[FIFA 13: FUT] #1300 lang leve de vakantie

We naderen #1337

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:35 schreef Zhano het volgende:
Pak ze Lindje

Lol die examens

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:36 schreef Zhano het volgende:
We naderen #1337

Over een weekje ofzo al denk ik
(de grootste spammers hebben namelijk al vakantie, de geslaagden)

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:37 schreef DuTank het volgende:

[..]

Over een weekje ofzo al denk ik
(de grootste spammers hebben namelijk al vakantie, de geslaagden)

Maar die moeten naar examenfeestjes (als ze veel vrienden hebben tenminste )

In Thorb's geval zullen er weinig feestjes zijn met zo'n klas

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:36 schreef Zhano het volgende:
We naderen #1337

Ik hoop dat ik die ga openen.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:38 schreef Timmy_Turner het volgende:

[..]

Maar die moeten naar examenfeestjes (als ze veel vrienden hebben tenminste )

In Thorb's geval zullen er weinig feestjes zijn met zo'n klas

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:39 schreef DarkSonic2 het volgende:

[..]

Ik hoop dat ik die ga openen.

Als het mij niet lukt ben ik er kapot van, slaap ik slecht en speel ik een week geen Onyxje.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:40 schreef Lindgren. het volgende:

[..]

Als het mij niet lukt ben ik er kapot van, slaap ik slecht en speel ik een week geen Onyxje.

Dat valt wel mee. Als ik zeg dat ik niet kan slapen omdat ik een goede deal mis is dat niet altijd serieus bedoeld.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:42 schreef DarkSonic2 het volgende:

[..]

Dat valt wel mee. Als ik zeg dat ik niet kan slapen omdat ik een goede deal mis is dat niet altijd serieus bedoeld.

Maar soms wel?

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:42 schreef Lindgren. het volgende:

[..]

Maar soms wel?

Dat was vorig jaar een keer zo ja. Dit jaar heb ik dat nog niet gehad. Als ik niet kan slapen is dat om andere redenen.

Ik kan af en toe echt niet slapen door FUT. Traden is dan ook te verslavend. Snap niet hoe jullie wel kunnen slapen. Die deals missen is echt verschrikkelijk.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:45 schreef Fuszy het volgende:
Ik kan af en toe echt niet slapen door FUT. Traden is dan ook te verslavend. Snap niet hoe jullie wel kunnen slapen. Die deals missen is echt verschrikkelijk.

Ik huil mezelf altijd in slaap, werkt prima. Vooral in foetushouding.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:47 schreef Tim86 het volgende:

[..]

Ik huil mezelf altijd in slaap, werkt prima. Vooral in foetushouding.

Ook maar eens proberen.

Welke deals zijn het ergste om te missen vinden jullie?

RKC gaat van Nike naar Hummel. Ben benieuwd

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:47 schreef Fuszy het volgende:

[..]

Ook maar eens proberen.

Welke deals zijn het ergste om te missen vinden jullie?

Een drugsdeal

Ik zet soms om 4:00 mijn wekker om een Umtiti op te pikken. Dan krimpt mijn hartje als ik zie dat er iemand is met hetzelfde idee en doorbiedt tot 94,5% van de gemiddelde marktprijs, want daarboven is de winst te gering. Dan kies ik ervoor om naar beneden te gaan, mijn zilte tranen in een bakje kwark te huilen en deze dan stil snikkend naar binnen te lepelen terwijl ik naar mijn Jazz Jackrabbit-pantoffels staar.

Mijn pantoffels. Zij weten het. Ik weet het. Ze hebben mijn zilte tranen op hun zacht gestoffeerde neusjes gevoeld. Zij weten dat ik op deze manier leef. Ze hebben er misschien zelf niet voor gekozen, maar ik heb ze meegesleurd in de malaise die het leven van een full-time trader met zich meeneemt. Soms voel ik me schuldig. Soms verwen ik ze. Dan kijk ik in de spiegel, zie een lichtbleke huid met ogen donker en dof als de veren van een kraai. Grote wallen complementeren mijn aangezicht. Een momentum van onverschilligheid overvalt me, maar ik weet me te herstellen. Mijn pantoffels. Ze trekken dit niet en ik besluit dat ze beter verdienen. Zuchtend klim ik op mijn toiletpot, waarop ik vaak zittend plas. Iets luider zuchtend gaat de linkerpantoffel uit. Jazz Jackrabbit kijkt me vertederend aan. Even twijfel ik.

Mijn met pantoffel gevulde hand reikt naar de afvalbak. Een pijnloos wederkeren. Dat gun ik ze. Mijn hand verkrampt en ik wil loslaten maar het lukt niet.

Plots klinkt er een hard geluid. Het is inmiddels 4:20 en het felle, snerpende geluid van mijn wekker vult de bovenverdieping. KUT! Een Torres Nilo 442 loopt over een paar seconden af! Ik spring op en sprint naar mijn laptop. Er is nog niet op geboden en ik maak een prachtdeal. 1200 coins voor een 442 is alles wat ik nodig had. Ik kijk naar beneden. Als ik door de haartjes van mijn buiksnor naar mijn pantoffels kijk, is het schuldverlies verdwenen. Dit had ik nodig. Ik zet de bin op 2900 en draai op mijn zij. Ik strook mijn Onyx en geef hem een schouderklop. Wetend dat over 17 minuten mijn wekker weer gaat. Zouma in 41212 is de volgende prooi.

Welterusten.

Ik zag net een Honda maar ik kon hem niet boyen.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:57 schreef Lindgren. het volgende:
Ik zet soms om 4:00 mijn wekker om een Umtiti op te pikken. Dan krimpt mijn hartje als ik zie dat er iemand is met hetzelfde idee en doorbiedt tot 94,5% van de gemiddelde marktprijs, want daarboven is de winst te gering. Dan kies ik ervoor om naar beneden te gaan, mijn zilte tranen in een bakje kwark te huilen en deze dan stil snikkend naar binnen te lepelen terwijl ik naar mijn Jazz Jackrabbit-pantoffels staar.

Mijn pantoffels. Zij weten het. Ik weet het. Ze hebben mijn zilte tranen op hun zacht gestoffeerde neusjes gevoeld. Zij weten dat ik op deze manier leef. Ze hebben er misschien zelf niet voor gekozen, maar ik heb ze meegesleurd in de malaise die het leven van een full-time trader met zich meeneemt. Soms voel ik me schuldig. Soms verwen ik ze. Dan kijk ik in de spiegel, zie een lichtbleke huid met ogen donker en dof als de veren van een kraai. Grote wallen complementeren mijn aangezicht. Een momentum van onverschilligheid overvalt me, maar ik weet me te herstellen. Mijn pantoffels. Ze trekken dit niet en ik besluit dat ze beter verdienen. Zuchtend klim ik op mijn toiletpot, waarop ik vaak zittend plas. Iets luider zuchtend gaat de linkerpantoffel uit. Jazz Jackrabbit kijkt me vertederend aan. Even twijfel ik.

Mijn met pantoffel gevulde hand reikt naar de afvalbak. Een pijnloos wederkeren. Dat gun ik ze. Mijn hand verkrampt en ik wil loslaten maar het lukt niet.

Plots klinkt er een hard geluid. Mijn wekker. Het is inmiddels 4:20 en het felle, snerpende geluid van mijn wekker vult de bovenverdieping. KUT! Een Torres Nilo 442 loopt over een paar seconden af! Ik spring op en sprint naar mijn laptop. Er is nog niet op geboden en ik maak een prachtdeal. 1200 coins voor een 442 is alles wat ik nodig had. Ik kijk naar beneden. Als ik door de haartjes van mijn buiksnor naar mijn pantoffels kijk, is het schuldverlies verdwenen. Dit had ik nodig. Ik zet de bin op 2900 en draai op mijn zij. Ik strook mijn Onyx en geef hem een schouderklop. Wetend dat over 17 minuten mijn wekker weer gaat. Zouma, 41212 is de volgende prooi.

Welterusten.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:57 schreef Lindgren. het volgende:
Ik zet soms om 4:00 mijn wekker om een Umtiti op te pikken. Dan krimpt mijn hartje als ik zie dat er iemand is met hetzelfde idee en doorbiedt tot 94,5% van de gemiddelde marktprijs, want daarboven is de winst te gering. Dan kies ik ervoor om naar beneden te gaan, mijn zilte tranen in een bakje kwark te huilen en deze dan stil snikkend naar binnen te lepelen terwijl ik naar mijn Jazz Jackrabbit-pantoffels staar.

Mijn pantoffels. Zij weten het. Ik weet het. Ze hebben mijn zilte tranen op hun zacht gestoffeerde neusjes gevoeld. Zij weten dat ik op deze manier leef. Ze hebben er misschien zelf niet voor gekozen, maar ik heb ze meegesleurd in de malaise die het leven van een full-time trader met zich meeneemt. Soms voel ik me schuldig. Soms verwen ik ze. Dan kijk ik in de spiegel, zie een lichtbleke huid met ogen donker en dof als de veren van een kraai. Grote wallen complementeren mijn aangezicht. Een momentum van onverschilligheid overvalt me, maar ik weet me te herstellen. Mijn pantoffels. Ze trekken dit niet en ik besluit dat ze beter verdienen. Zuchtend klim ik op mijn toiletpot, waarop ik vaak zittend plas. Iets luider zuchtend gaat de linkerpantoffel uit. Jazz Jackrabbit kijkt me vertederend aan. Even twijfel ik.

Mijn met pantoffel gevulde hand reikt naar de afvalbak. Een pijnloos wederkeren. Dat gun ik ze. Mijn hand verkrampt en ik wil loslaten maar het lukt niet.

Plots klinkt er een hard geluid. Het is inmiddels 4:20 en het felle, snerpende geluid van mijn wekker vult de bovenverdieping. KUT! Een Torres Nilo 442 loopt over een paar seconden af! Ik spring op en sprint naar mijn laptop. Er is nog niet op geboden en ik maak een prachtdeal. 1200 coins voor een 442 is alles wat ik nodig had. Ik kijk naar beneden. Als ik door de haartjes van mijn buiksnor naar mijn pantoffels kijk, is het schuldverlies verdwenen. Dit had ik nodig. Ik zet de bin op 2900 en draai op mijn zij. Ik strook mijn Onyx en geef hem een schouderklop. Wetend dat over 17 minuten mijn wekker weer gaat. Zouma, 41212 is de volgende prooi.

Welterusten.

Fraai stukje proza

Buiksnor

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:57 schreef Toefjes het volgende:

[..]

Een drugsdeal

dit

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:59 schreef Shygirl18 het volgende:
Ik zag net een Honda maar ik kon hem niet boyen.

Ik moet er elke keer weer om lachen

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 15:57 schreef Lindgren. het volgende:
Ik zet soms om 4:00 mijn wekker om een Umtiti op te pikken. Dan krimpt mijn hartje als ik zie dat er iemand is met hetzelfde idee en doorbiedt tot 94,5% van de gemiddelde marktprijs, want daarboven is de winst te gering. Dan kies ik ervoor om naar beneden te gaan, mijn zilte tranen in een bakje kwark te huilen en deze dan stil snikkend naar binnen te lepelen terwijl ik naar mijn Jazz Jackrabbit-pantoffels staar.

Mijn pantoffels. Zij weten het. Ik weet het. Ze hebben mijn zilte tranen op hun zacht gestoffeerde neusjes gevoeld. Zij weten dat ik op deze manier leef. Ze hebben er misschien zelf niet voor gekozen, maar ik heb ze meegesleurd in de malaise die het leven van een full-time trader met zich meeneemt. Soms voel ik me schuldig. Soms verwen ik ze. Dan kijk ik in de spiegel, zie een lichtbleke huid met ogen donker en dof als de veren van een kraai. Grote wallen complementeren mijn aangezicht. Een momentum van onverschilligheid overvalt me, maar ik weet me te herstellen. Mijn pantoffels. Ze trekken dit niet en ik besluit dat ze beter verdienen. Zuchtend klim ik op mijn toiletpot, waarop ik vaak zittend plas. Iets luider zuchtend gaat de linkerpantoffel uit. Jazz Jackrabbit kijkt me vertederend aan. Even twijfel ik.

Mijn met pantoffel gevulde hand reikt naar de afvalbak. Een pijnloos wederkeren. Dat gun ik ze. Mijn hand verkrampt en ik wil loslaten maar het lukt niet.

Plots klinkt er een hard geluid. Het is inmiddels 4:20 en het felle, snerpende geluid van mijn wekker vult de bovenverdieping. KUT! Een Torres Nilo 442 loopt over een paar seconden af! Ik spring op en sprint naar mijn laptop. Er is nog niet op geboden en ik maak een prachtdeal. 1200 coins voor een 442 is alles wat ik nodig had. Ik kijk naar beneden. Als ik door de haartjes van mijn buiksnor naar mijn pantoffels kijk, is het schuldverlies verdwenen. Dit had ik nodig. Ik zet de bin op 2900 en draai op mijn zij. Ik strook mijn Onyx en geef hem een schouderklop. Wetend dat over 17 minuten mijn wekker weer gaat. Zouma in 41212 is de volgende prooi.

Welterusten.

Hahahahah in deze stijl waren jouw KLB topics ook altijd.