Column: "Hoog Boven Ons Gestelden"

Vanavond 20 minuten gekeken. Dat was genoeg om mijn nietigheid te beseffen. Terwijl ik dit schrijf, huil ik. Ik ben niets, minder dan een strontvlieg. Ik stik haast van zelfmedelijden. Maar dat is niet alles. Ik voel ook diep medelijden met ú, met álle mensen die het niet gegeven is zo briljant en edel te zijn als de BB-bewoners. Het zijn Oppergoden in wier aanschijn wij verbleken tot onooglijke torretjes. Voet erop. Ik smeek U, gij Heersers, verpletter ons. Stop ons zo te geselen met Uw Geniale Conversatie en Uw Grootse Daden.

20 minuten gekeken en heel het leven naar de klote. Men zou nog kunnen proberen deze inspirerende persoonlijkheden als voorbeeld te nemen om eigen leven inhoud en richting te geven, maar ik ben bang dat zulks ijdele hoop is. Zo hoog reiken als deze Hoog Boven Ons Gestelden is bij voorbaat vergeefse moeite. Uitverkorenen zijn het. Geselecteerd uit duizenden bleven er twaalf over. Nederig buig ik het hoofd, ik werp me gaarne in het stof. Toch snap ik één ding niet (maar ja, dat is logisch) - waarom moeten juist deze Menschen zo nodig dag in dag uit op televisie? Is het om ons Nederigen in te wrijven dat we niet aan ze kunnen tippen?

Ze wekken namelijk wel sterk die indruk. Ik bedoel: ze zijn zo tevreden met zichzelf, zo overtuigd van eigen belangwekkendheid. Overdrijving hebben ze helemaal niet nodig - ze zijn immers groots en meeslepend (typte net per ongeluk ‘meeslapend') van zichzelf genoeg. Ach, Hoog Boven Ons Gestelden, peper het ons niet zo in.

Oké, genoeg bullshit. 20 minuten gekeken dus. Met grote tegenzin. Kan er slecht tegen, tegen dat gewauwel, die blikken van ‘Ben Ik in beeld? O, Ik ben zó gewéldig!' Een potje pis van de Heldhaftige Trucker. De Kippenjagende Waswringer... Je wilt het niet weten, je wilt het niet zien. Dat aftasten en praatjes voor de vaak, weg ermee. Sla mekaar op de bek, scheld mekaar verrot. Niks voetjevrijen en handjes vasthouden. Van bil met die hap. Schijt aan die camera's, de camera's hebben ook schijt aan jullie, Hoog Boven Ons Gestelden.

Ik wis de tranen uit de ogen. Maar voel ze opnieuw wellen. Nu ineens medelijden met die luiwammesen. Medelijden met die zichzelf volkomen verkeerd inschattende plebejische parvenu's. Voor een prijsje van een luizige twee en een halve ton... Daar koop je tegenwoordig nog geen fatsoenlijk bovenhuis voor. En wie er uitkomt is eerder berucht dan beroemd. Kijk maar eens naar het lot van Lichting Eén. Op Bart na zijn ze allen gedebiliseerd. Er is naar ze gekeken en over ze geluld, maar vreselijk moet het zijn dat ze door niemand meer serieus worden genomen. Meedoen aan BB is zoiets als jezelf publiekelijk een jaap in de vingers snijden.

Begin ik godskolere toch weer te janken. Moet plots denken aan de beweegredenen en de daaraan gekoppelde geestvermogens van de Hoog Boven Ons Gestelden. Goed, ik herpak me. Moet me niet zo laten gaan. Weg met het medelijden. De zege aan het neersabelen. Ze verdienen niet beter.

Saluut