Als versieren niet zo makkelijk gaat #125 -

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:34 schreef Faxie het volgende:

[..]

Jij bent niet geinteresseerd in het doel, maar in het middel.....

Ja klopt Er is zelfs iemand (zelf kan ik het (nog) niet), die om de zoveel tijd zijn telefoonnummers uit zijn telefoon verwijderd van alle vrouwen die hij kent en daardoor nooit meer van zijn leven zult zien, dan moet hij weer bij 0 beginnen.

Het stomme is, juist omdat het je steeds minder gaat boeien komen vrouwen juist nog meer op je af.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:40 schreef ook_gek het volgende:

[..]

Wat er leuk aan is? Het is iets anders, je stapt in een volledig zo blijkt later onbekende wereld. Is dat niet wat ze noemen uit je comfort zone stappen? En wat er leuk aan is? Kijken of je ook deze situatie die je kennelijk niet eigen bent naar je hand te zetten zodat je ook controle hebt over de "nieuwe" wereld. Je horizon verbreden. Ik heb altijd geleerd dat je pas een mening over iets kan hebben als je het zelf ervaren heb. Dat was mijn insteek.

[..]

Dat is dan een misvatting, want in mijn geval zit ik niet op een dating site om te scoren of een date te regelen. Ik was benieuwd, ik dacht het wel even te doen. Maar niet dus, nieuwe uitdaging en weer iets om te zetten naar dat geen wat voor je zelf werkt. En joh komt daar een date uit. Wat 2x gebeurd is ervaar ik dat alleen maar als een nieuwe ervaring. Je moet wel regelmatig nieuwe dingen blijven doen. Anders is het leven ook maar zo gewoon en saai. Op dit moment heb ik opeens een leuke dame op de whatsapp via de site. Nou geinig toch. En ik zal je eerlijk toegeven dat zij echt volledig mijn interessen heeft kunnen grijpen. Een totaal nieuwe situatie wat ik niet gewend ben. In mijn geval een volledig nieuwe uitdaging! En dat zie ik zoals jij dat noemt als een nieuwe ervaring.

Uit je comfortzone stappen is als je er op z'n minst wat zenuwachtig van wordt of ongemakkelijk bij voelt. Lijkt me sterk dat je van redelijk versieren naar zwetende handen achter de pc gaat.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:21 schreef ook_gek het volgende:

[..]

het leven inhoud geven draait niet alleen om stappen, kroegen, zuipen, dansen op de bar. Je moet dingen doen die jij leuk vind. Als ik me niet vergis ben jij gek van radio maken toch? Daar kan je prima mensen bij betrekken, ook vrouwen. Jij bent op dat moment volledig in je element en dat zal je uitstralen! En dat zal dus ook voor je werken

Ik kan er niet zozeer mensen bij betrekken het is toch een solo ding. Nou ja ik heb een redactie bestaande uit 4 vrouwen maar goed. Het heeft me wel een doel gegeven. Ik kan voor het eerst zeggen dat ik echt iets voor 100% doe.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:43 schreef firefly3 het volgende:

[..]

Uit je comfortzone stappen is als je er op z'n minst wat zenuwachtig van wordt of ongemakkelijk bij voelt. Lijkt me sterk dat je van redelijk versieren naar zwetende handen achter de pc gaat.

nee dat niet nee Maar natuurlijk wel even een tegenvaller dat het mij niet zo makkelijk af ging als gedacht.

Maar goed ik heb nooit zenuwen voor iets, waar je me ook neer zet. Ik zie wel wat er gebeurd en bedenk ter plekken een oplossing om de situatie zo goed mogelijk naar m'n hand te zetten. Zenuwen is nergens voor nodig, het ergste wat je kan gebeuren is dat je op je bek gaat. Maar ook dat overleef ik vast wel weer

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:53 schreef heloef het volgende:

[..]

Ik kan er niet zozeer mensen bij betrekken het is toch een solo ding. Nou ja ik heb een redactie bestaande uit 4 vrouwen maar goed. Het heeft me wel een doel gegeven. Ik kan voor het eerst zeggen dat ik echt iets voor 100% doe.

side kick knal er een vrouwen item in die je laat doen door een vrouw enz enz enz. Is altijd wel een oplossing te vinden

Ik had het al eens eerder gepost hier, uit je comfort zone stappen kan zelf deel worden van je comfort zone, dan wordt het zowaar leuk om nieuwe dingen te proberen. Denk dat het dan ook wel meevalt met de zwetende handjes

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:25 schreef firefly3 het volgende:

[..]

Zelfs als ik te moe ben om op te staan ga ik alsnog uit. Ik luister niet altijd naar mijn gevoel. Zodra ik weg ben ben ik weer blij dat ik het gedaan heb

Tsja ik had een oogoperatie achter de rug en kon een oog niet open doen. Daarnaast draait radio om snel schakelen en overzicht. Soms moet je wel naar je lichaam luisteren.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:56 schreef Joanne35 het volgende:
Ik had het al eens eerder gepost hier, uit je comfort zone stappen kan zelf deel worden van je comfort zone, dan wordt het zowaar leuk om nieuwe dingen te proberen. Denk dat het dan ook wel meevalt met de zwetende handjes

Er is altijd wel iets dat redelijk buiten je comfort zone ligt en waarbij je wat voelt, alleen willen sommige mensen dat niet toegeven

quote:

Op maandag 29 juli 2013 22:56 schreef ook_gek het volgende:

[..]

side kick knal er een vrouwen item in die je laat doen door een vrouw enz enz enz. Is altijd wel een oplossing te vinden

Daar heb je een punt, maar de kwaliteit van het programma gaat nog altijd boven vrouwelijk schoon. Maar ik ontmoet er wel veel mensen door redacteurs/gasten/stagaires enz.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:02 schreef firefly3 het volgende:
Er is altijd wel iets dat redelijk buiten je comfort zone ligt en waarbij je wat voelt, alleen willen sommige mensen dat niet toegeven

Bij mij zeker ja, maar ik merk toch wel dat de stapjes er uit me steeds makkelijker afgaan

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:04 schreef Joanne35 het volgende:

[..]

Bij mij zeker ja, maar ik merk toch wel dat de stapjes er uit me steeds makkelijker afgaan

Ligt er allemaal aan hoe ver je gaat en wilt gaan

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:02 schreef firefly3 het volgende:

[..]

Er is altijd wel iets dat redelijk buiten je comfort zone ligt en waarbij je wat voelt, alleen willen sommige mensen dat niet toegeven

ik kan me echt niet bedenken wat dat bij mij kan zijn. Ik zal vast zweethandjes krijgen als ik uit een vliegtuig moet springen, maar dat is pure adrenaline. Net als toen ik onlangs onverwacht in een Ferrari naar huis mocht rijden. Zweethandjes zeker. Maar dat is ook weer pure adrenaline

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:08 schreef ook_gek het volgende:
ik kan me echt niet bedenken wat dat bij mij kan zijn. Ik zal vast zweethandjes krijgen als ik uit een vliegtuig moet springen, maar dat is pure adrenaline.

Maar na 1000x springen heb je dat waarschijnlijk niet meer omdat de sprong dan ook deel is geworden van je comfort zone.

Toen ik voor het eerst in een kabelbaan ging scheet ik peultjes (heb hoogtevrees), maar na een aantal keren deed het me al helemaal niets meer. Je kan echt aan alles wennen.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:02 schreef firefly3 het volgende:

[..]

Er is altijd wel iets dat redelijk buiten je comfort zone ligt en waarbij je wat voelt, alleen willen sommige mensen dat niet toegeven

Ik zit hier eens over na te denken he. Hetgene wat ik denk dat buiten mijn comfort zone lijkt te liggen dat is lichamelijk contact te maken. Ik kan mensen zonder enige moeite of schroom aanspreken en er een leuk gesprek mee voeren en weer weg lopen, vrouw, man, maakt niet uit. Als je mij vertelt op iemand af te stappen en wat dan ook te zeggen, dan kan ik dat met een willekeurige gezichtsuitdrukking. Al begin ik redelijk snel te lachen omdat ik nou eenmaal snel lach.

Maar wanneer ik 'zo maar' lichamelijk contact moet maken, dan ineens is het, ik weet niet, raar in mijn hoofd? Ik kan het niet eens uitleggen wat ik er bij voel, behalve dan een blokkade of zo. Alsof het niet fysiek mogelijk is. Ook al is het gewoon een hand op de schouder. Het gesprek sturen in een richting waarin fysiek contact 'past' zodat het in mijn hoofd 'klikt' moet ik nog uitvogelen. Maar goed, ben me er van bewust, dus ben er mee aan het werk, vanzelf vogel ik het wel uit, denk ik.

Wat ik wel merk is dat ik bij alles wat ik doe ik een gebrek aan interesse voel, onverschilligheid, het maakt me echt allemaal geen fuck uit. Ongeacht de outcome. Volgens een van mijn vrienden die aan PUA doet is dat de ultieme schijt-aan modus, maar volgens mij ben ik er te extreem in. Een maat zei ooit eens iets in de zin van "Geen verwachtingen stellen aan de vrouwen", dat is kennelijk veranderd in apathie. Hoe ik hier nu weer aan gekomen ben weet ik niet, en ook nog niet hoe ik er vanaf kom.

Symptoom van beginnende burn-out van werk?

Ik ben ook niet handtastelijk ingesteld als je dat bedoelt (totaal niet). Laatst op een feestje (pilletje ... even ter illustratie). Rookruimte, ik zwaai of lach naar een dame die duidelijk grote kijkers had, die schiet op en stoot gelijk haar heup tegen de mijne aan (genoeg signaal achteraf kreeg ik van vrienden te horen) maar toen ze na 1 min zei 'dat ze een vrouw was hoor' was het enige wat ik kon zeggen 'dat ze inderdaad tieten had'.

Dom van mij. Maarja. Ook dat moet ik onder de knie krijgen. Te extreem wellicht. Maar ik merk wel dat als ik al kletsend met een huisgenoot naar en door de supermarkt loop regelmatig oogcontact incasseer, dus een uitstraling heb ik weer wel. Enfin. Zit nu op 50% van mijn afkicktijd ongeveer en dat loopt wel goed eigenlijk! Herboren bijna.

Qua bovenstaande ben je een ietwat oudere versie van mij.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:11 schreef Joanne35 het volgende:

[..]

Maar na 1000x springen heb je dat waarschijnlijk niet meer omdat de sprong dan ook deel is geworden van je comfort zone.

Toen ik voor het eerst in een kabelbaan ging scheet ik peultjes (heb hoogtevrees), maar na een aantal keren deed het me al helemaal niets meer. Je kan echt aan alles wennen.

Maar dat is toch gewoon adrenaline? Ik zie uit je comfort zone stappen als iets wat je normaal gesproken niet durft. Je echt dus over een drempel stapt.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:24 schreef ook_gek het volgende:
Maar dat is toch gewoon adrenaline? Ik zie uit je comfort zone stappen als iets wat je normaal gesproken niet durft. Je echt dus over een drempel stapt.

Maar adrenaline ontstaat toch als gevolg van angst?

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:25 schreef Joanne35 het volgende:

[..]

Maar adrenaline ontstaat toch als gevolg van angst?

gezonde spanning dan? Bedoel het is natuurlijk spannend om te doen. En je kan mij 100X in een Ferrari zetten, maar de spanning en adrenaline zal blijven bestaan. Iemand die 100X uit een vliegtuig springt heeft toch ook elke keer een Adrenaline shot bij het uitvoeren van de sprong.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:28 schreef ook_gek het volgende:
Iemand die 100X uit een vliegtuig springt heeft toch ook elke keer een Adrenaline shot bij het uitvoeren van de sprong.

Geen flauw idee eigenlijk, ik durf het nog niet eens 1 keer. Sommige dingen kun je beter buiten je comfort zone laten liggen

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:29 schreef Joanne35 het volgende:

[..]

Geen flauw idee eigenlijk, ik durf het nog niet eens 1 keer. Sommige dingen kun je beter buiten je comfort zone laten liggen

Geen idee eigelijk, ik vind achter het stuur kruipen van een Ferrari echt niet eng. Sterker nog daar mag je me altijd voor wakker maken. Maar die zweethandjes zijn er echt wel hoor

Maar wie weet heb ik een andere definitie voor comfort zone. Ik zie dat als iets doen wat je eigelijk niet durft en dus over een denkbeeldige drempel stappen.

125# al, heerlijk dit.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:31 schreef ook_gek het volgende:
Geen idee eigelijk, ik vind achter het stuur kruipen van een Ferrari echt niet eng. Sterker nog daar mag je me altijd voor wakker maken. Maar die zweethandjes zijn er echt wel hoor

Zweethandjes wijst toch wel op zenuwen of angst lijkt me, misschien bang om zo'n dure auto total loss te rijden?

quote:

Maar wie weet heb ik een andere definitie voor comfort zone. Ik zie dat als iets doen wat je eigelijk niet durft en dus over een denkbeeldige drempel stappen.

Dat is ook mijn definitie. Alleen die angst gaat echt niet na de eerste stap er uit al weg, je moet die stap blijven herhalen, en dan zullen de angstgevoelens steeds minder worden, totdat ze volkomen verdwenen zijn. En dan is de stap pas onderdeel van je comfort zone geworden.

Daarom denk ik ook dat na 1 parachutesprong het parachutespringen niet meteen onderdeel van je comfort zone zal zijn, daar zijn vast heel wat meer sprongen voor nodig.

Bovendien kan je comfort zone ook weer kleiner worden door stappen niet vaak genoeg te herhalen. Iemand die zijn rijbewijs heeft gehaald, maar jaren niet rijdt, kan angst voor autorijden ontwikkelen door gebrek aan ervaring. Dus ik kan me ook voorstellen dat zoiets als parachute springen nooit echt onderdeel van je comfort zone wordt, omdat de meeste mensen het maar zelden zullen doen en niet wekelijks om maar even wat te noemen.

Het gaat er denk ik vooral om (mbt het parachutespringen) dat je ervoor open staat, er niet angstig instaat en als het op je pad komt dat je denkt "ja leuk, ga ik (weer) doen!"
ipv denkt "uhm, ja leuk, maar dit.. en zus.. en dat .. nee doe het toch maar niet"

Daarvoor hoef je iets niet wekelijks te doen, het gaat erom hoe je erover denkt en of je ernaar handelt.

Ik ga volgende week vrijdag vliegles doen, 45 minuten lang. 80 euro. Lijkt me hartstikke tof, en het is tegelijkertijd ook wel een beetje spannend/eng. Maar ga het wel doen.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 23:19 schreef Timmie85 het volgende:

[..]

Ik zit hier eens over na te denken he. Hetgene wat ik denk dat buiten mijn comfort zone lijkt te liggen dat is lichamelijk contact te maken. Ik kan mensen zonder enige moeite of schroom aanspreken en er een leuk gesprek mee voeren en weer weg lopen, vrouw, man, maakt niet uit. Als je mij vertelt op iemand af te stappen en wat dan ook te zeggen, dan kan ik dat met een willekeurige gezichtsuitdrukking. Al begin ik redelijk snel te lachen omdat ik nou eenmaal snel lach.

Maar wanneer ik 'zo maar' lichamelijk contact moet maken, dan ineens is het, ik weet niet, raar in mijn hoofd? Ik kan het niet eens uitleggen wat ik er bij voel, behalve dan een blokkade of zo. Alsof het niet fysiek mogelijk is. Ook al is het gewoon een hand op de schouder. Het gesprek sturen in een richting waarin fysiek contact 'past' zodat het in mijn hoofd 'klikt' moet ik nog uitvogelen. Maar goed, ben me er van bewust, dus ben er mee aan het werk, vanzelf vogel ik het wel uit, denk ik.

Wat ik wel merk is dat ik bij alles wat ik doe ik een gebrek aan interesse voel, onverschilligheid, het maakt me echt allemaal geen fuck uit. Ongeacht de outcome. Volgens een van mijn vrienden die aan PUA doet is dat de ultieme schijt-aan modus, maar volgens mij ben ik er te extreem in. Een maat zei ooit eens iets in de zin van "Geen verwachtingen stellen aan de vrouwen", dat is kennelijk veranderd in apathie. Hoe ik hier nu weer aan gekomen ben weet ik niet, en ook nog niet hoe ik er vanaf kom.

Symptoom van beginnende burn-out van werk?

Je hoeft er niet naar toe te werken met gespreksstof, je kunt het direct doen. Hoe eerder hoe beter zelfs. Je bent zelf diegene die er doorheen moet breken Je weet wat je moet doen, je moet het alleen uitvoeren. Hand op haar schouder , haar hand vast pakken enz.