Ik weet niet goed hoe ik 't moet beginnen. Misschien hebben sommige van jullie eerder hier een post van mij gelezen waarin ik zo'n beetje m'n levensverhaal heb uitgelegd..
In het kort: Ik ben 24 jaar. M'n verleden heeft m'n huidige leven totaal verkloot. Ik lijd al vanaf m'n 8e aan depressies. Ik heb geen echte vrienden, nooit een vriendin gehad, nooit een meisje gekust, ben nog maagd, etc.... en ik kan niet meer normaal functioneren in het normale leven... Kan geen vrienden maken..kan geen vriendin krijgen.. Ik voelde me een nul...
Heb toen 5jr. geleden IRC ontdekt en door de anonimiteit kan ik daar een stuk makkelijker praten dan irl. Ik kon daar zijn wie ik wilde zijn, en heb in de loop der tijd daar veel vrienden gemaakt...
Tot zo'n 3 maanden geleden... Ik raakte dieper in de psychische problemen. Heb in m'n leven vaak aan zelfmoord gedacht, maar nu exact 3 maanden geleden heb ik bijna een serieuze zelfmoordpoging ondernomen, toen ik een week alleen thuis was.
Toen daarna m'n moeder terug kwam van vakantie, heb ik al m'n gevoelens, m'n hele verleden, alles in een brief gezet, en overhandigd aan m'n moeder. (Heb m'n problemen m'n hele leven lang verzwegen voor iedereen). Het gebeuren was zeer emotioneel allemaal. We zijn direct naar de dokter gegaan en heb toen medicijnen gekregen, en krijg nu therapie, dat begint over 2 weken.
Zeer kort na dat voorval heb ik, op IRC, een meisje leren kennen en we werden verliefd. Ze woont wel in het buitenland, maar dat was voor ons beide niet belangrijk. We hebben erg veel geschreven, gebeld, ge-emaild, gechat, en hebben alles over ons leven met elkaar gedeeld, dingen die we nooit aan anderen hebben verteld. Ik had gedacht dat ze me niks dan een loser zou vinden als ze wist wat er met me aan de hand was, maar ze was ontzettend begrijpend en een enorme steun voor me.
In de loop der tijd zijn we erg tot elkaar gegroeid. Ik had voorgenomen met kerst en oud&nieuw haar te gaan opzoeken (omdat eerder niet mogelijk was), en we leefden er allebei ontzettend naar toe. We praatten veel over de toekomst, hoe het zou zijn samen, wat we zouden doen...
In de tussentijd kreeg ik wel meer problemen met andere personen on IRC, heb daar veel vrienden ook weer verloren, en besloot met IRC te kappen. Ik had nog met een paar van hen contact op MSN e.d., maar sommigen van hen hebben me achteraf ook nog eens verraden. Ik was (op 1 na) al m'n vrienden online ook kwijt.
Toen ineens m'n online vriendin niet meer online kwam. Normaal gesproken was ze altijd wel op MSN te vinden. Na een dag of 2 vond ik haar op IRC en vroeg haar wat er aan de hand was. Toen zei ze ineens dat kerst niet door zou gaan, dat de afstand ineens erg moeilijk voor haar was, en dat we beter even wat afstand kunnen nemen (ik zat teveel op haar lip, en ze vond het moeilijk steeds weer dezelfde gesprekken te hebben)
Natuurlijk voelde ik me er niet echt prettig bij, maar ik heb idd wat afstand genomen, ik liet haar d'r gang gaan, maar schreef wel elke avond een email. Ze zei dat m'n email de hoogtepunt van haar dag maakte.
Maar ik voelde dat er iets mis was.. ze antwoordde m'n emails niet, en ze ontliep me constant. De enige manier om haar te bereiken was email, zonder antwoord...
Tot ze 3 dagen geleden zei dat we niet meer samen kunnen zijn, dat het over was. Ineens kan ze niet meer zo'n relatie hebben. Ze zegt wel nog ontzettend veel van mij te houden, maar dat ik alle hoop moet opgeven haar nog terug te krijgen...
Ineens viel alles weg: Al m'n vrienden online weg, geen IRC, en degene die me kracht, hoop en liefde gaf valt nu ook weg...
Ik kan dit niet meer aan. Alles wat ik ooit had is nu weg. Ik heb niemand om mee te praten die ik vertrouw. De muren komen op me af. Ik huil dagen achtereen. Ik word krankzinnig. Ik zit constant onder de pillen. Ik verlies weer alle hoop... ik KAN niet alleen zijn.. Ik heb de liefde nodig...De eenzaamheid kan ik niet meer aan.
Ik leid geen normaal leven. Zo'n verlies leidt me tot wanhoop. Ik kan alleen aan haar denken, en weer aan zelfmoord.. Ik heb er genoeg van.. Ik kan niet nog een keer zoiets aan... Ik ben compleet radeloos... Ik ben bang dat ik dit niet te boven zal komen.. Ik heb simpelweg iemand nodig om van te houden. Iemand die me de kracht kan geven om mezelf erboven op te helpen..om uiteindelijk een normaal leven te kunnen leiden.. Alleen red ik het niet....Ik geef het op....
quote:Ja, daar help je 'm reuze mee !!
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
Ontopic,
Ik zou je huisarts bellen en hulp zoeken. Niemand hoeft zo ellendig en zo eenzaam te zijn.
quote:[off-topic]
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
Volgens mij valt dat wel mee, en als het al zou zijn, dan denk ik niet dat de topicstarter zich daar op dit moment erg druk om maakt.
Heb je verder niets over de inhoud te melden?
[/off-topic]
Hoe er g het ook is, en het is je vast al vaker verteld, maar zoals daar waar je de vorige keer geen uitweg zag en toen vond je IRC, zo zou je nu ook weer iets kunnen vinden (vraag me niet wat) waar je je thuis voelt.
Ik weet niet wat er mis gegaan is met je vrienden op IRC maar misschien heb je ook daar een les uit kunnen trekken zodat je dat de volgende keer kan vermijden?
Geef het pas op op het moment dat je alles hebt geprobeerd, en iets zegt me dat dat nog niet zo is.
een internet liefde is mogelijk (ik heb er zelf een gevonden) ga gewoon dingen doen die je leuk vind... ook al ben je bang om over die drempel heen te stappen.. je zult merken dat je meer geaccepteerd wordt dan je denkt.... je zult ook merken dat je ruimer gaat denken en anders op de wereld gaat kijken... kortom... ga wat doen en ze je computer eens 1 maand uit.
Succes en sterkte! 
quote:jawel: verwar nooit virtuele vrienden met echte vrienden, zelfs met een enorme dosis mensenkennis kan je niet inschatten wie er aan de andere kant van je IRC/ICQ/MSN zit,
Op donderdag 26 september 2002 14:29 schreef Brighteyes het volgende:[..]
[off-topic]
Volgens mij valt dat wel mee, en als het al zou zijn, dan denk ik niet dat de topicstarter zich daar op dit moment erg druk om maakt.
Heb je verder niets over de inhoud te melden?
[/off-topic]
en punt twee: zoek een 'come as you are' (meestal iets in de trant van een jongeren societeit, buurthuis, etc) gelegenheid in de buurt, en slik drie keer en ga er eens binnen, je zal zien dat je niet de enige bent in deze situatie.
Ben jij dit?
Zoja, dit verhaal van hierboven is totaal niet van je af te lezen zeg!
quote:Wat dan als je die niet aan durft te spreken irl?
Op donderdag 26 september 2002 14:28 schreef ramsesii het volgende:
jongen, ga eens een bar in en ga een lekker drinken... misschien kom je wel mensen tegen..
Het klinkt hard, maar niets is zo vervangbaar als een internetliefde... Ik ben ook meerdere keren smoorverliefd geweest via internet, en ik heb ook een aantal mensen daarvan ontmoet. En vaak klikte het irl helemaal niet. En kort daarna had ik weer een nieuwe, en gebeurde precies hetzelfde.
Ik heb ook heel naïef bij sommige van die mensen gedacht dat we heel wat hadden, dat het ware liefde was en dat we voor elkaar gemaakt waren, maar als je eerlijk bent stelt het eigenlijk heel weinig voor. Je vormt een beeld van iemand, je denkt dat je iemand na uren- of zelfs dagenlang chatten en bellen goed kent, maar voor hetzelfde geld zit je er vreselijk naast.
Het is leuk om bij te zwijmelen, en om iemand te hebben die luistert en iets te hebben om mee bezig te zijn, maar als het voorbij is kun je ook zo weer iemand anders vinden om op te hemelen en te idealiseren.
quote:Hear, hear!
Op donderdag 26 september 2002 14:34 schreef extreme het volgende:[..]
jawel: verwar nooit virtuele vrienden met echte vrienden, zelfs met een enorme dosis mensenkennis kan je niet inschatten wie er aan de andere kant van je IRC/ICQ/MSN zit,
en punt twee: zoek een 'come as you are' (meestal iets in de trant van een jongeren societeit, buurthuis, etc) gelegenheid in de buurt, en slik drie keer en ga er eens binnen, je zal zien dat je niet de enige bent in deze situatie.
Dank je.
waar bemoei ik me eigenlijk mee!
quote:Idd
Op donderdag 26 september 2002 14:37 schreef flaxe het volgende:
http://fotoboek.fok.nl/Lynx666
Ben jij dit?
Zoja, dit verhaal van hierboven is totaal niet van je af te lezen zeg!
quote:topicstarter heeft absoluut een heel sneu verhaal, maar hij heeft er ook niks aan als we 'm met z'n allen zielig gaan vinden denk ik
Op donderdag 26 september 2002 14:41 schreef Brighteyes het volgende:
waar bemoei ik me eigenlijk mee!
Het hoeft niet zo te zijn, en het is heel fijn als je op internet met mensen kunt praten die naar je problemen luisteren en je serieus nemen (daar maak ik ook vaak genoeg gebruik van), maar je moet er niet te veel van verwachten.
quote:Hmmzz als je hiermee iemand een ban geeft klopt er echt iets niet! Mischien het enige medium op dit moment voor Lynx666 of zijn hart ff te luchten....
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
Maar ff ontopic: Ik ken je situatie verder niet echt dus vind het moeilijk om je goede tips te geven. Ramsesii zegt ga maar ff de kroeg in maar zo makkelijk werkt dat natuurlijk niet. Ik kan me goed voorstellen dat je ff geen vertrouwen in de mensen hebt ook na het voorval op IRC/msn.
Zou het zo verder ff niet weten hoe wij je verder kunnen helpen maar je kan gelukkig altijd op Fok! terecht... Verder veel sterkte met je Therapie
Uit je verhaal krijg ik de indruk dat je dagelijks alleen thuis zit? Werk of studeer je niet?
Je zit in ieder geval duidelijk in een vicieuze cirkel waar je hoognodig uit moet.
Je hebt geprobeerd je eenzaamheid op te lossen d.m.v het zoeken van virtuele vrienden en een virtuele vriendin.
Ik denk echter dat dat een schijnoplossing is; je sociale leven kan zich niet slechts op het www afspelen, dat klopt niet.
Het lijkt bijna een excuus om niet naar buiten te treden, de échte maatschappij in waar je mensen van vlees en bloed daadwerkelijk kunt aanraken.
Als je louter op internet naar vrienden zoekt zul je steeds meer de aansluiting met mensen verliezen. Mensen die je slechts ontmoet terwijl je achter je computer zit zullen je nooit een echte aai over je bol kunnen geven of je even stevig beetpakken. Bovendien mis je op deze manier heel veel nonverbale communicatie; stemintonatie, gezichtsuitdrukking, iemand's geur...
Voor wat betreft dat meisje; ik denk dat je de zaken om moet draaien; jij denkt dat een relatie je zal "genezen" en je gelukkig kan maken. Ik stel daartegenover dat jij pas een goede partij voor een vrouw kunt zijn als je aan jezelf hebt gewerkt. Je kunt een evt. partner niet gaan inzetten als jouw redder of hulpverlener. Stel jezelf de vraag wat JIJ, Lynx666, een meisje op dit moment kunt bieden.
Zolang je nog geen historie/verleden met iemand hebt zullen weinig meiden geneigd zijn zich in een relatie storten waarvan de basis het bespreken van elkaars psychische problematiek is.
Probeer de juiste volgorde aan te houden; eerst aan jezelf werken d.m.v je a.s therapie waardoor je op termijn weer een normaler leven kunt gaan leiden. En daarna pas gaan focussen op een evt. vriendin.
Ik wens je heel erg veel sterkte Lynx666; therapie is zwaar en confronterend maar geef niet op!!!
(deze post is weldegelijk positief en opbouwend bedoelt)
quote:Ik ben idd naar de huisarts gegaan, en heb weer een stel kalmerings pillen gekregen... die maken me wel slap en moe..en slaap er beter onder, maar het oh zo lege gevoel blijft.
Op donderdag 26 september 2002 14:27 schreef Pikkebaas het volgende:[..]
Ik zou je huisarts bellen en hulp zoeken. Niemand hoeft zo ellendig en zo eenzaam te zijn.
quote:Ik heb het nooit echt serieus genomen. Ik gebruikte het zelf als een 'escape' uit de realiteit. En ik heb gemerkt dat 80% van de mensen daar dat doet. Ik weet waarom mijn (ex)vriendin daar zat, zij heeft ook veel rl-problemen...
Op donderdag 26 september 2002 14:32 schreef Vampier het volgende:
Ik verneem uit je posts dat je IRC wel heel erg serieus neemt. Dat moet je niet doen....
quote:Misschien wel.. Maar ik heb het gevoel dat elke keer als er weer iets moois op mn pad komt, dat het me uiteindelijk nog dieper de grond in trapt.. het is niet de eerste keer...
Op donderdag 26 september 2002 14:33 schreef Inbox4me het volgende:
Het zijn open deuren en op dit moment denk je misschien yeah right... Maar ook al lijkt alles nu somber, er komen heus betere tijden aan. Hang in there, en weet dat je niet de enige bent met problemen in het leven!
quote:Ik heb ze nooit beschouwd als 'echte' vrienden. Maar ze hebben me vaak wel door erg moeilijke tijden geholpen. Ik heb er iig heel erg veel steun aan gehad. Maar ook dat is nu allemaal voor me weg gevallen...
Op donderdag 26 september 2002 14:34 schreef extreme het volgende:[..]
jawel: verwar nooit virtuele vrienden met echte vrienden, zelfs met een enorme dosis mensenkennis kan je niet inschatten wie er aan de andere kant van je IRC/ICQ/MSN zit,
quote:Volgende week begint m'n groepstherapie. Ik hoop dat ik daar wat aan heb. Want ik word hier helemaal gek...
en punt twee: zoek een 'come as you are' (meestal iets in de trant van een jongeren societeit, buurthuis, etc) gelegenheid in de buurt, en slik drie keer en ga er eens binnen, je zal zien dat je niet de enige bent in deze situatie.
quote:Ik heb m'n psychische problemen m'n hele leven voor alles en iedereen verborgen gehouden. Dit is wat de buitenwereld ziet. Dit is wat ik wil dat de buitenwereld ziet. En na zo'n 16 jaar weet je het wel goed te verbergen...
Op donderdag 26 september 2002 14:37 schreef flaxe het volgende:
http://fotoboek.fok.nl/Lynx666
Ben jij dit?
Zoja, dit verhaal van hierboven is totaal niet van je af te lezen zeg!
quote:Daar ligt het hele probleem... Door mijn verleden ben ik ontzettend stil en verlegen geworden.. Andere mensen intimideren me al met hun aanblik... En contact zoeken met het andere geslacht is er al helemaal niet bij
Op donderdag 26 september 2002 14:41 schreef Mini_rulez het volgende:[..]
Wat dan als je die niet aan durft te spreken irl?
quote:Je hebt vast gelijk... Maar ik ken haar nu al bijna een jaar, en hebben erg veel met haar gepraat. Er waren wel een aantal anderen daar die kenbaar maakten dat ze wel iets in mij zagen, maar ik voelde verder helemaal niets voor hun. Ik kon altijd ontzettend goed praten met m'n (ex)vriendin, ik kon gewoon mezelf zijn, ik hoefde mijn problemen niet te verbergen... Dit was iets unieks voor me. Eindelijk werd ik geaccepteerd zoals ik was. Ik ging alleen maar meer voor haar voelen, en ze vertelde dat dat wederzijds was... Voor mij was dit uniek..en dat wil ik gewoon niet kwijt...
Het klinkt hard, maar niets is zo vervangbaar als een internetliefde... Ik ben ook meerdere keren smoorverliefd geweest via internet, en ik heb ook een aantal mensen daarvan ontmoet. En vaak klikte het irl helemaal niet. En kort daarna had ik weer een nieuwe, en gebeurde precies hetzelfde.
Ik heb ook heel naïef bij sommige van die mensen gedacht dat we heel wat hadden, dat het ware liefde was en dat we voor elkaar gemaakt waren, maar als je eerlijk bent stelt het eigenlijk heel weinig voor. Je vormt een beeld van iemand, je denkt dat je iemand na uren- of zelfs dagenlang chatten en bellen goed kent, maar voor hetzelfde geld zit je er vreselijk naast.
Het is leuk om bij te zwijmelen, en om iemand te hebben die luistert en iets te hebben om mee bezig te zijn, maar als het voorbij is kun je ook zo weer iemand anders vinden om op te hemelen en te idealiseren.
quote:Ik zoek wanhopig naar middelen om mezelf niet helemaal stapelgek te maken. Het hele probleem is dat ik me op dit moment nog nooit zo verschrikkelijk alleen heb gevoeld, en dat maakt me radeloos....
Op donderdag 26 september 2002 14:46 schreef extreme het volgende:[..]
topicstarter heeft absoluut een heel sneu verhaal, maar hij heeft er ook niks aan als we 'm met z'n allen zielig gaan vinden denk ik
Je moet ook op den duur de positieve dingen van het leven weer gaan zien.... er is tenslotte zo veel moois wat de moeite waard is...
Een meisje is het niet waard om je eigen leven weg te gooien... denk daar vooral aan....
je verdriet moet je verwerken en een plaatjes geven ergens in je hart...
Ga iets doen ga sporten om eens aan iets anders te denken en zoek aub profesionele hulp....
en er zijn genoeg mensen die om je geven ....
doei groetjes....
quote:Geen interesse?
Op donderdag 26 september 2002 14:54 schreef xman het volgende:
Ik wil wel vrienden met je worden hoor
Doordat je zo opgesloten leefde en nog steeds leeft is het zeer zwaar om irl personen te leren kennen, maar je zult toch ergens wel moeten (al kan ik het zo makkelijk zeggen, het is rete zwaar..)
Als je nu niet begint met 'buiten' activiteiten dan zal het je nooit lukken, het hoeft echt niet zo moeilijk te zijn hoor zolang je maar een beetje hulp hebt van mensen om je heen (ken je echt niemand meer van het internet met wie je uit zou kunnen gaan of zou kunnen gaan sporten, of familieleden??)
Misschien zou je even op fok! kunnen rond blijven hangen en juist met andere mensen kunnen 'praten' over hun problemen, zodra je ziet dat je hun een beetje ermee helpt kan dit je wat extra vertrouwen in je zelf geven om een stap verder te gaan...
heel veel sterkte
quote:Ik heb IRC nooit als heilig beschouwd, en ik ben me ook bewust van het feit dat men zich niet zo met mij bezighoud. Maar dank zij hun ben ik wel door erg moeilijke tijden gekomen.. En daar ben ik ze wel dankbaar voor...
Op donderdag 26 september 2002 14:48 schreef Mini_rulez het volgende:
[...]
Terwijl jij misschien, doordat je irl moeilijk vrienden maakt, nogal afhankelijk bent van die mensen op internet, kunnen zij jou allang weer vergeten zijn zo gauw ze de pc uitzetten.
Het hoeft niet zo te zijn, en het is heel fijn als je op internet met mensen kunt praten die naar je problemen luisteren en je serieus nemen (daar maak ik ook vaak genoeg gebruik van), maar je moet er niet te veel van verwachten.
quote:Dank je
Op donderdag 26 september 2002 14:54 schreef xman het volgende:
Ik wil wel vrienden met je worden hoor
Dat heb ik hard nodig quote:Ik heb je verhaal een paar keer gelezen, en heeft me heel veel duidelijk gemaakt
Op donderdag 26 september 2002 15:00 schreef Noayla_ het volgende:
lang & lief verhaal
Ik dacht altijd dat het hebben van een vriendin mij de kracht zou bieden om beter aan mezelf te kunnen werken. Met m'n (ex) vriendin had ik die kracht ook. Ik wilde er echt voor gaan.. Maar ikzelf had idd niet meer te bieden dan het delen van m'n problemen...Maar het blijft nog steeds ontzettend moeilijk..de eenzaamheid drukt op me. De buitenwereld boezemt me angst in. In het verleden heeft die 'buitenwereld' mij het leven zo zuur gemaakt dat ik het vertrouwen kwijt ben.. En angst voor herhaling...
Ik hoop dat de therapie me hiermee zal helpen. Ik ga er iig voor...
En ik wil hierbij iedereen bedanken voor jullie support, replies en tips
quote:En zet die glimlach op...
Op donderdag 26 september 2002 14:28 schreef ramsesii het volgende:
jongen, ga eens een bar in en ga een lekker drinken... misschien kom je wel mensen tegen..
*ben betoverd door een glimlach*
*slik*
Ik zou zeggen GA de uitdaging/confrontatie (aan op welke manier dan ook), het is het waard, echt waar.
Je moet het wel allemaal zelf doen, jouw omgeving kan je alleen maar steunen.(Al zouden ze meer willen doen.)
Probeer jouw leven voor jezelf leuk te maken.
En probeer de doemdenkers o.a. over jezelf (is moeilijk) weg te drukken.
Maak wat van je therapie, want ook daar moet je het zelf doen, hij/zij begeleidt je alleen maar.
En als je je niet prettig in die groep voelt ga je een andere vorm kiezen.
Ooit voel je dat de wereld ook aan jou voeten ligt. Het is eigenlijk allemaal een kwestie van willen.
Al het begin is moeilijk.
Succes en sterkte
Je hebt maar twee opties in het leven door vechten of je kop laten hangen. Doe het eerste a.u.b., het tweede kan altijd nog.
Pluk de dag!
quote:Het probleem is dat ik alleen in internationale chatrooms kwam. Ik wil al heel lang een nieuw leven ergens anders beginnen... en m'n vriendin komt uit Amerika... Verder ken ik 1 iemand op MSN die bij mij in de woonplaats woont..maar die weet verder niks van mij
Op donderdag 26 september 2002 15:22 schreef Elai_Damaskinos het volgende:
Als je nu niet begint met 'buiten' activiteiten dan zal het je nooit lukken, het hoeft echt niet zo moeilijk te zijn hoor zolang je maar een beetje hulp hebt van mensen om je heen (ken je echt niemand meer van het internet met wie je uit zou kunnen gaan of zou kunnen gaan sporten, of familieleden??)
quote:Een bustochtje kan je leven al veranderen...
Op donderdag 26 september 2002 15:31 schreef Splackavellie het volgende:
waarom zoek je niet een leuke hobby ofzo..
Het probleem was wel dat ik me niet erg op m'n gemak voelde. M'n broer zegt altijd dat ik meer m'n bek open moet doen, meer praten met zijn vrienden enzo... Ik weet dan al niet hoe zoiets te beginnen.. of hoe ik een gesprek gaande moet houden... Het zelfvertrouwen ontbreekt en dan klap ik al gauw dicht...
Het gaat me allemaal een stuk makkelijker af als ik me op me gemak voel. Ik voel me dan zekerder... Maar tussen veel mensen voel ik me al gauw niet thuis....
Maar als jij moet gaan praten over jouw gevoel in een groep (en ook nog op je gemak voelen, want anders gaat het praten niet goed, zie je het cirkeltje)???
Een psycholoog lijkt mij veel beter.
Maargoed probeer het gewoon, is het niks, omdat je bijv. dichtklapt.
Hup naar je huisarts!
kortom be happy
quote:Klinkt misschien gek:
Op donderdag 26 september 2002 15:51 schreef Angora het volgende:
Ik ben absoluut geen prof.
Maar als jij moet gaan praten over jouw gevoel in een groep (en ook nog op je gemak voelen, want anders gaat het praten niet goed, zie je het cirkeltje)???
Ik heb al een gesprek met een psycholoog gehad...en ik kon best goed praten.. waarom?..omdat ik mezelf niet hoef te bewijzen.. ze weten dat ik een probleem heb, dus ik hoef niet 'sterk' over te komen...en dat praat makkelijker voor me
In het dagelijks leven heb ik altijd het gevoel dat ik me constant moet bewijzen...de juiste dingen zeggen..de juiste dingen doen.....en dan wil het niet meer
*is elke werkdag online tot 1800 uur!*
quote:Je bedoelt het vast goed maar ik vind dit erg ongenuanceerd [NOFI!] Ik denk niet dat je enig idee hebt hoe een groepstherapie werkt. Het lijkt mij het beste om Lynx666 zélf te laten ondervinden of een dergelijke soort therapie werkt.
Op donderdag 26 september 2002 15:51 schreef Angora het volgende:
Ik ben absoluut geen prof.
Maar als jij moet gaan praten over jouw gevoel in een groep (en ook nog op je gemak voelen, want anders gaat het praten niet goed, zie je het cirkeltje)???
Een psycholoog lijkt mij veel beter.
Maargoed probeer het gewoon, is het niks, omdat je bijv. dichtklapt.
Hup naar je huisarts!
Een psycholoog biedt juist bij zware problemen als depressies e.d. veel te weinig diepgang en het contact is ook lang niet frequent genoeg.
Daarbij mag een psycholoog geen medicatie uitschrijven, die je misschien wel juist nodig hebt ter ondersteuning om beter/sterker te worden. Om er bijvoorbeeld voor te zorgen dat je je niet afsluit van andere mensen, om te voorkomen dat je angsten ontwikkeld of om deze tegen te gaan, om ervoor te zorgen dat je niet overspoeld wordt door emoties enzovoort. Een zeer belangrijke factor dus.
Bij groepstherapie zitten mensen die veel deskundiger zijn opgeleid (meestal psychologen die zich verder ontwikkeld hebben tot sociotherapeut, psychiater e.d.). vanwege het frequente karakter van de therapie ben je veel meer bezig met jezelf en met herstel. Groepsleden kunnen je op dingen wijzen, je krijgt feedback maar leert ook van anderen. Juist ook omdat iedereen met zijn eigen specifieke problematiek zit, voorkom je juist dat je elkaar naar beneden haalt/met elkaar gaat zitten meepraten. Daarbij wordt alles geleid door een heel deskundig team therapeuten die er echt wel zorg voor dragen dat je door de therapie juist niet nog meer ellende oploopt.
Hoe ik dit weet? Nou gewoon, ik ben sinds mei bezig met psychotherapeutische dagbehandeling (klink veel enger dan dat het is) omdat ik met mijn psieg echt geen meter verder kwam. In ieder geval niet met mijn problematiek. daar was/is veel intensievere therapie voor nodig, meer diepgang, meer feedback van anderen. Niet één uurtje per twee weken een consult (dat ook nog een poepieduur was), nee drie volle dagen per week ertegenaan. Knokken, vechten, strijden tegen de depressie en de oorzaken daarvan.
Belangrijk dus ook is dat je er zelf wel achter moet staan en je mag zeker geen houding hebben dat het je allemaal wel komt aanwaaien, want zo werkt het niet. Het is een constant gevecht waar je heel sterk van wordt, veel van leert en uiteindelijk stukken beter uit zult komen. 
Er worden je geen oplossingen voorgekauwd, je zult alles zelf moeten ondervinden, signaleren, nieuw gedrag uitproberen, andere dingen dan normaal ondernemen, je gedrag onder de loep nemen, pijnlijke dingen uit het verleden bespreken/doorleven/verwerken/een plekje geven. Maar dit alles wel onder leiding van een team goed opgeleide mensen en met steun van je mede-groepsgenoten.
Ik wens je vast succes Lynx666. Ik had ook al een berichtje in je fotoboek achtergelaten overigens.
[Dit bericht is gewijzigd door DuchessX op 26-09-2002 16:45]
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 26-09-2002 20:10]
Zo kortzichtig, zo makkelijk om een ander te veroordelen en het etiket 'zwak' of 'zeur' op te plakken.
Jouw verhaal geeft me weer wat meer krachtMoehaha: Zeg, hoe bevalt je leven zonder echte depressies? Reageer dan niet als je niet weet waarover je praat. Kortzichtig mannetje...
quote:Ik hoop dat ik in de criteria pas van de 'leuke (uitziende) vrienden' (zie fotoboek) maar mijn interesse is gewekt
Op donderdag 26 september 2002 16:27 schreef voodoolady het volgende:
Ik ben een aardige meid met te veel tijd op dit moment die nog wel wat leuke (uitziende) vrienden kan gebruiken
*is elke werkdag online tot 1800 uur!*
waar woon je precies?quote:Graag gedaan
Op donderdag 26 september 2002 17:31 schreef Lynx666 het volgende:
Dank je wel, DuchessXMoehaha: Zeg, hoe bevalt je leven zonder echte depressies? Reageer dan niet als je niet weet waarover je praat. Kortzichtig mannetje...
Voor mensen die nooit echt depressief geweest zijn of andersinds geestelijke pijnen hebben geleden (de oorzaken hiervan kunnen vanalles zijn; van fysieke mishandeling tot verkrachting, drankmisbruik binnen het gezin, traumatische ervaringen, langdurig en pijnlijk ziekbed van een ouder, misbruik, nooit kind kunnen zijn maar altijd de verantwoording dragen voor het hele gezin enzovoort), kúnnen ook niet weten hoe dat voelt. Een depressie ontstaat vaak juist bij sterke mensen die zware lasten op hun schouders dragen of gedragen hebben en die altijd maar doorgaan omdat er geen andere uitwegen waren. Op een gegeven moment ben je óp, kan je niet meer, wil je niet meer. Al je energie is op, je ziet geen lichtpuntjes meer.
Ik vind het niet getuigen van respect als mensen menen te moeten oordelen over de gevoelens van een ander en het wel even allemaal beter weten. Dat is echt kwetsend.
Niet iedereen is zo gezegend dat hij of zij de perfecte jeugd heeft gehad en altijd happy is geweest, nooit traumatische ervaringen heeft opgelopen. Dingen waar je letterlijk (soms jong, soms op latere leeftijd) ziek van verdriet en geestelijke pijn kan worden. (Depressief dus)
Het hebben van een depressie is onvoorstelbaar als je nooit iets erg hebt meegemaakt en dat is natuurlijk heel fijn. Maar laat in godsnaam een ander die het wél moeilijk en zwaar heeft in zijn of haar waarde. Een stukje respect voor je medemens is toch niet zoveel gevraagd? 
quote:Kennelijk nog nooit depressief geweest..
Op donderdag 26 september 2002 17:05 schreef Moehaha het volgende:Alssie maar ophoudt met je gemekker, want daar worden mensen moe van. get a grip, get a life ..
Als je er niks vanaf weet, moet je je er ook niet mee bemoeien.
En voor Lynx666:
Alleen het feit al dat je je durft te uiten en je problemen kenbaar hebt gemaakt is al een positief punt lijkt mij. Je bent bereid eraan te werken en dat is al een hele grote stap, ken zat mensen die depressief zijn en die er niks aan doen.
En verder raad ik je aan om goed te bedenken wanneer je je even gelukkig voelt. Ik kan bijvoorbeeld al gelukkig worden als er een zonnestraal in mijn gezicht schijnt, als er een vogeltje fluit of als er een zacht briesje langs mijn wang waait. T klint stom.. maar als je geniet van de kleine dingen, is je leven al een stuk dragelijker.
Ik wens je heel veel succes en sterke
PS> Ik vond mijn huidige vriend toen ik net uit een depressie was, het is nu al bijna 2 jaar lang
De mensen die jou teleurgesteld hebben, zijn niet representatief voor de rest van de wereld. Er bestaan nog wel degelijk mensen die de moeite waard zijn, die jou willen spreken en helpen en je niet backstabben als je de andere kant op kijkt.
Ik vind het zo moeilijk mijn raad aan je duidelijk te maken of het vorm te geven, want soms kom ik niet helemaal lekker uit m'n woorden, maar ik voel gewoon dat je het in je hebt om ooit een gelukkig en volwaardig mens te worden en te genieten van het leven. Je moet alleen het juiste pad vinden.
Als je iemand zoekt om mee te praten, staat mijn ICQ altijd voor je open.
Ik weet niet hoe ik je verder kan helpen, maar ik wilde gewoon deze post plaatsen om je te laten weten dat je post me erg geraakt heeft en dat ik me zorgen om je maak.
Mariska.
quote::?Welke moddereeter gaat hier nou in godsnaam een BAN voor geven??
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
Anyway, ik denk dat je niet zo zwaar aan de zaken moet tillen.Je piekert onwijs vaak over wat er allemaal mislukt is in je leven en dat moet je niet doen gewoon. Dat is zo funest voor je stemming en dames vinden dat ook niet chill.
Probeer iets in je verleden te vinden waar je trots op kan zijn, dat is er vast wel, kan niet missen en als je dat hebt gevonden dan kan je die vicieuse cirkel van 'ik ben een mislukking' doorbreken en dan wordt je vanzelf vrolijker
quote:Wat zou het fijn zijn als het écht zo makkelijk was als jij hier stelt
Op donderdag 26 september 2002 21:41 schreef KingCold het volgende:[..]
:?Welke moddereeter gaat hier nou in godsnaam een BAN voor geven??
Anyway, ik denk dat je niet zo zwaar aan de zaken moet tillen.Je piekert onwijs vaak over wat er allemaal mislukt is in je leven en dat moet je niet doen gewoon. Dat is zo funest voor je stemming en dames vinden dat ook niet chill.
Probeer iets in je verleden te vinden waar je trots op kan zijn, dat is er vast wel, kan niet missen en als je dat hebt gevonden dan kan je die vicieuse cirkel van 'ik ben een mislukking' doorbreken en dan wordt je vanzelf vrolijker
quote:Voor mij hielp het...
Op donderdag 26 september 2002 21:49 schreef DuchessX het volgende:[..]
Wat zou het fijn zijn als het écht zo makkelijk was als jij hier stelt
quote:Dat is dan echt heel fijn dat het voor jou hielp
Op donderdag 26 september 2002 22:03 schreef KingCold het volgende:[..]
Voor mij hielp het...
Helaas geldt dit niet voor iedereen. Soms ben je al te diep gezonken in je depressie voor dergelijke oplossingen en heb je 'zwaarder geschut' nodig.
quote:Ja nee okee, ik kan mijn rotbui die ik gehad heb natuurlijk niet met die van lynx666 vergelijken alleen herken ik wel in grote lijnen waar hij mee zit en waarmee ik zat.En ik was toch wel aardig deeprie hoor.. En 'k dacht 'als het voor mij helpt, dan misschien ook voor een ander'.
Op donderdag 26 september 2002 23:12 schreef DuchessX het volgende:[..]
Dat is dan echt heel fijn dat het voor jou hielp
Helaas geldt dit niet voor iedereen. Soms ben je al te diep gezonken in je depressie voor dergelijke oplossingen en heb je 'zwaarder geschut' nodig.
Medicijnen tegen depressies zijn nogal verslavend nl
quote:'Ze' zeggen dat het niet zo is, maar daar geloof ik niet in. Het is ook niet niet voor niets dat de medicatie weer afgebouwd moet worden.
Op donderdag 26 september 2002 23:17 schreef KingCold het volgende:[..]
Medicijnen tegen depressies zijn nogal verslavend nl
Ikzelf ben totaal geen voorstander van AD's maar het kan soms zo zijn dat je ze nodig hebt ter ondersteuning om weer beter te worden. Gelukkig kan dit alleen door een psychiater of dokter beoordeeld worden.
Misschien zijn er ook nog wel mensen die baat hebben bij homeopatische middeltjes.
De censuur heeft hier ook al toegeslagen ....
Wat ongelofelijk flauw om relevante post's te gaan editten naar "zo doen we dat hier niet" ...
JE LEEST NIET !!!!!!!!
Depressies heeft iedereen, de reikwijdte ervan wordt slechts bepaald door jezelf .. tis net hoever jij het toestaat ..
Enniewee .. al dat gedreig.
Het gaat alleen maar om aandacht en zoeken naar bevestiging van het zelfmedelijden ...
In plaats van stil te staan hoe kut alles is, kun je misschien ook de boel omdraaien, en zelf eens te gaan kijken hoe het beter kan.
Je zit op een van de weinige gouden bergen in de wereld ... make it happen.
En heren/dames moderators ... misschien was het wat hard hier en daar die post, maar wel eerlijk en duidelijk. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden .. of praten depressies aan.
Dusssss
Aandacht
Je kunt niet aan iemands posts zien hoe erg het is en hoe hij/zij zich voelt, het is dus nogal kort door de bocht om het gemekker te noemen.
Lees anders even de FAQ van R&P door, daar staat duidelijk genoeg wat er van je wordt verwacht als je hier post.
Einde offtopic discussie,
je kunt me altijd mailen: shmoopy@fok.nl
Kweet niet als je er iets aan hebt. Maar ik ben gelovig opgevoed en kan altijd heel veel kracht en troost vinden in de Bijbel. Maar jah je moet daar natuurlijk wel voor open staan.
Het klinkt misschien stom maar je zou het kunnen proberen, misschien spreekt het je wel aan.
In ieder geval hou je sterk, al dan niet voor jezelf maar ook voor de mensen die om je geven.(zoals je ouders)
quote:Wat wil je hier mee zeggen?
Op donderdag 26 september 2002 23:38 schreef kohinoor het volgende:
Mensen vragen niet noor niks om aandacht dnek ik altijd maar..
, alleen blijkbaar niet via IRC of hoe dan ook via je PC 
. En oh ja, natuurlijk zie je er goed verzorgd uit als je zoiets gaat doen!!! * NaliXL denkt erover om deze methode ook eens voor zichzelf toe te passen...
quote:Dat is een mooie gedachte. En als je goed let op de persoon die aandacht vraagt weet je snel genoeg of het een 'aansteller' is of dat het gaat om iemand die écht een steuntje in de rug kan gebruiken.
Op vrijdag 27 september 2002 09:12 schreef kohinoor het volgende:
Dat het altijd de moeite waard is om mensen te helpen als ze aandacht vragen. Ze vragen het dus niet voor niks, vind ik. Als jij niks doet voor iemand die zich kut voelt, wie doet het dan? Iedereen heeft iemand nodig...
quote:True, ik pieker, zeker de laatste tijd, erg veel, en m'n stemming wordt er niet beter op. Soms heb ik wel buien van opgewektheid en positiviteit, maar dat slaat altijd weer om
Op donderdag 26 september 2002 21:41 schreef KingCold het volgende:[..]
Anyway, ik denk dat je niet zo zwaar aan de zaken moet tillen.Je piekert onwijs vaak over wat er allemaal mislukt is in je leven en dat moet je niet doen gewoon. Dat is zo funest voor je stemming en dames vinden dat ook niet chill.
Probeer iets in je verleden te vinden waar je trots op kan zijn, dat is er vast wel, kan niet missen en als je dat hebt gevonden dan kan je die vicieuse cirkel van 'ik ben een mislukking' doorbreken en dan wordt je vanzelf vrolijker
De eenzaamheid valt niet zomaar weg te denken...De medicijnen die ik nu neem (Oxazepam 10mg) maken me iig erg rustig en voel me er redelijk positief bij. Ze houden iig de paniek-aanvallen weg. En ze werken bij mij niet verslavend.
Moehaha: Ik denk dat je het nog niet helemaal begrijpt. Echte depressies zijn niet te 'genezen' door een 'make it happen' instelling. Als jij, door gebeurtenissen in je vroege jeugd, depressief raakt, en dat effect heeft op je verdere leven en functioneren, en daardoor nog depressiever wordt, zal wat jij zegt echt niet helpen. Verder heb je het over aandacht en bevestigen van zelfmedelijden. Ten eerste zoek ik geen bevestiging. Daar heb ik niks aan. Wat ik zoek is tips om de pijn draaglijker te maken, en de positiviteit van andere mensen. Kleine dingetjes die mij op dit moment al kunnen helpen. En is aandacht niet iets wat iedereen nodig heeft? Draait eenzaamheid daar niet om? Niet iedereen heeft een leven zoals jij.
SEMTEX: Dank je voor je verhaal Ik zal snel contact met je opnemen.
Naar welk adres heb je 'm gestuurd?
Nu, nog geen half elf, zonder medicijnen vandaag, ben ik al compleet uitgeput. Ik slaap tegenwoordig ruim 12u per dag. Zo erg is't nog nooit geweest
Komt dit bekend voor bij mensen?
Ik ga nu zlapen :/ 
Ik kan wel een beetje begrijpen hoe je je voelt. Jaren geleden ging het ontzettend kut met me. Werkte alleen en had verder eigenlijk niemand. Had er ook weinig vertrouwen op dat ik een vriendin zou krijgen (de verkorte versie van het verhaal). Dacht er soms aan er mee te kappen, en heb het eenmaal geprobeerd.......
Is niet gelukt en heb het niemand verteld. Maar opeens kwam ik een meisje tegen, de zus van de vriend van mijn zusje. Het klikte wel en we kregen wat. Na een paar maanden ging het uit, en ik dacht echt dat ik gek werd........
Ik kreeg ander werk waar veel jonge mensen werkte, ook veel meisjes. En toen merkte ik dat ik veel 'populaider' was dan ik dacht. Ik merkte dat ik aandacht kreeg van meisjes en daardoor werd ik zekerder. En dat is denk ik de sleutel. Als je je zekerder gaat voelen leg je sneller contacten. En dat is in jouw geval denk ik het allerbelangrijkste, contacten leggen. Probleem is dat je niet zo snel zelfverzekerd wordt als je onzeker bent. Je hebt bevestiging nodig van mensen, dat je de moeite waard bent. En zolang je geen vrienden hebt kun je die bevestiging ook niet krijgen. Dus zul je die bevestiging bij jezelf moeten halen. Kijk eens kritisch naar jezelf, kijk wat er goed is en kijk wat er niet goed is en probeer aan die dingen te werken. Ik denk dat je zult merken dat er genoeg dingen aan jezelf zijn die gewoon goed zijn. Ik zag de positieve dingen ook niet in mezelf, pas toen ik dat andere werk ging doen en in contact kwam met andere mensen kreeg ik door dat er eigenlijk niks mis met me was. Verandering van omgeving kan dus ook helpen, een nieuw begin maken.
Vandaag de dag ben ik gelukkig, heb verschillende vriendinnen gehad waaronder meisjes waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze 'kon krijgen' . Nu ben ik weer even vrijgezel, heb het net uitgemaakt met een heel lief meisje en voel me weer even kut. Maar het mooie van dit leven is dat je nooit weet wat er morgen gebeurd, misschien komen jij en ik morgen wel de ware tegen................ alles is mogelijk morgen!
ik ben echt geen prof ofzo, dit is gewoon mijn visie
[Dit bericht is gewijzigd door Phuturistixxx op 27-09-2002 22:59]
Je moet duidelijk wat gaan veranderen in je leven. En dat kan op zoveel manieren, sluit ten eerste die computer tijdelijk af, dan zal je wel naar andere bezigheden moet gaan zoeken.
Mensen kan je overal ontmoeten, en dat is veel makkelijker dan (vage) vrienden die je via internet ontmoet. Via studie, op kamers gaan, een sportclub opzoeken, een baantje nemen. Er is zoveel te doen jongen, kom op ga dr ff op uit.
Het is heel moedig van je dat je over je problemen met je moeder heb durven praten en ik denk dat je door met die therapie te beginnen ook een goeie stap heb gezet.. (het helpt mij in ieder geval erg goed).
Depressies als deze zijn nooit zo maar over, dat vergt tijd, maar het is gigantisch belangrijk om door te blijven zetten en vertrouwen te houden in de toekomst, dat moet je niet vergeten...
Sterkte!!!
quote:Vermoeidheid kan ook ontstaan als je niks doet hoor, door bv. medicijnen of gewoon door je state of mind.
Op vrijdag 27 september 2002 22:58 schreef Golfen het volgende:
Vermoeidheid van niets doen?!!Je moet duidelijk wat gaan veranderen in je leven. En dat kan op zoveel manieren, sluit ten eerste die computer tijdelijk af, dan zal je wel naar andere bezigheden moet gaan zoeken.
Mensen kan je overal ontmoeten, en dat is veel makkelijker dan (vage) vrienden die je via internet ontmoet. Via studie, op kamers gaan, een sportclub opzoeken, een baantje nemen. Er is zoveel te doen jongen, kom op ga dr ff op uit.
Je tip is wel goed, er op uit gaan,
quote:Hotmail, hetzelfde adres als waarvan jij mij gemaild hebt. Ik zal hem nogmaals sturen, keej?
Op vrijdag 27 september 2002 21:22 schreef Lynx666 het volgende:
Nog geen mail ontvangen
Naar welk adres heb je 'm gestuurd?
quote:Dat komt heel bekend voor en is ook een symptoom van een depressie. Ik denk dat het ook vrij normaal is in jouw situatie. Het enige dat je kunt doen is goed voor jezelf zorgen en inderdaad de rust en slaap nemen die je nodig hebt. Heel belangrijk is dat je je dag/nachtritme niet gaat verschuiven.
Op vrijdag 27 september 2002 22:23 schreef Lynx666 het volgende:
Ik ben trouwes de laatste tijd ok zo ontzettend moe. Als ik m'n medicijn neem kan ik al zowat de hele dag door slapen. Vandaag ben ik al best laat opgestaan, een lange wandeling gemaakt (en veel nagedacht), en 's avonds uit eten geweest met m'n moeder in een restaurant in de buurt. verder niets...Nu, nog geen half elf, zonder medicijnen vandaag, ben ik al compleet uitgeput. Ik slaap tegenwoordig ruim 12u per dag. Zo erg is't nog nooit geweest
Komt dit bekend voor bij mensen?
Ik ga nu zlapen :/
Welterusten
* DuchessX is ook bijna altijd moe...
Thnx!Phuturistixxx: Jouw verhaal komt erg overeen met de mijne. Waar ik nu werk werken weinig jonge mensen. Bij m'n vorige baan waren dat er wel meer, ook veel meiden, maar het leek of de hele wereld al bezet & gelukkig was. Ik kon op den duur ook wel met hun praten, maar contacten buiten werktijd kreeg ik niet.
Ben overigens nu tijdelijk niet aan het werk. Sinds m'n 'poging om eruit te stappen' is men op m'n werk ook op de hoogte van m'n siuatie, en omdat ik niet in staat was om te werken heb ik bijna 2 maanden thuis gezeten. In de tussentijd wel 2 dagen halve dagen gewerkt, maar toen ging het weer mis. Ben nu sinds een maand voor 2 uur per dag aan het werk, maar sinds donderdag ging het weer niet meer door dit voorval. Ik ga wel zo snel mogelijk weer beginnen...
En ik ben idd iemand die veel bevestiging nodig heeft :/
Afgelopen nacht, ondanks dat ik uitgeput was, bijna niet geslapen. Rond middernacht toch maar wat slaappillen genomen...
Wanneer houdt de pijn eens een keer op!!!!!
Krijg ik net te horen dat m'n ex zich alweer volop in een andere relatie stort online! Jezus wat ben ik stom geweest!
Hoe vaak kunnen ze je hart eruit rukken en uitsmeren over de vloer??!
Daar gaat m'n zelfvertrouwen weer 
Hiermee is wel gelijk de 'ik wil haar terug' kwestie opgelost
[Dit bericht is gewijzigd door Lynx666 op 28-09-2002 13:05]
Take it easy.
Je moet maar zo denken voor haar 10 anderen. Ik ben recentelijk om de tuin geleid door een dame maar je moet gewoon doorgaan.
Ik ben zelf geen casanova en ik zie er ook niet super knap uit maar blijf wel mezelf, dat werkt echt gegarandeerd.
Nu heb ik aardig wat aandacht van de vrouwen en binnenkort weer een date.
Ik heb je foto ook gezien in het fotoboek en je hebt wat betreft uiterlijk echt niks te klagen hoor.
De vrouwen die dat niet zien zijn jou gewoon niet waard.
Ik laat dan gewoon het innerlijk nog buiten beschouwing in dit geval en dat zit bij jou wel goed denk ik.
Wat bij mij hielp is gewoon besluiten om minimaal 1 x per week iets geks te doen wat je nog nooit gedaan hebt.
Live life and keep smiling!
In plaats van 12u, slaap ik nu nog maar zo'n 5 a 6 uur per nacht.
Verder voel ik me te moe om ook maar iets aan te pakken Ik probeer maar zo veel moglijk van de medicijnen af te blijven, word ik alleen maar lammer van...
Heb gister nog even met m'n ex gesproken. Wat misverstanden rechtgezet. Wel een goed gesprek gehad. Blijkt dat er andere mensen zijn die mij proberen onderuit te halen uit jaloezie.. Blijkbaar met succes
Nou ja... vandaag om 15.30 ontmoet ik de therapie-groep voor het eerst (kennismaking). Ik hoop dat dat me wat beter kan laten voelen. Weet op 't moment niet echt hoe ik me voel..of moet voelen...gewoon leeg
Hoop dat het je helpt
Sterkte!
Ik heb je verhaal gelezen, en je had ook bij mij gereageerd.. ik heb je toegevoegd op msn, wanneer je online komt zul je het wel merken.
Heel veel sterkte en succes vanmiddag en misschien kunnen we elkaar helpen
Bleek dus niet de groep te ontmoeten, alleen the groepstherapeut. Ze is iig erg aardig en voel me ook wel om m'n gemak bij haar. Das dus al een goed teken
Ik kom in een groep te zitten van 6 man.. Nou ja, 'man' is niet het goeie woord. 't Zijn 5 vrouwen en mijn persoontje erbij 
En volgende week is de eerste sessie... Er is me al uitgelegd wat ik er van kan verwachten. En ik sta er erg positief tegenover. Nou maar hopen dat het zo blijft
I'll keep you posted...
quote:Ik heb je nog niet gezien
Op maandag 30 september 2002 13:34 schreef heaven7 het volgende:
Lieve LynxIk heb je verhaal gelezen, en je had ook bij mij gereageerd.. ik heb je toegevoegd op msn, wanneer je online komt zul je het wel merken.
Heel veel sterkte en succes vanmiddag en misschien kunnen we elkaar helpen
Wat is jouw addy? Kan ik je alvast toevoegen
En ik hoop dat we nog wat voor elkaar kunnen betekenen 
ik heb ook helemaal geen vrienden, behalve op internet. precies om dezelfde reden eigenlijk ook... hier praat ik veel makkelijker, irl zeg ik op school enzo bijna nooit wat, zit alleen in de pauzes...
die internet vrienden zijn eigenlijk alles voor me... kan altijd met ze praten enzo... maar als ze er een keer nie zijn dan mis ik ze ontzettend... als ze een keer geen tijd hebben word ik boos, en als ze een keer wat meer aandacht aan een ander besteden word ik jaloers... heel vaag eigenlijk... maar goed
sinds ik veel internet ben ik eigenlijk ook nooit meer verliefd geweest op iemand uit m'n echte leven zeg maar, maar wel mensen van internet enzo (die mij overigens nooit leuk vonden.. tenminste nie op die manier ofzo...)
maar heb ook heel erg ut gevoel alsof ik gewoon echt iemand nodig heb... vriendje die gewoon om me geeft en me helpt enzo met m'n problemen... maar denk dat ik die wel nooit zal krijgen... ze vinden mij toch nie leuk...
mjah nou erg vaag allemaal en je hebt er eigenlijk niks aan maar goed... ik herken dus wel een aantal dingen...
quote:Is bij mij precies hetzelfde. De internet contacten die ik had was alles wat ik had. Ik kon bij hun mijn verhaal kwijt, maar ik voelde me gelijk weer kut als ze iets beters te doen hadden. Mijn fout was ook dat ik ook de verkeerde mensen in vertrouwen nam
Op maandag 30 september 2002 17:58 schreef VixenFromHell het volgende:
[...]die internet vrienden zijn eigenlijk alles voor me... kan altijd met ze praten enzo... maar als ze er een keer nie zijn dan mis ik ze ontzettend... als ze een keer geen tijd hebben word ik boos, en als ze een keer wat meer aandacht aan een ander besteden word ik jaloers... heel vaag eigenlijk... maar goed
quote:Ik heb nu 2x een internet relatie achter de rug, en 2x was dat ontzettend moeilijk voor mij. En elke keer geef ik mezelf de schuld
sinds ik veel internet ben ik eigenlijk ook nooit meer verliefd geweest op iemand uit m'n echte leven zeg maar, maar wel mensen van internet enzo (die mij overigens nooit leuk vonden.. tenminste nie op die manier ofzo...)
En het gaat altijd op zo'n manier van "Ik hou nog erg veel van je, maar..."
Bij de eerste keer bleek ze me nog de bedriegen ook... En in dit geval heb ik het idee dat mijn problemen teveel waren voor haar....
quote:Klinkt voor me heel bekend. Ik heb ook de liefde nodig, en als die ineens wegvalt is dat erg moeilijk. Ik heb af en toe het idee dat ik helemaal gek word. Als je zelf psychisch niet lekker zit, wordt het al een stuk moeilijker iemand te vinden die je accepteert zoals je bent. Waarschijnlijk daarom ben de hoop weer aan het kwijtraken ooit een 'blijvertje' te vinden....als ik IRL al iemand kan vinden
maar heb ook heel erg ut gevoel alsof ik gewoon echt iemand nodig heb... vriendje die gewoon om me geeft en me helpt enzo met m'n problemen... maar denk dat ik die wel nooit zal krijgen... ze vinden mij toch nie leuk...
quote:Ik heb er meer aan dan je denkt. Ik sta er iig niet alleen voor. En jij ook niet! Misschien kunnen we elkaar helpen..
mjah nou erg vaag allemaal en je hebt er eigenlijk niks aan maar goed... ik herken dus wel een aantal dingen...
quote:\
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
wat bedoel je daar nou mee?
waarom een ban als je het zwaar hebt?
Als ik geen internet had, had ik het helemaal niet meer geweten, maar dan misschien miste ik het dan ook niet. Gelukkig dat ik nog mensen kent via internet. Ik werk en kan met iedereen goed opschieten daar, maar niet meer dan dat. Precies hetzelfde gelde altyd ook voor school, heel raar, net dat je in een andere wereld leeft dan die andere mensen
quote:Je slaat de spijker op z'n kop! Tis inderdaad alsof je geen deel meer uitmaakt van het geheel. Een wereld apart. Je voelt je net een alien in de meute...
Op maandag 30 september 2002 19:09 schreef Mboy het volgende:
[...]
heel raar, net dat je in een andere wereld leeft dan die andere mensen
Voel af en toe net alsof ik keihard aan het schreeuwen ben maar niemand die ook maar even omkijkt...
wuups
-edit-
Ik heb nog niet eerder in dit topic gereageerd, maar wilde toch even een berichtje plaatsen. Ik ben zelf nooit depressief of iets dergelijks geweest, dus ik weet niet hoe jij je nu moet voelen. Toch denk ik dat je met moed en vechtlust een heel eind komt in je leven. Probelem komen nooit ineens, maar brengen altijd bergen vrienden mee en dan zie je het allemaal even niet meer scherp. Die situaties ken ik wel en de enige manier om eruit te komen is zelf heel hard knokken, en proberen te genieten van kleine dingetjes. Het is zonde om zo jong te beslissen om uit het leven te stappen. Er is nog zoveel leuks te ontdekken, ook al zie je dat nu niet. Ik wens je echt veel sterkte en hopelijk gaat het snel wat beter met je!
quote:Ja vaak wel. Je zit zeg maar op de achterste rij. Met school ook altijd, iedereen zit in bepaalde groepjes, je probeert mee te komen, maar toch lukt het niet. Met werk valt het wel mee met collega's hoor, maar ook niet meer dan dat. Toch blij dat ik 8 uur per dag werk, dat houdt je van huis en even van de gedachtes...
Op maandag 30 september 2002 19:14 schreef Lynx666 het volgende:[..]
Je slaat de spijker op z'n kop! Tis inderdaad alsof je geen deel meer uitmaakt van het geheel. Een wereld apart. Je voelt je net een alien in de meute...
Voel af en toe net alsof ik keihard aan het schreeuwen ben maar niemand die ook maar even omkijkt...
Gelukkig kan ik nu zeggen dat het met mij nu erg goed gaat. Problemen van vroeger spoken nog wel eens door mn hoofd maar ik laat ze niet meer mijn leven leiden. Ik richt me op de positieve dingen nu en ben niet meer dat evrlegen stille meisje...
Natuurlijk ligt dit voor jou anders, aangezien je depressief bent. Geef de moed echter niet op, want ook al zie je het nu niet het leven kan de moeite waard zijn.
't gaat op 't moment weer erg beroerd. Vandaag constant in tranen gezeten. De weekends zijn het moeilijkst :/
Het probleem is ook dat ik me de afgelopen dagen zo ontzettend zwak voel. Lichamelijk dan. Ik neem zo min mogelijk medicijnen, alleen vandaag weer een Oxazepam genomen. Maar de laatste paar dagen ben ik te moe om ook maar iets aan te pakken. Ik kan zelfs 's avonds nauwelijks meer op m'n benen staan. Ik eet verder redelijk goed (iig beter dan voorheen), maar zo erg is die moeheid/zwakheid nog nooit geweest. Ik ben bang dat ik vroeg of laat in elkaar stort. En ondanks de moeheid slaap ik nog steeds erg slecht...
Het lijkt wel of ik alles slechts in een roes beleef.........
a.s. maandag eerste groeps-sessie... Ik ben benieuwd....
Ik zie hoe zwaar jij het hebt. De eenzaamheid moet vreselijk zijn! Ik had/heb tenminste mijn partner in de buurt, die er voor mij is en waarbij ik mijn hart kan uitstorten.
Ik hoop dat de therapie je goed doet, dat je handvaten krijgt aangereikt en dat je je leven meer kunt gaan waarderen, dat je zult leren omgaan met pijn en verdriet. Het zal allemaal niet makkelijk zijn maar het feit dat je er aan begint zegt heel veel over jouw persoonlijkheid. Misschien ben je wel sterker dan je denkt, alleen kun je dat nu niet zien en voelen.
Hou je voor jezelf een soort dagboekje of iets dergelijks bij, om de slechte momenten van je af te kunnen schrijven?
Hou vol!
PS ik heb nog niet op je email gereageerd omdat ik zelf ook niet goed in mijn vel zit. Maar ik ben je niet vergeten hoor!
quote:Ik hou nog geen dagboek bij. Ga ik wel doen .. Had m'n therapeute ook voorgesteld bij m'n intake gesprek.. Weet ook niet waarom ik het nog niet heb gedaan.. Onverschilligheid? Ik weet het niet. Ik heb een erg zware week gehad..'t is nog steeds zwaar.. krijg weer steeds vaker het idee om 'eruit te stappen'
Op zondag 6 oktober 2002 12:38 schreef DuchessX het volgende:
[...]Hou je voor jezelf een soort dagboekje of iets dergelijks bij, om de slechte momenten van je af te kunnen schrijven?
Hou vol!
Ik ben zo moe..van alles... en bang....Zo weinig interesseert me meer.. Ik heb de afgelopen dagen erg veel geld uitgegeven..om maar bezig te zijn.. nieuw spul om mee te prullen... Maar het verliest alweer snel m'n interesse... Ik voel teveel..en kan er nergens mee naartoe..en ondertussen maak ik mezelf helemaal gek
quote:Ja herken het wel, denk je ergens zin in te hebben, zoals een nieuwe game ofzo, maar toch weer niet op een gegeven moment. Ook met alles, nergens zin in hebben om te doen. Moet je nog dingen doen, stel je dat ook alleen maar uit...of je begint er half aan...
Op zondag 6 oktober 2002 18:29 schreef Lynx666 het volgende:[..]
Ik hou nog geen dagboek bij. Ga ik wel doen .. Had m'n therapeute ook voorgesteld bij m'n intake gesprek.. Weet ook niet waarom ik het nog niet heb gedaan.. Onverschilligheid? Ik weet het niet. Ik heb een erg zware week gehad..'t is nog steeds zwaar.. krijg weer steeds vaker het idee om 'eruit te stappen'
Zo weinig interesseert me meer.. Ik heb de afgelopen dagen erg veel geld uitgegeven..om maar bezig te zijn.. nieuw spul om mee te prullen... Maar het verliest alweer snel m'n interesse... Ik voel teveel..en kan er nergens mee naartoe..en ondertussen maak ik mezelf helemaal gek
Maar de ene keer ben ik opgewekt en voel ik me goed en andere keer kan ik weer harstikke down zijn...
Maar toch positief blijven, try! I will try too! 
quote:Mss heb je het al ergens verteld...wat slik je aan medicatie? Geen AD? Enkel Oxazepam zo nu en dan?
Op zondag 6 oktober 2002 18:29 schreef Lynx666 het volgende:[..]
Ik hou nog geen dagboek bij. Ga ik wel doen .. Had m'n therapeute ook voorgesteld bij m'n intake gesprek.. Weet ook niet waarom ik het nog niet heb gedaan.. Onverschilligheid? Ik weet het niet. Ik heb een erg zware week gehad..'t is nog steeds zwaar.. krijg weer steeds vaker het idee om 'eruit te stappen'
Zo weinig interesseert me meer.. Ik heb de afgelopen dagen erg veel geld uitgegeven..om maar bezig te zijn.. nieuw spul om mee te prullen... Maar het verliest alweer snel m'n interesse... Ik voel teveel..en kan er nergens mee naartoe..en ondertussen maak ik mezelf helemaal gek
Ik ben natuurlijk geen dokter, maar het lijkt me wel zinvol dat je een medicijn krijgt dat je gevoelens wat afvlakt en waar je structureel wat rustiger van wordt. Een oxazepam zo nu en dan lijkt me wel erg weinig gezien jouw stemmingen.
Wellicht maak je deze week kennis met de psychiater die bij jouw behandeling hoort, heb het er met hem eens over?
Een AD (bijvoorbeeld) kan een goed steuntje in de rug zijn
Verder: probeer nog even vol te houden, geef de therapie een kans. Als het zulke goede therapie is als ik nu krijg, dan zul je er erg van opknappen. (Al gebeurt dat natuurlijk ook niet meteen en blijft het nog zwaar: je staat er niet meer alleen voor, deskundige mensen en een fijne groep zullen jou steunen en je er doorheen slepen )
Laat je mij weten hoe je eerste therapiedag was?
Succes morgen
Een dagboek bijhouden heeft mij erg geholpen in de moeilijke tijden. Áls je kunt, schrijf dan de negatieve en verdrietige gevoelens van je af, het kán soms opluchten. Tevens kan het zeer ten goede komen van je therapie, het zal je helpen om inzicht in je zelf te krijgen
Succes!
quote:Je kunt er iig steun vinden en "je verhaal" kwijt. Neem de tijd en de rust om er bovenop te komen.
Op donderdag 26 september 2002 15:27 schreef Lynx666 het volgende:
Ik hoop dat de therapie me hiermee zal helpen. Ik ga er iig voor...
Mss heb je gemaild maar ik kon mijn mail niet ophalen
Ik ben razend nieuwsgierig!!!!!!!!
quote:Ja, ik volg dit topic ook al een tijdje, ennuh eigelijk:
Op dinsdag 8 oktober 2002 22:52 schreef DuchessX het volgende:
Lynx, hoe is het geweest???Ik ben razend nieuwsgierig!!!!!!!!
Ik ben razend nieuwsgierig!!!!!!!!
quote:Wil je er iets meer over kwijt? Dat mag hier altijd he?
Op donderdag 10 oktober 2002 15:11 schreef Lynx666 het volgende:
Ik heb er GVD helemaal geen trek meer in!!!!!!
pas alleen ajb wel op ivm de nieuwe policy
prrrrrrr
De afgelopen anderhalve week was heel erg moeilijk en zwaar voor mij. Ik heb ontzettend zwaar in de put gezeten, en de gedachten van zelfmoord kwamen weer terug, steeds vaker. Ik wist ook niet waar het vandaan kwam, en was ontzettend in de war. Vandaar ook m'n felle reactie hier en dat ik verder een tijdje niet gepost had. Ik kon er ook verder met niemand over praten, want ik begreep het zelf niet eens...
Gelukkig voel ik me nu beter en zie alles was positiever in
Het is nu alweer bijna een week geleden, maar afgelopen maandag heb ik m'n eerste therapie sessie gehad. De groep bestaat uit 5 vrouwen en ik Ze zijn allemaal wel een stuk ouder dan ik. Ik moest er om 9u 's ochtends zijn, maar ik kwam om 9.15u binnenrennen. Verdraaide openbaar vervoer (eerste trein valt uit, 2e heeft een half uur vertraging.. nog een geluk dat ik 'maar' 15 minuten te laat was).. Ik voelde me hier al behoorlijk opgefokt over Verder voelde ik me totaal niet op m'n gemak in de groep. Ik vond het een ramp Maar ja, het zal wel wennen...Maar ik zie wel weer tegen de volgende sessie op
Vandaag was een vreemde dag, en wel hierdoor: Afgelopen maandag avond hadden we vergadering over de verbouwing van het bedrijf waar ik werk, en daarna gingen we eten bij Bali 
Zoals je in m'n fotoboek kan zien heb ik lang haar, en ze lopen me op 't werk al tijden te pushen om het maar eens af te knippen. Dus ook tijdens het bewuste etentje kwam het onderwerp weer bij mijn haar te liggen Nu werd er gezegd om er maar gelijk een hele metamorfose van te maken, en m'n baas zou het allemaal wel regelen. Ik stond er een beetje huiverig tegenover, en zei dat ik er wel over na zou denken. Volgende dag op 't werk werd er telkens gevraagd "Doe je het nou? Doe je het nou??" en iedereen vond dat ik 't maar moest doen. De donderdag erop heb ik maar gezegd dat ik het zou doen maar ik was bang dat ik er spijt van zou krijgen. Zegt m'n baas een half uur later "Alles is geregeld, a.s. zaterdag zo en zo laat daar en daar klaarstaan"
Dus stond ik klaar deze middag, pikt ie me op en gingen allereerst naar de kapper. Voor ik 't wist lagen m'n lange haren, m'n trots voor me op de grond. 't werd ineens wel erg kort En dat was nog niet alles. De rest van de dag werd ik helemaal aangekleed in de nieuwste mode zorgvuldig uitgekozen door de dochter van de baas 
En het werd ook nog eens allemaal door de zaak betaald!!
---> A New And Improved Lynx666! <---
Ik probeer al een tijdje m'n foto in het fotoboek te updaten, maar de server schijnt plat te liggen. Ik zal 'm iig zo snel mogelijk updaten Ik voel me...anders! beter! Werk ik bij een wereldbedrijf of niet??
Ben blij dat ik ook eens wat positiefs kan posten
Edit: De nieuwe foto staat in m'n fotoboek
[Dit bericht is gewijzigd door Lynx666 op 12-10-2002 20:35]
Nu zal je helemaal de vrouwen van je af moeten slaan.
Echt een fantastische baas, misschien een idee om je baas op te geven als baas van de dag bij de arbeidsvitaminen ofzo.
Hou deze positieve instelling vol hé.
You rule!
quote:Gaat nog steeds goed
Hou deze positieve instelling vol hé.
Zondag was wel weer effe lastig (De weekenden he.. )
Maar vandaag voelde ik me weer positief!
2e sessie groepstherapie achter de rug. Daar herkenden ze me al niet met m'n nieuwe uiterlijk Ik begon me ook meer op m'n gemak te voelen in de groep, dus ik kon ook wat makkelijker praten
En later op m'n werk waren ze helemaal wild van m'n metamorfose
Ze vinden het allemaal super Nog een ego-boost
Oftewel, na alle negatieve berichten toch een golf(je) van positiviteit, en ik hoop dat ie blijft hangen Wie wil er wat leuks doen komend weekend?
Ja weekenden zijn misschien wat minder maar als je wat leuks gaat doen is dat stukken minder natuurlijk. Als je komend weekend gaat stappen zoek dan een gelegenheid waar je echt heen wilt.
Zo heb ik afgelopen weekend sinds lange tijd mijzelf weer begeven in een discotheek en ben helemaal uit mijn dak gegaan, daardoor heb ik nu nog steeds energie.
Als je gaat stappen laat dan weten waar je heen gaat dan ga ik daar niet heen anders maak ik geen kans bij de vrouwen. 
quote:Sja.. ik ben helaas niet zo iemand die makkelijk in z'n eentje d'r op uitgaat. 'k heb toch wel het 'veilige' van een bekend gezelschap nodig
Op maandag 14 oktober 2002 19:07 schreef soulburn het volgende:
He Lynxman,Ja weekenden zijn misschien wat minder maar als je wat leuks gaat doen is dat stukken minder natuurlijk. Als je komend weekend gaat stappen zoek dan een gelegenheid waar je echt heen wilt.
Zo heb ik afgelopen weekend sinds lange tijd mijzelf weer begeven in een discotheek en ben helemaal uit mijn dak gegaan, daardoor heb ik nu nog steeds energie.
Als je gaat stappen laat dan weten waar je heen gaat dan ga ik daar niet heen anders maak ik geen kans bij de vrouwen.
En wat die vrouwen betreft....da zal toch wel meevallen? Je bent iig welkom hier hoor 
Ik had dus een tijdje geleden het contact met m'n ex helemaal verbroken, krijg ik pas een MSN berichtje van dr. Zegt ze dat ze zo'n geweldige droom over mij heeft gehad.
Ik ben dr verder niet op in gegaan. Maar waarom laat ze mij dat nou weten? Ze wist dat ik voorlopig geen contact wilde. En dan zegt ze net zoiets. Wat moet ik nu eigenlijk met deze info? Het blijft maar in m'n hoofd rondspoken...
Waarom droomt ze uberhaupt nog eigenlijk over mij
*confused* "{
quote:Omdat ze weer contact wil en omdat we dát soort dingen niet zomaar hardop kunnen zeggen, spelen we liever "het spel"; hints in dit geval.
Op dinsdag 5 november 2002 23:45 schreef Lynx666 het volgende:Ik ben dr verder niet op in gegaan. Maar waarom laat ze mij dat nou weten? Ze wist dat ik voorlopig geen contact wilde. En dan zegt ze net zoiets. Wat moet ik nu eigenlijk met deze info? Het blijft maar in m'n hoofd rondspoken...
Waarom droomt ze uberhaupt nog eigenlijk over mij
*confused* "{
quote:Ze zegt niet zomaar dat ze over je droomt. Als ze niks meer met je te maken wilde hebben dan had ze haar mond wel gehouden. Dus ze zoekt weer contact lijkt mij. Maar nog wat, uit eerdere verhalen begrijp ik dat ze niet bepaald op de hoek van de straat woont, maar dat een ander continent meer in de richting komt of niet?
Op dinsdag 5 november 2002 23:45 schreef Lynx666 het volgende:
Sorry dat ik mn oude topic naar boven trap, maar hier past ie toch het beste..Ik had dus een tijdje geleden het contact met m'n ex helemaal verbroken, krijg ik pas een MSN berichtje van dr. Zegt ze dat ze zo'n geweldige droom over mij heeft gehad.
Ik ben dr verder niet op in gegaan. Maar waarom laat ze mij dat nou weten? Ze wist dat ik voorlopig geen contact wilde. En dan zegt ze net zoiets. Wat moet ik nu eigenlijk met deze info? Het blijft maar in m'n hoofd rondspoken...
Waarom droomt ze uberhaupt nog eigenlijk over mij
*confused* "{
In dat geval zou ik me maar eens sterk gaan afvragen of je zo'n lange afstandsrelatie wel aankan, er wonen namelijk zoveel leuke meiden in de buurt!
quote:De lange afstand was altijd wel moeilijk (logisch), maar ik denk dat het voor haar moeilijker was dan voor mij (en dat ze het daarom misschien beeindigd heeft) Ik had ook zelf niet gepland om op iemand een halve wereld verderop verliefd te worden... het gebeurde gewoon...
Op woensdag 6 november 2002 00:37 schreef nozem het volgende:[..]
In dat geval zou ik me maar eens sterk gaan afvragen of je zo'n lange afstandsrelatie wel aankan, er wonen namelijk zoveel leuke meiden in de buurt!
quote:Nadat ze het heeft gezegd was ze weer erg afstandelijk. Er is ook niet zo veel gezegd, maar ik heb haar dus niet compleet genegeerd. Ze duwde me als het ware weer weg (wat ze ook vaak deed toen we nog wat hadden; t'is een complexe meid).
Op woensdag 6 november 2002 00:28 schreef thoth het volgende:[..]
Omdat ze weer contact wil en omdat we dát soort dingen niet zomaar hardop kunnen zeggen, spelen we liever "het spel"; hints in dit geval.
Maar hierdoor heb ik toch gemerkt dat ik nog steeds veel voor haar voel...