OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
M zit in een groep met 10-12 (volgens mij) kinderen en dat gaat eigenlijk best wel goed. En dan zwemt er nog zo'n groep naast... Maar het is verder een vrij klein zwembad, puur zwembad, en een rand van 2 meter en dan muren. Er zitten verder geen ouders ofzo bij, alleen de kinderen die zwemmen en de badjuffen.
Het viel mij erg mee, ik had verwacht dat ze er meer last van zou hebben. Ze zwom tot en met augustus met oordopjes ivm buisjes, nu zwemt ze zonder en dat gaat eigenlijk ook wel goed.
Ik heb soms wel het idee dat ze zich dan een soort afsluit en het niet zo in de gaten heeft allemaal. Want op school ook als ze iets op het podium doen ofzo, lijkt ze helemaal niet in de gaten te hebben dat er ook nog mensen zitten te kijken...
Alleen het omkleden vind ze minder, die kleedkamer galmt en als het dan druk is dan is het toch wel veel na een zwemles. We zijn daarom ook niet meer meer in de grote kleedkamer voor de kinderen, maar in de herenkleedkamer, waar vaak maar een paar kinderen tegelijk omkleden. Dat scheelt.
Popples, als het het geluid is, zou je eens bij een audiciën kunnen vragen of daar geen oordopjes voor zijn, die die ze gebruiken als kinderen buisjes hebben dempen wel iets, maar er is misschien ook nog wel iets met meer demping, misschien scheelt dat voor haar? Ik heb geen idee.
Het viel mij erg mee, ik had verwacht dat ze er meer last van zou hebben. Ze zwom tot en met augustus met oordopjes ivm buisjes, nu zwemt ze zonder en dat gaat eigenlijk ook wel goed.
Ik heb soms wel het idee dat ze zich dan een soort afsluit en het niet zo in de gaten heeft allemaal. Want op school ook als ze iets op het podium doen ofzo, lijkt ze helemaal niet in de gaten te hebben dat er ook nog mensen zitten te kijken...
Alleen het omkleden vind ze minder, die kleedkamer galmt en als het dan druk is dan is het toch wel veel na een zwemles. We zijn daarom ook niet meer meer in de grote kleedkamer voor de kinderen, maar in de herenkleedkamer, waar vaak maar een paar kinderen tegelijk omkleden. Dat scheelt.
Popples, als het het geluid is, zou je eens bij een audiciën kunnen vragen of daar geen oordopjes voor zijn, die die ze gebruiken als kinderen buisjes hebben dempen wel iets, maar er is misschien ook nog wel iets met meer demping, misschien scheelt dat voor haar? Ik heb geen idee.
Mama van 2 lieve meiden :)
Alles lijd idd af Troel. Maar hoe meer mensen er zijn hoe sneller ze afgeleid is.
Zo ver ik gehoord heb van de behandelcoördinator zijn er speciale groepen en dan is er verder niets in het zwembad te doen. Maar wij moeten dan 30 km(enkele reis) rijden.
Misschien moeten we haar dan maar in de groep van 6 laten starten. 12 gaat hem niet worden.
Dat is wel een goede tip Nijna ze kan heel slecht tegen geluid. Dank je wel.
Zo ver ik gehoord heb van de behandelcoördinator zijn er speciale groepen en dan is er verder niets in het zwembad te doen. Maar wij moeten dan 30 km(enkele reis) rijden.
Misschien moeten we haar dan maar in de groep van 6 laten starten. 12 gaat hem niet worden.
Dat is wel een goede tip Nijna ze kan heel slecht tegen geluid. Dank je wel.
mama van 3 kids!
hier ook in groepjes van 5 à 6 kinderen gezwommen, en dat ging goed. belangrijk dat ook de juf/meester het water mee in gaat, zodat ze ook echt fysiek voor doen en bij kunnen sturen. gesproken instructies alleen waren hier niet genoeg.
in de haak.
Dat zoeken we dus juist trui dat ze mee het water in gaan. Eerst dachten we dat kan ze wel maar bleek dus na ons zwemavontuur niet zo te zijn. Toen we haar 1 op 1 namen ging het redelijk maar nog niet zoals het zou moeten. Ik ben gewoon bang dat er iets gebeurd dat ze weer bang word voor water.
mama van 3 kids!
Thies (niet autistisch, wel erg prikkelgevoelig) zwemt hier. In een groepje van 4 kinderen, met een instructeur én een of twee assistenten in het water. Er is ook één op één les. Het is elke keer een onderneming, ongeveer 2 uur bezig voor een half uurtje zwemmen. Maar we zijn erg tevreden, dat wat hij nu bereikt heeft was never nooit gelukt in een reguliere groep.
Wellicht is het qua vervoer te doen voor je. En anders zou ik mailen, mss weet ze wel andere van dergelijke zwemscholen.
Wellicht is het qua vervoer te doen voor je. En anders zou ik mailen, mss weet ze wel andere van dergelijke zwemscholen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah dank je wel voor de tip. Ik zal eens mailen naar ze.
Het is voor mij lichamelijk niet te doen anders had ik het zo gedaan.
Dat ziet er echt goed uit.
Het is voor mij lichamelijk niet te doen anders had ik het zo gedaan.
Dat ziet er echt goed uit.
mama van 3 kids!
Hallo,
Ik ben moeder van een zoontje van bijna 6. Hij heeft de diagnose nu ruim een half jaar.
Toch is het nog steeds iets wat ik soms lastig vind.. Ben wel al aan "het label" gewend, maar er komt gewoon op verschillende fronten meer bij kijken dan bij anderen zeg maar..
Er zijn wat dingetjes waar ik erg benieuwd naar ben..
Hoe ging je ermee om toen je het hoorde? En hoe gaat het nu op school en thuis? Doet jouw kind wel of niet aan sport? Wel of geen medicatie en waarom?
Hoop dat er mensen zijn die hun persoonlijke verhaal en ervaringen willen delen.
Ik heb had een topic geopend en iemand gaf toen deze link, dus vandaar dat ik mijn vraag hier opnieuw stel
Groetjes
Ik ben moeder van een zoontje van bijna 6. Hij heeft de diagnose nu ruim een half jaar.
Toch is het nog steeds iets wat ik soms lastig vind.. Ben wel al aan "het label" gewend, maar er komt gewoon op verschillende fronten meer bij kijken dan bij anderen zeg maar..
Er zijn wat dingetjes waar ik erg benieuwd naar ben..
Hoe ging je ermee om toen je het hoorde? En hoe gaat het nu op school en thuis? Doet jouw kind wel of niet aan sport? Wel of geen medicatie en waarom?
Hoop dat er mensen zijn die hun persoonlijke verhaal en ervaringen willen delen.
Ik heb had een topic geopend en iemand gaf toen deze link, dus vandaar dat ik mijn vraag hier opnieuw stel
Groetjes
Love the life u live, live the life u love.
Dat je het lastig vind is toch ook niet gek. krijg je hulp?
Wij weten nu 2 weken wat uit de testen van onze dochter is gekomen(wij wisten natuurlijk dat er iets was). Maar het blijft toch een 'klap' als je hoort wat er met je kind is. Ze is en blijft zichzelf. Ze denkt en doet soms dingen anders of extra. Het zij zo.
medicatie doen wij dus echt niet tenzij ze echt op school tegen dingen aan loopt. Maar eerst gaan we met school naar mogelijkheden kijken.
Wij krijgen binnenkort psycho educatie aangeboden en ik hoop dat we dan inzichten krijgen.
Wij weten nu 2 weken wat uit de testen van onze dochter is gekomen(wij wisten natuurlijk dat er iets was). Maar het blijft toch een 'klap' als je hoort wat er met je kind is. Ze is en blijft zichzelf. Ze denkt en doet soms dingen anders of extra. Het zij zo.
medicatie doen wij dus echt niet tenzij ze echt op school tegen dingen aan loopt. Maar eerst gaan we met school naar mogelijkheden kijken.
Wij krijgen binnenkort psycho educatie aangeboden en ik hoop dat we dan inzichten krijgen.
mama van 3 kids!
Medicatie zou ik pas aan beginnen als je de handvatten die je hebt gekregen niet blijken te werken. Door een diagnose te krijgen, heb je ineens wellicht een andere invalshoek en die zou je moeten benutten voordat je naar medicijnen grijpt. Natuurlijk zijn er situaties waarin medicijnen echt gewoon nodig zijn, maar dat voel je als ouders denk ik ook wel aan. Bovendien zal je waarschijnlijk zelfs dan twijfelen of het echt wel goed is, dus ik zou niet bang zijn dat je te vroeg medicijnen geeft. Ik ken tenminste niemand in mijn omgeving die dat zonder blikken of blozen gedaan heeft en het eigenlijk heel moeilijk vond.
Tja, hier weten we het al tijden lang en ook de jongste zit nu in het proces om getest te worden en als ook daar een diagnose uitkomt, sta ik er niet raar van te kijken. Of het iets zal veranderen? Nee, dat denk ik niet, omdat je ook voor een diagnose al probeert om zaken te regelen of zo in te plannen dat je kind er het beste bij vaart. Bij de oudste hield dat een rugzakje in, maar dat zal bij de jongste waarschijnlijk niet meer gaan lukken, dus straks maar afwachten hoe dat allemaal zal gaan. Op school gaat het met de oudste eigenlijk prima, hij zit dus met een rugzakje nu op het regulier onderwijs in groep 3, heeft vorig jaar groep 1 en 2 in één jaar gedaan nadat hij bijna een volledig schooljaar op het speciaal onderwijs heeft gezeten in combinatie met een medisch kleuterverblijf. Het gaat hem echt supergoed en gaat elke dag met plezier naar school en kan goed meekomen. School staat ook echt open voor eventuele aanpassingen die nodig zijn (koptelefoon, iets meer afzondering tijdens het werken indien nodig, noem maar op). Niet alleen bij oudste, maar ook bij andere kinderen op school en dat is heel erg prettig. De jongste gaat na de herfstvakantie pas echt naar school, die went nu één keer in de week. Dat wennen gaat prima, maar ik heb het gevoel dat we bij jongste tegen meer dingen aan gaan lopen dan bij de oudste.
Qua sport kunnen ze hier vanaf hun vierde dus op zwemles. Dat is ook de planning voor de jongste.
Tja, hier weten we het al tijden lang en ook de jongste zit nu in het proces om getest te worden en als ook daar een diagnose uitkomt, sta ik er niet raar van te kijken. Of het iets zal veranderen? Nee, dat denk ik niet, omdat je ook voor een diagnose al probeert om zaken te regelen of zo in te plannen dat je kind er het beste bij vaart. Bij de oudste hield dat een rugzakje in, maar dat zal bij de jongste waarschijnlijk niet meer gaan lukken, dus straks maar afwachten hoe dat allemaal zal gaan. Op school gaat het met de oudste eigenlijk prima, hij zit dus met een rugzakje nu op het regulier onderwijs in groep 3, heeft vorig jaar groep 1 en 2 in één jaar gedaan nadat hij bijna een volledig schooljaar op het speciaal onderwijs heeft gezeten in combinatie met een medisch kleuterverblijf. Het gaat hem echt supergoed en gaat elke dag met plezier naar school en kan goed meekomen. School staat ook echt open voor eventuele aanpassingen die nodig zijn (koptelefoon, iets meer afzondering tijdens het werken indien nodig, noem maar op). Niet alleen bij oudste, maar ook bij andere kinderen op school en dat is heel erg prettig. De jongste gaat na de herfstvakantie pas echt naar school, die went nu één keer in de week. Dat wennen gaat prima, maar ik heb het gevoel dat we bij jongste tegen meer dingen aan gaan lopen dan bij de oudste.
Qua sport kunnen ze hier vanaf hun vierde dus op zwemles. Dat is ook de planning voor de jongste.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Popples, ik hoop dat het wat uitmaakt dat geluid, zwembaden zijn qua akoestiek gewoon hardstikke beroerd als je daar gevoelig voor bent.
Bij ons is juf wel in het water, pas nu ze voor B bezig is staat juf wat regelmatiger op de kant, maar in het begin was juf continu in het water.
KoninginCherr, hier nu ruim een jaar een diagnose (M wordt deze maand 6). Ik vind dat het lastig blijft in bepaalde opzichten.
Ik had wel verwacht dat er iets in deze richting uit zou komen en het was voor mij meer een bevestiging, mijn man schrok enorm.
Was boos op mij, want ik had eigenlijk min of meer aangestuurd op onderzoek. Hij dacht dat er niks uit zou komen.
Op school gaat het best goed tot nu toe. Morgen weer evaluatiemomentje met juf, hebben we regelmatig.
Het lijkt wel of ze op school "alle zeilen bijzet" om in de pas te lopen en thuis reageert ze meer met huilen/krijsen/duwen/slaan.
Dat vind ik wel lastig, op zich fijn dat ze er enige controle over heeft, maar ik vind het wel lastig soms.
M. zwemt 2 keer in de week, is nu bezig voor B diploma. Ze wil wel graag op ballet. Iets van een teamsport zie ik haar niet zo gauw doen, maar
je weet maar nooit, als ze wil mag ze best proberen, maar tot nu toe is het vooral ballet wat haar interesse lijkt te hebben.
Als het eind van de zwemlessen in zicht komt gaan we wel een keer een les meekijken.
Geen medicatie.
Bij ons is juf wel in het water, pas nu ze voor B bezig is staat juf wat regelmatiger op de kant, maar in het begin was juf continu in het water.
KoninginCherr, hier nu ruim een jaar een diagnose (M wordt deze maand 6). Ik vind dat het lastig blijft in bepaalde opzichten.
Ik had wel verwacht dat er iets in deze richting uit zou komen en het was voor mij meer een bevestiging, mijn man schrok enorm.
Was boos op mij, want ik had eigenlijk min of meer aangestuurd op onderzoek. Hij dacht dat er niks uit zou komen.
Op school gaat het best goed tot nu toe. Morgen weer evaluatiemomentje met juf, hebben we regelmatig.
Het lijkt wel of ze op school "alle zeilen bijzet" om in de pas te lopen en thuis reageert ze meer met huilen/krijsen/duwen/slaan.
Dat vind ik wel lastig, op zich fijn dat ze er enige controle over heeft, maar ik vind het wel lastig soms.
M. zwemt 2 keer in de week, is nu bezig voor B diploma. Ze wil wel graag op ballet. Iets van een teamsport zie ik haar niet zo gauw doen, maar
je weet maar nooit, als ze wil mag ze best proberen, maar tot nu toe is het vooral ballet wat haar interesse lijkt te hebben.
Als het eind van de zwemlessen in zicht komt gaan we wel een keer een les meekijken.
Geen medicatie.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hier de diagnose toen hij 7 was. En ik moet zeggen dat we op alle fronten moeilijkheden ervaren.
Hoewel mijn zoon zeer sportief is, is het onmogelijk gebleken om hem op een reguliere sport te krijgen.We hebben zwemmen, judo, paardrijden en turnen geprobeerd en in alle gevallen werd er na enige tijd toch met spijt gevraagd om hem er weer van af te halen. Dit heeft ons ook heel veel geld gekost en we durven het nu niet meer te proberen. Dat vind ik eigenlijk wel heel erg, dat dat gewoon niet gelukt is.
Vooral dus omdat hij bij elke sport duidelijk goed was en hij beweging ook nodig heeft. Nu proberen we veel met hem te lopen en fietsen om er toch wat beweging in te houden.
School gaat moeizaam, hij zit wel op het speciaal onderwijs, maar ook daar gaat het niet vanzelf.
Thuis gaat het wel, maar dat kost wel heel veel tijd en energie. Ik kan niet een avondje met vriendinnen op stap of een weekendje weg of wat dan ook. Als ik er niet ben, gaat het thuis mis.
Op vakantie gaan lukt niet meer. Langere autoritten (bijvoorbeeld naar familie in Limburg) gaan ook niet goed.
Hoewel hij momenteel geen medicatie heeft, heeft hij dat wel gehad. Hij heeft antidepressiva, antipsychotica en ritalin gehad. En als er een medicijn was waarmee alles makkelijker zou zijn voor hem en voor ons, dan zou ik geen seconde twijfelen.
Hoewel mijn zoon zeer sportief is, is het onmogelijk gebleken om hem op een reguliere sport te krijgen.We hebben zwemmen, judo, paardrijden en turnen geprobeerd en in alle gevallen werd er na enige tijd toch met spijt gevraagd om hem er weer van af te halen. Dit heeft ons ook heel veel geld gekost en we durven het nu niet meer te proberen. Dat vind ik eigenlijk wel heel erg, dat dat gewoon niet gelukt is.
Vooral dus omdat hij bij elke sport duidelijk goed was en hij beweging ook nodig heeft. Nu proberen we veel met hem te lopen en fietsen om er toch wat beweging in te houden.
School gaat moeizaam, hij zit wel op het speciaal onderwijs, maar ook daar gaat het niet vanzelf.
Thuis gaat het wel, maar dat kost wel heel veel tijd en energie. Ik kan niet een avondje met vriendinnen op stap of een weekendje weg of wat dan ook. Als ik er niet ben, gaat het thuis mis.
Op vakantie gaan lukt niet meer. Langere autoritten (bijvoorbeeld naar familie in Limburg) gaan ook niet goed.
Hoewel hij momenteel geen medicatie heeft, heeft hij dat wel gehad. Hij heeft antidepressiva, antipsychotica en ritalin gehad. En als er een medicijn was waarmee alles makkelijker zou zijn voor hem en voor ons, dan zou ik geen seconde twijfelen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Livelink, wat een zwaar traject toch, waar jullie met z'n allen in zitten. 
Hoe moet dat nou, dit kun je toch niet eindeloos volhouden. Er rust ook wel erg veel op jouw schouders... Ik hoop zó dat er ook nog wat lichtere tijden in 't verschiet zijn. Ik vind 't heel knap hoe je 't allemaal rooit tot nu toe, respect! Maar blijf jezelf ook goed in de gaten houden he. 
Zijn jullie nog aan 't zoeken naar andere opvangmogelijkheden om tijdelijk soms wat rust/ruimte voor de rest van 't gezin te creëren?
KoninginCherr, hier net iets voor 't 5e jaar de diagnose, en ze is nu ruim 8,5. 't blijft af en toe lastig om te accepteren dat er iets 'is' met je kind, maar ik ben wel blij dat we haar door die diagnose beter kunnen begrijpen en begeleiden. Het gaat heel goed, dus ik heb ook geen klagen. Ze zit op dansles en vindt dat leuk (een teamsport zie ik haar niet zo gauw doen), ze heeft net (na lang ploeteren) haar zwemdiploma gehaald en deze week ook ineens leren fietsen zonder zijwieltjes.
Sommige dingen gaan dus wat langzamer dan bij de meeste kinderen maar 't lukt haar uiteindelijk wel. Op school gaat 't ook goed, medicijnen heeft ze tot nu toe niet nodig (behalve melatonine om in slaap te komen). Vrienden zoekt ze in iets jongere leeftijdsgroep, en omdat ze in een combinatieklas zit met jongere leerlingen komt dat heel goed uit.
Hoe moet dat nou, dit kun je toch niet eindeloos volhouden. Er rust ook wel erg veel op jouw schouders... Ik hoop zó dat er ook nog wat lichtere tijden in 't verschiet zijn. Ik vind 't heel knap hoe je 't allemaal rooit tot nu toe, respect! Maar blijf jezelf ook goed in de gaten houden he. Zijn jullie nog aan 't zoeken naar andere opvangmogelijkheden om tijdelijk soms wat rust/ruimte voor de rest van 't gezin te creëren?
KoninginCherr, hier net iets voor 't 5e jaar de diagnose, en ze is nu ruim 8,5. 't blijft af en toe lastig om te accepteren dat er iets 'is' met je kind, maar ik ben wel blij dat we haar door die diagnose beter kunnen begrijpen en begeleiden. Het gaat heel goed, dus ik heb ook geen klagen. Ze zit op dansles en vindt dat leuk (een teamsport zie ik haar niet zo gauw doen), ze heeft net (na lang ploeteren) haar zwemdiploma gehaald en deze week ook ineens leren fietsen zonder zijwieltjes.
Sommige dingen gaan dus wat langzamer dan bij de meeste kinderen maar 't lukt haar uiteindelijk wel. Op school gaat 't ook goed, medicijnen heeft ze tot nu toe niet nodig (behalve melatonine om in slaap te komen). Vrienden zoekt ze in iets jongere leeftijdsgroep, en omdat ze in een combinatieklas zit met jongere leerlingen komt dat heel goed uit.
in de haak.
ik vind het niet moeilijk om te accepteren dat hij is zoals hij is. soms ben ik heel verdrietig dat anderen hem niet accepteren.
soms vraag ik me af hoe het nou toch in de toekomst moet. nu kan ik hem nog helpen en is er hulp.
maar wat als hij volwassen is straks? kan hij studeren? zo ja wat? en wat als hij een relatie krijgt misschien?
daar kan ik soms enorm over piekeren. en soms voel ik me schuldig.
maar er is niets of niemand op de wereld waar ik meer van hou, en waar ik absoluut voor door het vuur ga. mijn zoon is juist mooi door degene te zijn wie hij is.
soms vraag ik me af hoe het nou toch in de toekomst moet. nu kan ik hem nog helpen en is er hulp.
maar wat als hij volwassen is straks? kan hij studeren? zo ja wat? en wat als hij een relatie krijgt misschien?
daar kan ik soms enorm over piekeren. en soms voel ik me schuldig.
maar er is niets of niemand op de wereld waar ik meer van hou, en waar ik absoluut voor door het vuur ga. mijn zoon is juist mooi door degene te zijn wie hij is.
dat ervaar ik ook heel sterk zo, lady-wrb, ik vind m'n dochter echt geweldig, (on)gewoon zoals ze is. 
maar die grotere kwetsbaarheid, ja, die baart wel zorgen voor de toekomst inderdaad....
maar die grotere kwetsbaarheid, ja, die baart wel zorgen voor de toekomst inderdaad....
in de haak.
Er zijn ook zwembaden waar niet alleen zwemdiploma's maar ook zwemcertificaten gehaald kunnen worden. Dat systeem is meer individueel gericht. Misschien is dat bij jullie in de buurt mogelijk en helpt dat al om je kind in elk geval waterveilig te krijgen? Wij hadden een kanofeestje gegeven afgelopen zomer, en toen was er een kind mee met een zwemcertificaat ipv diploma. Daarom weet ik dat dat bestaat. Het moet in heel NL mogelijk zijn, niet alleen in onze regio.
Hier is meer info te vinden http://www.npz-nrz.nl/index.php?sid=195&l=ned
Hier is meer info te vinden http://www.npz-nrz.nl/index.php?sid=195&l=ned
dat klopt, certificaten zijn voor kinderen die misschien niet technisch perfect kunnen zwemmen, maar wel zichzelf goed kunnen redden in diep water. al zwemmen ze op zn hondjes, zolang ze goed boven blijven is het goed voor een certificaatquote:Op maandag 7 oktober 2013 12:56 schreef poemojn het volgende:
Er zijn ook zwembaden waar niet alleen zwemdiploma's maar ook zwemcertificaten gehaald kunnen worden. Dat systeem is meer individueel gericht. Misschien is dat bij jullie in de buurt mogelijk en helpt dat al om je kind in elk geval waterveilig te krijgen? Wij hadden een kanofeestje gegeven afgelopen zomer, en toen was er een kind mee met een zwemcertificaat ipv diploma. Daarom weet ik dat dat bestaat. Het moet in heel NL mogelijk zijn, niet alleen in onze regio.
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Ik wil jullie bedanken voor het delen van jullie ervaringen!
Mijn zoontje heeft nu ruim een half jaar de diagnose. Op dit moment gaat het nog heel stroef, waardoor ik soms niet zo goed weet hoe ik ermee om moet gaan. Ik probeer hem te begrijpen, maar dat lukt niet altijd even goed. Soms zorgt dat voor onzekerheid. Doe je het wel goed?
Hij heeft op verschillende vormen van onderwijs gezeten. Regulier, Sbo, dagbehandeling icm onderwijs en nu cluster 4 so voor kinderen met een autisme stoornis. Op het kinderdagverblijf heeft hij ook 1:1 begeleiding gehad van een orthopedagoog.
Ik hoopte dat hij de rust zou vinden en lekker zou kunnen meedraaien. Helaas is dit niet het geval. Veel strijd, boosheid en moeite met veranderingen. Hij heeft ook wel goede dagen, maar vrijwel elke dag wel een aanvaring met een leerkracht.
De angst om weer op zoek te moeten naar een andere school ontstaat hierdoor. Vandaar dat ik benieuwd was naar hoe dit nu bij andere gaat. Begrijp wel dat elke situatie anders is..
Heb hem nu ook voor een sport aangemeld. Eerste keer ging super en de tweede keer totaal niet.. Maar we houden vol..
Omdat we nu voor mijn gevoel veel geprobeerd hebben, begin ik aan medicatie te denken. Ik weet dat het troep is en dat zorgt voor twijfels. Maar omdat hij nu bijna niet aan leren toe komt, ben ik het aan het overwegen.
Vind het heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die het soms moeilijk heeft ermee.
[ Bericht 2% gewijzigd door KoninginCherr op 08-10-2013 10:23:19 (Zinnetje hoorde in een andere post en moest eruit ) ]
Mijn zoontje heeft nu ruim een half jaar de diagnose. Op dit moment gaat het nog heel stroef, waardoor ik soms niet zo goed weet hoe ik ermee om moet gaan. Ik probeer hem te begrijpen, maar dat lukt niet altijd even goed. Soms zorgt dat voor onzekerheid. Doe je het wel goed?
Hij heeft op verschillende vormen van onderwijs gezeten. Regulier, Sbo, dagbehandeling icm onderwijs en nu cluster 4 so voor kinderen met een autisme stoornis. Op het kinderdagverblijf heeft hij ook 1:1 begeleiding gehad van een orthopedagoog.
Ik hoopte dat hij de rust zou vinden en lekker zou kunnen meedraaien. Helaas is dit niet het geval. Veel strijd, boosheid en moeite met veranderingen. Hij heeft ook wel goede dagen, maar vrijwel elke dag wel een aanvaring met een leerkracht.
De angst om weer op zoek te moeten naar een andere school ontstaat hierdoor. Vandaar dat ik benieuwd was naar hoe dit nu bij andere gaat. Begrijp wel dat elke situatie anders is..
Heb hem nu ook voor een sport aangemeld. Eerste keer ging super en de tweede keer totaal niet.. Maar we houden vol..
Omdat we nu voor mijn gevoel veel geprobeerd hebben, begin ik aan medicatie te denken. Ik weet dat het troep is en dat zorgt voor twijfels. Maar omdat hij nu bijna niet aan leren toe komt, ben ik het aan het overwegen.
Vind het heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die het soms moeilijk heeft ermee.
[ Bericht 2% gewijzigd door KoninginCherr op 08-10-2013 10:23:19 (Zinnetje hoorde in een andere post en moest eruit ) ]
Love the life u live, live the life u love.
welke sport heb je gekozen?quote:Op dinsdag 8 oktober 2013 10:21 schreef KoninginCherr het volgende:
Ik wil jullie bedanken voor het delen van jullie ervaringen!
En wat de afbeelding betreft, ik vatte hem verkeerd op sorry.
Mijn zoontje heeft nu ruim een half jaar de diagnose. Op dit moment gaat het nog heel stroef, waardoor ik soms niet zo goed weet hoe ik ermee om moet gaan. Ik probeer hem te begrijpen, maar dat lukt niet altijd even goed. Soms zorgt dat voor onzekerheid. Doe je het wel goed?
Hij heeft op verschillende vormen van onderwijs gezeten. Regulier, Sbo, dagbehandeling icm onderwijs en nu cluster 4 so voor kinderen met een autisme stoornis. Op het kinderdagverblijf heeft hij ook 1:1 begeleiding gehad van een orthopedagoog.
Ik hoopte dat hij de rust zou vinden en lekker zou kunnen meedraaien. Helaas is dit niet het geval. Veel strijd, boosheid en moeite met veranderingen. Hij heeft ook wel goede dagen, maar vrijwel elke dag wel een aanvaring met een leerkracht.
De angst om weer op zoek te moeten naar een andere school ontstaat hierdoor. Vandaar dat ik benieuwd was naar hoe dit nu bij andere gaat. Begrijp wel dat elke situatie anders is..
Heb hem nu ook voor een sport aangemeld. Eerste keer ging super en de tweede keer totaal niet.. Maar we houden vol..
Omdat we nu voor mijn gevoel veel geprobeerd hebben, begin ik aan medicatie te denken. Ik weet dat het troep is en dat zorgt voor twijfels. Maar omdat hij nu bijna niet aan leren toe komt, ben ik het aan het overwegen.
Vind het heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die het soms moeilijk heeft ermee.
Ik heb voor kickboksen gekozen, omdat hij dat wel leuk vond. En omdat ik zelf enige ervaring heb met kickboksen en het resultaat. Omgaan met boosheid ed.
Love the life u live, live the life u love.
mijn zoon heeft ook gekickbokst. voor hem was het de manier om zijn motoriek te verbeteren.quote:
Ik heb voor kickboksen gekozen, omdat hij dat wel leuk vond. En omdat ik zelf enige ervaring heb met kickboksen en het resultaat. Omgaan met boosheid ed.
hij vond het trainen heerlijk, maar het sparren was een ramp omdat hij niet terugsloeg en op een gegeven moment een woedeaanval kreeg en dan vol in de aanval ging. het lukt niet en daar zijn we maar mee gestopt omdat het een martelgang voor hem werd.
(ik heb nog kickboksspullen liggen, mocht je die toevallig zoeken)
we hebben nog voetbal geprobeerd, maar een teamsport lukte gewoon niet.
hij zit nu op roeien en dat gaat goed.
Wat voor medicatie denk je aan?
Ritalin is heel zuiver kan echt geen kwaad. Wat het doet met je kind is rustig maken en afvlakken.
Rustig bedoel ik in het hoofd. Mijn man heeft add en bij hem werkt het rustig in zijn hoofd zodat hij lichamelijk meer energie heeft.
poemojn bedankt voor de tip. Nooit geweten dat er certificaten waren.
Ritalin is heel zuiver kan echt geen kwaad. Wat het doet met je kind is rustig maken en afvlakken.
Rustig bedoel ik in het hoofd. Mijn man heeft add en bij hem werkt het rustig in zijn hoofd zodat hij lichamelijk meer energie heeft.
poemojn bedankt voor de tip. Nooit geweten dat er certificaten waren.
mama van 3 kids!
Lievelink, hebben jullie wellicht eens aan een reddingsbrigade gedacht? Die trainen/oefenen ook gewoon in zwembaden in de buurt. Ik heb bij een RDB gezeten en daar waren heel veel kinderen met een autisme stoornis te vinden. En vaak heb je daar 2 docenten op een paar kinderen staan en is de begeleiding heel erg 1:1 waar nodig en proberen ze toch een gedeelte van de les samen te werken als dat gaat. Misschien is het voor Job iets?
Lief van je, alleen we hebben na de eerste goede les van alles gekocht uit enthousiasme. Achteraf was het beter om even te wachten en na een paar keer pas over te gaan op spulletjes aanschaffen.quote:
[..]
mijn zoon heeft ook gekickbokst. voor hem was het de manier om zijn motoriek te verbeteren.
hij vond het trainen heerlijk, maar het sparren was een ramp omdat hij niet terugsloeg en op een gegeven moment een woedeaanval kreeg en dan vol in de aanval ging. het lukt niet en daar zijn we maar mee gestopt omdat het een martelgang voor hem werd.
(ik heb nog kickboksspullen liggen, mocht je die toevallig zoeken)
we hebben nog voetbal geprobeerd, maar een teamsport lukte gewoon niet.
hij zit nu op roeien en dat gaat goed.
Fijn voor jouw zoon dat hij zijn sport gevonden heeft! Hoe lang heeft hij op kickboksen gezeten?
Bij mijne ging het mis door de grootte van de groep. Het is een gemengde groep van 6 tot 12 jaar. Hij is 1 van de kleinste. Hij trok het niet meer die laatste les en begon te schreeuwen dat het te druk is. Hij raakte van slag en deed ook helemaal niet mee aan de oefeningen. Halverwege de training heb ik besloten weg te gaan.
De eerste training werd door iemand anders gegeven, dus hoop dat die lessen goed zullen gaan. Afwachten hoe het uitpakt..
Love the life u live, live the life u love.
Fijn dat jouw man de juiste medicatie heeft gevonden. Ik heb zelf helemaal geen idee over welke medicatie geschikt zou zijn voor mijn zoontje. Heb net een verwijzing opgehaald en ben van plan om ook op school te vragen hoe zij erover denken. Ritalin is misschien indd iets wat zou kunnen helpen. Heb begrepen dat dit middel ook voor PDD NOS gebruikt kan worden. Misschien dat er nog anderen zijn die medicatie gebruik op het forum? Zo ja, welke?quote:
Wat voor medicatie denk je aan?
Ritalin is heel zuiver kan echt geen kwaad. Wat het doet met je kind is rustig maken en afvlakken.
Rustig bedoel ik in het hoofd. Mijn man heeft add en bij hem werkt het rustig in zijn hoofd zodat hij lichamelijk meer energie heeft.
poemojn bedankt voor de tip. Nooit geweten dat er certificaten waren.
Love the life u live, live the life u love.
hij heeft er 3 jaar opgezeten. (6 t/m 9 jaar) daarna is hij op zwemles gegaanquote:
[..]
Lief van je, alleen we hebben na de eerste goede les van alles gekocht uit enthousiasme. Achteraf was het beter om even te wachten en na een paar keer pas over te gaan op spulletjes aanschaffen.
Fijn voor jouw zoon dat hij zijn sport gevonden heeft! Hoe lang heeft hij op kickboksen gezeten?
Bij mijne ging het mis door de grootte van de groep. Het is een gemengde groep van 6 tot 12 jaar. Hij is 1 van de kleinste. Hij trok het niet meer die laatste les en begon te schreeuwen dat het te druk is. Hij raakte van slag en deed ook helemaal niet mee aan de oefeningen. Halverwege de training heb ik besloten weg te gaan.
De eerste training werd door iemand anders gegeven, dus hoop dat die lessen goed zullen gaan. Afwachten hoe het uitpakt..
hij zat ook in zo'n groep van 6 t/m 12 maar kon zich daar (als kleinste) maar de groep was niet heel groot.
