LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Zeer omstreden kunstenaar Otto Mühl overleden, dictator en sekskeizer
De zeer omstreden Oostenrijkse kunstenaar Otto Mühl is overleden. Hij stierf gisteren in Portugal op 87-jarige leeftijd. Dat werd vandaag bekend. De kunst van Mühl was controversieel, maar zijn levensstijl was bijkans nog provocerender.
Mühl was mede-oprichter van de Weense Actionisten, een controversiële kunstbeweging in de jaren zestig. Zijn werk schokte veel mensen door het gebruik van bloed, uitwerpselen en andere lichaamssappen als materialen.
NRC-redacteur Karin Juk schreef in 1998 over Mühl:
“De fascinatie van de antifascistische avant-garde voor bloed en faeces manifesteerde zich in 1968 voor het eerst. Naakte studenten lieten, staande op de katheder, hun ontlasting de vrije loop - een actie die als revolutionair werd beschouwd. Het was de doorbraak van Otto Mühl.”
NRC-redacteur André Spoor schreef drie jaar eerder over de kunst van Mühl:
Het Aktionisme met Mühls en Brus' Materialaktionen en Totalaktionen, waarbij niet zuinig werd omgesprongen met bloed, sperma, urine, poep en naakte lijven, en Hermann Nitsch' Orgiën-Mysteriën-Theater, wordt ook door de Weense autoriteiten erkend als een belangrijke stroming in de Oostenrijkse kunst van onze tijd.
Dictator en sekskeizer
Maar het privéleven van Mühl was zo mogelijk nog heviger omstreden. Zo leidde hij jarenlang de zakelijk succesvolle Friedrichshof-commune, die echter in opspraak kwam door orgieën, incest en vrije seks. Mühl had binnen zijn commune ook seks met minderjarigen en werd daarvoor in 1991 veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf.
NRC-redacteur Spoor schreef in 1995:
“Met verbluffing berichtte de wereldpers toen over de man die eerst met o.a. Penis- en Vagina- Aktionen schandaal gemaakt had en tenslotte een commune van 300 volwassenen en 150 kinderen had gesticht, waarin de leden zich via bio-energetische Selbstdarstellungen bevrijdden door (gespeelde) oermoorden op hun ouders, zo kwamen tot overwinning van het incesttaboe om daarna hun genitale en sociale identiteit te ontwikkelen, waarin vrije seks, gemeenschappelijk eigendom en totale democratie konden worden gepraktiseerd. De commune was zakelijk succesvol, maar als sociaal-utopisch experiment een mislukking. Van democratie was geen sprake, leider Mühl ontwikkelde zich tot dictator en sekskeizer.”
En NRC-redacteur Juk vulde drie jaar later in haar artikel aan:
"Aan het begin van de jaren zeventig trok Mühl zich terug op het platteland.Samen met volgelingen richtte hij de commune Friedrichshof op. Het regime was daar van meet af aan totalitair. Emotionele relaties tussen leden waren verboden, wel moest iedereen voortdurend seks hebben. Twee keer per dag kwamen de leden bijeen om op te biechten wat ze fout hadden gedaan of gedacht of om anderen te verklikken. De bij deze gelegenheid afgestrafte leden zakten onmiddellijk in de hiërarchie die dagelijks met naamkaartjes op een prikbord werd vastgesteld. Mühl beschikte als onbetwiste leider over een harem en een 'Eerste Vrouw'."
Mühl bood in 2010 overigens zijn excuses aan aan degenen die hij in de Friedrichshof-commune als minderjarige had misbruikt.
Mühl was mede-oprichter van de Weense Actionisten, een controversiële kunstbeweging in de jaren zestig. Zijn werk schokte veel mensen door het gebruik van bloed, uitwerpselen en andere lichaamssappen als materialen.
NRC-redacteur Karin Juk schreef in 1998 over Mühl:
“De fascinatie van de antifascistische avant-garde voor bloed en faeces manifesteerde zich in 1968 voor het eerst. Naakte studenten lieten, staande op de katheder, hun ontlasting de vrije loop - een actie die als revolutionair werd beschouwd. Het was de doorbraak van Otto Mühl.”
NRC-redacteur André Spoor schreef drie jaar eerder over de kunst van Mühl:
Het Aktionisme met Mühls en Brus' Materialaktionen en Totalaktionen, waarbij niet zuinig werd omgesprongen met bloed, sperma, urine, poep en naakte lijven, en Hermann Nitsch' Orgiën-Mysteriën-Theater, wordt ook door de Weense autoriteiten erkend als een belangrijke stroming in de Oostenrijkse kunst van onze tijd.
Dictator en sekskeizer
Maar het privéleven van Mühl was zo mogelijk nog heviger omstreden. Zo leidde hij jarenlang de zakelijk succesvolle Friedrichshof-commune, die echter in opspraak kwam door orgieën, incest en vrije seks. Mühl had binnen zijn commune ook seks met minderjarigen en werd daarvoor in 1991 veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf.
NRC-redacteur Spoor schreef in 1995:
“Met verbluffing berichtte de wereldpers toen over de man die eerst met o.a. Penis- en Vagina- Aktionen schandaal gemaakt had en tenslotte een commune van 300 volwassenen en 150 kinderen had gesticht, waarin de leden zich via bio-energetische Selbstdarstellungen bevrijdden door (gespeelde) oermoorden op hun ouders, zo kwamen tot overwinning van het incesttaboe om daarna hun genitale en sociale identiteit te ontwikkelen, waarin vrije seks, gemeenschappelijk eigendom en totale democratie konden worden gepraktiseerd. De commune was zakelijk succesvol, maar als sociaal-utopisch experiment een mislukking. Van democratie was geen sprake, leider Mühl ontwikkelde zich tot dictator en sekskeizer.”
En NRC-redacteur Juk vulde drie jaar later in haar artikel aan:
"Aan het begin van de jaren zeventig trok Mühl zich terug op het platteland.Samen met volgelingen richtte hij de commune Friedrichshof op. Het regime was daar van meet af aan totalitair. Emotionele relaties tussen leden waren verboden, wel moest iedereen voortdurend seks hebben. Twee keer per dag kwamen de leden bijeen om op te biechten wat ze fout hadden gedaan of gedacht of om anderen te verklikken. De bij deze gelegenheid afgestrafte leden zakten onmiddellijk in de hiërarchie die dagelijks met naamkaartjes op een prikbord werd vastgesteld. Mühl beschikte als onbetwiste leider over een harem en een 'Eerste Vrouw'."
Mühl bood in 2010 overigens zijn excuses aan aan degenen die hij in de Friedrichshof-commune als minderjarige had misbruikt.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik denk er het mijne van.quote:Op dinsdag 28 mei 2013 14:10 schreef _The_General_ het volgende:
Tong, geef je eigen mening eerst eens ipv hier te ctrl v'en!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Obscuurquote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Over deze kunstenaarquote:Op woensdag 29 mei 2013 21:47 schreef Gits het volgende:
[..]
ja obscuur,
in de betekenis van:
duister, onbekend, van weinig aanzien
dit is al het 3e topic
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zal m'n best doen.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:
Even inzenden voor de nieuwe woordenlijst 2013
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
Zeer omstreden kunstenaar Otto Mühl overleden, dictator en sekskeizer
