Hoe kom ik hier uit?

Mijn situatie is als volgt. Binnenkort word ik 25 jaar. Ik ben dakloos, want ik kan de huur niet meer betalen.

Ik heb een waardeloze WO-bachelor en drie jaar werkervaring als uitzendkracht op uiteenlopende afdelingen van verschillende organisaties. Ik werkte bijvoorbeeld aan de planning, organisatie, marketing en communicatie van evenementen, ik ondersteunde de redactie van webpagina's en gaf voorlichting aan scholieren over studeren aan de universiteit, maar stak ook mijn handen uit de mouwen in de rol van schoonmaker, schilder, sorteerder en verhuizer. Toch kreeg ik nooit de kans op een vaste baan of een volledige werkweek en zodoende heb ik grote schulden opgebouwd. Solliciteren heeft ruim 3 jaar niets meer opgeleverd dan tijdelijk werk voor zo'n 10 euro per uur.

Ik heb geen sociale contacten. Mijn ouders spreek ik al jaren niet meer en wil ik ook nooit meer zien. Zij hadden al lang geen contact meer met hun familieleden en dat zijn nu vreemden voor mij. Verder maakte ik geen vrienden en heb ik geen kennissen, noch een vriendin.

Het is vooralsnog niet gelukt om een uitkering te krijgen. Het UWV doet niets om mij te helpen aan een baan, maar stuurt mij wel weg om te solliciteren op de 'algemeen geaccepteerde arbeid' die ik niet kan krijgen. Vervolgens moet ik de aanvraagprocedure, die maanden kan duren, opnieuw starten, omdat ik een dag later dan de vooraf gestelde deadline bel voor een vervolgafspraak. Immers, ik was aan het solliciteren!

Gesprekken met sociale hulpverleners leveren mij niets op. Zij hebben mij niets meer te bieden dan een open deur en geven mij niet de indruk dat ze zich oprecht zorgen maken. Vanochtend stuurde ik bijvoorbeeld een mail met een aanvraag voor een nieuw en tijdelijk postadres, alsook een verblijfplaats voor in de nacht, maar daar heeft geen hulpverlener op gereageerd. Daarom slaap ik nu voor de tweede nacht buiten en dat is best koud en oncomfortabel (knipoog).

Wat ik nodig heb om verder te komen in het leven is iemand die mij een kans geeft op financiële zekerheid. Nu ben ik slechter af dan 10 jaar geleden. Toen wandelde ik een zorginstelling binnen en kwam ik naar buiten met een fulltime zomervakantiebaan. Ik had hoop een betere toekomst en werd ik nog intellectueel uitgedaagd op school.

Nu heb ik een waardeloos diploma, schulden en geen hoop om meer te zijn dan een wegwerpbatterij. Hoe creëer ik zo'n kans?

[ Bericht 14% gewijzigd door SomewhatCereal op 05-05-2013 13:28:53 ]

quote:

Op vrijdag 3 mei 2013 22:16 schreef Kumerian het volgende:

[..]

Waar haal je de illusie vandaan dat hulpverleners die met daklozen werken überhaupt ooit mail lezen?!

Sta op en loop! Er is in iedere gemeente een daklozen nachtopvang. Daar moet je je persoonlijk melden. Die hebben geen EMail! Die kunnen je ook een postadres leveren.
Vergeet ondertussen dat soliciteren maar. Zolang jij dakloos bent gaat toch geen bedrijf je aan nemen en het UWV weet dat ook. Regel nou eerst dat postadres en de opvang maar eens!

Om kort samen te vatten: God wat ben je zielig. Maar met zielig los je niks op. Met iets doen wel! Ga iets doen!

Het was niet de bedoeling om medelijden te wekken. Ik zoek een praktische oplossing, maar de open deur is niet aan mij besteed, want er zijn een aantal dingen waar je niet bij stil bij lijkt te staan:

- Ik heb gisteren de hele nacht gewandeld om warm te blijven en de hulpverlenende instanties zijn minstens een uur wandelen van mijn huidige omgeving. Mijn benen konden vandaag even niet meer.
- Daklozenopvang kost geld. Het Leger des Heils bijvoorbeeld vraagt 10 euro per overnachting. Dat kan ik niet betalen.
- Een bed moet van te voren gereserveerd worden..
- Ik heb de afgelopen maand nog 2 werkgevers gehad en in totaal 36 uur gewerkt, ik vertel niet dat ik dakloos ben en zie er naar verhouding nog verzorgd uit. Waarom zou een bedrijf mij niet in dienst willen nemen?
- Het aanvragen van een uitkering leidt tot een gemene vicieuze cirkel: als ik al een uitkering krijg, dan moet ik ook solliciteren. Vind ik een tijdelijke baan, dan heb ik geen recht meer op een uitkering. Als het werk dan ophoudt, dan heb ik opnieuw geen inkomen, want een nieuwe uitkeringsaanvraag brengt weer nieuwe procedures met zich mee.

Toch bedankt voor je inbreng.

quote:

Op vrijdag 3 mei 2013 22:22 schreef NaturalHerbs het volgende:
Als je het zo bij elkaar opsomt klinkt het behoorlijk fucked up. Maar tegelijkertijd is alles al gelijk vele malen beter wanneer je een vaste baan hebt. Dan heb je een inkomen en je huis terug (en daarmee je basis). Voor nu zou ik onderdak zoeken bij bijv het leger des heils. Daar zijn ze immers voor en onderdak is je eerste prioriteit. Van daaruit blijven zoeken naar een baan en hulp.

Ik vraag me af waarom je geen fatsoenlijke baan kunt vinden met een WO-bachelor en aardig wat werkervaring. Daar begrijp ik echt niets van. Je komt op mij over als een intelligent persoon. Wat voor bachelor is het?

Wat is er veranderd in jou in vergelijking tot 10 jaar geleden? Wat zegt je gut feeling over waarom niemand je meer wil hebben voor een basic baantje en waarom men je niet te lijkt willen helpen?

Voor mijn gevoel hoefde ik vroeger alleen maar enthousiast de werkgever te begroeten en uit te leggen dat ik het werk heel graag wil doen. Tegenwoordig moet je recente werkervaring hebben met de vacante positie, aangevuld met MBO-diploma's en certificaten. Vervolgens moet je jezelf ook heel goed kunnen verkopen in een kruisverhoor waarin je word doorgezaagd over je sterke en zwakke punten, je ambities en hoe de vacature daar op aansluit, je motivatie om om dit specifieke werk te verrichten en je affiniteit voor precies deze werkgever. Vaak in meerdere gesprekken, 1 keer bij het uitzendbureau en soms tot wel 2 keer bij de werkgever.

Ik vind het om verschillende redenen moeilijk om dit spel te spelen: ik vind het onzin, ben niet goed gebekt en eb geen oprechte motivatie, omdat ik na 3 jaar doodmoe ben van het opknappen van de rotklusjes onder de pretentie dat ik het hartstikke leuk vind om te doen en dat het zogenaamd hartstikke goed op mijn CV staat.

Verder krijg ik door het gebrek aan sociale contacten ook nagenoeg geen feedback op mijn houding en gedrag. Ironisch, gezien ik een communicatiebachelor heb waar ik nooit wat mee wilde doen.

quote:

Op vrijdag 3 mei 2013 22:57 schreef kwiwi het volgende:
Je kunt de 10 euro per nacht niet betalen maar hebt wel een telefoon/laptop met internet?

Toen de deurwaarder aan mijn deur klopte, heb ik mijn laptop ingepakt in mijn schoudertas. Ik had zijn komst al geanticipeerd en de noodzakelijke levensmiddelen ingepakt. Daarnaast zit ik nu buiten op een onbeveiligd netwerk van een studentencomplex. Verder vind ik het nogal een gemene opmerking.

quote:

Op vrijdag 3 mei 2013 23:04 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Gemeen? Jij komt hier vragen om een praktische oplossing en dan lijkt me dit een hele logische vraag. Je hebt schijnbaar nog wat om te verkopen als het nodig is.

Deze laptop is 3 jaar oud en van de Media Markt. Dat levert weinig op. Sollicitatiebrieven typen lijkt mij een betere investering in een oplossing voor de lange termijn.

Waar ik om vraag is het creëren van een kans. Een uitkering en een verblijfplaats lost niet het onderliggende probleem op, namelijk dat ik geen vast werk kan krijgen en ik verder geen leven heb.

Er zijn een aantal redenen waarom ik geen sociale contacten heb. Ten eerste heb ik van thuis uit niets gekregen. Ten tweede ben ik zowel op de basisschool, de middelbare school alsook op de universiteit gepest, genegeerd en buitengesloten. Verder heb ik een eigenzinnig karakter, ben ik iemand die graag op zichzelf is, kan ik mij niet verzorgen of uitgaan zoals ik zou willen door mijn financiële situatie, zit ik met een gevoel van schaamte, wil ik anderen niet lastig vallen met mijn problemen en worstel ik al lange tijd met depressieve gevoelens. Daarnaast zie ik er uit als een lief klein kind en dat maakt het voor andere mensen makkelijker om de spot met mij te drijven en dat maakt mij ook onaantrekkelijk voor vrouwen. Dat versterkt mijn bittere persoonlijkheid, hoewel mensen in het dagelijks leven mij eerder beoordelen als een vrolijke intelligente jongen: zij hebben geen enkel besef en zouden zeer geschokt zijn van mijn persoonlijke situatie.

[ Bericht 0% gewijzigd door SomewhatCereal op 03-05-2013 23:23:02 ]

quote:

Op vrijdag 3 mei 2013 23:17 schreef Luxuria het volgende:

[..]

Hoe kom je aan stroom dan?

Mijn accu laad ik op in de UB. Ik moet dus ook zo gaan.

quote:

Op vrijdag 3 mei 2013 23:24 schreef Lunaste het volgende:

[..]

Zit jij nu buiten gewoon je zou naar een schuldhulpverlening moeten gaan, die kunnen je wel helpen + uitkering geven zolang je solliciteert

Ik ben daar langs geweest en zij heeft mij doorverwezen naar maatschappelijk werk. Het enige wat maatschappelijk werk voor mij kan doen is mij aanmoedigen om een inkomen te krijgen, Daarnaast kan zij in beperkte mate de betalingsregeling versoepelen, maar dat maakt de aflossingstermijn alleen maar langer. Het volledige bedrag, inclusief duizenden euro's aan incassokosten moet hoe dan ook vroeg of laat terugbetaald worden door mij en mij alleen.

Toch een goed idee.

PS ja ik zit nu buiten :p

Cactus, ik vind het goedbedoeld en lief advies, maar docenten en studiegenoten wisselde elkaar elke paar maanden en heb ik in geen jaren meer gezien. Bovendien hebben de meest bekende studiegenoten mij de rug toe gekeerd. Ik kan daar niet meer terecht. Min hele familie ligt met elkaar overhoop sinds de tijd voor mijn geboorte en ik heb daar als kind vrij nare gevolgen van ondervonden. Er is dus echt niemand bij wie ik terecht kan.