R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nou, kom maar op met die leuke meid! Ik ben er ook wel weer een keer aan toe...quote:Op zaterdag 28 september 2013 03:10 schreef nicknicknickname het volgende:
[..]
Dit dus
En ga vooral door met je leven. Hoe kut het nu ook klinkt, je komt wel weer iemand tegen die veel leuker is. Vooral als je het niet verwacht!! Spreek uit ervaring. Toen ik er totaal doorheen zat kwam ik echt een lief meisje tegen
Many persons have a wrong idea of what constitutes true happiness. It is not attained through self-gratification but through fidelity to a worthy purpose.
[ Bericht 0% gewijzigd door yats op 11-11-2011 11:22 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door yats op 11-11-2011 11:22 ]
quote:Op donderdag 5 december 2013 13:52 schreef yats het volgende:
[..]
Nou, kom maar op met die leuke meid! Ik ben er ook wel weer een keer aan toe...
Zo trots op mijn twee kleine jongens !!!!
Zo.. redelijk vierkante ogen doordat ik alle posts gelozen heb...
afgelopen woensdag is mij het zelfde overkomen na een relatie van 7.5 jaar. Alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat het bij ons al een tijdje "niet lekker liep". Ik ben al die tijd blind geweest, en nu het zover is zie ik in dat ik steken heb laten vallen, en niet heb tegengehouden dat we uit elkaar groeide.
Ik ben er ook zwaar kapot van, zeker omdat ik nog heb geprobeerd haar te overtuigen van het feit dat het goed zit, en ik daar ook echt van overtuigt ben. Maar helaas.. Mijn dagen zijn een ware hel, je hele toekomst ligt ineens overhoop.
Waar ik benieuwd naar ben is of er ervaringsdeskundigen zijn die me kunnen vertellen hoe ze omgaan met het idee van "haar met een ander" of het feit dat ze niet met mij kindjes krijgt, maar met een ander. "De ander zal haar dan wel gelukkig maken" "de ander zal beter zijn" De gedachten alleen is al misselijk makend en brengt een hoop paniek bij me naar boven.
Iemand?
afgelopen woensdag is mij het zelfde overkomen na een relatie van 7.5 jaar. Alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat het bij ons al een tijdje "niet lekker liep". Ik ben al die tijd blind geweest, en nu het zover is zie ik in dat ik steken heb laten vallen, en niet heb tegengehouden dat we uit elkaar groeide.
Ik ben er ook zwaar kapot van, zeker omdat ik nog heb geprobeerd haar te overtuigen van het feit dat het goed zit, en ik daar ook echt van overtuigt ben. Maar helaas.. Mijn dagen zijn een ware hel, je hele toekomst ligt ineens overhoop.
Waar ik benieuwd naar ben is of er ervaringsdeskundigen zijn die me kunnen vertellen hoe ze omgaan met het idee van "haar met een ander" of het feit dat ze niet met mij kindjes krijgt, maar met een ander. "De ander zal haar dan wel gelukkig maken" "de ander zal beter zijn" De gedachten alleen is al misselijk makend en brengt een hoop paniek bij me naar boven.
Iemand?
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Er zit niets anders op dan het over je heen te laten komen, je hebt er zelf toch geen invloed meer op.quote:
Zo.. redelijk vierkante ogen doordat ik alle posts gelozen heb...
afgelopen woensdag is mij het zelfde overkomen na een relatie van 7.5 jaar. Alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat het bij ons al een tijdje "niet lekker liep". Ik ben al die tijd blind geweest, en nu het zover is zie ik in dat ik steken heb laten vallen, en niet heb tegengehouden dat we uit elkaar groeide.
Ik ben er ook zwaar kapot van, zeker omdat ik nog heb geprobeerd haar te overtuigen van het feit dat het goed zit, en ik daar ook echt van overtuigt ben. Maar helaas.. Mijn dagen zijn een ware hel, je hele toekomst ligt ineens overhoop.
Waar ik benieuwd naar ben is of er ervaringsdeskundigen zijn die me kunnen vertellen hoe ze omgaan met het idee van "haar met een ander" of het feit dat ze niet met mij kindjes krijgt, maar met een ander. "De ander zal haar dan wel gelukkig maken" "de ander zal beter zijn" De gedachten alleen is al misselijk makend en brengt een hoop paniek bij me naar boven.
Iemand?
Probeer je leven zo snel als mogelijk weer op te pakken en verbreek daarbij alle contact. Dat dit uitermate pijnlijk en keihard is ervaar ik nu zelf, maar het is de enige juiste methode.
[ Bericht 1% gewijzigd door Gauner op 07-12-2013 18:45:19 ]
Tja contact verbreken.. ik hoor dat vaker voorbij komen... maar daar ben ik nu echt nog niet aan toe... dat kan ik niet.... in 1 klap alle toekomst dromen, plannen enz weggooien... Dat kan toch niet?quote:
[..]
Er zit niets anders op dan het over je heen te laten komen, je hebt er zelf toch geen invloed meer op.
Probeer je leven zo snel als mogelijk weer op te pakken en verbreek daarbij alle contact. Dat dit uitermate pijnlijk en keihard is ervaar ik nu zelf, maar het is de enige juiste methode.
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Er zit niets anders op vriend. Ik kende in het begin ook blinde paniek, je hele wereld die van de ene op de andere dag in elkaar stort. Maar toch zul je jezelf bij elkaar moeten vegen en verder moeten gaan.quote:
[..]
Tja contact verbreken.. ik hoor dat vaker voorbij komen... maar daar ben ik nu echt nog niet aan toe... dat kan ik niet.... in 1 klap alle toekomst dromen, plannen enz weggooien... Dat kan toch niet?
Zolang je contact met elkaar blijft hebben kom je geen stap verder. Die toekomstplannen waar je het over hebt heeft zij al voor je aan de kant gezet, daar verander je toch niks meer aan. En mochten jullie bij elkaar horen dan komen jullie weer bij elkaar. Heel cliché, maar het is wel zo.
Tja... misschien heb je ook wel gelijk... Clichéquote:
[..]
Er zit niets anders op vriend. Ik kende in het begin ook blinde paniek, je hele wereld die van de ene op de andere dag in elkaar stort. Maar toch zul je jezelf bij elkaar moeten vegen en verder moeten gaan.
Zolang je contact met elkaar blijft hebben kom je geen stap verder. Die toekomstplannen waar je het over hebt heeft zij al voor je aan de kant gezet, daar verander je toch niks meer aan. En mochten jullie bij elkaar horen dan komen jullie weer bij elkaar. Heel cliché, maar het is wel zo.
blinde paniek is een goede omschrijving.... ik lijk wel een wijf.... ik hoef het er maar over te hebben met iemand en ik jank...
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Maar alle toekomstdromen, plannen enzovoort gaan toch ook niet meer gebeuren? Niet met je ex in elk geval.quote:
[..]
Tja contact verbreken.. ik hoor dat vaker voorbij komen... maar daar ben ik nu echt nog niet aan toe... dat kan ik niet.... in 1 klap alle toekomst dromen, plannen enz weggooien... Dat kan toch niet?
Het is echt ongelofelijk kut om voor een ander verlaten te worden (het overkwam mij ook), maar het heeft geen zin om er bewust in te blijven hangen.
Het gaat even duren, maar de pijn word minder en je gaat vanzelf weer een toekomst voor je zien waar je ex niet in voorkomt.
Voor zover ik weet ben ik niet voor een ander verlaten.... dat zou t misschien iets makkelijker maken...quote:
[..]
Maar alle toekomstdromen, plannen enzovoort gaan toch ook niet meer gebeuren? Niet met je ex in elk geval.
Het is echt ongelofelijk kut om voor een ander verlaten te worden (het overkwam mij ook), maar het heeft geen zin om er bewust in te blijven hangen.
Het gaat even duren, maar de pijn word minder en je gaat vanzelf weer een toekomst voor je zien waar je ex niet in voorkomt.
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Wat was haar reden van de breuk?quote:
[..]
Voor zover ik weet ben ik niet voor een ander verlaten.... dat zou t misschien iets makkelijker maken...
Helaas weet ik precies hoe je je voelt. Dit had ik een jaar geleden ook waarbij het eerst begon met 'misschien kunnen we de trouwerij beter even uitstellen' tot ongeveer twee weken later 'ik wil er helemaal mee stoppen'. Zodra je dat hoort terwijl je zelf denkt dat het nog best ok gaat is dat echt letterlijk een klap in je gezicht en heb je minimaal een paar maanden nodig om dat een beetje te verwerken.quote:
Zo.. redelijk vierkante ogen doordat ik alle posts gelozen heb...
afgelopen woensdag is mij het zelfde overkomen na een relatie van 7.5 jaar. Alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat het bij ons al een tijdje "niet lekker liep". Ik ben al die tijd blind geweest, en nu het zover is zie ik in dat ik steken heb laten vallen, en niet heb tegengehouden dat we uit elkaar groeide.
Ik ben er ook zwaar kapot van, zeker omdat ik nog heb geprobeerd haar te overtuigen van het feit dat het goed zit, en ik daar ook echt van overtuigt ben. Maar helaas.. Mijn dagen zijn een ware hel, je hele toekomst ligt ineens overhoop.
Waar ik benieuwd naar ben is of er ervaringsdeskundigen zijn die me kunnen vertellen hoe ze omgaan met het idee van "haar met een ander" of het feit dat ze niet met mij kindjes krijgt, maar met een ander. "De ander zal haar dan wel gelukkig maken" "de ander zal beter zijn" De gedachten alleen is al misselijk makend en brengt een hoop paniek bij me naar boven.
Iemand?
Ondanks dat mijn ex en ik als vrienden uit elkaar gegaan zijn ging mijn emotie de eerste drie maanden van verdriet, naar boos op mezelf, naar woest op haar, weer naar boos op mezelf en uiteindelijk weer naar verdriet.
Om eerlijk te zijn, pas als je accepteert dat het voorbij is kun je zelf verder en kun je zelf weer gelukkig worden. En ja, daar zullen vast weer terugslagen bij zitten (die had ik vorige week bijvoorbeeld nog toen ik hoorde dat mijn ex een nieuwe vriend had terwijl ik verdomd veel moeite moet doen om überhaupt een date te regelen). Ik probeer er gewoon niet teveel aan te denken dat er nu een andere man is waar ik ooit was en probeer gewoon zelf mijn leven op orde te krijgen...
Many persons have a wrong idea of what constitutes true happiness. It is not attained through self-gratification but through fidelity to a worthy purpose.
[ Bericht 0% gewijzigd door yats op 11-11-2011 11:22 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door yats op 11-11-2011 11:22 ]
@ Aristai: bedankt voor je reactie, jouw verhaal geeft me terug goede moed. Ik zal je tips meenemen naar een volgende relatie. Laten we hopen dat m'n ex ook nog eens een keertje gedumpt wordt, dan weet ze hoe het voelt. Hopelijk ben ik dan alweer een heel eind verder in m'n leven zodat het me geen bal meer kan schelen... Dan weet ik dat ik op de goede weg ben.quote:
'T is dat ik daarna wel iemand tegen kwam die te vertrouwen was en die wel wist wat loyaliteit en werken voor je relatie inhield, want door de ervaring had ik me al voorgenomen vrouwen nooit meer te vertrouwen en ze gewoon te bedriegen als ik daar zin in zou hebben. Hou vriendinnen dus verliefd op je en check hun integriteit/loyaliteit, hebben ze het laatste niet dan mag je doen wat je wilt. En een opsteker, die ex van je wordt zelf ook gedumpt straks en straks is ze ook oud en hoeft geen enkele vent haar meer. Sterkte!
Zoals Gauner zegt, er is maar één manier om het te verwerken en da's gewoon over je heen laten komen. Het is nu eenmaal gebeurd, je kunt er momenteel toch niks meer aan veranderen.quote:
Zo.. redelijk vierkante ogen doordat ik alle posts gelozen heb...
afgelopen woensdag is mij het zelfde overkomen na een relatie van 7.5 jaar. Alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat het bij ons al een tijdje "niet lekker liep". Ik ben al die tijd blind geweest, en nu het zover is zie ik in dat ik steken heb laten vallen, en niet heb tegengehouden dat we uit elkaar groeide.
Ik ben er ook zwaar kapot van, zeker omdat ik nog heb geprobeerd haar te overtuigen van het feit dat het goed zit, en ik daar ook echt van overtuigt ben. Maar helaas.. Mijn dagen zijn een ware hel, je hele toekomst ligt ineens overhoop.
Waar ik benieuwd naar ben is of er ervaringsdeskundigen zijn die me kunnen vertellen hoe ze omgaan met het idee van "haar met een ander" of het feit dat ze niet met mij kindjes krijgt, maar met een ander. "De ander zal haar dan wel gelukkig maken" "de ander zal beter zijn" De gedachten alleen is al misselijk makend en brengt een hoop paniek bij me naar boven.
Iemand?
Ik heb het ook nog elke dag enorm moeilijk en er gaat geen kwartier voorbij of ik denk nog aan haar, terwijl m'n ex nu ook al een andere vriend heeft en zich op haar roze wolk bevindt. Maar probeer daar allemaal zo weinig mogelijk aan te denken. Contact verbreken is de beste manier, geen Facebook meer, gsm-nummer wissen,... In het begin heel moeilijk, maar je merkt snel dat het je vooruit helpt.
Focus nu vooral op jezelf en probeer jezelf niet in de slachtoffer rol te plaatsen. Natuurlijk heb je enorm veel verloren en dat laat een leegte achter, maar probeer rationeel te achterhalen waarom het precies fout liep (kunnen kleine dingen zijn...) zodat je eruit kan leren naar een volgende relatie toe. Uit elke ervaring (hoe pijnlijk ook) haal je wel iets positief. Misschien kom je erachter dat je zelf aan iets moet werken? In mijn geval was het bijvoorbeeld m'n pessimisme dat ze niet langer aankom, dus heb me nu voorgenomen om positiever te denken, eventueel nog een cursus doen ofzo zodat het me geen tweede keer meer voorkomt in een volgende relatie. Het leven is soms zwaar klote, maar probeer jezelf wat op te peppen en bouw je leven terug wat uit. Ik ben daar nu ook nog volop mee bezig, en dat is helemaal niet gemakkelijk, maar beetje bij beetje komt het wel weer in orde... Maar hou er gewoon rekening mee dat het wel een tijdje nodig heeft en dat het doodnormaal is dat je je nog heel kut voelt. Laat het gewoon toe en wees niet te hard voor jezelf.
Dit is wel een hele goeie tip! Die ga ik zeker onthouden. Vooral belangrijk om samen kritisch te kijken naar je relatie, en als er dan iets mis is dat weet je tenminste waar het aan ligt en dan kun je er samen aan werken in plaats van alles in je eentje op te kroppen. Maar ik denk dat goede communicatie in een relatie één van de moeilijkste dingen is, je wil vaak de dingen niet over-dramatiseren of je minimaliseert misschien zelf het probleem of je maakt jezelf wijs dat er geen probleem is. Dan ben je fout bezig natuurlijk. Nu begin ik ook stilaan in te zien waar het probleem bij ons lag, en dat is dat we niet voldoende met elkaar communiceerden. Wel over gewone dagelijkse dingen, veel plezier maken, etc. Maar als je beide conflict-vermijdend bent dan slik je elke ergernis of probleem in, en dan krijg je het uiteindelijk toch als een boemerang in je gezicht terug. En dan is het natuurlijk veel te laat... Zo gaan er veel relaties stuk, terwijl het vaak niet hoeft als je tijdig met elkaar over je problemen zou spreken... Zeer kut in mijn geval dat m'n ex liever wegloopt dan de relatie aanpakt, en nu na 2 maanden alweer een nieuwe vriend heeft...quote:Op donderdag 14 november 2013 20:23 schreef Godshand het volgende:
Ik kom soms bij mijn vriendin en dan zeg ik "Relatie evaluatie!". Soms heeft ze geen zin in zo'n gesprek maar het feit alleen al dat je het roept doet haar daar over nadenken en komt ze er later mee. Dan bijkt alles goed of niet goed genoeg. Dan bespreken we wat we er aan kunnen doen.
Je ex is er natuurlijk ook al maanden mee bezig geweest, voordat ze haar biezen pakte. Die heeft alles dus al verwerkt en begint nu weer met een 'schone' lei, terwijl jij alles nog moet verwerken.
Uit persoonlijke ervaring (beste vriend die lag blijkbaar mijn vriendin te neuken een kamer naast waar ik sliep) kan ik zeggen dat je op zo'n moment daar helemaal niet aan denkt. Je voelt je verslagen, vernederd en wilt het liefst gewoon wegkruipen waar niemand je kan zien. Later komt het besef en de woede pas, maar dan is het (naar mijn gevoel) al te laat om diegene nog eens flink onder handen te nemen. De maatschappij vindt je dan kinderachtig en iedereen vindt maar dat je het moet accepteren.quote:
[..]
Serieus, hoe deal met je dit soort gevoelens? Een soort van 'suck it up'? Don't be a bitch about it en gewoon verder gaan? Als mij zoiets zou overkomen dan krijg ik misschien wel losse handjes bij zo'n collega ..
Dat zou ik dan totaal anders brengen. Gewoon het gesprek naar dat onderwerp sturen. Dat arme meisje is zich van geen kwaad bewust, zit lekker d'r wijvenserietje op de bank te kijken. Komt 'coach' Hamlet even het even verpesten door als persoonlijke trainer ' Relatieevaluatie' te roepen. Haha. Krijg er echt braakneigingen van. Ik zou gelijk een punt hebben die niet in het voordeel van partner uit zou pakkenquote:
[..]
Dit is wel een hele goeie tip! Die ga ik zeker onthouden.
'Evaluatie' gesprekken beginnen met je partner? WTF? Zoiets doe je maar op je werk... Kan me geen vrouw voorstellen die dáár op zit te wachten zeg. Ik zelf ook niet overigens. 
Een langdurige relatie is natuurlijk geen garantie voor levenslang samen gelukkig zijn. Het ligt misschien ook aan de tijd nu, een vrouw is niet meer zo gebonden aan haar man zoals vroeger, omdat ze vaak over eigen geld beschikt en zelfstandiger is.
Het lijkt nu een verzameltopic voor verlaten mannen te zijn, maar bij het
verhaal van TS zat ik ook een beetje aan de leeftijd te denken, 28 en relatie van 8 jaar. Vaak is dat een leeftijd waar men gaat trouwen en sommige vrouwen willen ook voor hun 30 moeder worden, zeg maar de volgende stap in een relatie zetten. Het is logisch dat een vrouw dan nadenkt, of dat met haar huidige partner kan. Jullie konden het al niet eens worden om de plek waar jullie wilden gaan wonen...en dat zij niet over haar gevoelens vooraf gepraat heeft...tja ik lees ook niet dat je erna gevraagd hebt. Niet iedereen valt het ook makkelijk om in een relatie echt te gaan praten.
Maar ja, jij had nu geen keuze meer, de beslissing werd voor jou genomen en dat is best zuur, maar het gebeurd zo vaak. Er zijn nog genoeg dames over en over een tijdje heb je daar misschien ook weer oog voor. Je moet gewoon door een rouwprocess heen en dat heeft ook tijd nodig. Hou je niet teveel met haar bezig, hoe minder contact hoe beter, je moet niet willen dat je steeds weer met haar nieuw geluk geconfronteerd wordt. Het leven gaat door ook voor jou. Koester de mooie momenten die jullie hadden, die kun je een levenlang met je mee dragen.
Het lijkt nu een verzameltopic voor verlaten mannen te zijn, maar bij het
verhaal van TS zat ik ook een beetje aan de leeftijd te denken, 28 en relatie van 8 jaar. Vaak is dat een leeftijd waar men gaat trouwen en sommige vrouwen willen ook voor hun 30 moeder worden, zeg maar de volgende stap in een relatie zetten. Het is logisch dat een vrouw dan nadenkt, of dat met haar huidige partner kan. Jullie konden het al niet eens worden om de plek waar jullie wilden gaan wonen...en dat zij niet over haar gevoelens vooraf gepraat heeft...tja ik lees ook niet dat je erna gevraagd hebt. Niet iedereen valt het ook makkelijk om in een relatie echt te gaan praten.
Maar ja, jij had nu geen keuze meer, de beslissing werd voor jou genomen en dat is best zuur, maar het gebeurd zo vaak. Er zijn nog genoeg dames over en over een tijdje heb je daar misschien ook weer oog voor. Je moet gewoon door een rouwprocess heen en dat heeft ook tijd nodig. Hou je niet teveel met haar bezig, hoe minder contact hoe beter, je moet niet willen dat je steeds weer met haar nieuw geluk geconfronteerd wordt. Het leven gaat door ook voor jou. Koester de mooie momenten die jullie hadden, die kun je een levenlang met je mee dragen.
Je moet het niet zo zwart-wit zien.quote:
[..]
Dat zou ik dan totaal anders brengen. Gewoon het gesprek naar dat onderwerp sturen. Dat arme meisje is zich van geen kwaad bewust, zit lekker d'r wijvenserietje op de bank te kijken. Komt 'coach' Hamlet even het even verpesten door als persoonlijke trainer ' Relatieevaluatie' te roepen. Haha. Krijg er echt braakneigingen van. Ik zou gelijk een punt hebben die niet in het voordeel van partner uit zou pakken
Ik roep dat wel eens letterlijk, maar ook niet dagelijks. Soms als mij iets dwars zit breng ik het gewoon op een rustig moment (als er geen serietjes gekeken worden) van "Waarom doe je zus of zo." of "Ik ben niet blij met de manier waarop..". In sommige gevallen heeft ze inderdaad geen zin in zo'n gesprek, dan komt 1 van beiden er meestal wel later op terug.
En dan kan je er om gaan lachen, mocht het ooit uit gaan, kan ik niet zeggen dat ik nooit problemen ter berde heb gebracht en met een goed geweten de spiegel in kijken.
Hoe zou jij het doen dan? Gewoon de boel maar zijn gang laten gaan zoals TS en een huiltopic hier openen als het fout gaat?quote:
'Evaluatie' gesprekken beginnen met je partner? WTF? Zoiets doe je maar op je werk... Kan me geen vrouw voorstellen die dáár op zit te wachten zeg. Ik zelf ook niet overigens.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Als het gebeurt, dan gebeurt het toch. En als dat gebeurt dan is dat zeker klote. Echter breng je daar met geforceerde gesprekjes echt geen verandering in. An sich niks verkeerds om serieus met je partner over de relatie te praten, maar kom op zeg, een heus relatie evaluatie gesprek daarvoor inplannen? Hoezo formeel.quote:Op maandag 9 december 2013 13:43 schreef Godshand het volgende:
Hoe zou jij het doen dan? Gewoon de boel maar zijn gang laten gaan zoals TS en een huiltopic hier openen als het fout gaat?
Hoe gepassioneerd was ze in bed?
Isn't it ironic, don't you think
Het had een stuk slechter kunnen zijn.
Het had een stuk slechter kunnen zijn.
Ik vind het idee erachter wel goed. Al is het maar om jezelf achteraf niet te kunnen verwijten dat je dit soort situaties niet hebt geprobeerd te voorkomen. Maar ik denk inderdaad ook dat zoiets niet echt kunt voorkomen want je hebt altijd nog van die partners die altijd beweren dat het wel goed zit, ook als dat niet zo is.quote:
[..]
Als het gebeurt, dan gebeurt het toch. En als dat gebeurt dan is dat zeker klote. Echter breng je daar met geforceerde gesprekjes echt geen verandering in. An sich niks verkeerds om serieus met je partner over de relatie te praten, maar kom op zeg, een heus relatie evaluatie gesprek daarvoor inplannen? Hoezo formeel.
Uit elkaar gegroeid... Heeft vaker dingen aangegeven die moesten veranderen, ook van haar zelf, maar ik was "blind" ofzo... ik deed er niks mee.. was passief aan het leven.. ik leefde reactief in de relatie en op mijn werk..quote:
Zij deed er juist wel wat mee voor zich zelf... en dan ontstaan er verschillen..
De breuk is een werkelijke eye-opener voor mij geweest.. Sinds dat moment ben ik me 100% gaan realiseren dat de manier waarop ik in het leven sta geen hele goede is voor mij. Ik leef reactief, doe niks aan sport, blijf hangen in tragische gebeurtenissen in het verleden, en voel me vaak "aangevallen" of "afgekeurd" als mensen iets zeggen. De helikopter-view ontbreekt, waardoor ik mezelf niet ga afvragen Waarom iemand iets zegt, met welke rede, en wat het gevolg kan zijn van mijn reactie...
Daarnaast had ik geen toekomst beeld, vroeg ik me niet af waarom ik eigenlijk naar werk ga, en waarom ik aan een studie doe. Ik vroeg me ook niet meer af waarom ik mijn vriendin eigenlijk leuk vond, of wat ze voor me betekent... Weerstand betekende vechten in plaats van reflecteren..
Zelf reflectie is mijn woord van 2014...
Nu in 2013 orde op zaken stellen. De dingen die ik heb laten versloffen weer oppakken. De eerste rondjes heb ik al hardgelopen om mijn conditie op peil te brengen. Mijn studeerkamer was een teringzooi, omdat ik simpelweg niet zag wat een blokkade het opwierp in de studie, die ga ik morgen opruimen.
enz enz....
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
|
|
