Hmpf, waarom ik altijd dezelfde problemen vind bij mensen?..
Ik heb sinds 3 maanden een nieuwe vriend en dat ging heel goed. Hij is lief voor mij, kunnen goed praten en de seks is fijn. Alleen is hij sinds 3 weken weer begonnen met World of Warcraft. Verder niet erg, ik game zelf ook, maar het begint een beetje uit de hand te lopen..
Twee weken geleden merkte ik al dat hij er constant mee bezig was. Ik was het weekend bij hem en hij zat alleen maar achter de computer. Ik ben niet zo'n zeurder dus ik ging mooi zelf wat games doen enzo. Alleen begon ik me de zaterdag avond toch wel wat eenzaam te voelen. Ik was vrijdag bij hem gekomen en tot aan zaterdagavond heeft hij niet veel aandacht aan me geschonken, dus begon ik erover. Hij werd aardig pissig hierom, maar is daarna toch wel bij mij gekomen. Alleen werd hij na een tijdje zwaar chagerijnig, en is hij in slaap gevallen zonder wat te zeggen. Gezellig.
Die zondag ging hij gelijk weer achter de computer. Toen heb ik er weer wat van gezegd, wat uitliep op een felle ruzie. Ik moest mij niet bemoeien met zijn leven en ik kon wel naar huis gaan. Prima, gedaan. Daarna heeft hij zich verontschuldigd voor zijn gedrag.
Alleen in die week daarna amper contact gehad. Hij las mijn apps wel maar niet reageren. Zijn redenen; hij zat in een dungeon of een battleground.. Nouja oke dan, het is jouw keuze, zie je het weekend wel weer.
Dit weekend was ik aan het werk op een festival. Ik was er vrijdag niet en kwam zaterdag om 11 uur pas bij hem. Hij was niet thuis, hij was bij een vriend en kwam half 1 thuis. Geen probleem, alleen ging hij bij thuiskomst gelijk achter zijn computer zitten. Ik had zoiets van ja en ik dan? Heb je het hele weekend nog niet gezien.. Werd hij weer pissig en ik moest niet zeuren want hij had vandaag er nog niet achter gezeten.. Ja dus? Ik heb je nog niet eens gezien..
Na een tijdje booskijken van mijn kant zei hij na de dungeon bij mij te komen. ( duren ongeveer een halfuurtje) Prima. Alleen ging hij daarna stiekem weer in één. Toen werd ik aardig pissig dus toen hij eindelijk klaar was en bij me kwam had ik hem verteld dat ik liever niet had dat hij de gehele zondag ook achter zijn pc zou gaan zitten, want ik wou graag ook nog wat tijd met hem doorbrengen. Toen werd hij woedend en zei dat ik mij niet moest bemoeien met wat hij het weekend deed, en dat ik zeikte en hem claimde. Dat vond ik erg naar om te horen, want dat wil ik echt niet. Heb hem ook verteld dat claimen toch wel wat anders is dan wat ik wil, maar het mocht niet meer baten. Ik was onredelijk en moest hem maar met rust laten. Had ik maar niet moeten vrijwilligen op het festival, dan had ik meer tijd met hem door kunnen brengen. En ik was er donderdagnacht ook al geweest, dus oftewel waarom zou ik nu nog aandacht verdienen?
We zijn gaan slapen en die zondag is hij welgeteld 3 keer een kwartiertje bij me geweest. Alleen was hij dan zwaar onrustig en merkte ik wel dat hij het helemaal niet wou. Dus was het voor mij ook niet leuk. Hierna maar weggegaan en het erbij gelaten.
Nu twijfel ik dus heel erg. Voor mijn gevoel word ik vergeten, en snapt hij niet waarom ik een beetje aandacht wil. Ik ben al geen grote aandacht vrager en dat word bij de paar keer dat ik het wel vraag gezegd dat ik zeur. Ik vind hem best egoistisch.. Dat hij de pc belangrijker vind dan mij, en ook de doordeweekse gesprekken zijn niks...
Zonder zijn world of warcraft is hij een schat van een jongen maar nu hij weer een abbonnement heeft is er niks meer aan.
Nu zit ik er zelf aan te denken om volgend weekend gewoon weg te gaan zodra ik merk dat het weer alleen de computer is.. Want praten werkt blijkbaar niet..
Hoe moet ik dit nou aanpakken?
Samenvatting;TS haar vriend is verslaafd aan World of Warcraft en wil alleen nog maar spelen. TS voelt zich vergeten en er word geen tijd meer samen doorgebracht..