W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
06-11-2014
De verdubbeling van het heelal
De helft van alle sterren is tot nu toe over het hoofd gezien
In het vroege heelal zaten sterrenstelsels veel dichter op elkaar dan nu, en botsten daarom vaker. Tot nu toe had niemand er op gelet, dat daardoor de helft van de sterren lossloeg en op drift raakte in de ruimte tussen die sterrenstelsels.
© Nasa
Je ziet het pas als je het doorhebt: bij botsingen tussen twee sterrenstelsels raakt een deel van de sterren verspreid door de ruimte, waardoor ze niet meer zichtbaar zijn. Maar niemand had eerder bedacht dat dit er zo veel zijn: misschien wel de helft.
Stel je een volkstelling voor, waaruit blijkt dat de bevolking van een land twee keer zo groot is als altijd was aangenomen. De consequenties voor de planning van de infrastructuur, de omvang van de zwarte economie en de gezondheidszorg zouden nauwelijks te overzien zijn. In deze situatie verkeren astronomen door twee korte paraboolvluchten van een raket met een speciale infrarood-camera. Die camera registreerde het diffuse infraroodlicht van biljoenen, individueel onzichtbare sterren die tussen de zichtbare sterrenstelsels in zweven.
Boekhouding
Astronomen beschouwen het als een van hun kerntaken om de boekhouding van het heelal op orde te krijgen: hoeveel massa zit er in alle sterren en gaswolken, hoeveel is donkere materie, hoeveel blijft er over voor donkere energie, verklaart dit hoeveel licht en andere straling in het heelal geproduceerd wordt?
Daarom is er uitgebreid gerekend aan het aantal sterren in het zichtbare heelal en de hoeveelheid licht die ze uitstralen, zowel op grond van waarnemingen als op grond van stermodellen en modellen over de vorming van sterrenstelsels in het jonge heelal, rond een miljard jaar na de Oerknal. Daarbij ging men altijd uit van waarnemingen aan hele sterrenstelsels, die elk miljarden tot honderden miljarden sterren bevatten.
Daar is een heel praktische reden voor: buiten ons eigen sterrenstelsel, de Melkweg, zijn individuele sterren over het algemeen niet te detecteren, de afstand is te groot (uitzonderingen zijn: bijzonder zware sterren in naburige sterrenstelsels, zoals Andromeda, en supernova's, maar die zijn heel zeldzaam, en treden op onvoorspelbare plaatsen aan de hemel op). Op miljoenen of miljarden lichtjaren afstand produceren alleen sterrenstelsels genoeg licht om individueel zichtbaar te zijn in onze telescopen.
Botsing
Pas sinds enkele jaren is er aandacht voor de kwestie of wel (bijna) alle sterren in sterrenstelsels voorkomen. Bekend is, dat sterrenstelsels in het jonge heelal veel dichter bij elkaar zaten dan nu, zodat ze vaak met elkaar in botsing kwamen. Als twee sterrenstelsels 'botsen' betekent dat eigenlijk dat twee wolken sterren in elkaar schuiven, een proces dat miljoenen jaren duurt.
Tussen de sterren zit zoveel ruimte, dat er niet of nauwelijks botsingen tussen individuele sterren plaatsvinden. Maar door het sterk veranderende zwaartekrachtsveld van de in elkaar schuivende sterrenstelsels is het mogelijk dat sterren uit hun stabiele baan raken en de ruimte in worden geslingerd. Foto's van botsende sterrenstelsels suggerren ook dat dit gebeurt: hele stromen sterren lijken te worden losgescheurd uit hun moederstelsel.
Diffuse gloed
Als deze sterren verspreid raken door de ruimte, zijn ze individueel niet meer zichtbaar, maar moeten ze over de hele hemelbol een diffuse gloed van zichtbaar licht produceren. De golflengte van dit licht is inmiddels door de uitdijïng van het heelal opgerekt tot ongeveer een duizendste millimeter, zodat het bij ons binnenkomt als infrarood licht.
De camera op de raket van het Japans-Amerikaanse team astronomen heeft specifiek naar die golflengte gekeken. Na aftrek van alle andere bekende bronnen van dit infrarood (sterren, gaswolken en sterrenstelsels in de voorgrond - op zich een omvangrijke, technisch lastige klus) , bleef een verrassende hoeveelheid diffuus licht over, zoveel dat mogelijk in de ruimte tussen sterrenstelsels net zo veel sterren voorkomen als in sterrenstelsels.
De consequenties zijn nog niet goed te overzien: modellen over de vorming van sterren, sterrenstelsels in het jonge heelal, over de hoeveelheid donkere materie en over donkere energie moeten waarschijnlijk worden aangepast of grondig op de schop.
On the origin of near-infrared extragalactic background light anisotropy,
Michael Zemcov e.a., Science, 6 november 2014
(npo.wetenschap.nl)
De verdubbeling van het heelal
De helft van alle sterren is tot nu toe over het hoofd gezien
In het vroege heelal zaten sterrenstelsels veel dichter op elkaar dan nu, en botsten daarom vaker. Tot nu toe had niemand er op gelet, dat daardoor de helft van de sterren lossloeg en op drift raakte in de ruimte tussen die sterrenstelsels.
© Nasa
Je ziet het pas als je het doorhebt: bij botsingen tussen twee sterrenstelsels raakt een deel van de sterren verspreid door de ruimte, waardoor ze niet meer zichtbaar zijn. Maar niemand had eerder bedacht dat dit er zo veel zijn: misschien wel de helft.
Stel je een volkstelling voor, waaruit blijkt dat de bevolking van een land twee keer zo groot is als altijd was aangenomen. De consequenties voor de planning van de infrastructuur, de omvang van de zwarte economie en de gezondheidszorg zouden nauwelijks te overzien zijn. In deze situatie verkeren astronomen door twee korte paraboolvluchten van een raket met een speciale infrarood-camera. Die camera registreerde het diffuse infraroodlicht van biljoenen, individueel onzichtbare sterren die tussen de zichtbare sterrenstelsels in zweven.
Boekhouding
Astronomen beschouwen het als een van hun kerntaken om de boekhouding van het heelal op orde te krijgen: hoeveel massa zit er in alle sterren en gaswolken, hoeveel is donkere materie, hoeveel blijft er over voor donkere energie, verklaart dit hoeveel licht en andere straling in het heelal geproduceerd wordt?
Daarom is er uitgebreid gerekend aan het aantal sterren in het zichtbare heelal en de hoeveelheid licht die ze uitstralen, zowel op grond van waarnemingen als op grond van stermodellen en modellen over de vorming van sterrenstelsels in het jonge heelal, rond een miljard jaar na de Oerknal. Daarbij ging men altijd uit van waarnemingen aan hele sterrenstelsels, die elk miljarden tot honderden miljarden sterren bevatten.
Daar is een heel praktische reden voor: buiten ons eigen sterrenstelsel, de Melkweg, zijn individuele sterren over het algemeen niet te detecteren, de afstand is te groot (uitzonderingen zijn: bijzonder zware sterren in naburige sterrenstelsels, zoals Andromeda, en supernova's, maar die zijn heel zeldzaam, en treden op onvoorspelbare plaatsen aan de hemel op). Op miljoenen of miljarden lichtjaren afstand produceren alleen sterrenstelsels genoeg licht om individueel zichtbaar te zijn in onze telescopen.
Botsing
Pas sinds enkele jaren is er aandacht voor de kwestie of wel (bijna) alle sterren in sterrenstelsels voorkomen. Bekend is, dat sterrenstelsels in het jonge heelal veel dichter bij elkaar zaten dan nu, zodat ze vaak met elkaar in botsing kwamen. Als twee sterrenstelsels 'botsen' betekent dat eigenlijk dat twee wolken sterren in elkaar schuiven, een proces dat miljoenen jaren duurt.
Tussen de sterren zit zoveel ruimte, dat er niet of nauwelijks botsingen tussen individuele sterren plaatsvinden. Maar door het sterk veranderende zwaartekrachtsveld van de in elkaar schuivende sterrenstelsels is het mogelijk dat sterren uit hun stabiele baan raken en de ruimte in worden geslingerd. Foto's van botsende sterrenstelsels suggerren ook dat dit gebeurt: hele stromen sterren lijken te worden losgescheurd uit hun moederstelsel.
Diffuse gloed
Als deze sterren verspreid raken door de ruimte, zijn ze individueel niet meer zichtbaar, maar moeten ze over de hele hemelbol een diffuse gloed van zichtbaar licht produceren. De golflengte van dit licht is inmiddels door de uitdijïng van het heelal opgerekt tot ongeveer een duizendste millimeter, zodat het bij ons binnenkomt als infrarood licht.
De camera op de raket van het Japans-Amerikaanse team astronomen heeft specifiek naar die golflengte gekeken. Na aftrek van alle andere bekende bronnen van dit infrarood (sterren, gaswolken en sterrenstelsels in de voorgrond - op zich een omvangrijke, technisch lastige klus) , bleef een verrassende hoeveelheid diffuus licht over, zoveel dat mogelijk in de ruimte tussen sterrenstelsels net zo veel sterren voorkomen als in sterrenstelsels.
De consequenties zijn nog niet goed te overzien: modellen over de vorming van sterren, sterrenstelsels in het jonge heelal, over de hoeveelheid donkere materie en over donkere energie moeten waarschijnlijk worden aangepast of grondig op de schop.
On the origin of near-infrared extragalactic background light anisotropy,
Michael Zemcov e.a., Science, 6 november 2014
(npo.wetenschap.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-11-2014
MUSE ontraadselt een galactische botsing
.
MUSE-beeld van het leeg gewaaide sterrenstelsel ESO 137-001. (ESO/M. Fumagalli)
Het nieuwe MUSE-instrument van ESO’s Very Large Telescope (VLT) heeft onderzoekers een beter beeld gegeven van een spectaculaire kosmische botsing. De waarnemingen tonen voor het eerst de beweging van gas dat uit het sterrenstelsel ESO 137-001 wordt gerukt, terwijl dit stelsel zich met hoge snelheid in een omvangrijke cluster boort. De resultaten zijn de sleutel tot de oplossing van een al lang bestaand mysterie: waarom de stervorming in clusters tot stilstand komt.
Een onderzoeksteam onder leiding van Michele Fumagalli van de Extragalactic Astronomy Group en het Institute for Computational Cosmology van Durham University behoorde tot de eerste gebruikers van ESO’s Multi Unit Spectroscopic Explorer-instrument (MUSE) van de VLT. Door ESO 137-001 waar te nemen – een spiraalstelsel dat op 200 miljoen lichtjaar afstand in het zuidelijke sterrenbeeld Zuiderdriehoek (Triangulum Australis) staat – kregen de onderzoekers het beste beeld tot nu toe van wat er met dit stelsel gebeurt terwijl het door de Norma-cluster suist.
MUSE geeft astronomen niet alleen een foto, maar levert ook een spectrum – een band van kleuren – voor elke pixel van het beeldveld. Met dit instrument verzamelen wetenschappers elke keer dat zij naar een object kijken ongeveer 90.000 spectra. Op die manier worden de bewegingen en andere eigenschappen van de waargenomen objecten buitengewoon gedetailleerd in kaart gebracht.
ESO 137-001 is onderhevig aan een proces dat ram-pressure stripping wordt genoemd. Dat proces treedt op wanneer een object met hoge snelheid door een vloeistof of gas beweegt. Het laat zich vergelijken met de wijze waarop het haar van een hond door de lucht naar achteren wordt geblazen wanneer deze zijn kop uit het raam van een rijdende auto steekt. In dit geval behoort het gas tot het enorme omhulsel van zeer ijl, heet gas rond de cluster waar ESO 137-001 met een snelheid van enkele miljoenen kilometers per uur doorheen beweegt [2].
Daarbij raakt het sterrenstelsel het grootste deel van zijn gas kwijt – de grondstof die nodig is om nieuwe generaties van jonge, blauwe sterren te kunnen maken. ESO 137-001 ondergaat op dit moment een galactische metamorfose die ertoe zal leiden dat hij van een blauw, gasrijk stelsel in een rood, gasarm stelsel verandert. Wetenschappers denken dat het waargenomen proces een al lang bestaand wetenschappelijk vraagstuk kan helpen oplossen.
(allesoversterrenkunde)
MUSE ontraadselt een galactische botsing
.
MUSE-beeld van het leeg gewaaide sterrenstelsel ESO 137-001. (ESO/M. Fumagalli)
Het nieuwe MUSE-instrument van ESO’s Very Large Telescope (VLT) heeft onderzoekers een beter beeld gegeven van een spectaculaire kosmische botsing. De waarnemingen tonen voor het eerst de beweging van gas dat uit het sterrenstelsel ESO 137-001 wordt gerukt, terwijl dit stelsel zich met hoge snelheid in een omvangrijke cluster boort. De resultaten zijn de sleutel tot de oplossing van een al lang bestaand mysterie: waarom de stervorming in clusters tot stilstand komt.
Een onderzoeksteam onder leiding van Michele Fumagalli van de Extragalactic Astronomy Group en het Institute for Computational Cosmology van Durham University behoorde tot de eerste gebruikers van ESO’s Multi Unit Spectroscopic Explorer-instrument (MUSE) van de VLT. Door ESO 137-001 waar te nemen – een spiraalstelsel dat op 200 miljoen lichtjaar afstand in het zuidelijke sterrenbeeld Zuiderdriehoek (Triangulum Australis) staat – kregen de onderzoekers het beste beeld tot nu toe van wat er met dit stelsel gebeurt terwijl het door de Norma-cluster suist.
MUSE geeft astronomen niet alleen een foto, maar levert ook een spectrum – een band van kleuren – voor elke pixel van het beeldveld. Met dit instrument verzamelen wetenschappers elke keer dat zij naar een object kijken ongeveer 90.000 spectra. Op die manier worden de bewegingen en andere eigenschappen van de waargenomen objecten buitengewoon gedetailleerd in kaart gebracht.
ESO 137-001 is onderhevig aan een proces dat ram-pressure stripping wordt genoemd. Dat proces treedt op wanneer een object met hoge snelheid door een vloeistof of gas beweegt. Het laat zich vergelijken met de wijze waarop het haar van een hond door de lucht naar achteren wordt geblazen wanneer deze zijn kop uit het raam van een rijdende auto steekt. In dit geval behoort het gas tot het enorme omhulsel van zeer ijl, heet gas rond de cluster waar ESO 137-001 met een snelheid van enkele miljoenen kilometers per uur doorheen beweegt [2].
Daarbij raakt het sterrenstelsel het grootste deel van zijn gas kwijt – de grondstof die nodig is om nieuwe generaties van jonge, blauwe sterren te kunnen maken. ESO 137-001 ondergaat op dit moment een galactische metamorfose die ertoe zal leiden dat hij van een blauw, gasrijk stelsel in een rood, gasarm stelsel verandert. Wetenschappers denken dat het waargenomen proces een al lang bestaand wetenschappelijk vraagstuk kan helpen oplossen.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-11-2014
Cassini meet diepte van methaanmeer op Titan
Radaropname van Kraken Mare op de Saturnusmaan Titan. (NASA/JPL)
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini heeft dieptemetingen verricht in Kraken Mare, een van de grote methaanmeren op het noordelijk halfrond van de Saturnusmaan Titan. Dicht bij de kust, nabij de monding van wat op een brede rivierbedding lijkt, werd met het radarinstrument van Cassini een diepte gemeten van 20 tot 35 meter. Op andere plaatsen waar de radarhoogtemetingen zijn uitgevoerd werden geen echo's ontvangen, wat kan wijzen op een grotere diepte of op een sterker absorberende vloeistof. De hellingen nabij de kustlijn lijken vrij steil te zijn, wat overeen zou komen met een grote diepte.
In Kraken Mare zijn ook vreemde heldere 'eilanden' ontdekt (gebieden met een hoge radarreflectiviteit), vergelijkbaar met het 'magische eiland' dat de afgelopen jaren gezien is in Ligeia Mare. In het geval van Kraken Mare gaat het met zekerheid om structuren aan het oppervlak: gebieden met sterke golfbewegingen, of vast drijvend materiaal - mogelijk 'ijsschotsen' van bevroren koolwaterstoffen.
De nieuwe resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Science van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Cassini meet diepte van methaanmeer op Titan
Radaropname van Kraken Mare op de Saturnusmaan Titan. (NASA/JPL)
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini heeft dieptemetingen verricht in Kraken Mare, een van de grote methaanmeren op het noordelijk halfrond van de Saturnusmaan Titan. Dicht bij de kust, nabij de monding van wat op een brede rivierbedding lijkt, werd met het radarinstrument van Cassini een diepte gemeten van 20 tot 35 meter. Op andere plaatsen waar de radarhoogtemetingen zijn uitgevoerd werden geen echo's ontvangen, wat kan wijzen op een grotere diepte of op een sterker absorberende vloeistof. De hellingen nabij de kustlijn lijken vrij steil te zijn, wat overeen zou komen met een grote diepte.
In Kraken Mare zijn ook vreemde heldere 'eilanden' ontdekt (gebieden met een hoge radarreflectiviteit), vergelijkbaar met het 'magische eiland' dat de afgelopen jaren gezien is in Ligeia Mare. In het geval van Kraken Mare gaat het met zekerheid om structuren aan het oppervlak: gebieden met sterke golfbewegingen, of vast drijvend materiaal - mogelijk 'ijsschotsen' van bevroren koolwaterstoffen.
De nieuwe resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Science van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-11-2014
Orion is klaar voor lancering
NASA's bemande ruimtevaartuig Orion is klaar voor zijn eerste testvlucht in december.
Tussen al het geweld van de commerciële ruimtevaarders, zouden we bijna vergeten dat NASA zelf ook nog hardware ontwikkelt. Een van de meest in het oog springende voorbeelden daarvan is de Orion, een zogenaamd Multi-Purpose Crew Vehicle (MPCV), die volgens NASA vorige week ‘klaar’ was.
Daarmee bedoelt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie dat ze klaar is met de laatste tests en dat de Orion in de juiste positie is gemanouvreerd om later deze maand naar het lanceerplatform op Kennedy Space Center te worden verplaatst. Daar zal de Orion ruim 50 m hoog op de top van de Delta IV Heavy-raket worden gehesen, waarna op 4 december de eerste – onbemande – testlancering moet plaatsvinden, Exploration Flight Test-1 (EFT-1).
De Orion bestaat onder meer uit een Crew Module (CM), service-modules en een adapter om het toestel bovenop een lanceerraket te bevestigen. De CM kan maximaal zes bemanningsleden herbergen en vervoeren naar de ruimte.
Het ruimtevaartuig is losjes gebaseerd op de modules van de Apollo-missies uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Een gecontroleerde, zelfstandige landing zoals de spaceshuttle dat kon, is voor de Orion daarom niet weggelegd: de CM landt uiteindelijk aan parachutes in de oceaan.
(technischweekblad.nl)
Orion is klaar voor lancering
NASA's bemande ruimtevaartuig Orion is klaar voor zijn eerste testvlucht in december.
Tussen al het geweld van de commerciële ruimtevaarders, zouden we bijna vergeten dat NASA zelf ook nog hardware ontwikkelt. Een van de meest in het oog springende voorbeelden daarvan is de Orion, een zogenaamd Multi-Purpose Crew Vehicle (MPCV), die volgens NASA vorige week ‘klaar’ was.
Daarmee bedoelt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie dat ze klaar is met de laatste tests en dat de Orion in de juiste positie is gemanouvreerd om later deze maand naar het lanceerplatform op Kennedy Space Center te worden verplaatst. Daar zal de Orion ruim 50 m hoog op de top van de Delta IV Heavy-raket worden gehesen, waarna op 4 december de eerste – onbemande – testlancering moet plaatsvinden, Exploration Flight Test-1 (EFT-1).
De Orion bestaat onder meer uit een Crew Module (CM), service-modules en een adapter om het toestel bovenop een lanceerraket te bevestigen. De CM kan maximaal zes bemanningsleden herbergen en vervoeren naar de ruimte.
Het ruimtevaartuig is losjes gebaseerd op de modules van de Apollo-missies uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Een gecontroleerde, zelfstandige landing zoals de spaceshuttle dat kon, is voor de Orion daarom niet weggelegd: de CM landt uiteindelijk aan parachutes in de oceaan.
(technischweekblad.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Mysterieus object is mogelijk 'verstoten' supermassief zwart gat
Astronomen hebben mogelijk een superzwaar zwart gat opgespoord dat bij een botsing tussen twee sterrenstelsels de ruimte in is geslingerd. Het object bevindt zich op een afstand van 90 miljoen lichtjaar van de aarde.
Als twee sterrenstelsels met elkaar in botsing komen, versmelten ze tot één groter stelsel. En als zich in het centrum van beide stelsels een superzwaar zwart gat bevindt, zullen ook die normaal gesproken 'fuseren'. Bij dat proces kunnen echter zwaartekrachtsgolven (vervormingen van ruimte en tijd) optreden die zó hevig zijn dat een van de zwarte gaten wordt verstoten.
Tot nu toe is geen enkel voorbeeld van zo'n eenzaam superzwaar zwart gat opgespoord. Maar daar lijkt nu verandering in te zijn gekomen.
Een internationaal team van astronomen heeft met behulp van de Keck-telescoop op Hawaï vastgesteld dat het object SDSS 1133 bezig is om materie uit de buitenste regionen van een naburig klein sterrenstelsel op te slokken. SDSS 1133 is compact en helder, maar lijkt niet omgeven te zijn door een sterrenstelsel.
Volgens de astronomen zou het kunnen gaan om een zwart gat dat uit het dwergstelsel is geslingerd. Er zijn ook andere verklaringen mogelijk, maar die zijn bijna net zo exotisch.
Zo zou SDSS 1133 ook een bijzonder soort supernova-explosie kunnen zijn: uit archiefbeelden blijkt dat het object dertien jaar geleden op zijn helderst was, maar ook al lang vóór die tijd waarneembaar was. Dat zou betekenen dat het om een zware ster gaat die sinds 1950 een reeks uitbarstingen heeft vertoond, om uiteindelijk pas in 2001 als supernova te exploderen.
Als het inderdaad om een supernova gaat, is het een van de hevigste sterexplosies die ooit zijn waargenomen. Vervolgwaarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop, die voor volgend jaar op het programma staan, moeten uitsluitsel geven.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Dat moet een spektakel zijn geweest mocht je toeschouwer zijnquote:
Op 
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-11-2014
ESA-ruimtemissies worden verlengd
.
Aan de onderzoeksmissie van de Europese Venus Express komt in 2015 een einde. (ESA)
Het Europese ruimteagentschap ESA heeft besloten om het leven van de bestaande vloot van ruimtesondes en onderzoekssatellieten te verlengen. Dat is op 19 november in Madrid besloten tijdens een vergadering van ESA’s Science Programme Committee.
Het gaat om zes missies waar ESA de leiding over heeft – Cluster, INTEGRAL, Mars Express, PROBA-2, SOHO en XMM-Newton – en drie internationale missies waar ESA een bijdrage aan levert – Hinode (met JAXA en NASA), en Cassini-Huygens en de Hubble Space Telescope (met NASA). Ook is bevestigd dat een tiende missie – Venus Express – volgend jaar zijn laatste fase in gaat. Overigens is ook voor ruimtesonde Cassini het einde in zicht: die zal eind 2017 neerstorten in de atmosfeer van de planeet Saturnus.
De succesvolle kometensonde Rosetta stond niet op de agenda van de vergadering. Hoewel deze missie normaal gesproken in december 2015 zal worden beëindigd, is het wetenschappelijke onderzoek nog maar net begonnen. Daarom zal pas begin 2015 worden bekeken of Rosetta voor een verlenging in aanmerking komt.
De besluiten om ESA-ruimtemissies al dan niet te verlengen worden met tussenpozen van twee jaar genomen. De volgende vergadering is in 2016. (EE)
Working life extensions for ESA's science missions
(allesoversterrenkunde)
ESA-ruimtemissies worden verlengd
.
Aan de onderzoeksmissie van de Europese Venus Express komt in 2015 een einde. (ESA)
Het Europese ruimteagentschap ESA heeft besloten om het leven van de bestaande vloot van ruimtesondes en onderzoekssatellieten te verlengen. Dat is op 19 november in Madrid besloten tijdens een vergadering van ESA’s Science Programme Committee.
Het gaat om zes missies waar ESA de leiding over heeft – Cluster, INTEGRAL, Mars Express, PROBA-2, SOHO en XMM-Newton – en drie internationale missies waar ESA een bijdrage aan levert – Hinode (met JAXA en NASA), en Cassini-Huygens en de Hubble Space Telescope (met NASA). Ook is bevestigd dat een tiende missie – Venus Express – volgend jaar zijn laatste fase in gaat. Overigens is ook voor ruimtesonde Cassini het einde in zicht: die zal eind 2017 neerstorten in de atmosfeer van de planeet Saturnus.
De succesvolle kometensonde Rosetta stond niet op de agenda van de vergadering. Hoewel deze missie normaal gesproken in december 2015 zal worden beëindigd, is het wetenschappelijke onderzoek nog maar net begonnen. Daarom zal pas begin 2015 worden bekeken of Rosetta voor een verlenging in aanmerking komt.
De besluiten om ESA-ruimtemissies al dan niet te verlengen worden met tussenpozen van twee jaar genomen. De volgende vergadering is in 2016. (EE)
Working life extensions for ESA's science missions
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-11-2014
Europa lanceert "vliegend strijkijzer" op 11 februari
De eerder uitgestelde lancering van een prototype van Europese spaceshuttle, de IXV, is nu voor 11 februari voorzien, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA bekendgemaakt.
© esa.
Het "vliegend strijkijzer" diende oorspronkelijk op 18 november met een Vega-draagraket vanop de basis Kourou te vertrekken. Maar ESA en het Franse ruimtevaartbureau CNES beslisten de start uit te stellen in verband met de veiligheid van het traject voor de lanceerbasis in Frans-Guyana.
"IXV" staat voor "Intermediate eXperimental Vehicle". Het onbemande ruimtetuig ziet er uit als een zeer kleine spaceshuttle ter grootte van een auto, en heeft min of meer de vorm van een strijkijzer.
De Vega moet het tuig op 450 km hoogte uitzetten, waarna de IXV terug de atmosfeer induikt en uiteindelijk, afgeremd door een valscherm, in de Stille Oceaan neerploft. Een schip moet de minishuttle bergen.
In 1992 schrapte ESA de verdere ontwikkeling van een eigen spaceshuttle, Hermes.
© esa.
170 miljoen euro
Het programma kost, alles inbegrepen, minimaal 170 miljoen euro. Zeven landen nemen primair deel, waaronder België dat voor ongeveer tien procent participeert.
Sabca leverde de actuatoren (een soort hydraulische hefbomen) die de "flappen" besturen en die dezelfde zijn als voor de Vega. QinetiQ Space speelt een rol in de "avionics" en software. SAS is betrokken bij de "operaties" en het grondsegment. De dochter van hoofdaannemer Thales Alenia Space werkte mee aan elektrische systemen op de grond en aan het elektronisch geheugen van het tuig zelf.
(HLN)
Europa lanceert "vliegend strijkijzer" op 11 februari
De eerder uitgestelde lancering van een prototype van Europese spaceshuttle, de IXV, is nu voor 11 februari voorzien, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA bekendgemaakt.
© esa.
Het "vliegend strijkijzer" diende oorspronkelijk op 18 november met een Vega-draagraket vanop de basis Kourou te vertrekken. Maar ESA en het Franse ruimtevaartbureau CNES beslisten de start uit te stellen in verband met de veiligheid van het traject voor de lanceerbasis in Frans-Guyana.
"IXV" staat voor "Intermediate eXperimental Vehicle". Het onbemande ruimtetuig ziet er uit als een zeer kleine spaceshuttle ter grootte van een auto, en heeft min of meer de vorm van een strijkijzer.
De Vega moet het tuig op 450 km hoogte uitzetten, waarna de IXV terug de atmosfeer induikt en uiteindelijk, afgeremd door een valscherm, in de Stille Oceaan neerploft. Een schip moet de minishuttle bergen.
In 1992 schrapte ESA de verdere ontwikkeling van een eigen spaceshuttle, Hermes.
© esa.
170 miljoen euro
Het programma kost, alles inbegrepen, minimaal 170 miljoen euro. Zeven landen nemen primair deel, waaronder België dat voor ongeveer tien procent participeert.
Sabca leverde de actuatoren (een soort hydraulische hefbomen) die de "flappen" besturen en die dezelfde zijn als voor de Vega. QinetiQ Space speelt een rol in de "avionics" en software. SAS is betrokken bij de "operaties" en het grondsegment. De dochter van hoofdaannemer Thales Alenia Space werkte mee aan elektrische systemen op de grond en aan het elektronisch geheugen van het tuig zelf.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-11-2014
NASA poetst haar beste kiekje van Europa op
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 24 november 2014 om 10:28 uur
NASA heeft de beste foto die de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie ooit van Jupiters maan Europa maakte, opgepoetst. De mozaïekfoto – die aan het eind van de jaren negentig werd gemaakt – is met behulp van moderne technieken opnieuw verwerkt en het resultaat mag er zijn.
De foto werd eerder in 2001 – in een lagere resolutie – vrijgegeven. De kleuren van de ijzige maan waren toen al wat opgepoetst. Maar NASA heeft er – met behulp van moderne technieken – nu nog meer werk van gemaakt. Het oude kiekje komt nu veel beter overeen met wat het menselijk oog zou zien wanneer het Europa zelf zou aanschouwen. De foto is dus een stuk natuurlijker geworden.
De foto die NASA in 2001 vrijgaf. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / SETI Institute.
Breuken
Wat direct op de foto opvalt, zijn de vele lijnen op het oppervlak van Europa. Het zijn breuken in het dikke pak ijs dat het oppervlak van de maan bedekt.
Oceaan
Naast het opgepoetste kiekje heeft NASA ook een nieuw filmpje vrijgegeven dat duidelijk maakt waarom wetenschappers zo nieuwsgierig zijn naar Europa. Vermoed wordt dat zich onder het dikke pak ijs een oceaan bevindt. Het is in de ogen van veel onderzoekers de beste plek in ons zonnestelsel om op zoek te gaan naar buitenaards leven.
Eerder dit jaar werd duidelijk dat NASA in de begroting voor 2015 wat geld heeft vrijgemaakt voor onderzoek naar een missie naar Jupiters ijzige maan. Die missie zou – als het aan NASA ligt – moeten bestaan uit een ruimtevaartuig (Europa Clipper) en mini-satellietjes. Samen moeten zij uit gaan zoeken of er op Europa daadwerkelijk sprake is van omstandigheden die gunstig zijn voor leven. Maar niet alleen NASA laat momenteel de gedachten over een missie naar Europa gaan. Objective Europa – een crowd-researched denktank – gaat nog een stap verder en denkt na over een bemande missie naar Jupiters maan. En ook ESA werkt aan een missie naar Europa. In 2022 moet JUICE (Jupiter Icy Moon Explorer) het luchtruim kiezen. Deze sonde komt dan naar verwachting in 2030 aan.
(scientias.nl)
NASA poetst haar beste kiekje van Europa op
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 24 november 2014 om 10:28 uur
NASA heeft de beste foto die de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie ooit van Jupiters maan Europa maakte, opgepoetst. De mozaïekfoto – die aan het eind van de jaren negentig werd gemaakt – is met behulp van moderne technieken opnieuw verwerkt en het resultaat mag er zijn.
De foto werd eerder in 2001 – in een lagere resolutie – vrijgegeven. De kleuren van de ijzige maan waren toen al wat opgepoetst. Maar NASA heeft er – met behulp van moderne technieken – nu nog meer werk van gemaakt. Het oude kiekje komt nu veel beter overeen met wat het menselijk oog zou zien wanneer het Europa zelf zou aanschouwen. De foto is dus een stuk natuurlijker geworden.
De foto die NASA in 2001 vrijgaf. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / SETI Institute.
Breuken
Wat direct op de foto opvalt, zijn de vele lijnen op het oppervlak van Europa. Het zijn breuken in het dikke pak ijs dat het oppervlak van de maan bedekt.
Oceaan
Naast het opgepoetste kiekje heeft NASA ook een nieuw filmpje vrijgegeven dat duidelijk maakt waarom wetenschappers zo nieuwsgierig zijn naar Europa. Vermoed wordt dat zich onder het dikke pak ijs een oceaan bevindt. Het is in de ogen van veel onderzoekers de beste plek in ons zonnestelsel om op zoek te gaan naar buitenaards leven.
Eerder dit jaar werd duidelijk dat NASA in de begroting voor 2015 wat geld heeft vrijgemaakt voor onderzoek naar een missie naar Jupiters ijzige maan. Die missie zou – als het aan NASA ligt – moeten bestaan uit een ruimtevaartuig (Europa Clipper) en mini-satellietjes. Samen moeten zij uit gaan zoeken of er op Europa daadwerkelijk sprake is van omstandigheden die gunstig zijn voor leven. Maar niet alleen NASA laat momenteel de gedachten over een missie naar Europa gaan. Objective Europa – een crowd-researched denktank – gaat nog een stap verder en denkt na over een bemande missie naar Jupiters maan. En ook ESA werkt aan een missie naar Europa. In 2022 moet JUICE (Jupiter Icy Moon Explorer) het luchtruim kiezen. Deze sonde komt dan naar verwachting in 2030 aan.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-11-2014
Zonsverduistering in de ruimte
Al bijna vijf jaar tuurt het Solar Dynamics Observatory (SDO) van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA voortdurend naar de zon. Op zaterdag wist deze ruimtesonde het moment vast te leggen dat de maan langs de voorkant van onze ster gleed en een gedeeltelijke zonsverduistering veroorzaakte. Deze kon niet worden waargenomen vanaf de aarde.
Op ongeveer 34.600 kilometer hoogte draait het Solar Dynamics Observatory een baan rond de aarde om de zon goed te kunnen observeren. Buiten onze dampkring kunnen veel gemakkelijker metingen worden gedaan. Gemiddeld twee tot vier keer per jaar zit de maan in de weg. Dit weekend duurde het dik een half uur voor onze satelliet voorbij kroop.
Wetenschappers gebruiken zulke passages van de maan als een manier om na te gaan hoe nauwkeurig de camera’s van de SDO zijn. Met de scherpe randen van het maansilhouet blijkt namelijk hoe het licht in de lens breekt en kan de software eventueel worden aangepast om foutjes te corrigeren.
(faqt.nl)
Zonsverduistering in de ruimte
Al bijna vijf jaar tuurt het Solar Dynamics Observatory (SDO) van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA voortdurend naar de zon. Op zaterdag wist deze ruimtesonde het moment vast te leggen dat de maan langs de voorkant van onze ster gleed en een gedeeltelijke zonsverduistering veroorzaakte. Deze kon niet worden waargenomen vanaf de aarde.
Op ongeveer 34.600 kilometer hoogte draait het Solar Dynamics Observatory een baan rond de aarde om de zon goed te kunnen observeren. Buiten onze dampkring kunnen veel gemakkelijker metingen worden gedaan. Gemiddeld twee tot vier keer per jaar zit de maan in de weg. Dit weekend duurde het dik een half uur voor onze satelliet voorbij kroop.
Wetenschappers gebruiken zulke passages van de maan als een manier om na te gaan hoe nauwkeurig de camera’s van de SDO zijn. Met de scherpe randen van het maansilhouet blijkt namelijk hoe het licht in de lens breekt en kan de software eventueel worden aangepast om foutjes te corrigeren.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-11-2014
Afrika broedt op haar eerste missie naar de maan
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 26 november 2014 om 19:12 uur
Afrika wil naar de maan en is een crowdfunding-campagne gestart om daar geld voor in te zamelen. Op korte termijn wil het continent een robot op de maan zetten of een orbiter in een baan rond onze natuurlijke satelliet plaatsen.
De Africa2Moon Mission wordt voornamelijk getrokken door Foundation for Space Development, een non-profitorganisatie in Kaapstad (Zuid-Afrika). De Africa2Moon Mission is voornamelijk bedoeld om te laten zien waartoe Afrika – een continent dat toch vooral bekend staat om oorlogen en onrust – in staat is. De missie moet jonge Afrikanen inspireren. “Inspiratie is van cruciaal belang voor de toekomst van Afrika,” zo stellen de initiatiefnemers op crowdfunding-website Indiegogo. “Inspiratie leidt tot educatie en educatie leidt tot kansen en een krachtige economische positie.”
Potentie
Het idee is om – middels crowdfunding – voldoende geld in te zamelen om een robot op het oppervlak van de maan te zetten of een orbiter in een baan rond de maan te plaatsen. Die robot of orbiter maakt vervolgens opnames van het maanoppervlak en die opnames worden naar de aarde gestuurd en via het internet verspreid. Onder meer naar klaslokalen in heel Afrika. “Zo hopen de initiatiefnemers en deelnemers aan dit project de huidige generatie Afrikanen te laten realiseren waartoe ze in staat zijn.”
Wetenschap
Maar de maansonde moet niet alleen inspireren. Het is de bedoeling dat deze tevens een platform wordt voor één of meerdere wetenschappelijke experimenten. Zo zal de missie ook onze kennis omtrent de maan moeten vergroten en ervoor zorgen dat Afrika bijdraagt aan het verkennen van de ruimte.
De eerste fase
In eerste instantie zal 150.000 dollar (iets meer dan 120.000 euro) moeten worden ingezameld voor de eerste fase. Deze fase (die van januari tot november 2015 loopt) bestaat uit het uitwerken van de missie en een haalbaarheidsstudie. In de tweede fase komt het ontwerp van de missie aan bod.
HELP MEE!
Wil je meer weten of de missie financieel een hart onder de riem steken? Klik hier!
Veel mensen denken bij Afrika aan burgeroorlogen en geweld. En lang dicteerden die twee ook het leven van veel Afrikanen. Maar het continent krabbelt op, zo blijkt wel uit het feit dat zeven van de tien snelstgroeiende economieën van het afgelopen in Afrika te vinden zijn. Tegelijkertijd is Afrika een ‘jong’ continent: vijftig procent van alle Afrikanen zijn negentien jaar oud of jonger. Het maakt Afrika tot een continent met potentie en dat wil Africa2Moon met deze maanmissie aan de wereld, maar misschien wel bovenal aan de Afrikanen zelf laten zien.
(scientias.nl)
Afrika broedt op haar eerste missie naar de maan
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 26 november 2014 om 19:12 uur
Afrika wil naar de maan en is een crowdfunding-campagne gestart om daar geld voor in te zamelen. Op korte termijn wil het continent een robot op de maan zetten of een orbiter in een baan rond onze natuurlijke satelliet plaatsen.
De Africa2Moon Mission wordt voornamelijk getrokken door Foundation for Space Development, een non-profitorganisatie in Kaapstad (Zuid-Afrika). De Africa2Moon Mission is voornamelijk bedoeld om te laten zien waartoe Afrika – een continent dat toch vooral bekend staat om oorlogen en onrust – in staat is. De missie moet jonge Afrikanen inspireren. “Inspiratie is van cruciaal belang voor de toekomst van Afrika,” zo stellen de initiatiefnemers op crowdfunding-website Indiegogo. “Inspiratie leidt tot educatie en educatie leidt tot kansen en een krachtige economische positie.”
Potentie
Het idee is om – middels crowdfunding – voldoende geld in te zamelen om een robot op het oppervlak van de maan te zetten of een orbiter in een baan rond de maan te plaatsen. Die robot of orbiter maakt vervolgens opnames van het maanoppervlak en die opnames worden naar de aarde gestuurd en via het internet verspreid. Onder meer naar klaslokalen in heel Afrika. “Zo hopen de initiatiefnemers en deelnemers aan dit project de huidige generatie Afrikanen te laten realiseren waartoe ze in staat zijn.”
Wetenschap
Maar de maansonde moet niet alleen inspireren. Het is de bedoeling dat deze tevens een platform wordt voor één of meerdere wetenschappelijke experimenten. Zo zal de missie ook onze kennis omtrent de maan moeten vergroten en ervoor zorgen dat Afrika bijdraagt aan het verkennen van de ruimte.
De eerste fase
In eerste instantie zal 150.000 dollar (iets meer dan 120.000 euro) moeten worden ingezameld voor de eerste fase. Deze fase (die van januari tot november 2015 loopt) bestaat uit het uitwerken van de missie en een haalbaarheidsstudie. In de tweede fase komt het ontwerp van de missie aan bod.
HELP MEE!
Wil je meer weten of de missie financieel een hart onder de riem steken? Klik hier!
Veel mensen denken bij Afrika aan burgeroorlogen en geweld. En lang dicteerden die twee ook het leven van veel Afrikanen. Maar het continent krabbelt op, zo blijkt wel uit het feit dat zeven van de tien snelstgroeiende economieën van het afgelopen in Afrika te vinden zijn. Tegelijkertijd is Afrika een ‘jong’ continent: vijftig procent van alle Afrikanen zijn negentien jaar oud of jonger. Het maakt Afrika tot een continent met potentie en dat wil Africa2Moon met deze maanmissie aan de wereld, maar misschien wel bovenal aan de Afrikanen zelf laten zien.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-11-2014
Europese Jupitersonde wordt verder ontwikkeld
Impressie van de toekomstige ruimtesonde JUICE bij Jupiter. (ESA/AOES)
De Europese ruimtemissie JUICE (JUpiter ICy moons Explorer) heeft het groene licht gekregen voor verdere ontwikkeling. Dat moet ertoe leiden dat JUICE in 2022 richting Jupiter vertrekt.
Na aankomst (in 2030) zal de ruimtesonde enkele jaren om de grootste planeet van ons zonnestelsel cirkelen, om diens atmosfeer, magnetische veld en ringenstelsel te onderzoeken. Dat is echter niet zijn hoofdtaak: de aandacht zal vooral uitgaan naar de drie grote ijsmanen van Jupiter: Ganymedes, Europa en Callisto.
Uiteindelijk is het de bedoeling om JUICE in een omloopbaan om Callisto te brengen. Het onderzoek moet meer inzicht geven in de eigenschappen en de 'leefbaarheid' van de drie Jupitermanen. De ruimtesonde zal worden uitgerust met onder meer camera's, spectrometers, een radar en een hoogtemeter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Europese Jupitersonde wordt verder ontwikkeld
Impressie van de toekomstige ruimtesonde JUICE bij Jupiter. (ESA/AOES)
De Europese ruimtemissie JUICE (JUpiter ICy moons Explorer) heeft het groene licht gekregen voor verdere ontwikkeling. Dat moet ertoe leiden dat JUICE in 2022 richting Jupiter vertrekt.
Na aankomst (in 2030) zal de ruimtesonde enkele jaren om de grootste planeet van ons zonnestelsel cirkelen, om diens atmosfeer, magnetische veld en ringenstelsel te onderzoeken. Dat is echter niet zijn hoofdtaak: de aandacht zal vooral uitgaan naar de drie grote ijsmanen van Jupiter: Ganymedes, Europa en Callisto.
Uiteindelijk is het de bedoeling om JUICE in een omloopbaan om Callisto te brengen. Het onderzoek moet meer inzicht geven in de eigenschappen en de 'leefbaarheid' van de drie Jupitermanen. De ruimtesonde zal worden uitgerust met onder meer camera's, spectrometers, een radar en een hoogtemeter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Europa gaat werken aan nieuwe Arianeraket
Europese ministers hebben dinsdag ingestemd met het plan een nieuwe Arianeraket te ontwikkelen. Die wordt als Ariane 6 de opvolger van de succesvolle Ariane 5. Het plan kost 4,3 miljard euro volgens ESA-baas Jean-Jaques Dordain. De bewindslieden waren in Luxemburg bijeen in het kader van de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA).
Het project moet een raket opleveren die straks goed kan concurreren. De eerste test met de draagraket zou in 2020 in Frans Guyana worden gedaan. De ministers stemden ook in met de verdere exploitatie van raket Ariane-5 en van een lichtere versie, de Vega.
De eerste Europese raket die ESA met succes lanceerde was de Ariane 1, 24 december precies 35 jaar geleden. De grootste ESA-vestiging staat in Noordwijk. De Nederlandse minister van Economische Zaken beklemtoonde in het weekeinde nog het economisch belang van ESA en dat van de ruimtevaart voor ons land.
(telegraaf.nl)
Europese ministers hebben dinsdag ingestemd met het plan een nieuwe Arianeraket te ontwikkelen. Die wordt als Ariane 6 de opvolger van de succesvolle Ariane 5. Het plan kost 4,3 miljard euro volgens ESA-baas Jean-Jaques Dordain. De bewindslieden waren in Luxemburg bijeen in het kader van de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA).
Het project moet een raket opleveren die straks goed kan concurreren. De eerste test met de draagraket zou in 2020 in Frans Guyana worden gedaan. De ministers stemden ook in met de verdere exploitatie van raket Ariane-5 en van een lichtere versie, de Vega.
De eerste Europese raket die ESA met succes lanceerde was de Ariane 1, 24 december precies 35 jaar geleden. De grootste ESA-vestiging staat in Noordwijk. De Nederlandse minister van Economische Zaken beklemtoonde in het weekeinde nog het economisch belang van ESA en dat van de ruimtevaart voor ons land.
(telegraaf.nl)
Steun het Kiva Fok! team!
http://www.kiva.org/team/fok
http://www.kiva.org/team/fok
Goeie zaak!quote:Op dinsdag 2 december 2014 21:35 schreef voetbalmanager2 het volgende:
Europa gaat werken aan nieuwe Arianeraket
[ afbeelding ]
Europese ministers hebben dinsdag ingestemd met het plan een nieuwe Arianeraket te ontwikkelen. Die wordt als Ariane 6 de opvolger van de succesvolle Ariane 5. Het plan kost 4,3 miljard euro volgens ESA-baas Jean-Jaques Dordain. De bewindslieden waren in Luxemburg bijeen in het kader van de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA).
Het project moet een raket opleveren die straks goed kan concurreren. De eerste test met de draagraket zou in 2020 in Frans Guyana worden gedaan. De ministers stemden ook in met de verdere exploitatie van raket Ariane-5 en van een lichtere versie, de Vega.
De eerste Europese raket die ESA met succes lanceerde was de Ariane 1, 24 december precies 35 jaar geleden. De grootste ESA-vestiging staat in Noordwijk. De Nederlandse minister van Economische Zaken beklemtoonde in het weekeinde nog het economisch belang van ESA en dat van de ruimtevaart voor ons land.
(telegraaf.nl)
03-12-2014
Orion, het ruimtevaartuig dat u moet leren kennen
© ap.
RUIMTEVAART De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA voert morgen de eerste testlancering van ruimtecapsule Orion uit. Een mijlpaal in de ruimtevaartgeschiedenis, want de opvolger van de spaceshuttle moet astronauten toelaten om verder te reizen dan ze ooit hebben gedaan. Naar Mars bijvoorbeeld. Toch is de kans groot dat u nooit van Orion gehoord heeft.
Het Smithsonian National Air and Space Museum in Washington leert de bezoekers alles over ruimtevaart. En dat is nodig, blijkt uit een reportage van de Amerikaanse National Public Radio. Van de zes geïnterviewde bezoekers in het museum had niemand gehoord van Orion. Toch staat het ruimtetuig klaar om geschiedenis te schrijven.
De ruimtecapsule wordt morgen voor het eerst onbemand getest. Hij wordt om 13.05 uur (Belgische tijd) met een draagraket in de ruimte gelanceerd. De motoren moeten de Orion 5.700 kilometer van de aarde brengen. Die verre afstand is nodig om te verifiëren of astronauten en de apparatuur voldoende beschermd worden. De testcapsule zal tweemaal rond de aarde draaien, waarna de crewmodule ontkoppeld wordt, opnieuw de atmosfeer binnenkomt en uiteindelijk in de Stille Oceaan landt.
(HLN)
Orion, het ruimtevaartuig dat u moet leren kennen
© ap.
RUIMTEVAART De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA voert morgen de eerste testlancering van ruimtecapsule Orion uit. Een mijlpaal in de ruimtevaartgeschiedenis, want de opvolger van de spaceshuttle moet astronauten toelaten om verder te reizen dan ze ooit hebben gedaan. Naar Mars bijvoorbeeld. Toch is de kans groot dat u nooit van Orion gehoord heeft.
Het Smithsonian National Air and Space Museum in Washington leert de bezoekers alles over ruimtevaart. En dat is nodig, blijkt uit een reportage van de Amerikaanse National Public Radio. Van de zes geïnterviewde bezoekers in het museum had niemand gehoord van Orion. Toch staat het ruimtetuig klaar om geschiedenis te schrijven.
De ruimtecapsule wordt morgen voor het eerst onbemand getest. Hij wordt om 13.05 uur (Belgische tijd) met een draagraket in de ruimte gelanceerd. De motoren moeten de Orion 5.700 kilometer van de aarde brengen. Die verre afstand is nodig om te verifiëren of astronauten en de apparatuur voldoende beschermd worden. De testcapsule zal tweemaal rond de aarde draaien, waarna de crewmodule ontkoppeld wordt, opnieuw de atmosfeer binnenkomt en uiteindelijk in de Stille Oceaan landt.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-12-2014
Oortwolk telt mogelijk acht miljard planetoïden
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 5 december 2014 om 19:37 uur
De Oortwolk wordt doorgaans beschouwd als een verzameling komeetachtige objecten. Maar nieuw onderzoek suggereert dat er veel meer te vinden is. Naast de kometen zouden er ook een slordige acht miljard (mogelijk gevaarlijke) planetoïden uithangen.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Ze baseren hun conclusies op simulaties.
Deze afbeelding geeft een goed beeld van de Oortwolk en Kuipergordel ten opzichte van ons zonnestelsel. Afbeelding: ESA.
“We gebruiken simulaties van de totstandkoming van de Oortwolk om aan te tonen dat ongeveer vier procent van de kleine hemellichamen in de Oortwolk op 2,5 AU van de zon moeten zijn ontstaan,” zo schrijven de onderzoekers. AU staat voor ‘Astronomical Unit‘ en 1 AU is bijna 150.000.000 kilometer (vergelijkbaar met de afstand tussen de aarde en de zon). Simulaties wijzen er dus op dat een deel van de objecten in de Oortwolk relatief dicht bij de zon moet zijn ontstaan. “En zijn dus ijsvrije hemellichamen bestaande uit steen en ijzer.” Oftewel: het zijn geen kometen, maar planetoïden.
Het onderzoek suggereert dus dat de Oortwolk deels uit planetoïden bestaat. Het zou om zo’n slordige acht miljard planetoïden gaan. Die planetoïden kunnen een gevaar vormen voor de aarde. Met name omdat ze heel moeilijk te zien zijn. Maar, zo stellen de onderzoekers ons direct gerust, een catastrofale botsing tussen zo’n Oortwolk-planetoïde en de aarde zou slechts één keer in de miljard jaar voorkomen.
(scientias.nl)
Oortwolk telt mogelijk acht miljard planetoïden
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 5 december 2014 om 19:37 uur
De Oortwolk wordt doorgaans beschouwd als een verzameling komeetachtige objecten. Maar nieuw onderzoek suggereert dat er veel meer te vinden is. Naast de kometen zouden er ook een slordige acht miljard (mogelijk gevaarlijke) planetoïden uithangen.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Ze baseren hun conclusies op simulaties.
Deze afbeelding geeft een goed beeld van de Oortwolk en Kuipergordel ten opzichte van ons zonnestelsel. Afbeelding: ESA.
“We gebruiken simulaties van de totstandkoming van de Oortwolk om aan te tonen dat ongeveer vier procent van de kleine hemellichamen in de Oortwolk op 2,5 AU van de zon moeten zijn ontstaan,” zo schrijven de onderzoekers. AU staat voor ‘Astronomical Unit‘ en 1 AU is bijna 150.000.000 kilometer (vergelijkbaar met de afstand tussen de aarde en de zon). Simulaties wijzen er dus op dat een deel van de objecten in de Oortwolk relatief dicht bij de zon moet zijn ontstaan. “En zijn dus ijsvrije hemellichamen bestaande uit steen en ijzer.” Oftewel: het zijn geen kometen, maar planetoïden.
Het onderzoek suggereert dus dat de Oortwolk deels uit planetoïden bestaat. Het zou om zo’n slordige acht miljard planetoïden gaan. Die planetoïden kunnen een gevaar vormen voor de aarde. Met name omdat ze heel moeilijk te zien zijn. Maar, zo stellen de onderzoekers ons direct gerust, een catastrofale botsing tussen zo’n Oortwolk-planetoïde en de aarde zou slechts één keer in de miljard jaar voorkomen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Pluto-Bound Spacecraft Ends Hibernation To Start Mission
NASA's New Horizons spacecraft awoke from hibernation on Saturday and sent a radio confirmation that it had successfully turned itself back on one and a half hours later. The spacecraft has been traveling for nine years across the solar system towards its destination, Pluto. From the article: "In 2006, with New Horizons already on its way, Pluto was stripped of its title as the ninth planet in the solar system and became a dwarf planet, of which more than 1,000 have since been discovered in the Kuiper Belt. With New Horizons approaching Pluto's doorstep, scientists are eager for their first close-up look at this unexplored domain."
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
Daar hebben we een apart topic voor beste Aetherquote:
W&T / New Horizons: De reis naar Pluto (en verder)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-12-2014
Venus Express geeft de geest
Venus Express. (ESA)
De missie van de Europese planeetverkenner Venus Express is ten einde gekomen. De brandstof van de ruimtesonde, nodig voor het uitvoeren van kleine baancorrecties, is - zoals al werd verwacht - volledig opgebruikt. Sinds eind november zijn er problemen met de radioverbinding, die erop wijzen dat de ruimtesonde hoogte aan het verliezen is. Binnen enkele weken zal hij verbranden in de dichte dampkring van de planeet.
Venus Express kwam in 2006 aan in een elliptische baan rond Venus met een omlooptijd van 24 uur en een laagste punt op 200 kilometer hoogte boven de noordpool. Afgelopen voorjaar zijn periodieke duikvluchten in de bovenste lagen van de dampkring uitgevoerd, waarbij metingen zijn verricht die anders nooit mogelijk waren geweest. Tijdens baancorrecties in november is kennelijk het laatste beetje brandstof aan boord verbruikt.
Venus Express heeft vooral onderzoek gedaan aan dampkring, atmosfeerdynamica en klimaat van Venus. Ook zijn er indirecte aanwijzingen gevonden voor actief vulkanisme op de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Venus Express geeft de geest
Venus Express. (ESA)
De missie van de Europese planeetverkenner Venus Express is ten einde gekomen. De brandstof van de ruimtesonde, nodig voor het uitvoeren van kleine baancorrecties, is - zoals al werd verwacht - volledig opgebruikt. Sinds eind november zijn er problemen met de radioverbinding, die erop wijzen dat de ruimtesonde hoogte aan het verliezen is. Binnen enkele weken zal hij verbranden in de dichte dampkring van de planeet.
Venus Express kwam in 2006 aan in een elliptische baan rond Venus met een omlooptijd van 24 uur en een laagste punt op 200 kilometer hoogte boven de noordpool. Afgelopen voorjaar zijn periodieke duikvluchten in de bovenste lagen van de dampkring uitgevoerd, waarbij metingen zijn verricht die anders nooit mogelijk waren geweest. Tijdens baancorrecties in november is kennelijk het laatste beetje brandstof aan boord verbruikt.
Venus Express heeft vooral onderzoek gedaan aan dampkring, atmosfeerdynamica en klimaat van Venus. Ook zijn er indirecte aanwijzingen gevonden voor actief vulkanisme op de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-12-2014
Ons zonnestelsel wordt ‘binnenkort’ bezocht door een andere ster
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 18 december 2014 om 10:17 uur
Het klinkt misschien een beetje eng, maar ons zonnestelsel wordt over 240.000 tot 480.000 jaar bezocht door een andere ster. Dit heeft mogelijk grote gevolgen voor de aarde. De ster zal namelijk invloed uitoefenen op de banen van kometen, waardoor de aarde een korte periode bestookt kan worden door meer kosmische ijsballen.
Hoewel het net lijkt alsof de sterren in ons Melkwegstelsel stil staan, bewegen ze om het centrum van de Melkweg. Ook onderling zijn er verschillen, waardoor sommige sterren naar ons toe bewegen, terwijl andere exemplaren in de loop der jaren naar een andere buurt verhuizen. Er ontstaan nooit grote problemen, zoals botsingen. Dit heeft ermee te maken dat er enorm veel lege ruimte tussen sterren is. Zelfs wanneer het Andromedastelsel over een paar miljard jaar botst met het Melkwegstelsel, verwachten wetenschappers dat het aantal botsingen meevalt. Maar indirect kunnen er wel probleempjes ontstaan.
DE MEEST NABIJE STER
0,13 tot 0,65 lichtjaar: misschien zegt je dit helemaal niets. Ter vergelijking: de afstand tot de meest nabije ster – Proxima Centauri – is ongeveer 4 lichtjaar. De dwergplaneet Pluto, die volgend jaar wordt bezocht door New Horizons, is ongeveer 0,0005 lichtjaar verwijderd van de aarde. Kortom: 0,13 lichtjaar is binnen ons zonnestelsel nog steeds een flinke afstand, maar op kosmologische schaal is het een schijntje.
Hooggeëerd bezoek
Zo is de kans 90 procent dat de ster Hip 85605 over een kwart miljoen jaar tot een half miljoen jaar een bezoek brengt aan ons zonnestelsel. Deze ster blijft op een afstand van 0,13 tot 0,65 lichtjaar verwijderd van de zon en zal dus voor onze moederster en de planeten geen problemen veroorzaken. Toch zal de ster wel door de Oortwolk vliegen. Deze regio strekt zich uit tot 1,63 lichtjaar bij de zon vandaan en huisvest vele miljarden kometen, planetoïden en andere restobjecten van de vorming van het zonnestelsel.
Kometenbanen
“Ik verwacht dat Hip 85605 diverse kometenbanen gaat verstoren”, vertelt onderzoeker Coryn Bailer-Jones van het Max Planck Instituut voor Astronomie aan New Scientist. Hij analyseerde de banen van 50.000 sterren en concludeert nu dat veertien sterren de komende miljoenen jaren dicht in de buurt komen van de zon. Van deze veertien sterren spant Hip 85605 de kroon.
Inslag?
Als Hip 85606 inderdaad veel kometenbanen verstoort, zullen meer kometen hun weg vinden richting de aarde en andere planeten. Het gevolg: een verhoogde kans op inslagen. Het is misschien een beetje doemdenken, maar er zijn genoeg kometen in de Oortwolk die groot genoeg zijn om leven op aarde uit te roeien.
De juiste tijd om te verhuizen?
Gelukkig zien visionairs ook weer mogelijkheden. Als Hip 85605 een leefbare exoplaneet heeft, dan is dit dé kans om deze exoplaneet een bezoek te brengen. Nu is het de tijd om van de kleine afstand te profiteren en we hebben nog tijd zat om een goed ruimtevaartuig te ontwikkelen.
(scientias.com)
Ons zonnestelsel wordt ‘binnenkort’ bezocht door een andere ster
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 18 december 2014 om 10:17 uur
Het klinkt misschien een beetje eng, maar ons zonnestelsel wordt over 240.000 tot 480.000 jaar bezocht door een andere ster. Dit heeft mogelijk grote gevolgen voor de aarde. De ster zal namelijk invloed uitoefenen op de banen van kometen, waardoor de aarde een korte periode bestookt kan worden door meer kosmische ijsballen.
Hoewel het net lijkt alsof de sterren in ons Melkwegstelsel stil staan, bewegen ze om het centrum van de Melkweg. Ook onderling zijn er verschillen, waardoor sommige sterren naar ons toe bewegen, terwijl andere exemplaren in de loop der jaren naar een andere buurt verhuizen. Er ontstaan nooit grote problemen, zoals botsingen. Dit heeft ermee te maken dat er enorm veel lege ruimte tussen sterren is. Zelfs wanneer het Andromedastelsel over een paar miljard jaar botst met het Melkwegstelsel, verwachten wetenschappers dat het aantal botsingen meevalt. Maar indirect kunnen er wel probleempjes ontstaan.
DE MEEST NABIJE STER
0,13 tot 0,65 lichtjaar: misschien zegt je dit helemaal niets. Ter vergelijking: de afstand tot de meest nabije ster – Proxima Centauri – is ongeveer 4 lichtjaar. De dwergplaneet Pluto, die volgend jaar wordt bezocht door New Horizons, is ongeveer 0,0005 lichtjaar verwijderd van de aarde. Kortom: 0,13 lichtjaar is binnen ons zonnestelsel nog steeds een flinke afstand, maar op kosmologische schaal is het een schijntje.
Hooggeëerd bezoek
Zo is de kans 90 procent dat de ster Hip 85605 over een kwart miljoen jaar tot een half miljoen jaar een bezoek brengt aan ons zonnestelsel. Deze ster blijft op een afstand van 0,13 tot 0,65 lichtjaar verwijderd van de zon en zal dus voor onze moederster en de planeten geen problemen veroorzaken. Toch zal de ster wel door de Oortwolk vliegen. Deze regio strekt zich uit tot 1,63 lichtjaar bij de zon vandaan en huisvest vele miljarden kometen, planetoïden en andere restobjecten van de vorming van het zonnestelsel.
Kometenbanen
“Ik verwacht dat Hip 85605 diverse kometenbanen gaat verstoren”, vertelt onderzoeker Coryn Bailer-Jones van het Max Planck Instituut voor Astronomie aan New Scientist. Hij analyseerde de banen van 50.000 sterren en concludeert nu dat veertien sterren de komende miljoenen jaren dicht in de buurt komen van de zon. Van deze veertien sterren spant Hip 85605 de kroon.
Inslag?
Als Hip 85606 inderdaad veel kometenbanen verstoort, zullen meer kometen hun weg vinden richting de aarde en andere planeten. Het gevolg: een verhoogde kans op inslagen. Het is misschien een beetje doemdenken, maar er zijn genoeg kometen in de Oortwolk die groot genoeg zijn om leven op aarde uit te roeien.
De juiste tijd om te verhuizen?
Gelukkig zien visionairs ook weer mogelijkheden. Als Hip 85605 een leefbare exoplaneet heeft, dan is dit dé kans om deze exoplaneet een bezoek te brengen. Nu is het de tijd om van de kleine afstand te profiteren en we hebben nog tijd zat om een goed ruimtevaartuig te ontwikkelen.
(scientias.com)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-12-2014
Voyager nog steeds in ‘zonnetsunami’
Ruimtesonde Voyager 1 bevindt zich nog steeds in een langdurige ‘zonnetsunami’, rapporteert ruimtevaartorganisatie NASA. In totaal hebben drie schokgolven de sonde geraakt sinds november 2012.
Sonde Voyager 1. Bron: Nasa
Bron: Nasa
NASA merkte de meest recente schokgolf op in februari 2014. De laatste metingen, van afgelopen november, geven aan dat Voyager zich nog steeds in de golf bevindt. Daardoor weet NASA dat de golf in ieder geval een gebied bestrijkt van 400 miljoen kilometer. Voyager botste eerder op twee vergelijkbare schokgolven, die een stuk minder lang duurden. De eerste vond plaats van oktober tot november 2012, en de tweede golf in april en mei 2013.
Tsunami
De schokgolven, of ‘zonnetsunami’s’, zijn het resultaat van plasmawolken die de zon uitspuwt. Een plasmawolk is een grote uitbarsting van zonnewind, waarbij de zon magnetisch plasma uitstoot. De wolk veroorzaakt een drukgolf die de ruimte in raast. Zodra de drukgolf botst met geladen deeltjes die in de interstellaire ruimte zitten, ontstaat een schokgolf. Het interstellaire gas gaat ‘zingen’ dankzij de trillingen.
NASA-wetenschappers weten niet hoe lang de golf nog zal voortduren, of hoe snel hij door de interstellaire ruimte reist.
Heliosfeer
De tweede schokgolf, die in 2013 plaatsvond, bewees dat Voyager 1 de heliosfeer had verlaten. Dit is een beschermende bubbel van zonnewind die het hele zonnestelsel omsluit. Toen Voyager de grens doorboorde, lieten zijn metingen zien dat zijn omgeving een dichtheid had die veertig keer groter was dan voorheen gemeten. Voyager is daarmee het eerste door de mens gemaakte voertuig dat het zonnestelsel heeft verlaten. De sonde, en zijn broertje Voyager 2, zijn in 1977 gelanceerd.
'newscientist.nl)
Voyager nog steeds in ‘zonnetsunami’
Ruimtesonde Voyager 1 bevindt zich nog steeds in een langdurige ‘zonnetsunami’, rapporteert ruimtevaartorganisatie NASA. In totaal hebben drie schokgolven de sonde geraakt sinds november 2012.
Sonde Voyager 1. Bron: Nasa
Bron: Nasa
NASA merkte de meest recente schokgolf op in februari 2014. De laatste metingen, van afgelopen november, geven aan dat Voyager zich nog steeds in de golf bevindt. Daardoor weet NASA dat de golf in ieder geval een gebied bestrijkt van 400 miljoen kilometer. Voyager botste eerder op twee vergelijkbare schokgolven, die een stuk minder lang duurden. De eerste vond plaats van oktober tot november 2012, en de tweede golf in april en mei 2013.
Tsunami
De schokgolven, of ‘zonnetsunami’s’, zijn het resultaat van plasmawolken die de zon uitspuwt. Een plasmawolk is een grote uitbarsting van zonnewind, waarbij de zon magnetisch plasma uitstoot. De wolk veroorzaakt een drukgolf die de ruimte in raast. Zodra de drukgolf botst met geladen deeltjes die in de interstellaire ruimte zitten, ontstaat een schokgolf. Het interstellaire gas gaat ‘zingen’ dankzij de trillingen.
NASA-wetenschappers weten niet hoe lang de golf nog zal voortduren, of hoe snel hij door de interstellaire ruimte reist.
Heliosfeer
De tweede schokgolf, die in 2013 plaatsvond, bewees dat Voyager 1 de heliosfeer had verlaten. Dit is een beschermende bubbel van zonnewind die het hele zonnestelsel omsluit. Toen Voyager de grens doorboorde, lieten zijn metingen zien dat zijn omgeving een dichtheid had die veertig keer groter was dan voorheen gemeten. Voyager is daarmee het eerste door de mens gemaakte voertuig dat het zonnestelsel heeft verlaten. De sonde, en zijn broertje Voyager 2, zijn in 1977 gelanceerd.
'newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-01-2015
Truc met helium stelt crash ruimtesonde maand uit
© NASA/APL.
Het einde van de MESSENGER-missie is na tien jaar bijna in zicht. Als een onderdeel van het Discovery-programma van NASA cirkelt de ruimtesonde al bijna vier jaar rond Mercurius. De brandstof raakt stilaan op en einde maart zou de sonde op het oppervlak van de planeet neerstorten. Wetenschappers hebben echter een trucje uitgedokterd om hem nog een maand langer in leven te houden.
Door het heliumgas te laten ontsnappen, krijgt de ruimtesonde nog een klein laatste zetje
Door het brandstofgebrek worden de rondjes van MESSENGER rond de planeet steeds kleiner. Einde maart zou de missie aflopen en zou het ruimtevaartuig op de planeet te pletter storten.
Maar onderzoekers van de universiteit Johns Hopkins in Baltimore bedachten een methode om het einde van de missie wat uit te stellen. Het heliumgas dat normaal dient om de brandstoftanks onder druk te zetten, zal gebruikt worden om ervoor te zorgen dat MESSENGER hoog boven Mercurius blijft vliegen. Als de brandstof op is, is er immers geen nood meer aan het gas. Door het te laten ontsnappen, krijgt de ruimtesonde nog een klein laatste zetje.
Dat manoeuvre wordt uitgevoerd op 21 januari. Die dag zal de sonde zich op amper 25 kilometer van het oppervlak bevinden. Die afstand wordt vergroot tot 80 kilometer, waarna de sonde weer stelselmatig zal dalen. Uiteindelijk zal MESSENGER in de lente op Mercurius landen.
Het is de eerste keer in de geschiedenis van de ruimtevaart dat helium gebruikt wordt als brandstof, al is het maar voor heel even. De missie kan met een maand worden verlengd, tijd die benut zal worden om Mercurius van heel dichtbij te onderzoeken en het magnetische veld van de planeet in kaart te brengen.
(HLN)
Truc met helium stelt crash ruimtesonde maand uit
© NASA/APL.
Het einde van de MESSENGER-missie is na tien jaar bijna in zicht. Als een onderdeel van het Discovery-programma van NASA cirkelt de ruimtesonde al bijna vier jaar rond Mercurius. De brandstof raakt stilaan op en einde maart zou de sonde op het oppervlak van de planeet neerstorten. Wetenschappers hebben echter een trucje uitgedokterd om hem nog een maand langer in leven te houden.
Door het heliumgas te laten ontsnappen, krijgt de ruimtesonde nog een klein laatste zetje
Door het brandstofgebrek worden de rondjes van MESSENGER rond de planeet steeds kleiner. Einde maart zou de missie aflopen en zou het ruimtevaartuig op de planeet te pletter storten.
Maar onderzoekers van de universiteit Johns Hopkins in Baltimore bedachten een methode om het einde van de missie wat uit te stellen. Het heliumgas dat normaal dient om de brandstoftanks onder druk te zetten, zal gebruikt worden om ervoor te zorgen dat MESSENGER hoog boven Mercurius blijft vliegen. Als de brandstof op is, is er immers geen nood meer aan het gas. Door het te laten ontsnappen, krijgt de ruimtesonde nog een klein laatste zetje.
Dat manoeuvre wordt uitgevoerd op 21 januari. Die dag zal de sonde zich op amper 25 kilometer van het oppervlak bevinden. Die afstand wordt vergroot tot 80 kilometer, waarna de sonde weer stelselmatig zal dalen. Uiteindelijk zal MESSENGER in de lente op Mercurius landen.
Het is de eerste keer in de geschiedenis van de ruimtevaart dat helium gebruikt wordt als brandstof, al is het maar voor heel even. De missie kan met een maand worden verlengd, tijd die benut zal worden om Mercurius van heel dichtbij te onderzoeken en het magnetische veld van de planeet in kaart te brengen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-01-2015
'Zuilen van de schepping' opnieuw gefotografeerd door Hubble
Hubble-foto van de Adelaarnevel. (NASA/ESA/STScI)
Bijna twintig jaar nadat de Hubble Space Telescope een inmiddels iconische foto van de Adelaarnevel (M16) maakte, is vandaag een nieuwe Hubble-opname gepresenteerd van het stervormingsgebied, dat zich op een afstand van 6500 lichtjaar bevindt. Het nieuwe fotomozaïek (een combinatie van opnamen op zichtbare en ultraviolette golflengten, gemaakt met de Wide Field Camera 3) beslaat een veel groter deel aan de hemel en toont ook veel meer detail: in de loop van de afgelopen twintig jaar heeft Hubble veel gevoeliger camera's gekregen.
De Hubble-opname uit 1995 kreeg de bijnaam 'The Pillars of Creation' ('zuilen van de schepping'): in de donkere stofkolommen worden nieuwe sterren geboren. De stofwolken eroderen onder invloed van de energierijke straling van hete, jonge sterren die zich op enige afstand 'boven' de zuilen bevinden (buiten beeld). De delen met de grootste dichtheid, op de foto zichtbaar als kleine, donkere 'kikkervisjes', bieden weerstand tegen dit proces van stralingsverdamping en vormen de kiemen van nieuwe sterren. Indertijd werden ze EGG's genoemd: evaporating gaseous globules.
Onderzoek aan de nieuwe foto's wijst uit dat het verdampingsproces relatief snel gaat. Dat betekent dat de zuilen een korte levensduur hebben van hooguit een paar miljoen jaar. Ze zijn ook extreem scherp begrensd. Vergelijking met de oude opname uit 1995 laat op sommige plaatsen subtiele veranderingen zien. Zo is een straalstroom van materie, weggeblazen door een pasgeboren ster, op de nieuwe opname ca. 100 miljard kilometer langer dan op de oude foto.
Hubble heeft ook een infraroodopname van hetzelfde gebied gemaakt, waarop het stof veel doorzichtiger is, zodat protosterren in de stofpilaren zichtbaar zijn. Beide opnamen zijn vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society, ter gelegenheid van het feit dat het dit jaar (op 24 april) vijfentwintig jaar geleden is dat Hubble werd gelanceerd. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
'Zuilen van de schepping' opnieuw gefotografeerd door Hubble
Hubble-foto van de Adelaarnevel. (NASA/ESA/STScI)
Bijna twintig jaar nadat de Hubble Space Telescope een inmiddels iconische foto van de Adelaarnevel (M16) maakte, is vandaag een nieuwe Hubble-opname gepresenteerd van het stervormingsgebied, dat zich op een afstand van 6500 lichtjaar bevindt. Het nieuwe fotomozaïek (een combinatie van opnamen op zichtbare en ultraviolette golflengten, gemaakt met de Wide Field Camera 3) beslaat een veel groter deel aan de hemel en toont ook veel meer detail: in de loop van de afgelopen twintig jaar heeft Hubble veel gevoeliger camera's gekregen.
De Hubble-opname uit 1995 kreeg de bijnaam 'The Pillars of Creation' ('zuilen van de schepping'): in de donkere stofkolommen worden nieuwe sterren geboren. De stofwolken eroderen onder invloed van de energierijke straling van hete, jonge sterren die zich op enige afstand 'boven' de zuilen bevinden (buiten beeld). De delen met de grootste dichtheid, op de foto zichtbaar als kleine, donkere 'kikkervisjes', bieden weerstand tegen dit proces van stralingsverdamping en vormen de kiemen van nieuwe sterren. Indertijd werden ze EGG's genoemd: evaporating gaseous globules.
Onderzoek aan de nieuwe foto's wijst uit dat het verdampingsproces relatief snel gaat. Dat betekent dat de zuilen een korte levensduur hebben van hooguit een paar miljoen jaar. Ze zijn ook extreem scherp begrensd. Vergelijking met de oude opname uit 1995 laat op sommige plaatsen subtiele veranderingen zien. Zo is een straalstroom van materie, weggeblazen door een pasgeboren ster, op de nieuwe opname ca. 100 miljard kilometer langer dan op de oude foto.
Hubble heeft ook een infraroodopname van hetzelfde gebied gemaakt, waarop het stof veel doorzichtiger is, zodat protosterren in de stofpilaren zichtbaar zijn. Beide opnamen zijn vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society, ter gelegenheid van het feit dat het dit jaar (op 24 april) vijfentwintig jaar geleden is dat Hubble werd gelanceerd. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-01-2015
Magelhaense Wolken veel groter en ongelijkmatiger dan gedacht
De Grote Magelhaense Wolk. (ESO)
De Magelhaense Wolken - twee relatief kleine begeleiders van ons eigen Melkwegstelsel - blijken enorm veel groter te zijn en een ongelijkmatiger structuur te vertonen dan tot nu toe altijd is gedacht. Dat blijkt uit waarnemingen die verricht zijn met de Dark Energy Camera op de 4-meter Blanco-telescoop op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili. De nieuwe resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
De Magelhaense Wolken zijn vanaf het zuidelijk halfrond zichtbaar als wazige nevels aan de sterrenhemel. De Grote Magelhaense Wolk staat op 160.000 lichtjaar afstand; de Kleine Magelhaense Wolk staat iets verder weg. De Grote Wolk beslaat aan de hemel een gebied met een middellijn van ca. 5 graden - tien maal zo groot als de schijnbare afmeting van de Volle Maan.
Het SMASH-project (Survey of the MAgellanic Stellar History) heeft nu echter aan het licht gebracht dat het sterrenstelsel enorm veel groter is. Over een zeer groot gebied aan de sterrenhemel zijn opnamen gemaakt waarin de sterren van de Magelhaense Wolk geïdentificeerd konden worden op basis van hun kleuren en helderheden. Tot op 20 graden afstand van het centrum, overeenkomend met een afstand van ca. 55.000 lichtjaar, werden nog sterren aangetroffen die deel uitmaken van de Grote Magelhaense Wolk.
Bovendien blijken de sterren in de dunbevolkte buitendelen van het stelsel niet heel gelijkmatig te zijn verdeeld. Dat doet vermoeden dat de Grote Magelhaense Wolk misschien ook ooit is ontstaan uit de 'versmelting' van kleinere bouwstenen. Voor de Kleine Magelhaense Wolk geldt iets soortgelijks.
De hoop is dat het SMASH-project meer inzicht zal bieden in de dynamische en evolutionaire geschiedenis van de twee dwergstelsels. SMASH gaat ook nog onderzoek doen aan de zogeheten Magelhaense Stroom - een soort brug van gas en sterren die de twee Wolken met elkaar lijkt te verbinden, en wijst op een wisselwerking tussen de twee kleine sterrenstelsels. (GS)
- See more at: http://allesoversterrenku(...)en-ongelijkmatiger-/
Magelhaense Wolken veel groter en ongelijkmatiger dan gedacht
De Grote Magelhaense Wolk. (ESO)
De Magelhaense Wolken - twee relatief kleine begeleiders van ons eigen Melkwegstelsel - blijken enorm veel groter te zijn en een ongelijkmatiger structuur te vertonen dan tot nu toe altijd is gedacht. Dat blijkt uit waarnemingen die verricht zijn met de Dark Energy Camera op de 4-meter Blanco-telescoop op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili. De nieuwe resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
De Magelhaense Wolken zijn vanaf het zuidelijk halfrond zichtbaar als wazige nevels aan de sterrenhemel. De Grote Magelhaense Wolk staat op 160.000 lichtjaar afstand; de Kleine Magelhaense Wolk staat iets verder weg. De Grote Wolk beslaat aan de hemel een gebied met een middellijn van ca. 5 graden - tien maal zo groot als de schijnbare afmeting van de Volle Maan.
Het SMASH-project (Survey of the MAgellanic Stellar History) heeft nu echter aan het licht gebracht dat het sterrenstelsel enorm veel groter is. Over een zeer groot gebied aan de sterrenhemel zijn opnamen gemaakt waarin de sterren van de Magelhaense Wolk geïdentificeerd konden worden op basis van hun kleuren en helderheden. Tot op 20 graden afstand van het centrum, overeenkomend met een afstand van ca. 55.000 lichtjaar, werden nog sterren aangetroffen die deel uitmaken van de Grote Magelhaense Wolk.
Bovendien blijken de sterren in de dunbevolkte buitendelen van het stelsel niet heel gelijkmatig te zijn verdeeld. Dat doet vermoeden dat de Grote Magelhaense Wolk misschien ook ooit is ontstaan uit de 'versmelting' van kleinere bouwstenen. Voor de Kleine Magelhaense Wolk geldt iets soortgelijks.
De hoop is dat het SMASH-project meer inzicht zal bieden in de dynamische en evolutionaire geschiedenis van de twee dwergstelsels. SMASH gaat ook nog onderzoek doen aan de zogeheten Magelhaense Stroom - een soort brug van gas en sterren die de twee Wolken met elkaar lijkt te verbinden, en wijst op een wisselwerking tussen de twee kleine sterrenstelsels. (GS)
- See more at: http://allesoversterrenku(...)en-ongelijkmatiger-/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
