Maar loopt dat wel goed af? Groeien kinderen van een andere etnische achtergrond dan hun adoptie ouders goed of krijgen ze een soort psychologische trauma daarvan? Ken mensen hier wat voorbeelden daarover?
altijd ja. Standaard. Niks anders dan problemen!quote:Op woensdag 10 juli 2013 15:07 schreef Deckard het volgende:
Was daar laatst niet een studie over, over dat dat soort kinderen altijd vooral problemen gaven?
Ze zouden ze moeten verbieden, wat ik je brom.quote:
[..]
altijd ja. Standaard. Niks anders dan problemen!
Nee, dit is FOK! Hier roepen mensen liever dat die kinderen altijd voor problemen zorgen zonder onderbouwing. Die moet je dan zelf gaan zoeken. Lekker makkelijk.quote:
Serieus mensen ? Hebben jullie in een link naar dit soort studies?
En dat is bij interraciale adopties precies anders hoe precies ten opzichte van adoptie van een blank kind?quote:
Van wat ik begreep dat het probleem ligt in dat ze de ouders niet kennen en in de puberteit heel erg doorslaan vanwege problemen met identiteit en dergelijke.
Aannemende dat TS blank is en niet een neger die een blanke afrikaan wil adopteren.
Blanke kinderen zijn altijd lief.quote:
[..]
En dat is bij interraciale adopties precies anders hoe precies ten opzichte van adoptie van een blank kind?
Aannemende dat TS blank is en niet een neger die een blanke afrikaan wil adopteren.
Maar goed ik nam vooral aan dat het meer om buitenlandse kindertjes ging in landen waar het sowieso het moeilijk is na te trekken wie de vader en moeder zijn.
Ken er zoveel die prima zijn terechtgekomen.
Adoptiekinderen zijn veelal weggehaald wanneer ze zich net begonnen te hechten aan iemand.
Ik ben geadopteerd en heb hierdoor een aantal problemen, en een paar daarvan zullen nooit weggaan. Dat zit er te diep in.
Ik zou het een kind niet aandoen iig.
Lijkt me allemaal iets erger dan dat jij als geadopteerd kind een probleem hebt 'dat het niet goed voelt waar je woont'.
Het is tegenwoordig al erg moeilijk om te adopteren, en dat zal de komende jaren nog moeilijker worden. Men probeert meer en meer de kinderen in eigen land te houden en daar te plaatsen.quote:
Ik heb een vraag. In de toekomst wil ik graag een kind adopteren omdat ik vind dat als ik later een goede baan en leuke vrouw heb, wil ik een kind dat anders kansloos zou zijn een kans geven om toch in een goede omgeving op te groeien. Ik denk dan ook dat ik een Afrikaanse of Caribische kind wil adopteren.
Maar loopt dat wel goed af? Groeien kinderen van een andere etnische achtergrond dan hun adoptie ouders goed of krijgen ze een soort psychologische trauma daarvan? Ken mensen hier wat voorbeelden daarover?
Heeft het kind al lang geleefd in het ontwikkelingsland? Dan is de kans dat er aanpassingsproblemen ontstaan natuurlijk groter.
Als je iemand als baby haalt is het een ander verhaal. Maar toch zie je vaak dat die kinderen zich in de puberteit gaan associëren met mensen met een andere huidskleur. Dat kan prima gaan, maar hoeft niet.
Ik vind je reden "om dat kind een kans te geven" sowieso al niet echt plausibel. Doe je het alleen daarom? En de honger help je de wereld niet uit door één kind te adopteren van de honderden miljoenen kansarmen.
Ja, maar ik denk dus dat ik tenminste 1 iemand zo kan helpen. Er zijn miljoenen anderen maar je moet ergens beginnen.quote:
Dat kan je niet zo 1-2-3 zeggen.
Heeft het kind al lang geleefd in het ontwikkelingsland? Dan is de kans dat er aanpassingsproblemen ontstaan natuurlijk groter.
Als je iemand als baby haalt is het een ander verhaal. Maar toch zie je vaak dat die kinderen zich in de puberteit gaan associëren met mensen met een andere huidskleur. Dat kan prima gaan, maar hoeft niet.
Ik vind je reden "om dat kind een kans te geven" sowieso al niet echt plausibel. Doe je het alleen daarom? En de honger help je de wereld niet uit door één kind te adopteren van de honderden miljoenen kansarmen.
Minder gunstig dan normale adopties?quote:
Er zijn wel onderzoeken naar gedaan ja met minder gunstige uitkomst.
Of Aziatisch of Zuid-Amerikaans. Ik denk sneller een donkere kind omdat heel veel donkere kinderen een moeilijke leven hebben. Opgroeien in Afrika, Haiti of de ghettos van Brazilië is iets dat veel donkere kinderen meemaken en als ik eentje een kans kan geven om op te groeien in een welvarend gezin lijkt me tof. Ik help dan dat ene kind met een betere toekomst.quote:
mag ik vragen waarom je perse een donker kind wilt adopteren?
Daarnaast zijn er nog andere factoren die mee kunnen spelen. Ik ben als Aziaat opgegroeid in een blank dorp en vaak als kind uitgescholden, dus dat soort dingen kunnen dan ook een rol gaan spelen wanneer een geadopteerde zogenaamde "identiteits" issues gaat krijgen. Overigens vind ik mezelf niet een zogenaamd probleemgeval met identiteitsissues. Heb ook nooit problemen gehad met de wetenschap dat ik afgestaan ben. Maar er zullen geadopteerden zijn die dat wel zo ervaren.
Loop trouwens niet in de valkuil dat je jezelf gaat zien als een soort redder die kansarme kindertjes gaat lopen redden. Heb verschillende geadopteerden gesproken die geen of zeer slecht contact met hun adoptieouders hebben. 1 van de redenen is dat die adoptieouders dingen tegen ze zeiden zoals "je moet dankbaar zijn dat wij je geadopteerd hebben, want zonder ons was je kansloos." Van dat soort dingen gaat mijn bloed koken. Mijn eigen adoptieouders hebben dat nooit gezegd en vinden dat ook dikke onzin. Heb zelf supergoed contact met ze trouwens, en mijn zus, die ook geadopteerd is uit een Aziatisch land ook en heeft ook nooit issues of wat dan ook gehad. Kortom, als je naar verhalen of ervaringen zoekt zul je zowel positieve als negatieve dingen horen.
Ik zou dat soort dingen nooit tegen een kind zeggen. Ik zie mezelf niet als een heilige redder, maar ik wil wel een kind helpen naar een betere toekomst. Goed om te horen dat het met jou goed ging, jammer van die pesterijen. Waren ze echt heel erg?quote:
Daar is geen eenduidig antwoord op te geven wat mij betreft. Ben zelf ook geadopteerd, Aziatische afkomst door blanke ouders. Ik ken daarnaast ook een boel geadopteerden waarvan een deel geen problemen heeft ondervonden erdoor en een ander deel weer wel. Het ligt ook wel aan hoe oud een kind is wanneer het ter adoptie wordt afgestaan. Ik was zelf twee maanden, maar ik ken een verhaal van een kennis die op zijn vijfde was afgestaan en daar wel veel issues mee had. Pas toen hij weer zijn biologische moeder zag kwam dat allemaal weer goed.
Daarnaast zijn er nog andere factoren die mee kunnen spelen. Ik ben als Aziaat opgegroeid in een blank dorp en vaak als kind uitgescholden, dus dat soort dingen kunnen dan ook een rol gaan spelen wanneer een geadopteerde zogenaamde "identiteits" issues gaat krijgen. Overigens vind ik mezelf niet een zogenaamd probleemgeval met identiteitsissues. Heb ook nooit problemen gehad met de wetenschap dat ik afgestaan ben. Maar er zullen geadopteerden zijn die dat wel zo ervaren.
Loop trouwens niet in de valkuil dat je jezelf gaat zien als een soort redder die kansarme kindertjes gaat lopen redden. Heb verschillende geadopteerden gesproken die geen of zeer slecht contact met hun adoptieouders hebben. 1 van de redenen is dat die adoptieouders dingen tegen ze zeiden zoals "je moet dankbaar zijn dat wij je geadopteerd hebben, want zonder ons was je kansloos." Van dat soort dingen gaat mijn bloed koken. Mijn eigen adoptieouders hebben dat nooit gezegd en vinden dat ook dikke onzin. Heb zelf supergoed contact met ze trouwens, en mijn zus, die ook geadopteerd is uit een Aziatisch land ook en heeft ook nooit issues of wat dan ook gehad. Kortom, als je naar verhalen of ervaringen zoekt zul je zowel positieve als negatieve dingen horen.
De pesterijen waren allemaal in de trant van nare opmerkingen en me uitschelden of belachelijk maken terwijl ik ergens nietsvermoedend over straat liep. Dus het had erger gekund. Maar goed, evengoed is het als kind en als onzekere tiener niet iets wat je graag erbij wilt hebben. Maar goed, olifantenhuid kweken en doorgaan met het leven he.
te triest dat dat nog gebeurt.quote:
Dan is het goed. Van die adoptieouders die gelijk een Moeder Teresa-complex krijgen of kinderen adopteren omdat het hip is krijg ik jeuk. Zal gelukkig wel een minderheid zijn.
De pesterijen waren allemaal in de trant van nare opmerkingen en me uitschelden of belachelijk maken terwijl ik ergens nietsvermoedend over straat liep. Dus het had erger gekund. Maar goed, evengoed is het als kind en als onzekere tiener niet iets wat je graag erbij wilt hebben. Maar goed, olifantenhuid kweken en doorgaan met het leven he.
Beetje dankbaarheid kan ook geen kwaad hè. Zo zonder hongerbuikje achter je dure Apple laptop op de Nederlandsche interwebs.quote:
Dan is het goed. Van die adoptieouders die gelijk een Moeder Teresa-complex krijgen of kinderen adopteren omdat het hip is krijg ik jeuk. Zal gelukkig wel een minderheid zijn.
De pesterijen waren allemaal in de trant van nare opmerkingen en me uitschelden of belachelijk maken terwijl ik ergens nietsvermoedend over straat liep. Dus het had erger gekund. Maar goed, evengoed is het als kind en als onzekere tiener niet iets wat je graag erbij wilt hebben. Maar goed, olifantenhuid kweken en doorgaan met het leven he.
Grapjas.quote:Op woensdag 10 juli 2013 16:34 schreef Kreator het volgende:
[..]
Beetje dankbaarheid kan ook geen kwaad hè. Zo zonder hongerbuikje achter je dure Apple laptop op de Nederlandsche interwebs.
Dat velen in bijv. Afrika en Z-Amerika niet veel hebben, hoeft niet meteen te betekenen dat ze niet gelukkig kunnen zijn/worden en hun leven daar kansloos is. Kijk je verder dan die zwarte traan-kindjes in bedelreclames, dan zie je een (over het algemeen gezien) heel vrolijk en optimistisch volk. Dat jij denkt dat een persoon het beste van het beste moet hebben om een goed leven te krijgen is geen realiteit.
Niet meer of minder dankbaar dan een niet-adoptiekind. In principe kan je het ook omdraaien. Zij moeten mij dankbaar zijn dat ik er was om hun kinderwens te vervullen.quote:
[..]
Beetje dankbaarheid kan ook geen kwaad hè. Zo zonder hongerbuikje achter je dure Apple laptop op de Nederlandsche interwebs.
Niet dat ik het zo zie hoor, maar op die manier kan je het altijd voor jezelf rechtlullen.Ditquote:
Waarom perse een kind daar vandaan? Hier in Nederland of binnen Europa zijn ook genoeg kinderen die geen thuis hebben en in armoede leven. Lijkt mij toch het beste dat ze zo dicht mogelijk bij hun oorspronkelijke geboorteland blijven, in ieder geval met een soortgelijke cultuur en zoveel mogelijk gelijk-uitziende mensen.
Dat velen in bijv. Afrika en Z-Amerika niet veel hebben, hoeft niet meteen te betekenen dat ze niet gelukkig kunnen zijn/worden en hun leven daar kansloos is. Kijk je verder dan die zwarte traan-kindjes in bedelreclames, dan zie je een (over het algemeen gezien) heel vrolijk en optimistisch volk. Dat jij denkt dat een persoon het beste van het beste moet hebben om een goed leven te krijgen is geen realiteit.
Voorbeelden zullen er van beiden kanten wel te vinden zijn. Maar ik denk dat als je een kind addopteert die uit een zeer slechte positie komt en waar de kansen op een goede toekomst klein zijn. Je alleen maar goed bezig bent.(Ga ik ervanuit dat je het goed opvoedt natuurlijk)quote:
Ik heb een vraag. In de toekomst wil ik graag een kind adopteren omdat ik vind dat als ik later een goede baan en leuke vrouw heb, wil ik een kind dat anders kansloos zou zijn een kans geven om toch in een goede omgeving op te groeien. Ik denk dan ook dat ik een Afrikaanse of Caribische kind wil adopteren.
Maar loopt dat wel goed af? Groeien kinderen van een andere etnische achtergrond dan hun adoptie ouders goed of krijgen ze een soort psychologische trauma daarvan? Ken mensen hier wat voorbeelden daarover?
Waarom is dat belangrijk?quote:
Ik ben met 8 maanden geadopteerd en ben al-met-al 2 keer weggehaald bij mensen aan wie ik me net begon te hechten. (Eerst biomoeder, daarna vanuit het tehuis.) En ik heb hierdoor verschillende (psychische) problemen.
Ook op zo'n jonge leeftijd kun je dus schade oplopen door adoptie.
[ Bericht 100% gewijzigd door Poepje-miauw op 12-07-2013 19:39:53 ]
Iemand adopteert natuurlijk niet altijd omdat hij of zij denkt dat de kinderen niet genoeg hebben ofzo.quote:
Waarom perse een kind daar vandaan? Hier in Nederland of binnen Europa zijn ook genoeg kinderen die geen thuis hebben en in armoede leven. Lijkt mij toch het beste dat ze zo dicht mogelijk bij hun oorspronkelijke geboorteland blijven, in ieder geval met een soortgelijke cultuur en zoveel mogelijk gelijk-uitziende mensen.
Dat velen in bijv. Afrika en Z-Amerika niet veel hebben, hoeft niet meteen te betekenen dat ze niet gelukkig kunnen zijn/worden en hun leven daar kansloos is. Kijk je verder dan die zwarte traan-kindjes in bedelreclames, dan zie je een (over het algemeen gezien) heel vrolijk en optimistisch volk. Dat jij denkt dat een persoon het beste van het beste moet hebben om een goed leven te krijgen is geen realiteit.
Je kunt ook interesse hebben in een bepaalde cultuur en kinderen tegenkomen die erg toe zijn aan liefde. Sowieso moet je er van uit gaan dat het beste wat je ze te bieden hebt, liefde en gezinsleven is.
Er zijn ook nog kinderen die in eigen land minder adoptie kans hebben, bv.
Overigens ben ik het niet eens met adopteren van kinderen die nog ouders hebben en ook niet zo van erg jonge babies. Er worden nu gewoon kinderen "gefokt" voor de buitenlanders (lees er wordt geld geboden aan zwangere meiden voor het afstaan van hun kind.)
Tegen kinderen uit een tehuis halen kun je nauwelijks iets hebben.
Ze kunnen makkelijk vrienden kiezen uit dezelfde cultuur...