R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi,
Ik zou graag wat steun en advies willen en mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
Momenteel heb ik een relatie met een jongen al iets meer dan 3 jaar en hij is 26, ik ben 24.
Toen we elkaar leerden kennen was hij een lieve, slimme, intelligente en knappe jongen waar veel meiden voor vielen, maar ik uiteindelijk met hem vandoor ging. Ik waande mij de gelukkigste op aarde! Hij is altijd attent, lief voor me en ik houd ontzettend veel van hem.
Na een half jaar trok ik bij hem in en moesten we leren samenleven aangezien we nog niet langer dan elk weekend samen hadden gewoond. Dat ging ook allemaal goed met vallen en opstaan, en ik voelde mij écht gelukkig. Tot na een jaar relatie dat hij mij tijdens een ruzie tegen de muur aandrukte voor mij ging staan en ik echt dacht dat ik geslagen zou worden. Ik was doodsbang. Heb geprobeerd toen in alles mee te gaan wat hij zei en vroeg of hij mij los wou laten, maar dat leek eerst niet eens tot hem door te dringen. Uiteindelijk liet hij los en voelde ik mij alsof ik ontsnapt was van de dood. Ik dacht echt dat ik klappen ging krijgen en ik voelde mij ontzettend bedreigd in de relatie.
Hij had gedronken die avond en de volgende dag bood hij zijn excuses in tranen aan en ik voelde mij toen kwetsbaar omdat ik nergens naartoe kon op dat moment en gebruikte hem om uit te huilen. Hij heeft wel 100x zijn excuses aangeboden, zijn belofte dat het nooit meer zou gebeuren en hem alsjeblieft nog een kans te geven. Dat heb ik ook gedaan.
De eerste paar weken was ik doodsbang om hem tegen te spreken omdat ik mij bedreigd voelde. Dat werd steeds minder, minder en minder. Na een jaar was alles weer zoals het was en hadden we weer een leuk leven. Dat overtuigde mij ook dat mensen echt kunnen veranderen en was blij dat ik hem had vergeven.
Nu weer een jaar later precies hetzelfde verhaal. Tijdens een discussie over iets wat gewoon zijn jaloezie is kwam hij ineens dichter op mij staan en duwde hij mij weg toen hij weg wou lopen maar hard genoeg dat ik mijn evenwicht verloor en viel. Toen kwam hij terug en pakte hij de kapstok die hij eerst op mij wou gooien leek het wel en ik dook weg en gooide die alleen om. Ik ben toen denk ik pas naar mijn gevoel een uur later opgestaan om te beseffen wat er nou precies gebeurd was of dit wel echt was en dit was de druppel voor mij. Ik heb de spullen die ik nodig heb gepakt en ben weggegaan.
Nu hebben we wel weer contact en wonen we apart. Het spijt hem weer ontzettend en ik moet mij verzetten om hem niet te vergeven. Uiteindelijk heeft hij mij nog nooit geslagen, heeft hij mij nooit gezegd te slaan. Ik snap ook niet waar deze woede vandaan komt bij hem op dit soort momenten. Als ik dit tegen zijn moeder zou zeggen zou ze in tranen uitbarsten en niet kunnen geloven dat haar zoon zo is aangezien ik een hele hechte band met haar heb.
Ik ben ontzettend radeloos, verdrietig en weet gewoon niet wat ik moet doen met dit allemaal. Waarom overkomt mij dit en niet gewoon anderen? Allemaal vragen en het lijkt allemaal zo wazig. En ook mijn vraag kunnen mensen genoeg veranderen om dit te voorkomen?
Bedankt voor het lezen en het klinkt misschien allemaal raar en dat weet ik, ik heb dit ook met mijn volle verstand geschreven en ik kan ook zeggen dat ik nog steeds van hem hou ook al is dat raar. Maar als je er zelf in zit is het zo ontzettend anders. Ik twijfel enorm.
(ik heb het verhaal ingekort en sommige stukken weggelaten nadat ik het al geschreven had. Sorry als er onbegrijpelijke stukken tussen zitten.)
Ik zou graag wat steun en advies willen en mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
Momenteel heb ik een relatie met een jongen al iets meer dan 3 jaar en hij is 26, ik ben 24.
Toen we elkaar leerden kennen was hij een lieve, slimme, intelligente en knappe jongen waar veel meiden voor vielen, maar ik uiteindelijk met hem vandoor ging. Ik waande mij de gelukkigste op aarde! Hij is altijd attent, lief voor me en ik houd ontzettend veel van hem.
Na een half jaar trok ik bij hem in en moesten we leren samenleven aangezien we nog niet langer dan elk weekend samen hadden gewoond. Dat ging ook allemaal goed met vallen en opstaan, en ik voelde mij écht gelukkig. Tot na een jaar relatie dat hij mij tijdens een ruzie tegen de muur aandrukte voor mij ging staan en ik echt dacht dat ik geslagen zou worden. Ik was doodsbang. Heb geprobeerd toen in alles mee te gaan wat hij zei en vroeg of hij mij los wou laten, maar dat leek eerst niet eens tot hem door te dringen. Uiteindelijk liet hij los en voelde ik mij alsof ik ontsnapt was van de dood. Ik dacht echt dat ik klappen ging krijgen en ik voelde mij ontzettend bedreigd in de relatie.
Hij had gedronken die avond en de volgende dag bood hij zijn excuses in tranen aan en ik voelde mij toen kwetsbaar omdat ik nergens naartoe kon op dat moment en gebruikte hem om uit te huilen. Hij heeft wel 100x zijn excuses aangeboden, zijn belofte dat het nooit meer zou gebeuren en hem alsjeblieft nog een kans te geven. Dat heb ik ook gedaan.
De eerste paar weken was ik doodsbang om hem tegen te spreken omdat ik mij bedreigd voelde. Dat werd steeds minder, minder en minder. Na een jaar was alles weer zoals het was en hadden we weer een leuk leven. Dat overtuigde mij ook dat mensen echt kunnen veranderen en was blij dat ik hem had vergeven.
Nu weer een jaar later precies hetzelfde verhaal. Tijdens een discussie over iets wat gewoon zijn jaloezie is kwam hij ineens dichter op mij staan en duwde hij mij weg toen hij weg wou lopen maar hard genoeg dat ik mijn evenwicht verloor en viel. Toen kwam hij terug en pakte hij de kapstok die hij eerst op mij wou gooien leek het wel en ik dook weg en gooide die alleen om. Ik ben toen denk ik pas naar mijn gevoel een uur later opgestaan om te beseffen wat er nou precies gebeurd was of dit wel echt was en dit was de druppel voor mij. Ik heb de spullen die ik nodig heb gepakt en ben weggegaan.
Nu hebben we wel weer contact en wonen we apart. Het spijt hem weer ontzettend en ik moet mij verzetten om hem niet te vergeven. Uiteindelijk heeft hij mij nog nooit geslagen, heeft hij mij nooit gezegd te slaan. Ik snap ook niet waar deze woede vandaan komt bij hem op dit soort momenten. Als ik dit tegen zijn moeder zou zeggen zou ze in tranen uitbarsten en niet kunnen geloven dat haar zoon zo is aangezien ik een hele hechte band met haar heb.
Ik ben ontzettend radeloos, verdrietig en weet gewoon niet wat ik moet doen met dit allemaal. Waarom overkomt mij dit en niet gewoon anderen? Allemaal vragen en het lijkt allemaal zo wazig. En ook mijn vraag kunnen mensen genoeg veranderen om dit te voorkomen?
Bedankt voor het lezen en het klinkt misschien allemaal raar en dat weet ik, ik heb dit ook met mijn volle verstand geschreven en ik kan ook zeggen dat ik nog steeds van hem hou ook al is dat raar. Maar als je er zelf in zit is het zo ontzettend anders. Ik twijfel enorm.
(ik heb het verhaal ingekort en sommige stukken weggelaten nadat ik het al geschreven had. Sorry als er onbegrijpelijke stukken tussen zitten.)
Laat m hulp zoeken voor zijn woede-aanvallen?
Mits je nog toekomst ziet in de relatie natuurlijk.
Mits je nog toekomst ziet in de relatie natuurlijk.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Als meneer spijt heeft van z'n daad dan zal hij hulp moeten gaan zoeken hiervoor. Want dat hij je nu nog niet slaat, betekent niet dat dat niet gaat komen.
Als hij geen hulp wil, ziet hij blijkbaar het probleem ook niet. Je moet je serieus afvragen of je wel bij zo'n iemand wil zijn dan.
Als hij geen hulp wil, ziet hij blijkbaar het probleem ook niet. Je moet je serieus afvragen of je wel bij zo'n iemand wil zijn dan.
Bedreigd vind ik een zwaar woord, maar hij is emotioneel niet stabiel. Het is aan jou - en met deze keuze de mogelijke onzekere toekomst - of je daar verder mee wil.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Als jij verder wil met een mafkees die niet eens een normale discussie kan voeren zonder fysiek te worden moet je dat doen. Als je vind dat hij 'bedreigend' is dan moet je het niet doen. Zo moeilijk is het niet.
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
Moeilijk, ik zou hem als je verder wil met hem hem voor een ultimatum stellen, of samen in therapie of er mee kappen.
Hij heeft duidelijk problemen om zijn woede onder controle te houden.
En anderen overkomt het ook of erger hoor.
Hij heeft duidelijk problemen om zijn woede onder controle te houden.
En anderen overkomt het ook of erger hoor.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Dit vind ik een raar zinnetje. Ik mag toch hopen dat je dit anderen niet gunt?quote:Op donderdag 6 juni 2013 11:37 schreef lotte03 het volgende:
Waarom overkomt mij dit en niet gewoon anderen?
Verder wat anderen in dit topic al zeggen: laat hem hulp zoeken, wil hij dit niet dan weet je precies hoeveel spijt hij er van heeft.
Iemand die je bij de strot grijpt of op de grond smijt en je dan min of meer met een kapstok bedreigd lijkt me echt wel een nare ervaring.
Met zo iemand moet je ook niet verder gaan, ik kan je nu al vertellen als er op een zeker moment kinderen in het spel komen gaat het fout.
Kinderen hebben, en elke ouder op dit forum zal dit bevestigen de natuurlijke gave om het bloed onder je nagels vandaan te halen precies daar waar jou zwakke plek ligt.
Als hij jou al niet kan handelen dan gaat het waarschijnlijk mis als er een kind komt.
Gewoon kappen want zelfs als hij hulp gaat zoeken is dit een enorm risico en zal je altijd op je hoede zijn alsof je daar zin in hebt.
Als jullie geen kinderen willen is het misschien nog de moeite waard om via therapie er aan te werken maar ik denk na die tweede keer is jouw vertrouwen te ernstig beschadigd om het weer te vergeven en vergeten.
Met zo iemand moet je ook niet verder gaan, ik kan je nu al vertellen als er op een zeker moment kinderen in het spel komen gaat het fout.
Kinderen hebben, en elke ouder op dit forum zal dit bevestigen de natuurlijke gave om het bloed onder je nagels vandaan te halen precies daar waar jou zwakke plek ligt.
Als hij jou al niet kan handelen dan gaat het waarschijnlijk mis als er een kind komt.
Gewoon kappen want zelfs als hij hulp gaat zoeken is dit een enorm risico en zal je altijd op je hoede zijn alsof je daar zin in hebt.
Als jullie geen kinderen willen is het misschien nog de moeite waard om via therapie er aan te werken maar ik denk na die tweede keer is jouw vertrouwen te ernstig beschadigd om het weer te vergeven en vergeten.
blablablabla
Mijn advies: wegwezen.
Dat is nu kut, maar beter in the long run.
Dat is nu kut, maar beter in the long run.
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
Hmm. Maar TS speelt nu wel het slachtoffer, maar heeft ze wel door waar de discussie eigenlijk over ging?
Waar ging de discussie eigenlijk over?
Anyway, voor dit soort zaken moet je samen in therapie, als je in therapie gaat. Want het probleem ligt nooit bij 1 persoon.
Als hij zo ver gaat dat hij fysiek wordt, dan moet jij wel heel weinig begrip hebben getoond voor zijn probleem. Je zegt zelf dat hij niet agressief is en een hele aardige kerel.
En de manier waarop je schrijft "iets wat gewoon zijn jaloezie is" zegt me al genoeg dat jij een persoon bent die makkelijk oordeelt en geen ruimte meer overlaat voor enige discussie.
Gooi niet alles op hem. Waar twee vechten hebben twee schuld. Als je DAT beseft, dan is er een kans. Ook jij moet je aanpassen.
Vrouwen hebben ook zo een talent om het bloed onder je nagels vandaan te halen. Misschien moet je daar wat voorzichtiger mee omspringen. Respect voor elkaar moet van beide kanten komen.
Mannen zijn niet jaloers. Niet op de manier dat vrouwen dat zijn. Mannen kunnen bezitterig zijn, maar dat is wat anders dan jaloers.quote:Tijdens een discussie over iets wat gewoon zijn jaloezie is
Waar ging de discussie eigenlijk over?
Anyway, voor dit soort zaken moet je samen in therapie, als je in therapie gaat. Want het probleem ligt nooit bij 1 persoon.
Als hij zo ver gaat dat hij fysiek wordt, dan moet jij wel heel weinig begrip hebben getoond voor zijn probleem. Je zegt zelf dat hij niet agressief is en een hele aardige kerel.
En de manier waarop je schrijft "iets wat gewoon zijn jaloezie is" zegt me al genoeg dat jij een persoon bent die makkelijk oordeelt en geen ruimte meer overlaat voor enige discussie.
Gooi niet alles op hem. Waar twee vechten hebben twee schuld. Als je DAT beseft, dan is er een kans. Ook jij moet je aanpassen.
Vrouwen hebben ook zo een talent om het bloed onder je nagels vandaan te halen. Misschien moet je daar wat voorzichtiger mee omspringen. Respect voor elkaar moet van beide kanten komen.
@cactus
Ik gun niemand dit! Ik bedoelde dit meer als: waarom ik, terwijl je altijd verwacht dat het bij anderen gebeurt waarvan je het verwacht en je dan advies kan geven: ga zsm bij hem weg!
Zo bedoelde ik het. Het is gewoon bijna niet realistisch dat ik zelf hier dan in beland. En ik snap nu hoe moeilijk dit is en vooral gooi je alles weg of ga je voor die toekomst.
@Cue_
Ik snap ook niet dat hij zo boos kan worden terwijl er tussen die 2x zo'n lange tijd niks aan de hand was. Helpt hulp dan wel? Ik bedoel het is 2x gebeurt over een lange periode niet wekelijks.
Ik gun niemand dit! Ik bedoelde dit meer als: waarom ik, terwijl je altijd verwacht dat het bij anderen gebeurt waarvan je het verwacht en je dan advies kan geven: ga zsm bij hem weg!
Zo bedoelde ik het. Het is gewoon bijna niet realistisch dat ik zelf hier dan in beland. En ik snap nu hoe moeilijk dit is en vooral gooi je alles weg of ga je voor die toekomst.
@Cue_
Ik snap ook niet dat hij zo boos kan worden terwijl er tussen die 2x zo'n lange tijd niks aan de hand was. Helpt hulp dan wel? Ik bedoel het is 2x gebeurt over een lange periode niet wekelijks.
Ik vind dit een beetje drogredenen, agressief worden is nooit de oplossing en mannen kunnen wel degelijk jaloers zijn, naast bezitterig zijn.quote:
Hmm. Maar TS speelt nu wel het slachtoffer, maar heeft ze wel door waar de discussie eigenlijk over ging?
[..]
Mannen zijn niet jaloers. Niet op de manier dat vrouwen dat zijn. Mannen kunnen bezitterig zijn, maar dat is wat anders dan jaloers.
Waar ging de discussie eigenlijk over?
Anyway, voor dit soort zaken moet je samen in therapie, als je in therapie gaat. Want het probleem ligt nooit bij 1 persoon.
Als hij zo ver gaat dat hij fysiek wordt, dan moet jij wel heel weinig begrip hebben getoond voor zijn probleem. Je zegt zelf dat hij niet agressief is en een hele aardige kerel.
En de manier waarop je schrijft "iets wat gewoon zijn jaloezie is" zegt me al genoeg dat jij een persoon bent die makkelijk oordeelt en geen ruimte meer overlaat voor enige discussie.
Gooi niet alles op hem. Waar twee vechten hebben twee schuld. Als je DAT beseft, dan is er een kans. Ook jij moet je aanpassen.
Vrouwen hebben ook zo een talent om het bloed onder je nagels vandaan te halen. Misschien moet je daar wat voorzichtiger mee omspringen. Respect voor elkaar moet van beide kanten komen.
Ik weet hoe het voelt om je bedreigd te voelen door de man die je liefhebt en dat is een verschrikkelijk gevoel.
Ik erken mijn fout in onze ruzies echt wel, maar zo'n agressiviteit dat je echt bang bent dat hij je pijn gaat doen gaat veels te ver, kan je je woede niet onder controle houden, loop dan weg.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ja, dat helpt in de meeste gevallen wel echt.quote:
@cactus
Ik gun niemand dit! Ik bedoelde dit meer als: waarom ik, terwijl je altijd verwacht dat het bij anderen gebeurt waarvan je het verwacht en je dan advies kan geven: ga zsm bij hem weg!
Zo bedoelde ik het. Het is gewoon bijna niet realistisch dat ik zelf hier dan in beland. En ik snap nu hoe moeilijk dit is en vooral gooi je alles weg of ga je voor die toekomst.
@Cue_
Ik snap ook niet dat hij zo boos kan worden terwijl er tussen die 2x zo'n lange tijd niks aan de hand was. Helpt hulp dan wel? Ik bedoel het is 2x gebeurt over een lange periode niet wekelijks.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Er is geen enkel excuus om iemand fysiek aan te vallen. Hoe extreem kut je communicatie of relatie ook is dan ga je een grens over waar jouw hele verhaal van samen ruzie beiden schuld niet meer op gaat.quote:
Hmm. Maar TS speelt nu wel het slachtoffer, maar heeft ze wel door waar de discussie eigenlijk over ging?
[..]
Mannen zijn niet jaloers. Niet op de manier dat vrouwen dat zijn. Mannen kunnen bezitterig zijn, maar dat is wat anders dan jaloers.
Waar ging de discussie eigenlijk over?
Anyway, voor dit soort zaken moet je samen in therapie, als je in therapie gaat. Want het probleem ligt nooit bij 1 persoon.
Als hij zo ver gaat dat hij fysiek wordt, dan moet jij wel heel weinig begrip hebben getoond voor zijn probleem. Je zegt zelf dat hij niet agressief is en een hele aardige kerel.
En de manier waarop je schrijft "iets wat gewoon zijn jaloezie is" zegt me al genoeg dat jij een persoon bent die makkelijk oordeelt en geen ruimte meer overlaat voor enige discussie.
Gooi niet alles op hem. Waar twee vechten hebben twee schuld. Als je DAT beseft, dan is er een kans. Ook jij moet je aanpassen.
Vrouwen hebben ook zo een talent om het bloed onder je nagels vandaan te halen. Misschien moet je daar wat voorzichtiger mee omspringen. Respect voor elkaar moet van beide kanten komen.
En mannen niet jaloers?????????? Ehmmmmm....
blablablabla
Natuurlijk helpt hulp.. mits hij er zelf achter staat om te doen.quote:
@Cue_
Ik snap ook niet dat hij zo boos kan worden terwijl er tussen die 2x zo'n lange tijd niks aan de hand was. Helpt hulp dan wel? Ik bedoel het is 2x gebeurt over een lange periode niet wekelijks.
Dat het niet dagelijks/wekelijks gebeurd zegt niets.. het gebeurd! En het zou al niet moeten gebeuren. Dat heb je zelf ook wel door anders had je nooit dit topic geopend
Ruzie maken en fysiek bedreigen... twee verschillende grootheden.quote:
Hmm. Maar TS speelt nu wel het slachtoffer, maar heeft ze wel door waar de discussie eigenlijk over ging?
[..]
Mannen zijn niet jaloers. Niet op de manier dat vrouwen dat zijn. Mannen kunnen bezitterig zijn, maar dat is wat anders dan jaloers.
Waar ging de discussie eigenlijk over?
Anyway, voor dit soort zaken moet je samen in therapie, als je in therapie gaat. Want het probleem ligt nooit bij 1 persoon.
Als hij zo ver gaat dat hij fysiek wordt, dan moet jij wel heel weinig begrip hebben getoond voor zijn probleem. Je zegt zelf dat hij niet agressief is en een hele aardige kerel.
En de manier waarop je schrijft "iets wat gewoon zijn jaloezie is" zegt me al genoeg dat jij een persoon bent die makkelijk oordeelt en geen ruimte meer overlaat voor enige discussie.
Gooi niet alles op hem. Waar twee vechten hebben twee schuld. Als je DAT beseft, dan is er een kans. Ook jij moet je aanpassen.
Vrouwen hebben ook zo een talent om het bloed onder je nagels vandaan te halen. Misschien moet je daar wat voorzichtiger mee omspringen. Respect voor elkaar moet van beide kanten komen.
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
Praat hij wel over dingen die hem dwarszitten?
Dat deed ik namelijk vroeger ook niet, en dat werd allemaal opgepot totdat de bom een keer barstte en ik verschrikkelijk boos kon worden om een heel pietluttig iets. Niet direct een oplossing, maar misschien wel iets waardoor het lijkt alsof er een jaar niks aan de hand is en dan opeens de bom barst.
Dat deed ik namelijk vroeger ook niet, en dat werd allemaal opgepot totdat de bom een keer barstte en ik verschrikkelijk boos kon worden om een heel pietluttig iets. Niet direct een oplossing, maar misschien wel iets waardoor het lijkt alsof er een jaar niks aan de hand is en dan opeens de bom barst.
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
@retepv
De discussie ging over mijn gedrag op mijn telefoon. Ik moet de hele tijd verantwoorden met wie ik aan het whatsappen ben en wat ik op facebook zet en doe, met wie ik chat etc.. Je hebt wel gelijk, het is ook een beetje mijn schuld. Ik heb gezegd dat het hem niks aan gaat als hij zo achterdochtig doet en normaal moet doen. En ik het hem pas vertel als hij gewoon normaal kan doen. Ik check hem nooit en hij wil het liefst in mijn telefoon kijken wat ik aan het doen ben of heb gedaan. Die discussie hadden we wel vaker maar die avond ging het wat verder dan normaal toen hij mijn telefoon wou zien.
Ik zit trouwens elke avond met mijn vriendinnen te whatsappen. Dat heb ik hem al 1000x gezegd en wou dat gewoon niet blijven herhalen.
De discussie ging over mijn gedrag op mijn telefoon. Ik moet de hele tijd verantwoorden met wie ik aan het whatsappen ben en wat ik op facebook zet en doe, met wie ik chat etc.. Je hebt wel gelijk, het is ook een beetje mijn schuld. Ik heb gezegd dat het hem niks aan gaat als hij zo achterdochtig doet en normaal moet doen. En ik het hem pas vertel als hij gewoon normaal kan doen. Ik check hem nooit en hij wil het liefst in mijn telefoon kijken wat ik aan het doen ben of heb gedaan. Die discussie hadden we wel vaker maar die avond ging het wat verder dan normaal toen hij mijn telefoon wou zien.
Ik zit trouwens elke avond met mijn vriendinnen te whatsappen. Dat heb ik hem al 1000x gezegd en wou dat gewoon niet blijven herhalen.
Wegwezen bij zo'n vent. Dit gaat van kwaad tot erger. 
If you lie down with dogs, you get up with fleas.
Loop dan weg... Met een vrouw die dan nog even jennend achter je aanloopt omdat ze denkt dat ze gewonnen heeft. Je weet zelf heel goed dat veel vrouwen dit soort dingen doen.quote:
[..]
Ik vind dit een beetje drogredenen, agressief worden is nooit de oplossing en mannen kunnen wel degelijk jaloers zijn, naast bezitterig zijn.
Ik weet hoe het voelt om je bedreigd te voelen door de man die je liefhebt en dat is een verschrikkelijk gevoel.
Ik erken mijn fout in onze ruzies echt wel, maar zo'n agressiviteit dat je echt bang bent dat hij je pijn gaat doen gaat veels te ver, kan je je woede niet onder controle houden, loop dan weg.
Ik zeg alleen dat je ook naar jezelf moet kijken. Wat heb je gedaan om deze agressie op te wekken? Tenslotte was hij lief en aardig en niet agressief, totdat je ruzie ging maken. Jij bent niet de enige met wie hij ruzie maakt, waarom wordt hij niet agressief bij die andere mensen?
Ik verdedig hem niet, ik hou jou een spiegel voor.
Dat een man groter en sterker is dan een vrouw is nog geen reden om te stellen dat de vrouw 'dus' altijd het slachtoffer is.
Als je bang bent voor zijn fysieke kracht, zorg dan dat de ruzie niet zo ver komt, je hebt zelf ook een verantwoording ten opzichte van hem. Het gaat twee kanten op.
Als hij nou vaak agressief is en agressieproblemen heeft, dan is het wat anders. Maar hij is in 4 jaar tijd 2 keer zo boos geworden dat hij agressief werd. Dat is helemaal niks. Ik ken mannen die 2 keer per dag agressief zijn.
Ik kies simpelweg geen partij. Als je me dat kwalijk neemt, vraag ik me af of jij wel zo geschikt bent om onpartijdig advies te geven.
Een man is geen stuk speelgoed, hij is niet een statussymbool maar een mens. Lees dit nog maar eens goed, en vertel me dan nog maar eens dat TS haar vriend niet als statussymbool ziet:
quote:Toen we elkaar leerden kennen was hij een lieve, slimme, intelligente en knappe jongen waar veel meiden voor vielen, maar ik uiteindelijk met hem vandoor ging. Ik waande mij de gelukkigste op aarde!
Dat bedoel ik. Behandel hem eens als mens in plaats van als bezit.quote:
@retepv
De discussie ging over mijn gedrag op mijn telefoon. Ik moet de hele tijd verantwoorden met wie ik aan het whatsappen ben en wat ik op facebook zet en doe, met wie ik chat etc.. Je hebt wel gelijk, het is ook een beetje mijn schuld. Ik heb gezegd dat het hem niks aan gaat als hij zo achterdochtig doet en normaal moet doen. En ik het hem pas vertel als hij gewoon normaal kan doen.
Hij heeft al 26 jaar een moeder gehad. Nu wil hij wel eens een vrouw die dingen MET hem doet, in plaats van hem vertelt wat hij wel en niet moet doen.
Heb je hem, in plaats van hem verteld wat hij wel en niet moet doen, wel eens gevraagd WAAROM hij wil dat jij je moet verantwoorden?
Wat is er de reden van dat hij zo achterdochtig is? Hij wil onvoorwaardelijke liefde, zonder jaloers te hoeven te zijn, maar jij geeft hem blijkbaar niet dat vertrouwen in jou.
Je bent zelf op de verkeerde weg. Jij zegt hem dingen, maar jij vraagt niet. Je probeert hem niet eens te begrijpen.
Jij vindt gewoon dat hij zich op jouw prive terrein begeeft (met betrekking tot whatsapps etc.), en je jaagt hem gewoon weg wanneer hij dat doet.
Dat is toch geen relatie? Jij hebt hem als statussymbool, dat is mijn oordeel. Het feit dat jij een vrouw bent wil niet automatisch zeggen dat jij de wijsheid over relaties in pacht hebt.
De man moet zich in de relatie aan de vrouw aanpassen en de vrouw moet zich in de relatie aan de man aanpassen. Anders woon je alleen maar in hetzelfde huis en heb je helemaal geen relatie.
[ Bericht 21% gewijzigd door RetepV op 06-06-2013 12:25:45 ]
Daar zal hij wel wat aan moeten doen. Als hij zonder aanleiding zo jaloers is, is dat niet gezond. Dat het dan vaker tot uitbarstingn gaat komen, lijkt me evident.quote:
@retepv
De discussie ging over mijn gedrag op mijn telefoon. Ik moet de hele tijd verantwoorden met wie ik aan het whatsappen ben en wat ik op facebook zet en doe, met wie ik chat etc.. Je hebt wel gelijk, het is ook een beetje mijn schuld. Ik heb gezegd dat het hem niks aan gaat als hij zo achterdochtig doet en normaal moet doen. En ik het hem pas vertel als hij gewoon normaal kan doen. Ik check hem nooit en hij wil het liefst in mijn telefoon kijken wat ik aan het doen ben of heb gedaan. Die discussie hadden we wel vaker maar die avond ging het wat verder dan normaal toen hij mijn telefoon wou zien.
Ik zit trouwens elke avond met mijn vriendinnen te whatsappen. Dat heb ik hem al 1000x gezegd en wou dat gewoon niet blijven herhalen.
Is er reden tot zijn jaloezie? Ben je bv vreemdgegaan of intiem contact met iemand anders gehad?
Ik zou, als je dit nog een kans wil geven, wat iedereen al zei in therapie gaan met hem.
Het wordt ieg niet beter als je gewoon weer teruggaat.
Nigga whut?quote:
[..]
Dat bedoel ik. Behandel hem eens als mens in plaats van als bezit.
Hij heeft al 26 jaar een moeder gehad. Nu wil hij wel eens een vrouw die dingen MET hem doet, in plaats van hem vertelt wat hij wel en niet moet doen.
. Je leest dingen die er niet zijn. Zelfreflectie is leuk hoor, maar in dit geval slaat het nergens op.
