Afgezien van drank en mensen om me heen en werk/school, voel ik me 's avonds en 's nachts meestal beter dan 's ochtends en 's middags. Ik weet niet waar dat mee te maken heeft. Ik pieker overdag veel meer.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 15:18 schreef Sound.Cloud het volgende:
[..]
Hoe uit zich dat? Alleen psychisch of ook een sterk lichamelijke reactie?
Ik vroeg mij af of mensen hier dit ook hebben. Het ene moment dramatisch, niks gaat goed komen, het heeft geen zin meer. Een uur later kan ik me extreem goed voelen, nergens meer bang voor, enthousiast, makkelijk met iedereen praten. Denk dat ik alles kan. Dat is natuurlijk super maar ik vraag me af in hoeverre mensen hier ook vaak dat verschil hebben tussen superslecht voelen en extreem goed?
Herkenbaar, heel lang naar iets toewerken en het dan halen. En dan het gevoel van. Oké, en nu?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 17:17 schreef minthy het volgende:
Vanochtend afgestudeerd met een mooie voldoende na een pittig gesprek. Een uur lang geprobeerd m'n kop erbij te houden en vaak zoeken naar woorden die er niet helemaal lekker uitkwamen. Maar goed, dat is afgerond.
Waar ik van baal is dat het me niks doet. Ik kreeg een stortvloed aan berichten, iedereen is trots/blij maar dat lukt mezelf niet. Dat frustreert me enorm op het moment![]()
Ik hang uitgeblust op de bank met gillende koppijn en zere spieren, dat wordt mijn plek ook voor de rest van de avond
Wat heb je gedaan op het moment dat dat gebeurde? Hoe is de paniek opgelost en in hoeverre had jij daar invloed op?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 15:27 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Beide. Het was net alsof er iets "knapte". Ik was zomaar extreem gespannen en ik voelde me constant agressief. Daarnaast had ik last van "gekke" gedachten en had ik moeite om in aanraking te komen met mijn "rationele ik". Ik keek in de spiegel, maar ik herkende mezelf niet meer![]()
Ik dacht even dat ik volledig schizofrenisch werd, maar het is me uiteindelijk wel gelukt om weer mezelf te worden. Ik ben nog steeds "shaken", maar het gaat weer
Het gevoel ging trouwens gepaard met een nachtmerrie over dat ik bezeten werd door een duivelse entiteit. Ik kon huizen in de fik laten vliegen enzo. (Het begon terwijl ik sliep)
Eetstoornis nao? Nog nooit van gehoord. Eet je dan te weinig of te veel ? Of juist emotioneel eten?quote:Op woensdag 28 augustus 2013 15:10 schreef Cue_ het volgende:
Ik heb mn labeltjes
Depressie en een Eetstoornis nao
Vanaf nu zijn er 5 gesprekken ingepland, volgende week donderdag is de eerste en dan elke week als de baas t toelaat). Om tot meer en diepere info te komen.
Behandelplan is gedeeltelijk opgesteld met doelen en problemen enzo.
Merk wel dat ik t vrouwtje van afgelopen gesprek fijner vind, maar dat is volgens mij geen psych maar net wat anders.
Maar we zullen wel zien hoe t zal gaan.
"niet anders omschreven"quote:Op woensdag 28 augustus 2013 15:39 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Eetstoornis nao? Nog nooit van gehoord. Eet je dan te weinig of te veel ? Of juist emotioneel eten?
En de vraag natuurlijk of je je kunt vinden in de label depressie?
Respect Seasushi! Dat wist ik allemaal nietquote:Op woensdag 28 augustus 2013 12:59 schreef seasushi het volgende:
[..]
Voor mijn dochter zorgen, met de hond lopen, schilderen, lezen, op FOK! rondhangenVoor een aantal buren en vrienden koken een paar keer per week.
Ik vind verdriet een legitieme reden om depressief te worden. Ik heb geen reden...
Afgekeurd worden is achteraf gezien het beste wat me kon overkomen. Het levert een hoop rust op.
Toen dacht ik er niet zo over. Het voelde alsof ik niet "meer mee mocht doen met de grote mensen"
Helaas gaat het toch nog af en toe mis. maar vergeleken met vroeger toen ik net een achtbaan was is dit een stuk beter.
Soms lijkt he erg lekker om door te schieten in een manie. Maar ik heb de verantwoordelijkheid voor een dochter, dus ik houd mij braaf aan prikkelarme perioden en genoeg rust, bladiebla
Toen het gebeurde ben ik wakker geworden en ben ik in een verwarde toestand op zoek gegaan naar mezelf. Ik was even totaal van de kaart en ik moest me heel erg focussen op wat er nou precies aan de hand was, hoe het hoort te zijn i.p.v. hoe ik me daadwerkelijk voelde. De paniek is eigenlijk zomaar opgelost en ik had nul invloed op het oplossen. Ik moest er gewoon "doorheen", net alsof je in een achtbaan zit in een pretpark. Het enige wat ik kon doen was mijn echte ik opzoeken en rationeel die ik in stand houden, zodat ik niet volledig mezelf kwijtraakte in de paniek.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 13:58 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Wat heb je gedaan op het moment dat dat gebeurde? Hoe is de paniek opgelost en in hoeverre had jij daar invloed op?
Dit was al het uiterste wat mogelijk was. Anders zou het pas in oktober/november kunnen plaatsvinden.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 22:58 schreef Murmeli het volgende:
Ik zou er ook niet over liegen. Gewoon alleen vertellen wat je kwijt wil en intussen ook proberen of je de gesprekken op andere tijden kan krijgen misschien
Mja, de kuttige herinneringen zijn minder zwaar. Je leert een herinnering een ander plekje geven met een andere stempel. Bijvoorbeeld dat je soms met weemoed terug denkt aan een relatie en alleen maar of de goede of de slechte dingen kan herinneren. Bij mijn ex waren het alleen de slechte .. en uiterst hysterische dingen waar ik aan dacht. Die hysterie is qua intensiteit nu minder geworden. Dus wanneer ik wil slapen neemt het me niet 'helemaal' meer over if you get my pointquote:Op donderdag 29 augustus 2013 08:35 schreef Cue_ het volgende:
s_e je zei laatst dat je je laatste EMDR (of welke volgorde van letters dan ook) had.
Maar heb je dan ook al zoiets dat het helpt ofzo?
Heb je dat aangegeven?quote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:27 schreef sitting_elfling het volgende:
En toch kriebelt het ergens Cue dat het nog niet helemaal goed zit ..
Ik denk dat dat t beste is ja. Rustig blijven en weten dat het overgaat en dat er niks met je kan gebeuren. Het is een lichamelijke en geestelijke sensatie die komt en gaat.quote:Op donderdag 29 augustus 2013 00:31 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Toen het gebeurde ben ik wakker geworden en ben ik in een verwarde toestand op zoek gegaan naar mezelf. Ik was even totaal van de kaart en ik moest me heel erg focussen op wat er nou precies aan de hand was, hoe het hoort te zijn i.p.v. hoe ik me daadwerkelijk voelde. De paniek is eigenlijk zomaar opgelost en ik had nul invloed op het oplossen. Ik moest er gewoon "doorheen", net alsof je in een achtbaan zit in een pretpark. Het enige wat ik kon doen was mijn echte ik opzoeken en rationeel die ik in stand houden, zodat ik niet volledig mezelf kwijtraakte in de paniek.
Het heeft heel erg geholpen door goed te focussen en als een koele kikker vragen aan mezelf te stellen als "Wat is hier nu exact aan de hand? Wat is nu precies hetgeen wat ik voel? Wat is er nu verkeerd aan wat ik voel en hoe hoor ik me eigenlijk te voelen?". Het was heel moeilijk omdat de paniek gewoon bleef, terwijl ik bleef focussen op het behouden van mijn echte ik.
Ik heb een paar weken EMDR gehad en het is écht zwaar. het is basically je kutste herinneringen omhoog halen en dan rationeel bekijken. Ik vond dat teruggaan zo moeilijk dat het me eigenlijk niet lukte. En ik heb ook geen duidelijk trauma ofzo dus we zijn dr na een tijdje mee gestopt.quote:Op donderdag 29 augustus 2013 08:35 schreef Cue_ het volgende:
s_e je zei laatst dat je je laatste EMDR (of welke volgorde van letters dan ook) had.
Maar heb je dan ook al zoiets dat het helpt ofzo?
Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?quote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:47 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik heb een paar weken EMDR gehad en het is écht zwaar. het is basically je kutste herinneringen omhoog halen en dan rationeel bekijken. Ik vond dat teruggaan zo moeilijk dat het me eigenlijk niet lukte. En ik heb ook geen duidelijk trauma ofzo dus we zijn dr na een tijdje mee gestopt.
Bij mij heeft het wel zin gehad. De zware gevoelens zijn weggedrukt en het is meer 'weemoed'. Ipv een hysterische hulbui zijn het tranen geworden.quote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:57 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?
En als het niet lukt, snap ik dat ze er maar mee stoppen, want dan heeft het ook weinig zin. Maar heb niet het gevoel dat dat bij s_e ook het geval was/is. Of hij heeft het niet vermeld, dat kan ook
En toch, en toch het komt wel goed met jou!quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 01:18 schreef Cue_ het volgende:
Pff net terug van een speeddate, toen gedanst en even nog de kroeg in geweest. Nee, niet de meest geweldige avond. Ook omdat ik hoorde dat m'n fysio kanker heeftWas het allemaal net weer niet vanavond.
Haha dat zei ik (en anderen) ook altijd, maar kijk waar ik nu ben. Klopt niet helemaal hequote:Op vrijdag 30 augustus 2013 02:05 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
En toch, en toch het komt wel goed met jou!
Ik ben op het moment op zoek naar een studio voor 4 maanden ergens in het westen (vanaf 1-1-14 wil ik weer in het buitenland zitten). Wat een gedoe.
Dat is wel fijn!quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 00:44 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Bij mij heeft het wel zin gehad. De zware gevoelens zijn weggedrukt en het is meer 'weemoed'. Ipv een hysterische hulbui zijn het tranen geworden.
Heftig is het allemaal niet meer. De ups en downs zijn er nog wel, maar ik "moet" niet zo veel meer. Toen ik nog werkte was ik op een gegeven moment een soort seizoenarbeider. 3 maanden niet 4 maanden 120% wel werken, dan weer een half jaar niet. 9 maanden wel, daarna weer anderhalf jaar in de ziektewet. Ik kan mijzelf nu wat beter reguleren. Als het nodig is een week de luxaflex dichtdoen en dom series kijken. Of 6 mensen te eten krijgen, een leuke lange avond hebben, maar daarna weer even "op rust"quote:Op woensdag 28 augustus 2013 16:07 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Respect Seasushi! Dat wist ik allemaal nietDat klinkt toch wel erg heftig allemaal.
En toch, volgens mij (correct me if i'm wrong) ben jij zo'n kwartje gevalletje.quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 07:47 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Haha dat zei ik (en anderen) ook altijd, maar kijk waar ik nu ben. Klopt niet helemaal he
Owja dat is wel lastig, hopen dat je iets kan vinden! Voor vakantie of langere periode?
Ga jij ook nooit meer werken? Of heb je de kans dat je ooit weer aan het werk moet? Dat lijken mij soms toch nog wel moeilijke tijden. Ik kan me namelijk voorstellen dat, stel ze zetten een nieuwe wet in werking en iedereen moet weer gekeurd worden dat je wel zoiets hebt van, gvd!quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 09:12 schreef seasushi het volgende:
[..]
Heftig is het allemaal niet meer. De ups en downs zijn er nog wel, maar ik "moet" niet zo veel meer. Toen ik nog werkte was ik op een gegeven moment een soort seizoenarbeider. 3 maanden niet 4 maanden 120% wel werken, dan weer een half jaar niet. 9 maanden wel, daarna weer anderhalf jaar in de ziektewet. Ik kan mijzelf nu wat beter reguleren. Als het nodig is een week de luxaflex dichtdoen en dom series kijken. Of 6 mensen te eten krijgen, een leuke lange avond hebben, maar daarna weer even "op rust"
Gelukkig heb ik een aantal echt goede vrienden. Die kennen mijn stemmingswisselingen en hebben er niet zo,n last van. Seasushi is altijd thuis dus daar kun je altijd even binnenlopen of een hapje mee eten, en soms heeft ze de poort een paar dagen op slot. Dan is het ook goed.
Op het moment gaat het wat minder, slik nieuwe medicijnen waarmee ik niet kan autorijden, dan gaat er even iemand mee boodschappen doen, of ze nemen wat mee. Dochter is dan wat vaker bij de buurvrouw, waar ze kind aan huis is.
Het enige waar ik heel serieus voor waak is dat mijn dochter (nu 14) niet mijn verzorgster wordt.
Verder heb ik soms ook een jaloers makend leven. Ik kan doen en laten wat ik wil, (op de financieeen na dan) Hoef niet meer in een keurslijf. Zit niet meer met moeilijke collega's, hoef geen verantwoording meer af te leggen aan mijn baas. Heb een hele leuke psychiater die als het nodig is, binnen 12 uur terug belt,
Als ik dit zo lees vraag ik me af waarom of ik me in godvredesnaam zo klote voel op het moment![]()
Ik ben voor altijd afgekeurd, hoef ook niet meer herkeurd. Ik zit in de IVA. Als wetten veranderen weet je het nooit ik zie wel. Wel heb ik mij voorgenomen als ik 2 jaar stabiel ben, ik in ieder geval vrijwilligerswerk ga doen. Of ik besluit een keer met mijn manische kop directeur van een koekjesfabriek te worden.quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 11:33 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ga jij ook nooit meer werken? Of heb je de kans dat je ooit weer aan het werk moet? Dat lijken mij soms toch nog wel moeilijke tijden. Ik kan me namelijk voorstellen dat, stel ze zetten een nieuwe wet in werking en iedereen moet weer gekeurd worden dat je wel zoiets hebt van, gvd!
En ga jij eigenlijk mentaal dan nog vooruit? Of heb je geaccepteerd dat je bent zo als je nu bent en dat je dat voor langere periode zal vasthouden?
quote:Op zaterdag 31 augustus 2013 07:06 schreef Gray het volgende:
Hier alles relaxt.
Zo relaxt zelfs dat een voorbijganger op straat me vroeg wat ik gebruikte (wat gebruikte?) en of ik niet nog wat had.
Maar misschien is het gewoon tijd om me weer eens te scheren.
Ik denk dat EMDR het best werkt voor mensen die 1 emotie of ervaring jarenlang hebben weggestopt en die stukje bij beetje moeten herbeleven om de realiteit ervan in te zienquote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:57 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?
En als het niet lukt, snap ik dat ze er maar mee stoppen, want dan heeft het ook weinig zin. Maar heb niet het gevoel dat dat bij s_e ook het geval was/is. Of hij heeft het niet vermeld, dat kan ook
Maar je zou wel naar een goede vriendin gaan. Je bent dus niet echt alleen lijkt mequote:Op zondag 1 september 2013 20:57 schreef Miniem het volgende:
Ik voel me weer eens flink waardeloos en alleen.
Normaliter vraag ik op zondags aan een vriend om af te spreken.
Krijg daarvan de laatste tijd te horen dat hij liever een game speelt.
Dus vandaag heb ik het niet gevraagd, ik doe het ook niet meer want hij toont nooit eens een keer initiatief.
Verder zou een vriendin een paar weken geleden navragen om mee op vakantie te gaan. maar daar heb ik ook niks meer van gehoord.
En ik zou morgen naar een goede vriendin gaan, maar wegens problemen met mijn ov kaart kan dat niet![]()
Juk
Mja, die heb ik nou ook 1 x in de 2 jaar gezien omdat ze ver weg woontquote:Op zondag 1 september 2013 21:05 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Maar je zou wel naar een goede vriendin gaan. Je bent dus niet echt alleen lijkt me
Nee toch? Je bent toch niet echt alleen? Kom lekker gezellig naar de pubquizquote:Op zondag 1 september 2013 21:07 schreef Andromache het volgende:
kan hier niet uitleggen waarom, maar mijn verlatingsangst viert hoogtij. dingen gaan niet zoals ik wil dat ze gaan. ik leer het ook nooit. ik blijf altijd alleen.
Oh dat is niet zo fijn. Ik weet niet waar je woont, maar ik had graag wel iets met je willen doen als je bij mij in de buurt woondequote:Op zondag 1 september 2013 21:09 schreef Miniem het volgende:
[..]
Mja, die heb ik nou ook 1 x in de 2 jaar gezien omdat ze ver weg woont
Heb ik van jou nou niet eerder verhalen gelezen over een in jouw ogen waardeloze pgb-er? Heb jij niet veel meer aan een soort maatjesproject met een persoon van ongeveer dezelfde leeftijd. Ik geloof dat er wel instanties zijn die voor jou een oproepje kunnen plaatsen zodat je echt een gemotiveerd iemand kan vinden die jou verder kan helpen.quote:Op zaterdag 31 augustus 2013 13:38 schreef Catnip het volgende:
Klote klote klote zooi.
Het ging gisteren weer helemaal fout, continu huilbuien, omdat ik Maandag weer naar school moet waar ik enorm tegenop zie.
Mijn pgb'er helemaal overstuur opgebeld, had wel gehoopt dat die me even gerust kon stellen, had namelijk op dat moment ook nog eens ruzie met mijn moeder. Maar nee, ze wilde me niet spreken, en deed niet aardig. Dat deed mij zo'n verdriet. Niet normaal, ik voel me gewoon afgewezen door haar. Alsof ik er niet toe doe.
Voel me zo'n mislukkeling.
Daarna maar de ''acute psychiatrie'' gebeld door mijn moeder, ook niet leuk. Een hele lieve vrouw (die ik die dag gelukkig al had gezien) gaf mij advies aan de telefoon. Om die nare gedachtes op te schrijven. Maar nee, dat lukt echt niet. Het lukt gewoon echt totaal niet..
En ik vind het zo erg, dat niemand me nu kan helpen..tenminste dat gevoel heb ik. Zelfs de ''acute psychiatrie'' kan me niet helpen. Ja, ik heb een bor contract (bed op recept) maar dat is voor 1 nachtje. En dat helpt niet om goed tot rust te komen..
Ik wilde gisteren gewoon een overdosis nemen, gewoon puur omdat ik het thuis niet meer goed aankan..vanwege de drukte. En omdat er altijd maar goed gedrag van me word verwacht. Omdat zelfs de mensen die ik vertrouw me afwijzen. Tenminste in mijn beleving..omdat ik me zo ellendig voel. Afleiding zoeken gaat niet, die gedachte's blijven maar door mijn hoofd gaan..
En nu, zit ik hier jankend achter de pc. Het helpt wel om mijn verhaal te typen, dat is zo fijn..
Liever even geen moeilijke vragen..
Maw, heb je dus minder klote momenten? Of is het juist dat het ritme weer terug lijkt te komen?quote:Op zondag 1 september 2013 22:10 schreef minthy het volgende:
Zondagavond-terugkijken op de week avond
Een veel te drukke week gehad die echt voorbij vloog, de tijd gaat sinds ik thuiszit echt bezopen veel harder voor m'n gevoel. Het weekend redelijk doorgekomen, vandaag toch weer een fikse dip gehad helaas. Eenzaam, algeheel leeg kutgevoel.
Ik ben vanmiddag de deur maar weer uitgerend en heb afleiding gezocht omdat ik niet wilde blijven hangen in doemdenken en gepieker, dat hielp even.
Verder post ik amper nog op Fok, wat op zich niet eens zo heel verkeerd is, al merk ik dat het me voorheen veel afleiding gaf op klotedagen/nachten.
Afgelopen week weer bij de bedrijfsarts geweest, de komende 2 maanden sowieso niet aan het werk. Waar mijn verwachting was dat ik voor het eind van het jaar wel weer aan de slag zou zijn, lijkt dit niet meer te gaan gebeuren. Dompertje.
Ik geef de klotemomenten minder ruimte door afleiding te zoeken/heerlijk op de vlucht te slaan. Op het moment voel ik me daar beter bij dan wanneer ik vaak stil ga staan bij alle ellende die elke dag weer om de hoek komt gluren. Ik doe het ook bewuster nu.quote:Op maandag 2 september 2013 01:10 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Maw, heb je dus minder klote momenten? Of is het juist dat het ritme weer terug lijkt te komen?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |