Ik weet niet goed hoe ik 't moet beginnen. Misschien hebben sommige van jullie eerder hier een post van mij gelezen waarin ik zo'n beetje m'n levensverhaal heb uitgelegd..
In het kort: Ik ben 24 jaar. M'n verleden heeft m'n huidige leven totaal verkloot. Ik lijd al vanaf m'n 8e aan depressies. Ik heb geen echte vrienden, nooit een vriendin gehad, nooit een meisje gekust, ben nog maagd, etc.... en ik kan niet meer normaal functioneren in het normale leven... Kan geen vrienden maken..kan geen vriendin krijgen.. Ik voelde me een nul...
Heb toen 5jr. geleden IRC ontdekt en door de anonimiteit kan ik daar een stuk makkelijker praten dan irl. Ik kon daar zijn wie ik wilde zijn, en heb in de loop der tijd daar veel vrienden gemaakt...
Tot zo'n 3 maanden geleden... Ik raakte dieper in de psychische problemen. Heb in m'n leven vaak aan zelfmoord gedacht, maar nu exact 3 maanden geleden heb ik bijna een serieuze zelfmoordpoging ondernomen, toen ik een week alleen thuis was.
Toen daarna m'n moeder terug kwam van vakantie, heb ik al m'n gevoelens, m'n hele verleden, alles in een brief gezet, en overhandigd aan m'n moeder. (Heb m'n problemen m'n hele leven lang verzwegen voor iedereen). Het gebeuren was zeer emotioneel allemaal. We zijn direct naar de dokter gegaan en heb toen medicijnen gekregen, en krijg nu therapie, dat begint over 2 weken.
Zeer kort na dat voorval heb ik, op IRC, een meisje leren kennen en we werden verliefd. Ze woont wel in het buitenland, maar dat was voor ons beide niet belangrijk. We hebben erg veel geschreven, gebeld, ge-emaild, gechat, en hebben alles over ons leven met elkaar gedeeld, dingen die we nooit aan anderen hebben verteld. Ik had gedacht dat ze me niks dan een loser zou vinden als ze wist wat er met me aan de hand was, maar ze was ontzettend begrijpend en een enorme steun voor me.
In de loop der tijd zijn we erg tot elkaar gegroeid. Ik had voorgenomen met kerst en oud&nieuw haar te gaan opzoeken (omdat eerder niet mogelijk was), en we leefden er allebei ontzettend naar toe. We praatten veel over de toekomst, hoe het zou zijn samen, wat we zouden doen...
In de tussentijd kreeg ik wel meer problemen met andere personen on IRC, heb daar veel vrienden ook weer verloren, en besloot met IRC te kappen. Ik had nog met een paar van hen contact op MSN e.d., maar sommigen van hen hebben me achteraf ook nog eens verraden. Ik was (op 1 na) al m'n vrienden online ook kwijt.
Toen ineens m'n online vriendin niet meer online kwam. Normaal gesproken was ze altijd wel op MSN te vinden. Na een dag of 2 vond ik haar op IRC en vroeg haar wat er aan de hand was. Toen zei ze ineens dat kerst niet door zou gaan, dat de afstand ineens erg moeilijk voor haar was, en dat we beter even wat afstand kunnen nemen (ik zat teveel op haar lip, en ze vond het moeilijk steeds weer dezelfde gesprekken te hebben)
Natuurlijk voelde ik me er niet echt prettig bij, maar ik heb idd wat afstand genomen, ik liet haar d'r gang gaan, maar schreef wel elke avond een email. Ze zei dat m'n email de hoogtepunt van haar dag maakte.
Maar ik voelde dat er iets mis was.. ze antwoordde m'n emails niet, en ze ontliep me constant. De enige manier om haar te bereiken was email, zonder antwoord...
Tot ze 3 dagen geleden zei dat we niet meer samen kunnen zijn, dat het over was. Ineens kan ze niet meer zo'n relatie hebben. Ze zegt wel nog ontzettend veel van mij te houden, maar dat ik alle hoop moet opgeven haar nog terug te krijgen...
Ineens viel alles weg: Al m'n vrienden online weg, geen IRC, en degene die me kracht, hoop en liefde gaf valt nu ook weg...
Ik kan dit niet meer aan. Alles wat ik ooit had is nu weg. Ik heb niemand om mee te praten die ik vertrouw. De muren komen op me af. Ik huil dagen achtereen. Ik word krankzinnig. Ik zit constant onder de pillen. Ik verlies weer alle hoop... ik KAN niet alleen zijn.. Ik heb de liefde nodig...De eenzaamheid kan ik niet meer aan.
Ik leid geen normaal leven. Zo'n verlies leidt me tot wanhoop. Ik kan alleen aan haar denken, en weer aan zelfmoord.. Ik heb er genoeg van.. Ik kan niet nog een keer zoiets aan... Ik ben compleet radeloos... Ik ben bang dat ik dit niet te boven zal komen.. Ik heb simpelweg iemand nodig om van te houden. Iemand die me de kracht kan geven om mezelf erboven op te helpen..om uiteindelijk een normaal leven te kunnen leiden.. Alleen red ik het niet....Ik geef het op....
quote:Ja, daar help je 'm reuze mee !!
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
Ontopic,
Ik zou je huisarts bellen en hulp zoeken. Niemand hoeft zo ellendig en zo eenzaam te zijn.
Van vreemde smetten vrij,
Weet waar ik het over heb want ik ben meerderjarig.
quote:[off-topic]
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
Volgens mij valt dat wel mee, en als het al zou zijn, dan denk ik niet dat de topicstarter zich daar op dit moment erg druk om maakt.
Heb je verder niets over de inhoud te melden?
[/off-topic]
Hoe er g het ook is, en het is je vast al vaker verteld, maar zoals daar waar je de vorige keer geen uitweg zag en toen vond je IRC, zo zou je nu ook weer iets kunnen vinden (vraag me niet wat) waar je je thuis voelt.
Ik weet niet wat er mis gegaan is met je vrienden op IRC maar misschien heb je ook daar een les uit kunnen trekken zodat je dat de volgende keer kan vermijden?
Geef het pas op op het moment dat je alles hebt geprobeerd, en iets zegt me dat dat nog niet zo is.
een internet liefde is mogelijk (ik heb er zelf een gevonden) ga gewoon dingen doen die je leuk vind... ook al ben je bang om over die drempel heen te stappen.. je zult merken dat je meer geaccepteerd wordt dan je denkt.... je zult ook merken dat je ruimer gaat denken en anders op de wereld gaat kijken... kortom... ga wat doen en ze je computer eens 1 maand uit.
Succes en sterkte! 
quote:jawel: verwar nooit virtuele vrienden met echte vrienden, zelfs met een enorme dosis mensenkennis kan je niet inschatten wie er aan de andere kant van je IRC/ICQ/MSN zit,
Op donderdag 26 september 2002 14:29 schreef Brighteyes het volgende:[..]
[off-topic]
Volgens mij valt dat wel mee, en als het al zou zijn, dan denk ik niet dat de topicstarter zich daar op dit moment erg druk om maakt.
Heb je verder niets over de inhoud te melden?
[/off-topic]
en punt twee: zoek een 'come as you are' (meestal iets in de trant van een jongeren societeit, buurthuis, etc) gelegenheid in de buurt, en slik drie keer en ga er eens binnen, je zal zien dat je niet de enige bent in deze situatie.
Ben jij dit?
Zoja, dit verhaal van hierboven is totaal niet van je af te lezen zeg!
quote:Wat dan als je die niet aan durft te spreken irl?
Op donderdag 26 september 2002 14:28 schreef ramsesii het volgende:
jongen, ga eens een bar in en ga een lekker drinken... misschien kom je wel mensen tegen..
Het klinkt hard, maar niets is zo vervangbaar als een internetliefde... Ik ben ook meerdere keren smoorverliefd geweest via internet, en ik heb ook een aantal mensen daarvan ontmoet. En vaak klikte het irl helemaal niet. En kort daarna had ik weer een nieuwe, en gebeurde precies hetzelfde.
Ik heb ook heel naïef bij sommige van die mensen gedacht dat we heel wat hadden, dat het ware liefde was en dat we voor elkaar gemaakt waren, maar als je eerlijk bent stelt het eigenlijk heel weinig voor. Je vormt een beeld van iemand, je denkt dat je iemand na uren- of zelfs dagenlang chatten en bellen goed kent, maar voor hetzelfde geld zit je er vreselijk naast.
Het is leuk om bij te zwijmelen, en om iemand te hebben die luistert en iets te hebben om mee bezig te zijn, maar als het voorbij is kun je ook zo weer iemand anders vinden om op te hemelen en te idealiseren.
quote:Hear, hear!
Op donderdag 26 september 2002 14:34 schreef extreme het volgende:[..]
jawel: verwar nooit virtuele vrienden met echte vrienden, zelfs met een enorme dosis mensenkennis kan je niet inschatten wie er aan de andere kant van je IRC/ICQ/MSN zit,
en punt twee: zoek een 'come as you are' (meestal iets in de trant van een jongeren societeit, buurthuis, etc) gelegenheid in de buurt, en slik drie keer en ga er eens binnen, je zal zien dat je niet de enige bent in deze situatie.
Dank je.
waar bemoei ik me eigenlijk mee!
quote:Idd
Op donderdag 26 september 2002 14:37 schreef flaxe het volgende:
http://fotoboek.fok.nl/Lynx666
Ben jij dit?
Zoja, dit verhaal van hierboven is totaal niet van je af te lezen zeg!
quote:topicstarter heeft absoluut een heel sneu verhaal, maar hij heeft er ook niks aan als we 'm met z'n allen zielig gaan vinden denk ik
Op donderdag 26 september 2002 14:41 schreef Brighteyes het volgende:
waar bemoei ik me eigenlijk mee!
Het hoeft niet zo te zijn, en het is heel fijn als je op internet met mensen kunt praten die naar je problemen luisteren en je serieus nemen (daar maak ik ook vaak genoeg gebruik van), maar je moet er niet te veel van verwachten.
quote:Hmmzz als je hiermee iemand een ban geeft klopt er echt iets niet! Mischien het enige medium op dit moment voor Lynx666 of zijn hart ff te luchten....
Op donderdag 26 september 2002 14:25 schreef extreme het volgende:
je weet dat je volgens het geldende beleid een permban riskeert met dit soort posts?
Maar ff ontopic: Ik ken je situatie verder niet echt dus vind het moeilijk om je goede tips te geven. Ramsesii zegt ga maar ff de kroeg in maar zo makkelijk werkt dat natuurlijk niet. Ik kan me goed voorstellen dat je ff geen vertrouwen in de mensen hebt ook na het voorval op IRC/msn.
Zou het zo verder ff niet weten hoe wij je verder kunnen helpen maar je kan gelukkig altijd op Fok! terecht... Verder veel sterkte met je Therapie
Uit je verhaal krijg ik de indruk dat je dagelijks alleen thuis zit? Werk of studeer je niet?
Je zit in ieder geval duidelijk in een vicieuze cirkel waar je hoognodig uit moet.
Je hebt geprobeerd je eenzaamheid op te lossen d.m.v het zoeken van virtuele vrienden en een virtuele vriendin.
Ik denk echter dat dat een schijnoplossing is; je sociale leven kan zich niet slechts op het www afspelen, dat klopt niet.
Het lijkt bijna een excuus om niet naar buiten te treden, de échte maatschappij in waar je mensen van vlees en bloed daadwerkelijk kunt aanraken.
Als je louter op internet naar vrienden zoekt zul je steeds meer de aansluiting met mensen verliezen. Mensen die je slechts ontmoet terwijl je achter je computer zit zullen je nooit een echte aai over je bol kunnen geven of je even stevig beetpakken. Bovendien mis je op deze manier heel veel nonverbale communicatie; stemintonatie, gezichtsuitdrukking, iemand's geur...
Voor wat betreft dat meisje; ik denk dat je de zaken om moet draaien; jij denkt dat een relatie je zal "genezen" en je gelukkig kan maken. Ik stel daartegenover dat jij pas een goede partij voor een vrouw kunt zijn als je aan jezelf hebt gewerkt. Je kunt een evt. partner niet gaan inzetten als jouw redder of hulpverlener. Stel jezelf de vraag wat JIJ, Lynx666, een meisje op dit moment kunt bieden.
Zolang je nog geen historie/verleden met iemand hebt zullen weinig meiden geneigd zijn zich in een relatie storten waarvan de basis het bespreken van elkaars psychische problematiek is.
Probeer de juiste volgorde aan te houden; eerst aan jezelf werken d.m.v je a.s therapie waardoor je op termijn weer een normaler leven kunt gaan leiden. En daarna pas gaan focussen op een evt. vriendin.
Ik wens je heel erg veel sterkte Lynx666; therapie is zwaar en confronterend maar geef niet op!!!
(deze post is weldegelijk positief en opbouwend bedoelt)
quote:Ik ben idd naar de huisarts gegaan, en heb weer een stel kalmerings pillen gekregen... die maken me wel slap en moe..en slaap er beter onder, maar het oh zo lege gevoel blijft.
Op donderdag 26 september 2002 14:27 schreef Pikkebaas het volgende:[..]
Ik zou je huisarts bellen en hulp zoeken. Niemand hoeft zo ellendig en zo eenzaam te zijn.
quote:Ik heb het nooit echt serieus genomen. Ik gebruikte het zelf als een 'escape' uit de realiteit. En ik heb gemerkt dat 80% van de mensen daar dat doet. Ik weet waarom mijn (ex)vriendin daar zat, zij heeft ook veel rl-problemen...
Op donderdag 26 september 2002 14:32 schreef Vampier het volgende:
Ik verneem uit je posts dat je IRC wel heel erg serieus neemt. Dat moet je niet doen....
quote:Misschien wel.. Maar ik heb het gevoel dat elke keer als er weer iets moois op mn pad komt, dat het me uiteindelijk nog dieper de grond in trapt.. het is niet de eerste keer...
Op donderdag 26 september 2002 14:33 schreef Inbox4me het volgende:
Het zijn open deuren en op dit moment denk je misschien yeah right... Maar ook al lijkt alles nu somber, er komen heus betere tijden aan. Hang in there, en weet dat je niet de enige bent met problemen in het leven!
quote:Ik heb ze nooit beschouwd als 'echte' vrienden. Maar ze hebben me vaak wel door erg moeilijke tijden geholpen. Ik heb er iig heel erg veel steun aan gehad. Maar ook dat is nu allemaal voor me weg gevallen...
Op donderdag 26 september 2002 14:34 schreef extreme het volgende:[..]
jawel: verwar nooit virtuele vrienden met echte vrienden, zelfs met een enorme dosis mensenkennis kan je niet inschatten wie er aan de andere kant van je IRC/ICQ/MSN zit,
quote:Volgende week begint m'n groepstherapie. Ik hoop dat ik daar wat aan heb. Want ik word hier helemaal gek...
en punt twee: zoek een 'come as you are' (meestal iets in de trant van een jongeren societeit, buurthuis, etc) gelegenheid in de buurt, en slik drie keer en ga er eens binnen, je zal zien dat je niet de enige bent in deze situatie.
quote:Ik heb m'n psychische problemen m'n hele leven voor alles en iedereen verborgen gehouden. Dit is wat de buitenwereld ziet. Dit is wat ik wil dat de buitenwereld ziet. En na zo'n 16 jaar weet je het wel goed te verbergen...
Op donderdag 26 september 2002 14:37 schreef flaxe het volgende:
http://fotoboek.fok.nl/Lynx666
Ben jij dit?
Zoja, dit verhaal van hierboven is totaal niet van je af te lezen zeg!
quote:Daar ligt het hele probleem... Door mijn verleden ben ik ontzettend stil en verlegen geworden.. Andere mensen intimideren me al met hun aanblik... En contact zoeken met het andere geslacht is er al helemaal niet bij
Op donderdag 26 september 2002 14:41 schreef Mini_rulez het volgende:[..]
Wat dan als je die niet aan durft te spreken irl?
quote:Je hebt vast gelijk... Maar ik ken haar nu al bijna een jaar, en hebben erg veel met haar gepraat. Er waren wel een aantal anderen daar die kenbaar maakten dat ze wel iets in mij zagen, maar ik voelde verder helemaal niets voor hun. Ik kon altijd ontzettend goed praten met m'n (ex)vriendin, ik kon gewoon mezelf zijn, ik hoefde mijn problemen niet te verbergen... Dit was iets unieks voor me. Eindelijk werd ik geaccepteerd zoals ik was. Ik ging alleen maar meer voor haar voelen, en ze vertelde dat dat wederzijds was... Voor mij was dit uniek..en dat wil ik gewoon niet kwijt...
Het klinkt hard, maar niets is zo vervangbaar als een internetliefde... Ik ben ook meerdere keren smoorverliefd geweest via internet, en ik heb ook een aantal mensen daarvan ontmoet. En vaak klikte het irl helemaal niet. En kort daarna had ik weer een nieuwe, en gebeurde precies hetzelfde.
Ik heb ook heel naïef bij sommige van die mensen gedacht dat we heel wat hadden, dat het ware liefde was en dat we voor elkaar gemaakt waren, maar als je eerlijk bent stelt het eigenlijk heel weinig voor. Je vormt een beeld van iemand, je denkt dat je iemand na uren- of zelfs dagenlang chatten en bellen goed kent, maar voor hetzelfde geld zit je er vreselijk naast.
Het is leuk om bij te zwijmelen, en om iemand te hebben die luistert en iets te hebben om mee bezig te zijn, maar als het voorbij is kun je ook zo weer iemand anders vinden om op te hemelen en te idealiseren.
quote:Ik zoek wanhopig naar middelen om mezelf niet helemaal stapelgek te maken. Het hele probleem is dat ik me op dit moment nog nooit zo verschrikkelijk alleen heb gevoeld, en dat maakt me radeloos....
Op donderdag 26 september 2002 14:46 schreef extreme het volgende:[..]
topicstarter heeft absoluut een heel sneu verhaal, maar hij heeft er ook niks aan als we 'm met z'n allen zielig gaan vinden denk ik
Je moet ook op den duur de positieve dingen van het leven weer gaan zien.... er is tenslotte zo veel moois wat de moeite waard is...
Een meisje is het niet waard om je eigen leven weg te gooien... denk daar vooral aan....
je verdriet moet je verwerken en een plaatjes geven ergens in je hart...
Ga iets doen ga sporten om eens aan iets anders te denken en zoek aub profesionele hulp....
en er zijn genoeg mensen die om je geven ....
doei groetjes....
quote:Geen interesse?
Op donderdag 26 september 2002 14:54 schreef xman het volgende:
Ik wil wel vrienden met je worden hoor
Doordat je zo opgesloten leefde en nog steeds leeft is het zeer zwaar om irl personen te leren kennen, maar je zult toch ergens wel moeten (al kan ik het zo makkelijk zeggen, het is rete zwaar..)
Als je nu niet begint met 'buiten' activiteiten dan zal het je nooit lukken, het hoeft echt niet zo moeilijk te zijn hoor zolang je maar een beetje hulp hebt van mensen om je heen (ken je echt niemand meer van het internet met wie je uit zou kunnen gaan of zou kunnen gaan sporten, of familieleden??)
Misschien zou je even op fok! kunnen rond blijven hangen en juist met andere mensen kunnen 'praten' over hun problemen, zodra je ziet dat je hun een beetje ermee helpt kan dit je wat extra vertrouwen in je zelf geven om een stap verder te gaan...
heel veel sterkte
quote:Ik heb IRC nooit als heilig beschouwd, en ik ben me ook bewust van het feit dat men zich niet zo met mij bezighoud. Maar dank zij hun ben ik wel door erg moeilijke tijden gekomen.. En daar ben ik ze wel dankbaar voor...
Op donderdag 26 september 2002 14:48 schreef Mini_rulez het volgende:
[...]
Terwijl jij misschien, doordat je irl moeilijk vrienden maakt, nogal afhankelijk bent van die mensen op internet, kunnen zij jou allang weer vergeten zijn zo gauw ze de pc uitzetten.
Het hoeft niet zo te zijn, en het is heel fijn als je op internet met mensen kunt praten die naar je problemen luisteren en je serieus nemen (daar maak ik ook vaak genoeg gebruik van), maar je moet er niet te veel van verwachten.
quote:Dank je
Op donderdag 26 september 2002 14:54 schreef xman het volgende:
Ik wil wel vrienden met je worden hoor
Dat heb ik hard nodig quote:Ik heb je verhaal een paar keer gelezen, en heeft me heel veel duidelijk gemaakt
Op donderdag 26 september 2002 15:00 schreef Noayla_ het volgende:
lang & lief verhaal
Ik dacht altijd dat het hebben van een vriendin mij de kracht zou bieden om beter aan mezelf te kunnen werken. Met m'n (ex) vriendin had ik die kracht ook. Ik wilde er echt voor gaan.. Maar ikzelf had idd niet meer te bieden dan het delen van m'n problemen...Maar het blijft nog steeds ontzettend moeilijk..de eenzaamheid drukt op me. De buitenwereld boezemt me angst in. In het verleden heeft die 'buitenwereld' mij het leven zo zuur gemaakt dat ik het vertrouwen kwijt ben.. En angst voor herhaling...
Ik hoop dat de therapie me hiermee zal helpen. Ik ga er iig voor...
En ik wil hierbij iedereen bedanken voor jullie support, replies en tips
quote:En zet die glimlach op...
Op donderdag 26 september 2002 14:28 schreef ramsesii het volgende:
jongen, ga eens een bar in en ga een lekker drinken... misschien kom je wel mensen tegen..
*ben betoverd door een glimlach*
*slik*
Ik zou zeggen GA de uitdaging/confrontatie (aan op welke manier dan ook), het is het waard, echt waar.
Je moet het wel allemaal zelf doen, jouw omgeving kan je alleen maar steunen.(Al zouden ze meer willen doen.)
Probeer jouw leven voor jezelf leuk te maken.
En probeer de doemdenkers o.a. over jezelf (is moeilijk) weg te drukken.
Maak wat van je therapie, want ook daar moet je het zelf doen, hij/zij begeleidt je alleen maar.
En als je je niet prettig in die groep voelt ga je een andere vorm kiezen.
Ooit voel je dat de wereld ook aan jou voeten ligt. Het is eigenlijk allemaal een kwestie van willen.
Al het begin is moeilijk.
Succes en sterkte
Je hebt maar twee opties in het leven door vechten of je kop laten hangen. Doe het eerste a.u.b., het tweede kan altijd nog.
Pluk de dag!
|
|
