Negativiteit van moeder werkt op mijn dagelijkse gemoedsrust

Ik heb een moeder met psychologische problemen, vechtscheiding met mijn vader, heeft ruzie met verschillende broers van haar, ...

rond mn 15-16 j hielp ik haar enorm veel met het huishouden toen ze in een zware depressie zat, daarna had ze een openbeenbreuk, dus ik kookte, kuiste, zorgde dat broer huiswerk maakte,..
Heeft een aantal jaar geduurd dat ik de ouderrol een beetje overnam.
Sinds een paar jaar wil ik mijn eigen leven, en niet meer in functie van haar leven en ik merk dat zij hier tegen opkomt, ze keurt niets goed wat ik doe, helemaal niets. Ik ben nu 22 j en ze behandelt mij alsof ik 15 ben ofzo.. Ik ben sinds twee maand afgestudeerd en op zoek naar werk daarom woon ik nog bij haar, maar wil graag snel op eigen benen staan en mijn vrijheid hebben waar ik al zoveel jaren naar verlang.
Als zij iets kwijt is, moet ik het bekopen met scheldtirades, eigenlijk elk woord dat ze deelt met mij is negatief. Ik doe nooit iets goed. Vroeger stond ik er niet echt bij stil dat ze mij zo behandelde, maar ik nam dan eens een vriendin mee naar huis en die zei mij direct, amai hoe behandelt die jou?? Sinds dan, begon ik erop te letten en merkte ik ook dat dit geen normaal gedrag is tov mij. Mijn vriend vertelt het mij ook vaak, en is het ook beu hoe ik hier behandelt wordt.. Maar tis nog even op de tanden bijten tot ik werk heb en alleen kan wonen...

Echter wil ik dat dit mijn gemoedsrust niet meer zo beïnvloed, hoe zet ik dat steeds van mij af?
Haar erover aanspreken helpt trouwens ook niet, want zij is het slachtoffer in alles en iemand anders zijn problemen doen er niet toe. Zo frustrerend allemaal..

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 12:30 schreef ShadyLane het volgende:
Zolang je er middenin zit is het onvermijdelijk dat het je stemming beinvloedt, dat geldt net zo voor mensen die dagelijks in zo'n sfeer zitten op hun werk bijvoorbeeld. Misschien dat het een beetje kan helpen om heel erg te focussen op als je straks ergens anders woont, heel erg in je hoofd daarmee bezig te gaan.

Maar verder vooral vaart zetten achter de verhuizing. Ook zonder werk te hebben gevonden zou je ergens anders kunnen gaan wonen, er wonen genoeg jongeren zonder werk op kamers of anti-kraak. Hoe eerder je daar weg bent hoe beter lijkt me, je bent dan uit de situatie weg en kunt er afstand van nemen, en op de momenten dat je dan nog wel contact met je moeder hebt komt haar gedrag minder hard aan, omdat je er niet meer dagelijks middenin zit.

Ja da's waar, maar ik vind dat ze het mij verschuldigd is, dat eens ik werk heb, hier nog een paar maand zou kunnen wonen, zodat ik wat kan sparen. Want ik heb geen rotte cent, en voor ik op mn eigen voeten ga staan, wil ik toch een klein spaarboekje hebben. Maarja proberen focussen op de toekomst vol vrijheid

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 12:40 schreef ShadyLane het volgende:
Als het echt niet uit te houden is zal dat geld je worst wezen toch?

Kijk, ik heb niets, dus hoe moet ik dan een huis huren?

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 12:45 schreef ShadyLane het volgende:
Je kunt beginnen met een kamer. Of antikraak, ik ken mensen die 90 euro in de maand betalen daarvoor.

Er zijn heus mogelijkheden, het hangt er alleen vanaf of die mogelijkheden aantrekkelijker/minder vervelend zijn dan de situatie thuis. Als het op zich nog wel even uit te houden is thuis, dan is het inderdaad geen gek idee om even wat te sparen.

Ja, heb mij een tijdje al ingeschreven voor zo antikraak, maar nog niets van gehoord. En ik hoop gewoon dat er een wonder gebeurt en dat ze morgen beseft hoeveel ik al voor haar gedaan heb. Maar ik zit er al jaren, dus nog een paar maand valt wel vol te houden.

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 12:47 schreef Zihuatanejo het volgende:
Zo snel mogelijk het huis uit en contact verminderen is het enige medicijn.

Ik stuur elke dag wel een sollicitatiebrief, dus ik hoop dat er snel iets uit de bus komt. Stomme crisis en discriminatie voor pasafgestudeerden!

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 12:51 schreef Zihuatanejo het volgende:

[..]

Discriminatie? Het is gewoon crisis dus alle pasafgestudeerden hebben het moeilijk.

Heb je geen familie of goede vrienden waar je tijdelijk kan verblijven??

Ik bedoel met discriminatie, dat maar heel weinig werkgevers, jonge mensen kansen willen geven

Nee mn vrienden wonen nog bij hun ouders dusja..

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 12:57 schreef Zihuatanejo het volgende:

[..]

Bedrijven hebben geen geld voor nieuwe werknemers in deze tijden en nieuwe medewerkers kosten in het begin altijd geld om op te leiden/in te werken. Sad but true.

Dan maar even geduld hebben vrees ik....

Ja, zo zal het zijn vrees ik. What doesn't kill me, makes me stronger

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 16:01 schreef Keral het volgende:
Heftige situatie voor je.

Wat je niet kapot maakt, maakt je sterker.

Heb ik ook geleerd thuis. Ik heb via therapie destijds geleerd om meer voor mezelf op te komen naar mijn ouders.
Vroeger was ik als kind onzeker tegenover mn ouders. Op n gegeven moment kwam ik erachter dat hun helemaal gene gelijk hadden. Ik heb geleerd om meer en meer in contact te komen met de boosheid in mij die hierachter zit (bij iedereen denk ik, is gezond en normaal).
Ik ben dit gaan uiten naar hen en werd er steeds sterker in.
Na vele jaren lukte het mij om OVEREIND TE BLIJVEN tegenover mn ouders. Als mijn moedre nu bijv. chagrijnig is dan laat ik het lekker en helemaal BIJ HAAR.
Ik heb dus geleerd haar LOS TE LATEN. Een proces waar iedereen doorheen gaat in de weg naar volwassenheid... Alleen voor mensen met moeilijke ouders die flink met zichzelf in de knoop zitten, is het zwaarder... maar je kan er wel meer van leren hierdoor.
Ik kan inmiddels (hehe) zeggen dat ik blij ben want heb er veel door geleerd.
Maarja ouders die echt liefdevol, steunend etc zijn lijkt me ook heel fijn...

Wat bij mij trouwens de trigger was om me door hen te laten beïnvloeden, was dat ik in mn onbewuste gevoel dacht nog wat van hen nodig te hebben. En dat voelen ouders en dan kunnen ze je manipuleren. Gebeurt heel veel...

Veel succes! (hoop dat je er wat aan hebt, anders vraag maar als t niet duidelijk is)

Ja, zéér herkenbaar. Zeker het stuk van dat onbewuste gevoel dat ik nog iets nodig heb van haar, ik ben nog afhankelijk van haar omdat ik werkloos ben en daarom manipuleert ze mij constant. Maar dat doet ze al sinds mijn tienerjaren. Mij een schuldgevoel aanpraten, dat ik niet genoeg doe, haar niet genoeg help. Terwijl zij zo in de put zit en blabla. Haar volledig loslaten en de situatie zal mij pas lukken als ik hier weg ben denk ik
Bedankt voor je uitleg

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 17:58 schreef LookAtMe het volgende:
Misschien kan je het negeren, op het moment dat ze iets kwijt is gewoon door gaan waar je mee bezig was. Of gewoon even weg gaan en haar in haar eigen sop laten gaarkoken.

Misschien dat er tegenin gaan in plaats van aanspreken ook werkt.

Ik heb alles al geprobeerd :p Als ik haar negeer dan ben ik toch gefrustreerd door hetgeen ze gezegd heeft, en als ik er tegenin ga dan luistert ze gewoon helemaal niet naar wat ik zeg en ben ik ook gefrustreerd.

quote:

Op zondag 28 april 2013 13:59 schreef Re het volgende:
je zou eens hier kunnen kijken voor wat tips etc...

http://www.koppvlaanderen.be/

dank je

quote:

Op zondag 28 april 2013 22:31 schreef Poem het volgende:
Herken het ook, helaas.
Ik merkte dat ik op den duur mezelf afsloot van mijn moeder als ze tegen me temeer ging; het ja-en-amenidee. Ik liet haar bezig en gaf haar gelijk in alles, want dan was het weer snel voorbij.
Mijn vriend liet me inzien dat haar gedrag tegenover mij niet normaal was - heb ik altijd wel geweten, maar nooit beseft. De eerstvolgende keer dat ze tegen me tekeer ging om iets waar ik niets aan kon doen (mijn zusje was haar bibliotheekboek vergeten terug te brengen en mijn moeder begon tegen mij te schreeuwen dat dat bij mijn broer en mij ook altijd zo ging - no joke), ben ik opgestaan en gewoon de deur uit gelopen.
Ik was de straat nog niet uit of mijn vader hing al aan de lijn, want wtf was er gebeurd?
Ik ben terug gegaan en het is uitgepraat. Sindsdien is mijn moeder poeslief, omdat ze weet dat als ik een volgende keer wegloop, ze me niet meer terug zal zien.

Voor mij geldt nu "tot hier en niet verder". Geef je grens aan bij je moeder, op een gegeven moment is het gewoon klaar.

Ja, inderdaad heb je groot gelijk in. De volgende keer als ze tekeer gaat op mij, vertrek ik gewoon en kom ik pas terug als ze zich verontschuldigt!