden ben ik begonnen met me af te vragen: "als ik vanavond zou sterven, zou ik dan terug kunnen kijken op mijn leven zonder ergens spijt van te hebben?". Tegenwoordig is het antwoord hierop eigenlijk altijd Ja. En als ik merk dat het weer richting de Nee gaat, probeer ik voor mezelf te verwoorden wat ik dan precies mis, of wat er niet goed zit. Dit maakt het allemaal wat concreter en zorgt ervoor dat ik bewuster aan dingen die ik belangrijk vind blijf werken.
Ik vind het zelf altijd lastig, de term 'accepteren'. Je kunt dat natuurlijk op twee manieren opvatten. Iets wat slecht is en waar je jezelf niet goed bij voelt, moet je niet accepteren. Problemen moet je oplossen.quote:
[..]
Dit klinkt wel herkenbaar. Vooral dat hoge eisen stellen en niet tevreden zijn. Het helpt denk ik al een hoop om van jezelf te accepteren dat jij zo bent en dat het leven nou eenmaal niet altijd zin heeft.
Een paar jaar geleden ben ik begonnen met me af te vragen: "als ik vanavond zou sterven, zou ik dan terug kunnen kijken op mijn leven zonder ergens spijt van te hebben?". Tegenwoordig is het antwoord hierop eigenlijk altijd Ja. En als ik merk dat het weer richting de Nee gaat, probeer ik voor mezelf te verwoorden wat ik dan precies mis, of wat er niet goed zit. Dit maakt het allemaal wat concreter en zorgt ervoor dat ik bewuster aan dingen die ik belangrijk vind blijf werken.
Ligt het probleem echter bij je emoties en niet zozeer in de praktische sfeer (zoals hier volgens mij duidelijk het geval is) dan ligt de sleutel meer bij de omgang daarmee en inderdaad leren 'toelaten' zonder te oordelen. Wat je dus wel kunt accepteren is dat negatieve gevoelens ook bij het leven horen en jezelf trainen hoe daarmee om te gaan. Dat is echter een proces en daar gaat tijd overheen, net zoals er tijd overheen is gegaan voor die negatieve gevoelens en gedachten zijn ingesleten. Mindfulness kan je hier goed bij helpen. Is een beproefde methode en ook wetenschappelijk onderzocht en effectief bevonden. Wordt door veel psychologen ook gebruikt als therapie tegenwoordig.
Daarbij vind ik dat 'carpe diem' idee ook een beetje gebakken lucht, voorzover daar mee bedoeld wordt dat je zoveel mogelijk uit je leven moet halen door allerlei rare en bijzondere dingen te doen. Dat is wel een middel om je leven leuker te maken, maar de basis voor dat geluk ligt altijd in jezelf. Geluk kun je niet 'afkopen' met externaliteiten, dat is iets wat vanuit jezelf moet komen. Dat is ook precies wat die monnik zegt in het filmpje hierboven. Wel interessant om daar ook eens naar te kijken misschien.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 29-10-2013 20:17:20 ]
Ik zeg ook niets over het ondernemen van allerlei rare activiteiten. Ik bedoel meer: als ik vanavond zou sterven dan heb ik in ieder geval liefde en vriendschap gekend. Ik heb leuke hobby's gehad, gestudeerd, gewerkt en me over het algemeen redelijk tevreden met mezelf gevoeld. Dus kan ik zeggen dat ik nergens spijt van zal hebben. Tuurlijk heb ik dan niet alle bizarre reizen gemaakt die ik misschien nog zou willen doen, maar is dat erg? In mijn ogen niet, want ik hecht meer waarde aan de rest. Door mezelf dit dus af te vragen, realiseer ik me dat ik het best goed heb en over het algemeen gewoon tevreden mag zijn met mijn leven. Als dit gevoel weg zou gaan, dan zou er iets goed fout zitten en zou het betekenen dat ik bijvoorbeeld mijn sociale leven aan het verwaarlozen ben...quote:
Daarbij vind ik dat 'carpe diem' idee ook een beetje gebakken lucht, voorzover daar mee bedoeld wordt dat je zoveel mogelijk uit je leven moet halen door allerlei rare en bijzondere dingen te doen. Dat is wel een middel om je leven leuker te maken, maar de basis voor dat geluk ligt altijd in jezelf. Geluk kun je niet 'afkopen' met externaliteiten, dat is iets wat vanuit jezelf moet komen. Dat is ook precies wat die monnik zegt in het filmpje hierboven. Wel interessant om daar ook eens naar te kijken misschien.
quote:Op dinsdag 29 oktober 2013 01:45 schreef rijsttafel het volgende:
American Beauty is geweldig, vooral om die scene met dat zakje.
Die Lebenslust bringt dich um.
Bedankt voor de replies, hier kan ik wel wat mee. Ik merk dat ik nu ik duidelijk uiteen heb kunnen zetten wat mijn probleem is, dat er al een hele last van me af is gevallen. Vooral in de omgang met andere mensen merk ik al enig verschil nu ik wat afstand probeer te nemen van mijn gedachten. Maar het blijft natuurlijk lastig om dat gevoel vast te houden in een wereld vol externe prikkels. Ik ga er de komende tijd maar eens mee aan de slag, en dan zullen we zien hoe het gaat.
Het blijft toch moeilijk om acceptatie te vinden.
Ik merk dat ik vaak met een erg cynische en pessimistische blik naar de wereld kijk, wat mijn gemoedstoestand over het algemeen niet ten goede komt. Alsof er een grauwe sluier over de realiteit hangt.
Het hoort misschien ook een beetje bij me. Ik lees en denk graag over het leven, de maatschappij, de economie, en wat eigenlijk niet. Maar ondertussen voedt die voortdurende nieuwsgierigheid ook mijn negatieve gedachten. Enerzijds zorgt het voor een enorme drive om later echt iets te betekenen voor de wereld, maar aan de andere kant ben ik bang dat ik al snel gefrustreerd zal raken over de beperkte mogelijkheden tot verandering en de individualistische aard van de mensen om mij heen. Het lukt me niet om het om te zetten in iets positiefs.
Hoewel dit ook wel iets zou zijn voor F&L, denk ik dat het toch vooral een persoonlijk probleem is. Ik zal moeten accepteren dat de wereld imperfect is en dat zal blijven. Maar aan de andere kant voelt het niet goed om maar mee te gaan met de massa en hun regeltjes en deel uit te maken van een systeem waar ik niet achter sta. Ik heb het idee dat ik voortdurend een oogje moet toeknijpen om normaal te kunnen blijven functioneren in de maatschappij en het een beetje leuk voor mezelf te houden. Maar ik wil gewoon mezelf zijn. Alleen heb ik het gevoel dat ik een veel te grote idealist ben voor die werkelijkheid. Het beheerst mijn leven, en dat kan niet de bedoeling zijn.
Misschien is ignorance inderdaad wel bliss.
Ik merk dat ik vaak met een erg cynische en pessimistische blik naar de wereld kijk, wat mijn gemoedstoestand over het algemeen niet ten goede komt. Alsof er een grauwe sluier over de realiteit hangt.
Het hoort misschien ook een beetje bij me. Ik lees en denk graag over het leven, de maatschappij, de economie, en wat eigenlijk niet. Maar ondertussen voedt die voortdurende nieuwsgierigheid ook mijn negatieve gedachten. Enerzijds zorgt het voor een enorme drive om later echt iets te betekenen voor de wereld, maar aan de andere kant ben ik bang dat ik al snel gefrustreerd zal raken over de beperkte mogelijkheden tot verandering en de individualistische aard van de mensen om mij heen. Het lukt me niet om het om te zetten in iets positiefs.
Hoewel dit ook wel iets zou zijn voor F&L, denk ik dat het toch vooral een persoonlijk probleem is. Ik zal moeten accepteren dat de wereld imperfect is en dat zal blijven. Maar aan de andere kant voelt het niet goed om maar mee te gaan met de massa en hun regeltjes en deel uit te maken van een systeem waar ik niet achter sta. Ik heb het idee dat ik voortdurend een oogje moet toeknijpen om normaal te kunnen blijven functioneren in de maatschappij en het een beetje leuk voor mezelf te houden. Maar ik wil gewoon mezelf zijn. Alleen heb ik het gevoel dat ik een veel te grote idealist ben voor die werkelijkheid. Het beheerst mijn leven, en dat kan niet de bedoeling zijn.
Misschien is ignorance inderdaad wel bliss.
Probeer het te cultiveren. Ga niet uit, maar ga Wagner of Beethoven luisteren terwijl je op een sofa ligt te roken. Maak lange, eenzame wandelingen door de bossen van Finland. Zwelg erin. Geniet ervan. Genezen zul je nooit meer.
Alsof Nietzsche Celine zou lezen 
(Die is het toch die je aanraad te zijn?)
[ Bericht 14% gewijzigd door #ANONIEM op 16-11-2013 14:26:14 ]
(Die is het toch die je aanraad te zijn?)[ Bericht 14% gewijzigd door #ANONIEM op 16-11-2013 14:26:14 ]
Euh, nee?quote:Op zaterdag 16 november 2013 14:25 schreef LelijKnap het volgende:
Alsof Nietzsche Celine zou lezen
Er zijn overeenkomsten, maar dat was niet mijn bedoeling. Nietzsche zou er ook zeker niet voor zijn geweest te zwelgen.quote:
Wagner, wandelen in de bergen, eenzaam zwelgen...
Prima, maar heb geen vaste relatie. Daar staat mijn hoofd niet naar. Maar misschien zou het wel goed zijn om eens voor iets anders dan alleen mijn eigen ego verantwoordelijk te zijn.quote:
Even een heel banale vraag: Hoe is je seksleven?
Geef mij maar een huisje ergens in de bergen, wat liefde, muziek en literatuur. Meer heb ik niet nodig. Of ik een succesvolle carrière en een goed gevulde bankrekening heb interesseert me niets. Mijn realiteit ziet er echter heel wat anders uit.quote:
Probeer het te cultiveren. Ga niet uit, maar ga Wagner of Beethoven luisteren terwijl je op een sofa ligt te roken. Maak lange, eenzame wandelingen door de bossen van Finland. Zwelg erin. Geniet ervan. Genezen zul je nooit meer.
Oh en voedsel?quote:
Geef mij maar een huisje ergens in de bergen, wat liefde, muziek en literatuur. Meer heb ik niet nodig. Of ik een succesvolle carrière en een goed gevulde bankrekening heb interesseert me niets. Mijn realiteit ziet er echter heel wat anders uit.
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
