Aangenomen wordt dat 50% van de vrouwen die ooit een kind hebben gehad last krijgt van een verzakking. Slechts 10-20% van hen gaat hiermee naar de dokter.
Last hebben van een verzakking kan een grote negatieve invloed hebben op het dagelijks leven. In dit topic kunnen ervaringen en tips worden uitgewisseld.
Wat is een verzakking/genitale prolaps?
Bij een vaginale verzakking is het steunweefsel in de vaginawand verslapt, zoals bij een uitgerekt elastiek. Hierdoor bijvoorbeeld kan de blaas, baarmoeder of endeldarm van zijn plaats raken en via de schede naar buiten zakken. Hoewel je al snel zegt: 'ik heb een verzakking' is daarmee niet bekend welk orgaan naar beneden zakt. Zo kunnen de volgende organen of delen daarvan naar beneden komen:
• de blaashals
• de blaas
• de endeldarm
• de dunne darm
• de baarmoeder
• de top van de vagina (als de baarmoeder verwijderd is)
• een combinatie van meerdere organen
• inzakken van de darm in de darm zelf (intussusceptie)
bron: Thuisarts
Klachten die kenmerkend zijn voor een verzakking:
• het zien en/of voelen van een balletje in de vagina
• de klachten zijn in de ochtend nauwelijks aanwezig, maar nemen in de loop van de dag toe
• de klachten verminderen als je een poosje gaat liggen
bron: Bekkenbodemonline, Leeftijdloze Schoonheid en Patient1
Zelf aan de slag
Pioniers unite!
[ Bericht 8% gewijzigd door Suikertante op 28-08-2013 10:51:26 ]
Last hebben van een verzakking kan een grote negatieve invloed hebben op het dagelijks leven. In dit topic kunnen ervaringen en tips worden uitgewisseld.
Wat is een verzakking/genitale prolaps?
Bij een vaginale verzakking is het steunweefsel in de vaginawand verslapt, zoals bij een uitgerekt elastiek. Hierdoor bijvoorbeeld kan de blaas, baarmoeder of endeldarm van zijn plaats raken en via de schede naar buiten zakken. Hoewel je al snel zegt: 'ik heb een verzakking' is daarmee niet bekend welk orgaan naar beneden zakt. Zo kunnen de volgende organen of delen daarvan naar beneden komen:
• de blaashals
• de blaas
• de endeldarm
• de dunne darm
• de baarmoeder
• de top van de vagina (als de baarmoeder verwijderd is)
• een combinatie van meerdere organen
• inzakken van de darm in de darm zelf (intussusceptie)
bron: Thuisarts
Klachten die kenmerkend zijn voor een verzakking:
• het zien en/of voelen van een balletje in de vagina
• de klachten zijn in de ochtend nauwelijks aanwezig, maar nemen in de loop van de dag toe
• de klachten verminderen als je een poosje gaat liggen
bron: Bekkenbodemonline, Leeftijdloze Schoonheid en Patient1
Zelf aan de slag
Pioniers unite!
[ Bericht 8% gewijzigd door Suikertante op 28-08-2013 10:51:26 ]
Ik zal zelf het goede voorbeeld geven!
Ik ben in april bevallen en zag al snel dat er iets uit mijn vagina hing. Eigenlijk werd de in-/uitgang geblokkeerd door de voorwand. De huisarts vond dat ik er vroeg bij was. Ik was daar erg verbaasd over, want ik was me rot schrokken en ik kon me niet voorstellen dat andere vrouwen ermee blijven lopen, maar blijkbaar voelen veel vrouwen na de bevalling niet aan hun vagina. Ik deed dat wel omdat ik benieuwd was hoe de ruptuur genas.
Sindsdien ben ik bij verschillende specialisten geweest: Allantvrouw (gespecialiseerd in bekkenklachten), een cesartherapeut en een bekkenfysio. Samengevat kan het ontzwangeren een jaar duren (dan zijn de spieren normaliter niet meer verslapt) en kan ik in de tussentijd oefeningen doen om de versterking van de spieren te verbeteren. Ook heb ik een pessarium gekregen dat de baarmoedermond en blaas wat beter op de goede plek moet houden.
Het leven thuis gaat eigenlijk goed, ik ga regelmatig even liggen en doe mijn spannings- en ontspanningsoefeningen. Ik kan niet ver fietsen of lopen, ik kan niet naar de bios, maar ik kan een klein ommetje maken met baby
en ik kan boodschappen doen, ik voel me licht beperkt maar niet ernstig. Door het pessarium voelt het niet meer alsof ik continu moet plassen. Ik ben nog wel licht incontinent en als ik moet poepen moet ik ook snél een wc vinden. Scheten kan ik ook bar slecht ophouden, hier krijg ik het nog wel eens warm van in gezelschap 
Ik werk thuis en daarnaast 20 uur per week in een winkel. Hier moet ik staan. Dat is zo pijnlijk dat ik dat niet volhoud. Ik heb geprobeerd drie keer per week een uur te werken, maar daardoor kreeg ik continu pijn in het gebied rond mijn stuitje en in mijn rug. Overmorgen ga ik naar de bedrijfsarts. Ik heb een jaarcontract en hoewel ik een goede band heb met mijn werkgever kan ik niet verwachten dat hij dit verlengt als de verwachting is dat ik er nog maanden uit lig.
Het gedeelte met mijn werk vind ik het moeilijkst van de hele verzakking. Ik heb het gevoel dat ik ze continu uitleg verschuldigd ben en dat ik er zodra ik me beter voel mee bezig moet zijn. Dat terwijl ik als ik me goed voel natuurlijk liever een klein stukje zou fietsen, want mijn conditie wordt steeds slechter. Of ik zou wel eens uit eten willen zonder pijn van de stoelen daar, of met mijn kleine in de wagen een boswandeling maken. Dit alles ligt totaal niet aan mijn werkgever want die is heel begripvol. Maar ik vind de positie waarin ik verkeer gewoon stom. De balans neigt nu de hele tijd naar de verkeerde kant. Ik twijfel zelfs om ontslag te nemen, zodat ik rustig kan herstellen. Qua inkomen zou dat geen probleem zijn, maar ik voel me dan wel een verwend nest. Goed beschouwd krijg ik nu geld voor het op de hoogte houden van mijn werkgever en dat vind ik al teveel moeite. Dis is wat zwartwit gezien natuurlijk, maar zo voelt het soms.
Verder blijft iedereen zeggen dat het allemaal goed gaat komen en dat het helemaal niet zo'n ernstige verzakking is (blaas tweedegraads, baarmoeder eerstegraads), intussen verga ik van de pijn en moet ik mezelf steeds vertellen dat ik me niet aanstel.
Deze laatste twee alinea's zitten vooral tussen mijn oren, maar ik merk dat het wel wat met je doet als je niet normaal kunt functioneren met een behoorlijk vage aandoening.
Ik ben benieuwd of en zoja hoe andere mensen hun klachten hebben kunnen verminderen en hoe anderen met hun werk omgaan. Ook ben ik gewoon benieuwd naar andere verhalen! Hoewel veel vrouwen er last van schijnen te hebben kom ik alleen mensen van mijn eigen moeders leeftijd tegen en die leiden een totaal ander leven waardoor de invloed van een verzakking heel anders is.
Als niemand hier reageert ben ik waarschijnlijk de enige die behoefte heeft aan het uitwisselen van ervaringen
[ Bericht 1% gewijzigd door Suikertante op 27-08-2013 12:32:32 ]
Ik ben in april bevallen en zag al snel dat er iets uit mijn vagina hing. Eigenlijk werd de in-/uitgang geblokkeerd door de voorwand. De huisarts vond dat ik er vroeg bij was. Ik was daar erg verbaasd over, want ik was me rot schrokken en ik kon me niet voorstellen dat andere vrouwen ermee blijven lopen, maar blijkbaar voelen veel vrouwen na de bevalling niet aan hun vagina. Ik deed dat wel omdat ik benieuwd was hoe de ruptuur genas.
Sindsdien ben ik bij verschillende specialisten geweest: Allantvrouw (gespecialiseerd in bekkenklachten), een cesartherapeut en een bekkenfysio. Samengevat kan het ontzwangeren een jaar duren (dan zijn de spieren normaliter niet meer verslapt) en kan ik in de tussentijd oefeningen doen om de versterking van de spieren te verbeteren. Ook heb ik een pessarium gekregen dat de baarmoedermond en blaas wat beter op de goede plek moet houden.
Het leven thuis gaat eigenlijk goed, ik ga regelmatig even liggen en doe mijn spannings- en ontspanningsoefeningen. Ik kan niet ver fietsen of lopen, ik kan niet naar de bios, maar ik kan een klein ommetje maken met baby
en ik kan boodschappen doen, ik voel me licht beperkt maar niet ernstig. Door het pessarium voelt het niet meer alsof ik continu moet plassen. Ik ben nog wel licht incontinent en als ik moet poepen moet ik ook snél een wc vinden. Scheten kan ik ook bar slecht ophouden, hier krijg ik het nog wel eens warm van in gezelschap Ik werk thuis en daarnaast 20 uur per week in een winkel. Hier moet ik staan. Dat is zo pijnlijk dat ik dat niet volhoud. Ik heb geprobeerd drie keer per week een uur te werken, maar daardoor kreeg ik continu pijn in het gebied rond mijn stuitje en in mijn rug. Overmorgen ga ik naar de bedrijfsarts. Ik heb een jaarcontract en hoewel ik een goede band heb met mijn werkgever kan ik niet verwachten dat hij dit verlengt als de verwachting is dat ik er nog maanden uit lig.
Het gedeelte met mijn werk vind ik het moeilijkst van de hele verzakking. Ik heb het gevoel dat ik ze continu uitleg verschuldigd ben en dat ik er zodra ik me beter voel mee bezig moet zijn. Dat terwijl ik als ik me goed voel natuurlijk liever een klein stukje zou fietsen, want mijn conditie wordt steeds slechter. Of ik zou wel eens uit eten willen zonder pijn van de stoelen daar, of met mijn kleine in de wagen een boswandeling maken. Dit alles ligt totaal niet aan mijn werkgever want die is heel begripvol. Maar ik vind de positie waarin ik verkeer gewoon stom. De balans neigt nu de hele tijd naar de verkeerde kant. Ik twijfel zelfs om ontslag te nemen, zodat ik rustig kan herstellen. Qua inkomen zou dat geen probleem zijn, maar ik voel me dan wel een verwend nest. Goed beschouwd krijg ik nu geld voor het op de hoogte houden van mijn werkgever en dat vind ik al teveel moeite. Dis is wat zwartwit gezien natuurlijk, maar zo voelt het soms.
Verder blijft iedereen zeggen dat het allemaal goed gaat komen en dat het helemaal niet zo'n ernstige verzakking is (blaas tweedegraads, baarmoeder eerstegraads), intussen verga ik van de pijn en moet ik mezelf steeds vertellen dat ik me niet aanstel.
Deze laatste twee alinea's zitten vooral tussen mijn oren, maar ik merk dat het wel wat met je doet als je niet normaal kunt functioneren met een behoorlijk vage aandoening.
Ik ben benieuwd of en zoja hoe andere mensen hun klachten hebben kunnen verminderen en hoe anderen met hun werk omgaan. Ook ben ik gewoon benieuwd naar andere verhalen! Hoewel veel vrouwen er last van schijnen te hebben kom ik alleen mensen van mijn eigen moeders leeftijd tegen en die leiden een totaal ander leven waardoor de invloed van een verzakking heel anders is.
Als niemand hier reageert ben ik waarschijnlijk de enige die behoefte heeft aan het uitwisselen van ervaringen
[ Bericht 1% gewijzigd door Suikertante op 27-08-2013 12:32:32 ]
Mijn baarmoeder zit nu spontaan ergens ten hoogte van mijn longen 
, sterkte TS. 
, sterkte TS.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Gut Suiker, wat vervelend!
ik vermoed al een tijdje dat ik een kleine verzakking heb, welke ik alleen merk als ik, euhm, "nummer 2" moet. Als ik zo de plaatjes zie denk ik dat het dan de endeldarm is.
Reden dat ik er niets mee doe, is omdat ik er eigenlijk geen last van heb. Een deel van de kenmerken die ik erbij lees, heb ik niet.
Ik ben het wel met je eens dat het vreemd is dat maar zo weinig vrouwen er iets mee doen, helemaal als ze er wel last van hebben.
Sterkte met je herstel!
ik vermoed al een tijdje dat ik een kleine verzakking heb, welke ik alleen merk als ik, euhm, "nummer 2" moet. Als ik zo de plaatjes zie denk ik dat het dan de endeldarm is.
Reden dat ik er niets mee doe, is omdat ik er eigenlijk geen last van heb. Een deel van de kenmerken die ik erbij lees, heb ik niet.
Ik ben het wel met je eens dat het vreemd is dat maar zo weinig vrouwen er iets mee doen, helemaal als ze er wel last van hebben.
Sterkte met je herstel!
Ik ga toch even reageren ook al heb je waarschijnlijk niks aan mijn verhaal.
Na mijn bevalling was ik al vrij snel op de been. Liep vanaf dag één al heen en weer naar de neonatal care afdeling. En vanaf dag drie maakte ik al behoorlijke wandelingen rondom het ziekenhuis. Ik voelde me ook prima.
En dat bleef zo. Ondanks veel hechtingen ging dat allemaal prima. Zo goed dat ik (na ik denk twee maanden of zo?) eens probeerde om een klein stukje hard te lopen. Heel minimaal allemaal drie keer een minuutje of zo. Later die week nog eens gedaan. En toen voelde ik iets.
Bij het douchen controleerde ik inderdaad ook even en het voelde niet helemaal goed zeg maar. Ook meteen naar de dokter en die constateerde ook een prolaps. En haar woorden: "pretty serious". Verder was ze vrij relaxed. Gewoon na m'n laatste kind even laten opereren.
Hoewel ik er vrij snel daarna niks meer van merkte en ook het constant moeten plassen was vrij snel weg.
Of het komt door de bodembekkenspieroefeningen die ik wekenlang trouw gedaan heb, ik weet het niet. Het lijkt ook allemaal weer ok. Misschien binnenkort de huisarts eens laten beoordelen.
Nou zoals je ziet Suiker, jij hebt waarschijnlijk niks aan mijn verhaal. Maar zie het maar als moral support.
En misschien volgen er meer want gezien de cijfers is dit weer zo'n dingetje waar iedereen collectief z'n mond over houdt.
En ik vind het superkut voor je en ik kan me voorstellen dat dit soort belemmerende en pijnlijke klachten op een gegeven moment ook psychisch lastig kunnen worden.
Na mijn bevalling was ik al vrij snel op de been. Liep vanaf dag één al heen en weer naar de neonatal care afdeling. En vanaf dag drie maakte ik al behoorlijke wandelingen rondom het ziekenhuis. Ik voelde me ook prima.
En dat bleef zo. Ondanks veel hechtingen ging dat allemaal prima. Zo goed dat ik (na ik denk twee maanden of zo?) eens probeerde om een klein stukje hard te lopen. Heel minimaal allemaal drie keer een minuutje of zo. Later die week nog eens gedaan. En toen voelde ik iets.
Bij het douchen controleerde ik inderdaad ook even en het voelde niet helemaal goed zeg maar. Ook meteen naar de dokter en die constateerde ook een prolaps. En haar woorden: "pretty serious". Verder was ze vrij relaxed. Gewoon na m'n laatste kind even laten opereren.
Hoewel ik er vrij snel daarna niks meer van merkte en ook het constant moeten plassen was vrij snel weg.
Of het komt door de bodembekkenspieroefeningen die ik wekenlang trouw gedaan heb, ik weet het niet. Het lijkt ook allemaal weer ok. Misschien binnenkort de huisarts eens laten beoordelen.
Nou zoals je ziet Suiker, jij hebt waarschijnlijk niks aan mijn verhaal. Maar zie het maar als moral support.
En misschien volgen er meer want gezien de cijfers is dit weer zo'n dingetje waar iedereen collectief z'n mond over houdt.
En ik vind het superkut voor je en ik kan me voorstellen dat dit soort belemmerende en pijnlijke klachten op een gegeven moment ook psychisch lastig kunnen worden.
Nou, daar heb ik dus best wat aan Gulara! Ook interessant om te zien dat ze daar (of misschien alleen jouw huisarts) zo makkelijk over die operatie denken! 
Ik word flink aangemoedigd om veel oefeningen te doen inderdaad. Maar helaas helpt het mij dus niet echt.
Ik had trouwens wel een fijne bevalling maar voor de bekkenbodem was hij behoorlijk zwaar (nog lang blijven persen omdat de placenta niet kwam en die is toen ook nog manueel verwijderd). En ik was ook supersnel weer op de been want alles voelde zo goed! Ben weinig gaan liggen enzo, dat schijnt wel invloed te hebben. Maar of dat zo lang voor problemen kan zorgen betwijfel ik eigenlijk..
Na mijn laatste kind laten opereren is hier wel als last resort genoemd maar ik weet helemaal niet wie mijn laatste kind is
En als hij er nog niet is weet ik ook niet wanneer hij zich aandient! En of ik er wel zo lang mee wil lopen.. dus misschien moet ik dan eerder bedenken hoeveel kinderen ik wil. Maar daar ben ik nog even niet aan toe hoor.
Theeleuter bij die endeldarm voelt het dan alsof je moet maar dan hoef je helemaal niet, heb ik begrepen. Maar het kan ook zijn dat er iets achter blijft omdat er een soort 'om het hoekje' is ontstaan.
Maar dit soort nare dingen kunnen dus wel gebeuren door een verzakking! En deze tip werd mij ook met een stalen gezicht gegeven.
Ik word flink aangemoedigd om veel oefeningen te doen inderdaad. Maar helaas helpt het mij dus niet echt.Ik had trouwens wel een fijne bevalling maar voor de bekkenbodem was hij behoorlijk zwaar (nog lang blijven persen omdat de placenta niet kwam en die is toen ook nog manueel verwijderd). En ik was ook supersnel weer op de been want alles voelde zo goed! Ben weinig gaan liggen enzo, dat schijnt wel invloed te hebben. Maar of dat zo lang voor problemen kan zorgen betwijfel ik eigenlijk..
Na mijn laatste kind laten opereren is hier wel als last resort genoemd maar ik weet helemaal niet wie mijn laatste kind is
En als hij er nog niet is weet ik ook niet wanneer hij zich aandient! En of ik er wel zo lang mee wil lopen.. dus misschien moet ik dan eerder bedenken hoeveel kinderen ik wil. Maar daar ben ik nog even niet aan toe hoor.Theeleuter bij die endeldarm voelt het dan alsof je moet maar dan hoef je helemaal niet, heb ik begrepen. Maar het kan ook zijn dat er iets achter blijft omdat er een soort 'om het hoekje' is ontstaan.
Hier heb ik gelukkig geen last van. Ik denk dat je het ook wel had gemerkt als het bij jou het geval was.SPOILER2Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Maar dit soort nare dingen kunnen dus wel gebeuren door een verzakking! En deze tip werd mij ook met een stalen gezicht gegeven.
Jeetje wist wel van het bestaan maar niet dat het bij zoveel vrouwen voorkwam!
Jou lichamelijke klachten qua lopen, staan etc komen me bekend voor alleen heb ik geen verzakking. (had tijdens mijn zw.schap ook al last van mijn bekken) maar door het lange persen (2uur 15min) heeft alles wel een extra klap gehad. Nu na bijna 16mnd heb ik er nog last van.
Kan me heel erg goed voorstellen hoe rot het voor je is en ook qua werk enzo.
Denk goed om jezelf/je lijf want je moet er nog langer mee.
Als je dan ontslag moet nemen om voor jezelf te zorgen (en je red het financieel) is het helemaal niet verwend maar naar mijn idee juist verstandig.
Jou lichamelijke klachten qua lopen, staan etc komen me bekend voor alleen heb ik geen verzakking. (had tijdens mijn zw.schap ook al last van mijn bekken) maar door het lange persen (2uur 15min) heeft alles wel een extra klap gehad. Nu na bijna 16mnd heb ik er nog last van.
Kan me heel erg goed voorstellen hoe rot het voor je is
en ook qua werk enzo.Denk goed om jezelf/je lijf want je moet er nog langer mee.
Als je dan ontslag moet nemen om voor jezelf te zorgen (en je red het financieel) is het helemaal niet verwend maar naar mijn idee juist verstandig.
Nou, ik herken wel het feit dat je het via de vagina voelt...een soort bal gevoel. Ik heb gelukkig niet continu aandrang. En ik had dat niet voor de bevalling.
Ik denk dat je per kind moet bekijken wat de klachten zijn/blijven. Kan er niet meerdere malen een verzakking worden geopereerd? Of vraag ik nu iets raars?
Ik denk dat je per kind moet bekijken wat de klachten zijn/blijven. Kan er niet meerdere malen een verzakking worden geopereerd? Of vraag ik nu iets raars?
Ja dat kan wel, maar ze doen het liever niet, de kans dat ze dan inderdaad twee keer moeten opereren is heel groot.
Maar als je denkt dat je geen kinderen wil en je komt erop terug dan laten ze je niet zo rondlopen gelukkig
Maar als je denkt dat je geen kinderen wil en je komt erop terug dan laten ze je niet zo rondlopen gelukkig
Ik ga zo de reacties lezen, maar je mag nog wat toevoegen aan organen die kunnen verzakken: de vaginawand (kan zowel voor- als achterkant zijn).
Ik duik vanavond even achter de pc. Wil ff fatsoenlijk reageren en het wordt best een verhaal vrees ik. En dat typt niet lekker op de telefoon. To be continued dus. ...
Ja ik heb ook 2 uur 15 min geperst. En ik denk dat het zo snel op de been zijn misschien ook niet heeft bijgedragen.
Ja Suiker, mijn huisarts was inderdaad heel nuchter over een operatie.
Ze wierp er een blik op en constateerde een verzakking. Vervolgens vroeg ze of ik nog meer kinderen wilde en dat ik dan na m'n laatste kind me moest laten opereren. Ze deed er heel luchtig over.
Oefeningen zouden uiteindelijk niet écht werken.
Maar aangezien ik werkelijk nergens last van heb (ik heb niet meer gerend als activiteit op zich, maar sprintjes naar de bus, lopen, fietsen, zwemmen is allemaal geen probleem) zou ik als dit wel mijn laatste kind zou zijn me nu zeker niet laten opereren.
Na een evt volgende bevalling blijf ik met m'n benen omhoog liggen voor een maandje of zo. En korter persen zou ook wel relaxed zijn. Sowieso wel.
Ja Suiker, mijn huisarts was inderdaad heel nuchter over een operatie.
Ze wierp er een blik op en constateerde een verzakking. Vervolgens vroeg ze of ik nog meer kinderen wilde en dat ik dan na m'n laatste kind me moest laten opereren. Ze deed er heel luchtig over.
Oefeningen zouden uiteindelijk niet écht werken.
Maar aangezien ik werkelijk nergens last van heb (ik heb niet meer gerend als activiteit op zich, maar sprintjes naar de bus, lopen, fietsen, zwemmen is allemaal geen probleem) zou ik als dit wel mijn laatste kind zou zijn me nu zeker niet laten opereren.
Na een evt volgende bevalling blijf ik met m'n benen omhoog liggen voor een maandje of zo.
En korter persen zou ook wel relaxed zijn. Sowieso wel.
Jeetje Suiker. Ik heb er natuurlijk wel het een en ander van mee gekregen maar als je het zo in zijn geheel weer leest: heftig. Sowieso stel je je niet aan en als je niet kunt werken dan is dat zo. Ik zou me niet schuldig voelen dat je in de ziektewet zit. Volgens mij krijgt jouw werkgever dit ook vergoed omdat het zwangerschap/bevalling gerelateerd is dus ontslag nemen zou ik niet doen.
Heel veel sterkte en ik hoop dat het steeds een beetje beter gaat. Misschien niet snel en misschien 2 stapjes vooruit en eentje terug maar als het maar wel vooruit gaat
Heel veel sterkte en ik hoop dat het steeds een beetje beter gaat. Misschien niet snel en misschien 2 stapjes vooruit en eentje terug maar als het maar wel vooruit gaat
+1quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 14:33 schreef Kyara het volgende:
Ik heb er natuurlijk wel het een en ander van mee gekregen maar als je het zo in zijn geheel weer leest: heftig.
Waarschijnlijk valt het gewoon niet zo op omdat je hier zo'n happy camper bent. Maar ik vind het ook nogal wat.
Bij een vaginale verzakking is het steunweefsel in de vaginawand verslapt, zoals bij een uitgerekt elastiek. Hierdoor kan de blaas, baarmoeder of endeldarm van zijn plaats raken en via de schede naar buiten zakken. De organen verzakken dus omdat de vaginawant slap is, zal dit even toevoegen in de OP. Dankquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 13:52 schreef danic het volgende:
Ik ga zo de reacties lezen, maar je mag nog wat toevoegen aan organen die kunnen verzakken: de vaginawand (kan zowel voor- als achterkant zijn).
En ben benieuwd naar je verhaal, wist al dat jij er ook mee kampte inderdaad (ik herinner me een scène op een parkeerterrein in Utrecht...
)Aan de andere kant schijnt mijn gigapersactie, in 25 minuten was F er en ik heb hem gelanceerd, het ook niet echt beter te hebben gemaakt.. hoe dan ook gun ik je een superkorte persfase!quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 14:24 schreef Gulara het volgende:
Ja ik heb ook 2 uur 15 min geperst. En ik denk dat het zo snel op de been zijn misschien ook niet heeft bijgedragen.
quote:
Dankjewel!quote:
Het is gewoon gek dat de ene dag eigenlijk heel normaal verloopt en de andere dag een drama is. En door al dat getherapie en contact met werkgever en verzekering enzo ben je er ook veel meer mee bezig dan je zou willen.
Ik hoopte met dit topic eigenlijk ook andere mensen een hart onder de riem te steken, krijg zelf soms het gevoel dat dokters dit haast niet zien (zeggen dat het meevalt terwijl je zit te creperen) terwijl het volgens mij echt best vaak voorkomt!
Ik heb tijdens mijn zwangerschap van Jochem gehad dat mijn blaas verzakt was. Heb toen contact gehad met een bekkenbodemfysiotherapeut en na de bevalling was het gelukkig snel weer weg. Of nouja, in ieder geval zover weg dat ik geen last meer heb.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mij is vertelt dat de meeste verzakkingen ontstaan tijdens de zwangerschap en niet tijdens de bevalling. De persfase is alleen een extra belasting maar de schade is er al. Je merkt het echter pas na de geboorte omdat dan je organen weer een plek moeten vinden.
Jeetje suiker dit klinkt wel heftig
Ik sluit me aan bij de andere. Je klinkt altijd zo positief waardoor ik niet wist dat het zo heftig is.
En dan nog vind je het, het vervelendst voor je werkgever. Volgens mij doe je het meer dan netjes.
Ik heb geen tips en ervaringen voor je. Beide keren een snelle bevalling en snel te been met alles gewoon weer doen en nergens last van.
Kan je dus alleen stertkte wensen en hopen dat er toch snel verbetering komt.
Ik sluit me aan bij de andere. Je klinkt altijd zo positief waardoor ik niet wist dat het zo heftig is.
En dan nog vind je het, het vervelendst voor je werkgever. Volgens mij doe je het meer dan netjes.
Ik heb geen tips en ervaringen voor je. Beide keren een snelle bevalling en snel te been met alles gewoon weer doen en nergens last van.
Kan je dus alleen stertkte wensen en hopen dat er toch snel verbetering komt.
Oh ja, hoi
Voorwandverzakking. Zes weken na de bevalling zat ik bij de huisarts die het eens was en me doorverwees. Ook de gyn deelde de diagnose en deed het af met een receptje bekkenbodemoefeningen, want ik was wel heel erg snel na de bevalling. Normale bevalling, half uur geperst (dus geen lancering, maar ook zeker niet langdurig). Inmiddels vier jaar later nog steeds stressincontinentie waarbij ik regelmatig m'n broek kan verschonen. Zwangerschap doet het idd geen goed. Overigens hier wel familiair.
Voorwandverzakking. Zes weken na de bevalling zat ik bij de huisarts die het eens was en me doorverwees. Ook de gyn deelde de diagnose en deed het af met een receptje bekkenbodemoefeningen, want ik was wel heel erg snel na de bevalling. Normale bevalling, half uur geperst (dus geen lancering, maar ook zeker niet langdurig). Inmiddels vier jaar later nog steeds stressincontinentie waarbij ik regelmatig m'n broek kan verschonen. Zwangerschap doet het idd geen goed. Overigens hier wel familiair.
Oja dat heeft er ook nog mee te maken he? Mijn moeder heeft er ook last van. Iedereen blijft maar zeggen dat het vast snel over gaat maar ik mis dat vertrouwen eigenlijk.
Wupwup heb je ook (nog) pijn (gehad)?
Ik bedoelde met lanceren trouwens dat er geen geen hoofdje heeft gestaan maar dat het hele uitwerpen in één pers gebeurd is. Maar begrijp intussen dat dat dus geen (hoofd)oorzaak is.
Wupwup heb je ook (nog) pijn (gehad)?
Ik bedoelde met lanceren trouwens dat er geen geen hoofdje heeft gestaan maar dat het hele uitwerpen in één pers gebeurd is. Maar begrijp intussen dat dat dus geen (hoofd)oorzaak is.
Nee hoor, hoofd heeft hier gestaan, trust me En ook niet gescheurd. Pijn heb ik gelukkig niet meer, dat is wel overgegaan. Durf niet te zeggen op welke termijn.
En ook niet gescheurd. Pijn heb ik gelukkig niet meer, dat is wel overgegaan. Durf niet te zeggen op welke termijn.
