LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Kazimir Severinovitsj Malevitsj (Russisch: Казими́р Севери́нович Мале́вич; Oekraïens: Казимир Северинович Малевич; Wit-Russisch: Казіме́р Мале́віч; Pools: Kazimierz Malewicz; Duits: Kasimir Malewitsch) (Kiev, 23 februari 1878 - Leningrad, 15 mei 1935) was een Russisch en Sovjetkunstschilder die grote bekendheid in West-Europa kreeg als docent en als theoreticus van het constructivisme en het suprematisme, als moderne kunstrichtingen.
Malevitsj werd geboren in de buurt van Kiev, Oekraïne. Zijn ouders, Seweryn en Ludwika Malewicz, waren Pools. Zijn vader was de manager van een suikerfabriek. Kazimir was oudste van veertien kinderen. Zijn familie verhuisde regelmatig en hij bracht het grootste deel van zijn jeugd in de dorpen van de Oekraïne naast suikerbietplantages door, ver van de culturele centra.
Tot zijn 12e of 13e wist hij niets van de professionele kunstenaars, hoewel de kunst van de boeren hem in zijn kinderjaren had omgeven. Hij was verrukt van het boerenborduurwerk, en van de bewerkte muren en fornuizen. Zelf kon hij in de boerenstijl schilderen. Hij studeerde schilderen in Kiev van 1895 tot 1896. In 1904, na de dood van zijn vader, vertrok hij naar Moskou. Hij studeerde hier van 1904 tot 1910 aan de Hogeschool voor Schilderkunst, Plastiek en Architectuur. In dat laatste jaar nam hij ook deel aan de avant-gardistische tentoonstelling Ruiten Boer.
Oorspronkelijk vertoonde Malevitsj' werk impressionistische en symbolistische kenmerken, maar na 1910 koos hij voor een geometrische vormontleding, die hij combineerde met een lyrisch kleurenbeeld en die zou leiden tot de bekende futuristische figuratie van de kunstenaar. Zijn kegel- en cilindervormige figuren vinden we terug bij de Franse Fernand Léger, die rond dezelfde tijd leefde en werkte. Rond 1915 definieert Malevitsj zijn werk als het Suprematisme, als "de absolute macht van de beeldende expressie". Malevitsj: "Onder suprematisme versta ik de suprematie van de zuivere ervaring in de beeldende kunst".
In 1919 geeft Malevitsj les aan de Volkskunstschool in Vitebsk, waar hij samen met een aantal mededocenten en leerlingen zijn gedachtegoed verder uitwerkt in de kunstenaarsvereniging Unovis. Later zou dit in Petrograd voortgezet worden in het instituut Ginchoek.
Met zijn theoretiserende opvattingen kwam hij terecht in de architectuur en de industriële vormgeving en aldus belandde hij ten slotte, in 1927, te Berlijn bij het Bauhaus, om zijn verhandelingen te publiceren op de 'Berliner Große Kunstausstellung'.
Na de ommezwaai in de officiële sovjetkunstpolitiek, na 1928, werd het werk van Malevitsj als 'decadent' geklasseerd. Hierna ontstonden min of meer figuratieve schilderijen die als thema het boerenleven hadden, opgebouwd uit heel elementaire vormen. In zijn laatste jaren raakte hij gefascineerd door het Renaissance-portret; er ontstonden toen uitgebalanceerde portretten, o.a. van hem zelf en van zijn vrouw.
Van 1912 tot met 1914 schildert Kazimir Malevitsj kubistische schilderijen.
Malevitsj' bekendste werken rekent men tot het suprematisme geschilderd in de periode van 1915 - 1916. In het werk Suprematistisch schilderij uit 1916 gebruikte Malevitsj rechthoeken in zwart, wit en primaire kleuren. Er is een strenge verdeling van vormen en kleuren. Malevitsj gebruikte meer soorten rechthoeken. Hij gebruikte ook mengkleuren van de primaire kleuren. Hij gebruikte verschillende tonen rood en geel. Hij zette ook bijna alles schuin; de rechthoeken staan gekanteld. Malevitsj gebruikte geometrische vormen. Hij beperkte zich daarbij niet tot uitsluitend horizontale en verticale lijnen en vormen, zoals de schilder Piet Mondriaan wel deed.
Kazimir Malevich is één van de grondleggers van de abstracte kunst.
Vanaf 1932 schildert hij vooral portretten waaronder een zelfportret.
Veel hedendaagse kunstenaars, waaronder Willo Gonnissen, voelen zich ingebed in de traditie van Malevitsj of verwijzen impliciet of soms ironisch in hun werk naar de kunstenaar.
Het Stedelijk Museum te Amsterdam bezit een uitgebreide collectie van zijn werk. De Malevitsjcollectie omvatte 68 werken, waaronder 29 schilderijen, zes gouaches, vijftien tekeningen en een serie theoretische kaarten.
Eind april 2008 raakte bekend dat het museum vijf schilderijen uit de Malevitsjcollectie afstaat aan de erfgenamen van de schilder. Hierdoor komt een einde aan een geschil dat reeds zo'n 40 jaar aansleept. In 1927 liet de schilder deze werken in Berlijn achter bij architect Hugo Häring, die ze werken wederrechtelijk verkocht aan het Stedelijk Museum.
Grondlegger
Malevitsj werd geboren in de buurt van Kiev, Oekraïne. Zijn ouders, Seweryn en Ludwika Malewicz, waren Pools. Zijn vader was de manager van een suikerfabriek. Kazimir was oudste van veertien kinderen. Zijn familie verhuisde regelmatig en hij bracht het grootste deel van zijn jeugd in de dorpen van de Oekraïne naast suikerbietplantages door, ver van de culturele centra.
Tot zijn 12e of 13e wist hij niets van de professionele kunstenaars, hoewel de kunst van de boeren hem in zijn kinderjaren had omgeven. Hij was verrukt van het boerenborduurwerk, en van de bewerkte muren en fornuizen. Zelf kon hij in de boerenstijl schilderen. Hij studeerde schilderen in Kiev van 1895 tot 1896. In 1904, na de dood van zijn vader, vertrok hij naar Moskou. Hij studeerde hier van 1904 tot 1910 aan de Hogeschool voor Schilderkunst, Plastiek en Architectuur. In dat laatste jaar nam hij ook deel aan de avant-gardistische tentoonstelling Ruiten Boer.
Oorspronkelijk vertoonde Malevitsj' werk impressionistische en symbolistische kenmerken, maar na 1910 koos hij voor een geometrische vormontleding, die hij combineerde met een lyrisch kleurenbeeld en die zou leiden tot de bekende futuristische figuratie van de kunstenaar. Zijn kegel- en cilindervormige figuren vinden we terug bij de Franse Fernand Léger, die rond dezelfde tijd leefde en werkte. Rond 1915 definieert Malevitsj zijn werk als het Suprematisme, als "de absolute macht van de beeldende expressie". Malevitsj: "Onder suprematisme versta ik de suprematie van de zuivere ervaring in de beeldende kunst".
In 1919 geeft Malevitsj les aan de Volkskunstschool in Vitebsk, waar hij samen met een aantal mededocenten en leerlingen zijn gedachtegoed verder uitwerkt in de kunstenaarsvereniging Unovis. Later zou dit in Petrograd voortgezet worden in het instituut Ginchoek.
Met zijn theoretiserende opvattingen kwam hij terecht in de architectuur en de industriële vormgeving en aldus belandde hij ten slotte, in 1927, te Berlijn bij het Bauhaus, om zijn verhandelingen te publiceren op de 'Berliner Große Kunstausstellung'.
Na de ommezwaai in de officiële sovjetkunstpolitiek, na 1928, werd het werk van Malevitsj als 'decadent' geklasseerd. Hierna ontstonden min of meer figuratieve schilderijen die als thema het boerenleven hadden, opgebouwd uit heel elementaire vormen. In zijn laatste jaren raakte hij gefascineerd door het Renaissance-portret; er ontstonden toen uitgebalanceerde portretten, o.a. van hem zelf en van zijn vrouw.
Van 1912 tot met 1914 schildert Kazimir Malevitsj kubistische schilderijen.
Malevitsj' bekendste werken rekent men tot het suprematisme geschilderd in de periode van 1915 - 1916. In het werk Suprematistisch schilderij uit 1916 gebruikte Malevitsj rechthoeken in zwart, wit en primaire kleuren. Er is een strenge verdeling van vormen en kleuren. Malevitsj gebruikte meer soorten rechthoeken. Hij gebruikte ook mengkleuren van de primaire kleuren. Hij gebruikte verschillende tonen rood en geel. Hij zette ook bijna alles schuin; de rechthoeken staan gekanteld. Malevitsj gebruikte geometrische vormen. Hij beperkte zich daarbij niet tot uitsluitend horizontale en verticale lijnen en vormen, zoals de schilder Piet Mondriaan wel deed.
Kazimir Malevich is één van de grondleggers van de abstracte kunst.
Vanaf 1932 schildert hij vooral portretten waaronder een zelfportret.
Veel hedendaagse kunstenaars, waaronder Willo Gonnissen, voelen zich ingebed in de traditie van Malevitsj of verwijzen impliciet of soms ironisch in hun werk naar de kunstenaar.
Het Stedelijk Museum te Amsterdam bezit een uitgebreide collectie van zijn werk. De Malevitsjcollectie omvatte 68 werken, waaronder 29 schilderijen, zes gouaches, vijftien tekeningen en een serie theoretische kaarten.
Eind april 2008 raakte bekend dat het museum vijf schilderijen uit de Malevitsjcollectie afstaat aan de erfgenamen van de schilder. Hierdoor komt een einde aan een geschil dat reeds zo'n 40 jaar aansleept. In 1927 liet de schilder deze werken in Berlijn achter bij architect Hugo Häring, die ze werken wederrechtelijk verkocht aan het Stedelijk Museum.
Grondlegger
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Volgens mij staat er een Kandinsky tussen.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Shit ja.quote:Op zondag 13 oktober 2013 11:48 schreef Weltschmerz het volgende:
Volgens mij staat er een Kandinsky tussen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
