Omdat de Duitsers niet wisten wat ze met al die opgepakte Joden aan moesten, werden ze bijeen gebracht in speciaal gebouwde kampen. Dat waren de concentratiekampen.
Er ontstonden concentratiekampen in Duitsland en in alle landen onder de Duitse heerschappij.
Deze concentratiekampen waren afgezet met meters hoge prikkeldraad. Soms twee rijen dik.
Het prikkeldraad stond vaak onder 'hoogspanning' (= dodelijke elektriciteit).
Op wachttorens rondom het kamp stonden Duitse soldaten om iedereen neer te schieten die wilde vluchten.De Nazi's stuurden duizenden Joden naar concentratiekampen, waar velen werden vermoord of zich dood werkten.
Vrijwel altijd werden ze vervoerd in veewagons of verzegelde vrachtcontainers. Soms met 100 tot 150 mensen bij elkaar. In veel afgelegen gebieden werden Joden opgepakt en naar het dichtstbijzijnde station gestuurd voor deportatie per trein (deportatie = het wegvoeren van Joden naar concentratiekampen).Soms moesten ze dagen achtereen lopen met hun koffers op hun rug.
De eerste gedeporteerden kwamen uit Polen.
Na aankomst in het concentratiekamp werd het overgrote deel van de gevangenen rechtstreeks naar de gaskamer gestuurd.
Eenmaal in een concentratiekamp aangekomen werden de mannen, en de vrouwen gescheiden. Op het perron moesten ze al in rijen gaan staan voor selectie.
De sterksten mochten in de rij gaan staan voor arbeid, de zwakkeren gingen in een rij staan om vergast te worden. De mannen en vrouwen die geselecteerd werden als arbeidskrachten en in leven mochten blijven, moesten hun hoofd kaal scheren en een nummer laten tatoeëren in hun onderarm (Auschwitz).Hierna stonden ze uren in rijen opgesteld.
Veel vrouwen, vooral niet-Joden, werkten als dwangarbeiders in fabrieken rond het kamp.
Eén van de taken die moesten gedaan worden was het sorteren van de bezittingen van de nieuw aangekomen gevangenen.
De Nazi’s bedachten de ‘Endlösung’ voor wat ze als het Jodenvraagstuk zagen, en bouwden vernietigingskampen, waar elke dag massa’s Joden werden gedood.
Niemand weet precies hoeveel Joden er zijn vermoord, maar waarschijnlijk zijn het er tussen de 5 en 6 miljoen!
Twee verhalen van overlevenden...
Ze tatoeëerden mij en ze zeiden dat dat voortaan mijn naam was. Mijn naam was A-5143. Je naam was dus een nummer.
Ik voelde me net alsof ik een dier was.
Ik schaamde me toen ze mijn hoofd kaal schoren en ons bevolen onze kleren uit te doen. Ik wenste dat de grond onder mij zich zou openen en me op zou slokken.
Geschreven door Lilly Malnick
Ze namen ons mee naar een doucheruimte. Ze zeiden dat we onze schoenen en kleren uit moesten doen. Het bleek dat de douches in werkelijkheid het gas moesten verspreiden. Ik weet alleen nog dat het donker was en dat de Duitsers erg nerveus waren, en dat toen het gas niet werkte ze erg boos werden en begonnen te schreeuwen “Dit is nog nooit gebeurd”.
De blokoudste keek naar ons en begon te schreeuwen “Hoe kan dit gebeuren? Waarom zijn jullie weer terug? Jullie horen niet meer terug te komen!"
Ik denk dat dit de enige keer was dat het gas niet werkte in Auschwitz.
Geschreven door Alice Lok
De kampen werden bewaakt door de SS.
Maar veel bewakers werden ook uit de omgeving gerekruteerd ( = geronseld, gevraagd).Deze bewakers moesten de wachttorens bemannen en alle gevangenen die probeerden te ontsnappen neerschieten
De SS-officieren die het kamp leidden maakten gebruik van een aantal gevangenen om hen te helpen bij de selectie van de nieuw aangekomen gevangenen. Deze gevangenen noemden ze de Kapo’s (kampoudsten).
Deze vertrouwelingen konden aan hun opvallende gestreepte uniformen herkend worden.
Zo vertelden veel overlevenden uit Auschwitz dat zij geholpen zijn door de vertrouwelingen, die hen vertelden dat ze zich ouder moesten voordoen, of moesten zeggen dat ze een bepaald beroep hadden. Door deze vorm van verzet wisten de vertrouwelingen enkele levens te redden.
Een rechtbank vroeg na de oorlog aan een nazi hoe het mogelijk was om zoveel miljoenen mensen te doden…
“Mogelijk?”, zei hij.
“Dat was niet zo moeilijk.
Het was mogelijk binnen 24 uur 10.000 mensen uit te roeien.
Het doden kostte de minste tijd.
Het verbranden nam alle tijd in beslag.
Het doden was eenvoudig. Wij hadden niet eens bewakers nodig om ze naar de gaskamers te drijven. Ze gingen gewoon naar binnen in de verwachting dat ze gingen douchen, en in plaats van water zetten wij het gifgas aan.
Het ging allemaal heel snel.”
Naast de ongeveer zes miljoen Joodse doden, stierven in de kampen ook :
2/3 miljoen etnische Russen (meestal krijgsgevangenen)
1,8/2 miljoen etnische Polen
220.000/1.500.000 Roma/Sinti
200.000/250.000 gehandicapten
80.000/200.000 vrijmetselaars
5.000/15.000 homoseksuelen
2.500/5.000 Jehova's getuigen
Nog een fijne avond en slaap lekker in je bedje